ookal is het leven,soms negatief,geef het nooit op!!
20-11-2008
better times...
heey beste bloggertjes,
Gisteren heb ik niet geschreven wegens tijdgebrek,had een belangrijke presentatie te maken.Maar gisteren was een goede en leuke dag:) Vandaag was ik doodmoe en wou eigenlijk niet naar school,maar moest voor mijn presentatie..Io dagen zijn altijd zo stom...Hele dagen alleen zitten,omdat ik met niemand in mijn io groep kan opschieten,al mijn vriendinnen zitten in andere groepen...Ik heb dus heel de dag met de leerkracht gebabbeld...Io is altijd samenwerken en ik ben altijf het zielige overschotje,maar...Morgen is het vrijdag terug gewoon les:) Heb ik Kelly enzo terug:) Kelly is mijn lichtpuntje op school,om op school gelukkig te zijn...Ik heb van Kelly vele lieve knuffels gehad enzo:) En op de bus had ik Kaatje,ondertussen mijn mede co-auteur:) Kaatje is mijn mede-danseresje en mede-rommeltje,en kan mij altijd terug vrolijk maken:) Morgen heb ik op school 4km lopen!!Met astma wordt dat een hel,maar dat kan me niks schelen..Ik weet dat Kelly en Kaatje enzo zeggen en weten dat ik het kan,en dan zal ik het ook kunnen!! Mijn neefje heeft zijn knietje gekneusd Mijn 2 neefjes zijn voor mij ook superbelangrijk en ik zou ze nooit kwijt willen!!! Vandaag was een happy dag zoals je wel kan merken:) Maar gelukkige dagen zijn leuk...Ze versterken mijn optimisme,en de herinneringen aan deze gelukkige dagen helpen mij door de slechte... Ze zorgen voor het pink in my thinking:) Het enige wat ontbrak op deze dag is mijn mama... Ik snap nog steeds niet hoe en waarom zij ons moest verlaten,maar ik vrees dat ik het nooit zal weten... Maar ik weet dat er ooit een dag komt,dat ik haar terug zal zien...Dat ik haar kan vertellen hoeveel ik van haar hou,en dat ik haar nog een kan vasthouden,met haar kan lachen,knuffelen,alles doen....Alles wat ik zo hard mis in mijn leventje... Mijn leventje begint een beetje te beteren,maar ik heb nog steeds gebreken en gaten die nooit opgevuld zullen kunnen worden... Maar juist deze dingen maken mij tot wie ik ben,....Ik,een persoon op deze aardbol,zoals iedereen,maar toch een beetje anders,en dat maakt mij uniek,en daar mag ik trots op zijn.. Ik ben niet zoals iedereen..ik ben gewoon mijzelf...ik ben gewoon silvy!
Seek every possibility, Take every oppurtinity, You know you got it going on.
Think pink, if you're like no other girl. Think pink, and you will discover,girl. Think pink, it's your favourite color,girl. It's the color of the world.
Think pink, it's like a shining star. Think pink, just being who you are. Think pink, you'll be going very far. Listen to me,girl!!
Vandaag viel wel mee..Op school was het wel fijn,voor een keertje...Ik heb mij toch goed geamuseerd...Heb een hele boel heel goede testen en taken teruggehad,leuke gesprekken gehad...En na de school was er wel weer ruzie thuis,maar na een telefoontje met kelly voelde ik me weer helemaal goed...Het enige echt slechte is dat mijn broertje blijkbaar steelt..Geen grote dingen,maar gewoon dopjes van autobanden enzo en...ik wil gewoon niet weten wat er gebeurt als hij betrapt wordt...maar hij luistert toch niet naar mij,dus veel kan ik er niet aan veranderen...Maar na een zeer amusant gesprek met kaatje voel ik me weer goed...Ik ga dus meedoen aan de kunstbende in de categorie dans.Samen met mijn rommeltjes (een paar goede vriendinnen). Momenteel ben ik eigenlijk doodmoe,en hoor ik te studeren voor een test,waarvan ik eigenlijk niet eens weet wat ik moet leren...Maar al bij al was het dus eens een positieve dag,en ik heb eens voor een keertje geen bang,voor de dag die morgen komt:)
Vandaag was een dag met veel downs en weinig ups...Op school deed vandaag iedereen in mijn klas eens voor de eerste keer vriendelijk tegen mij...En eigenlijk heb ik geen woord van een les gehoord,of terwijl was ik aan het praten en of terwijl zat ik met mijn gedachten verzonken ik verre herinneringen...En toen ik met Kelly praatte moest ik aan mijn mama denken,en da tranen kwamen maar ik hield ze tegen..En meermaals vandaag kwamen de tranen zonder reden,maar ik heb er geen enkele laten ontsnappen..Van buiten straalde ik,maar van binnen ging ik kapot.Na de school zou een vriendin op mij wachten,maar zoals te verwachten liet ze mij maar weer eens stikken voor andere mensen...Net zoals mijn 'zusje' van vorig jaar...we waren de beste vriendinnen maar dan heb je een groep waar ze dolgraag bij willen horen,en dan ben je plots niet 'cool' genoeg meer..Ik was eerst blij dat ik thuis was,maar dan begint daar de ruzie weer...
