't Arsenaal - Namaals [theater] Verslaggeving door Laura Cuypers en Lynn Geerinck
Herman en Vincent Verbeeck - Een ontgoocheling [theater] verslaggeving door Alexander Beeldens en Peter Van den Berghe
Theater Zuidpool - Cockfish [theater] verslaggeving door Joris Daems en Elias De Bock
Twijfel vzw - De ondernemers [theater] Verslaggeving door Lieselot Gamisch en Thalia Montalto
Theater Antigone - The Bult and the Beautiful [theater] Verslaggeving door Lynn Mertens en Laura Van de Vyver
podium Ter Vesten
info, foto's, artikels, filmpjes,... over jouw favoriete voorstelling
28-11-2008
Cockfish van Theater Zuidpool: door Joris Daems
eerste indruk: Het was mijn eigen keuze om naar deze toneelvoorstelling te gaan kijken, omdat de titel mij wel aansprak. De beide namen echter, zowel de toneelgroep als de naam van de voorstelling, kwamen mij totaal onbekend voor. Ik was dan ook tamelijk verrast toen ik de gegevens intypte in google, en er een overvloed aan links kwam aanspoelen, in plaats van het verwachtte kleine resultaat. Het kwam mij eerst ook voor dat het een muziekvoorstelling ging worden, maar na een beetje dieper te graven in de artikels, werd het concept van het toneel mij snel duidelijk. De grote verhaallijnen lijken mij zeker boeiend als idee voor een toneelvoorstelling. Zeker de afwisseling tussen muziek en toneel, al is de muziekstijl niet echt mijn genre, kan volgens mij wel op bijval rekenen. Wederom een voorstelling om naar uit te kijken dus!
verslag: Wat op het eerste gezicht een aangename voorstelling leek te worden, wegens het interessante concept, draaide uit op een serieuze afknapper. De toneelvoorstelling bevatte weinig tot geen inhoud, en de acteerprestaties lieten ook de wensen over. De voorstelling ging bijzonder traag vooruit, en ook de muziek en korte films die af en toe werden getoond leken nergens op, ze werkten zelfs choquerend. Er waren nog wel een aantal komische elementen in de voorstelling, maar deze worden sterk teniet gedaan in vergelijking met de slechte, ergerlijke elementen. Het was dan ook meer dan begrijpelijk dat er mensen na een half uur toneel al doorgingen. Indien ik deze voorstelling niet voor school had moeten zien, had ik zeker hetzelfde gedaan.
eerste indruk: Ik had nog nooit van Theater Zuidpool of van het toneelstuk "Cockfish" gehoord, maar toen ik de flyer zag, sprak deze mij wel aan. Het leek wel een strooibriefje voor een of ander metalfestival en dan naam "Cockfish" die wel zeer veel weg had van een groep van het hardere genre. Toen ik nadien ook nog de inhoud kort las op de site van Theater Zuidpool zag ik het wel zitten. Het toneel gaat over een fictieve heavy-metal band genaamd "Cockfish". Deze was vroeger wel bekend maar was in verval geraakt. Ik denk dat het wel een komisch en boeiend toneel zal zijn. Ik hoop de goede keuze gemaakt te hebben.
verslag: Joris en ik zijn op 28 november naar de voorstelling "Cockfish" van theater Zuidpool gaan kijken. Ik wist helemaal niet wat we ervan te moesten verwachten want ik had er nog nooit van gehoord. Wel had ik al enkele recensies gelezen die zeiden dat het ofwel heel goed was, ofwel iets minder. Toen ik zag dat er wel wat volk kwam opdagen moest het wel een goed toneel zijn. De voorstelling vond ik toch ondanks mijn verwachtingen iets minder. Het was een vrij abstract toneel waar ik niet direct een bepaalde verhaallijn in vond. Er was 1 vrouw die zowel in het Duits als in het Engels vragen stelde aan de 4 mannelijke leden op een bureaustoel van de metalband "Cockfish". Wat dan wel weer grappig was, was dat ze de vragen over de meest banale onderwerpen stelde in beide talen maar er wel veel haar op de taal stond. Ook vond ik dat er te weinig actie was op het podium, en als er dan toch actie was, was deze veel te bruut. Zeer typerend voor het muziekgenre dat "Cockfish". Zo gingen ze bijvoorbeeld motorrijden op hun bureaustoel tijdens een donderstorm, of gaven ze een concert maar zonder instrumenten. Ze gebruikten hierbij enkel hun stem als geluidsbron. Al bij al vond ik het een vrij goed toneelstuk maar ik zou er niet voor kiezen om het te gaan zien voor het plezier.
eerste indruk: Milow, de naam alleen is al fantastisch. Iedereen kent Milow wel. Het is een gewone man die een mooie stem heeft en hierbij zijn akoestische gitaar bespeelt. Het is een Vlaamse zanger en zingt voornamelijk in het Engels. Ik vind zijn videoclips heel erg leuk.Zijn eerste nummer waar hij zijn doorbraak mee had : You dont know, was in een circus opgenomen. Nu zijn laatste nummer , AyoTechnoloy, een cover van Justin Timberlake en 50cent, is een clipje met vrouwen die volledig beschilderd zijn. Dit noemt men bodypainting. Milow heeft een heel aangename stem. Hij heeft heel wat vrouwelijke fans. Er zijn eigenlijk maar 2 nummers die ik goed ken van hem, de rest is mij onbekend. Daarom vind ik het wel leuk dat ik er naar mag gaan kijken, want zo leer ik zijn andere nummers ook kennen. Ik weet ook dat hij nu aan het proberen is om in het buitenland uit te breken. Voornamelijk in Nederland dan. Ik hoop dat het hem lukt.
