"De herfst is begonnen," zei mama enkele dagen geleden. Dit is geen herfst meer, dit is winter, serieus. Het is ijskoud binnen en buiten regent het pijpenstelen. Niet te doen zeg ik u. Niet bepaalt wat je van een verlengd weekend verwacht eah. Dit is dus zo weer één van die dagen, dat ik bruis van de energie, maar niets te doen heb. Vanmorgen dacht ik eens te gaan experimenteren met een nieuwe shampoo van nivea, waarvan er een monstertje bij ons thuis in de kast zat, wat ik beter niet gedaan had. Oké, mijn afgeschoten ros haar glanst misschien een héél klein beetje meer, maar het stinkt gelijk de pest. Ergens in de zomervakantie heb ik eens hoe vettiger hoe prettiger gespeeld, mijn haar riekt nu net hetzelfde als toen. Diamond Gloss Shamoo van Nivea is dus alles behalve een aanrader.
Hoe verder de dag vorderde, hoe miserabeler hij voor mij is geworden. Ik kreeg van mama een preek over dat ik harder moest werken voor school en dat ik te brutaal antwoordde. Volgens mij is er gewoon iets mis met haar oren, ik doe altijd mijn best een deftig gesprek te voeren. Eventjes later had ik ruzie met mijn jongere broer en eer lap van mama tegen mijn achterhoofd.
Ruzie met mijn kenneth, koppijn, discussie met broer. Het leven van een puber is zwaar, erg zwaar. Het gaat steeds maar harder regenen en ik heb het idee dat mijn achterste zo dadelijk aan de stoel gaat vriezen, dit is écht niet meer normaal. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik ziek aan het worden ben, wie weet.
|
