Hey, Op 31 augustus 2004 vertrokken we in Ronse met kleren voor de hele week naar Antwerpen. Ik had nog geen kamer, mijn broertje ook niet, maar hij sliep nog in het kinderbedje. Ik denk dat ik bij mij zus sliep. Ik heb die eerste maanden echt overal geslapen in huis. In de bureau naast de slaapkamer van mama en papa, bij mijn zus, in mijn eigen kamer maar dan gewoon op een matras. Ik vond dat echt superspannend. Ik was die eerste nacht in mijn eigen kamer wel bang, want de takken van de boom tikten tegen mijn raam. Het leek alsof er inbrekers waren. In de vakantie had papa hier eens geslapen, omdat het te laat was om nog naar huis te gaan. Hij had toen 's nachts inbrekers gehoord en gezien in de tuin. De achterdeur was ook geforceerd. Mama en papa hadden dan eerst de achterdeur vervangen en er een speciaal slot opgezet voor we naar hier kwamen. Maar ondanks dat was ik nog altijd een beetje bang. De eerste schooldag viel mee. Ik zat nu in het vierde leerjaar en was negen jaar. Er wareb 4 nieuwe met mij erbij. Nog een meisje en 2 jongens. Met dat meisje N werd ik vriendinnen. Zij is het jaar daarop al weggegaan, omdat ze ging verhuizen. In het begin ging het wel, maar toen kwam die ene schooluitstap... xx
Hey, Mijn opa is gestorven in het voorjaar van 2004. Ik kan mij de ochtend dat hij stierf nog perfect herinneren, ook al was ik nog maar 8. Mama kwam in onze kamer (van mijn zus en mij), ging op mijn bed zitten en vroeg mijn zus om erbij te komen. Ze zei dat opa die nacht was gestorven. Ik voelde geen verdriet in mij, maar ik weende toch, omdat dat zo hoort. Ik kende opa helemaal niet goed. Hij woonde ver weg in Antwerpen. We kwamen enkel samen met kerstmis en speciale gelegenheden, zoals het lentefeest van mijn broer en mij. Ik herinner mij vooral de kreeftsoep die hij maakte als wij kwamen. De jaren voor zijn dood, heb ik hem maar heel weinig gezien. Hij lag in het ziekenhuis en er mocht maar heel af en toe iemand bij hem in de kamer. Mama zei dat opa ziek was, ik dacht dat het gewoon een verhoudheid was. Twee jaar geleden ben ik te weten gekomen dat hij vergevorderde leukemie had. Waarom had mama mij dat toen niet gezegt? Dan zou ik niet in het ziekenhuis gespeelt hebben. In het begin miste ik opa niet, maar nu wel. Ik vraag me af hoe hij was, wie hij was. Vroeger was het nooit bij mij opgekomen dat ik ook een oma had. De mama van mijn mama. Zij is ook gestorven aan kanker, maar lang voor ik geboren was, in 1985. Ik weet niet welke kanker, maar het was deels veroorzaakt door asbest. Doordat opa gestorven was stond zijn huis/villa leeg. Mijn ouders hebben toen besloten om naar Antwerpen te verhuizen. Ik en mijn zus waren erg enthausiast. We hadden ons knutselgerief al 3 maand op voorhand ingepakt. Op school was iedereen nieuwsgierig, want ik ging in die grote stad wonen. We maakten vaak het grapje dat iedereen in Wilrijk rijk wilde zijn :) Mijn negende verjaardag was de laaste die ik in Ronse zou vieren. Ik weet nog dat ik van mijn beste vriendin J een vriendenboekje heb gekregen en dat iedereen er in had geschreven. Op mijn verjaardagsfeestjes kwamen nooit veel kinderen want ze vonden het te ver rijden. Ik woonde op een goei 20 minuten rijden van het school. Het was een leuke verjaardag. xx
Hey, Ik zal gewoon bij het begin beginnen. Ik ben de derde van vier kinderen. Mijn oudere broer en zus heten G en L, mijn broertje R. Tussen G en mij zit 5 jaar, L en mij 1,5 jaar en met R scheel ik 7 jaar. Mijn ouders zijn ongeveer al 20 jaar getrouwd. Met de rest van mijn familie heb ik niet echt een band. Ik heb tot mijn negende in Ronse gewoond. Ronse is een stadje in het puntje van Oost-Vlaanderen net tegen de taalgrens. Het is ongeveer een half uur rijden van Gent. Ik deelde een kamer met mijn zus in een gewoon rijhuis. Het was niet zo erg groot, maar goed genoeg voor 5. We speelden vaak met zen drieën buiten me andere kinderen uit de straat. We konden gerust op straat spelen, er kwam maar af en toe een auto voorbij. In 2001 vertelden mama en papa ons dat we er een broertje bij gingen krijgen. Ik was echt heel enthausiast. Mijn zus en ik speelden vaak dat een van onze poppen een echte baby was. Ik herinner mij dat mijn zus mij vroeg wat ik zou doen als hij heel hard weende. Ik pakte de pop, stopte hem in een klein kastje en zei: "Dan stop ik hem gewoon in de ijskast, kan hij wat afkoelen." Wij waren dus allemaal heel blij. Ik besefte niet dat ik niet meer de jongste ging zijn, de beschermeling van mama en papa. Ik heb mijn eerste kleuterklasje in Ronse gedaan, daarna ben ik in Oudenaarde naar school geweest. Ik had daar heel wat vriendjes en vriendinnentjes. Mijn beste vriendinnen waren J en Li. J zat bij mij in de klas, ze was niet echt "the girly girl", ma da maakte voor mij niets uit. Li is een jaar jonger dan mij. Ik zat in het tweede kleuterklasje bij haar, maar zij ging naar 2Kb en ik naar 3K. We bleven wel nog altijd vriendinnen. Ik was toen heel vlot, sociaal en een durver. Li niet, zij is eerder verlegen. Toen een kindje uit Li haar klas haar pestte, ben ik ertussen gekomen en beschermde Li. Ik had toen ook heel vaak een 'vriendje'. Als ik er nu op terugkijk moest da zo schattig geweest zijn. Mijn leven toen was perfect, er moest niets veranderen. Ikzelf was altijd vrolijk en was van geen kwaad bewust. Toen stierf mijn opa...
Hey, Ik ben een meisje van 15 jaar. Ik ben niet echt een speciaal geval, maar ik heb wel een verhaal. Ik heb het lang niet durven te vertellen, maar nu wel. Mijn enige geloof is in het kinderlijk onschuld en muziek