En dan kon ik gaan dansen...het leek al eeuwen of ik het had gedaan,ookal was het precies 2 weken geleden...Maar dansen doet deugd..En ik was de enige die de dans nog wist,dus kreeg ik veel complimenten!!
Daarna moest ik naar de dokter en daar beslisten ze ineens,om mijn puffer dosis nog maar eens te verlagen...Ik heb nu al last van luchtwegen,ik heb nu al dikwijls een ademtekort...Maar hoe ik me voel,wil toch niemand weten en niemand geloofd mij...En bij de dokter wilde ik wenen,maar toch hield ik ze tegen,ik gunde de dokteres het niet om mijn tranen te zien... En nu ga ik nog steeds kapot van binnen,ik wil wenen,maar kan het gewoon niet,alles zit veel te diep en doet teveel pijn om aan te denken... Elke dag vraag ik me af waarom hebben anderen hun mama nog en ik niet??Wat heb ik gedaan omdat te verdienen??Ben ik slecht misschien?? Vroeger geloofde ik altijd dat goede mensen goede dingen overkwam,en slechte mensen,slechte dingen,...Maar dat is alleen in sprookjes,en de wereld zal spijtig genoeg nooit een sprookje kunnen worden.... Vandaag voelde ik me dus weer zo rot...Nu voel ik mijn luchtwegen dichter worden,een drukkend gevoel in mijn borstkast...wat mijn ademhaling verslecht,maar ik mag niet puffen,oh neen...Ik moet weer eens lijden... Mijn hoofd staat op ontploffen,ik slaap niet meer,lig heel de nacht wakker,en pieker over alles... En ik heb zoveel zin om het op te geven...Maar ik mag niet opegeven...Ik zet verder voor de mensen die wel van me houden,voor wie ik wel iets beteken,voor wie ik wel 'cool' genoeg ben...En voor die mensen wil ik er ook zijn,en ik wil ze geen verdriet en pijn doen,door uit hun leven te verdwijnen... Dus ik ga verder,want ik weet dat er ooit een dag zal komen,dat alles goed komt...ooit,maar niet nu.... En toch ben ik bang voor morgen,de dag die komt.. Zal alles weer tegenslagen??Zal ik nog de moed hebben om door te gaan??Zal er nog wel een lichtpuntje zijn??Zal er nog iemand zijn die van mij houdt?? Zoveel vragen,zoveel angst...zoveel pijn,zoveel tranen... Zoveel... Dat het bijna ondragelijk is om nog vol te houden...
The deeper you stick it in your vein The deeper the thoughts, there's no more pain
It's over now, I'm cold, alone I'm just a person on my own Nothing means a thing to me
Free me, leave me Watch me as I'm going down Free me, see me Look at me, I'm falling and I'm falling
I'm forced to fake A smile, a laugh every day of my life My heart can't possibly break When it wasn't even whole to start with
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam just_me.
Ik ben een vrouw en woon in ... (belgië) en mijn beroep is studente.
Ik ben geboren op 18/07/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: dansen,vechtsport,....
Mijn 2 neefjes zijn voor mij ook superbelangrijk en ik zou ze nooit kwijt willen!!!