eerste indruk: Volgens mij kennen we Milow allemaal. Ik ben dan ook gek van zijn liedjes zoals You dont know en Ayo Technology. Ik was dan ook in de wolken toen ik te horen kreeg dat ik naar Milow mocht. Want alle meisjes hadden hem als eerste keuze opgegeven, logisch natuurlijk. Op de radio draaien ze zijn cover van Ayo Technology zeer vaak. Velen vinden zijn versie beter dan de oorspronkelijke, ook ik deel die mening. De liedjes die ik ken van hem, zijn deze die af en toe op de radio gedraaid worden, verder reikt mijn kennis over zijn nummers niet. Ik ben zeer benieuwd om meer van zijn zachte, warme stem te horen.
verslag: Bij gebrek aan plaats, het optreden was volledig uitverkocht, zaten we op een soort balkon waarvan er langs links en rechts in de zaal één is. We konden nu dus alles van op een hoogte waarnemen. Ook het podium konden Ninia en ik zeer goed zien. We zaten er helemaal alleen en we mochten niet te veel lawaai maken omdat de mensen in de zaal dat zeer goed konden horen.Er was een voorprogramma door Sela Sue voorzien. Een doordeweeks meisje met een zeer eigen en speciale stem. Zij bracht enkele van haar eigen nummers, die je achteraf ook kon kopen. Tijdens het voorprogramma riep ze iemand op het podium. Ze zei dat het iemand uit haar omgeving was die in zijn leven nog niets had verwezenlijkt. Ze zongen samen een duet. Op het einde van de show van Milow, bleek dat het gewoon Milow was met een pet op. Het optreden van Milow was adembenemend. Hij bewees dat eenvoud weldegelijk siert. Hij was vergezeld door een fantastische backingvocale, Nina Babette. Ook een contrabassist, een drummer, een keyboardspeler en een bassist. Hij speelde zelf ook met zijn akoestische gitaar. Maar zoals zo velen weten is dat Milow niet alleen Jonathan Vandenbroeck is, maar Jonathan én zijn gitaar. Hij heeft ongeveer twee uur gezongen en heeft geen minuut verveeld. Het werd pas compleet toen hij zijn muzikanten beter wou voorstellen door in het midden van het publiek te gaan spelen. Hij deed dat door, samen met zijn muzikanten en hun instrumenten, op een lege plek tussen het publiek te gaan staan rond één microfoon. Het gaf een zeer rustgevend en emotioneel gevoel. Het feit dat hij zijn warme liedjes zo dicht bij het publiek en zo eenvoudig kan brengen getuigt toch van talent. Achteraf kregen we ook de eer met Milow een interview af te nemen. Hij had het zo druk dat het tussen het signeren door moest. Hij antwoordde zeer gewillig op de vragen en was zeer vriendelijk. Hier de vragen met Milows antwoorden.
Hoe kom je aan de artiestennaam, Milow? Het was in de herfst van 2003 dat ik echt een artiestennaam kon gebruiken. Ik wilde een naam die eenvoudig was, niet te lang en internationaal klinkt.
Had je 10 jaar geleden durven denken dat je staat waar je nu staat? Durven denken niet, hopen wel.
In Donnas Top 5000 sta je met twee nummers in de top honderd? Wat doet dat met je? Ik vind dat zeer tof en het geeft me voldoening. Maar het is redelijk normaal dat recente nummers eventjes hoog in zon top staan, maar er na een aantal jaar weer uit zijn. Het zal mij véél meer doen, als mijn liedjes er binnen tien jaar nog instaan.
Wat vind je het leukste aan een optreden? Het optreden in zijn geheel. Alles geven, volledig losgaan met mijn muzikanten.
verslag: De optredens waren tof en leuk om te zien. Ik heb Lady Linn gezien, zij is nogal aan de kleine kant en toen ik haar stem hoorde was het zo van wow is zij dat? Zo een "klein" iemand en zon stem. Geweldig gewoon. Vitalski vond ik minder goed en ik ben dan naar de optreden van Han Solo gegaan. De manier waarop hij vertelde was speciaal. Hij stond er eigenlijk te roepen maar het was echt de moeite waard. Ik heb echt super veel gelachen. Xander Derijcke was ook leuk, veel gelachen. Ik heb Han solo, Xander Derijcke en Vitalski aangesproken. En ik vond dat Han Solo het meest sympathieke overkwam. Tijdens onze interview met hem heeft hij redelijk veel verteld. Xander had niet zoveel tijd voor ons, hij moest direct na zijn optreden weg. Maar toch hebben we hem mogen interviewen. Hij antwoordde zeer kort op de vraagjes. En Vitalski kwam een beetje verward over. Gewoon zo verder blijven doen. Het was echt tof.
Double Face/En Attendant Julio van Luc Apers/Angel Ramos Sanchez: door Lizl Herremans
eerste indruk: Het ziet er heel tof uit. Er wordt gebruik gemaakt van verschillende aspecten, zoals: muziek, humor, trucs, theater. Alles wat je maar kunt bedenken komt hier aan bod. Ik denk dat het heel goede artiesten zijn want ze hebben al een aantal prijzen gewonnen. Ze beschrijven in de artikels dat het een origineel spektakel is, dus ik veronderstel dat dat een zeer goede voorstelling is. Ze betrekken het publiek er ook bij heb ik in bovenstaande artikels gelezen, door interactie met het publiek, kan je het publiek ook meesleuren waardoor het veel leuker wordt voor de toeschouwers. Ik vind het wel een beetje raar, het lijkt alsof het 2 totaal verschillende voorstellingen zijn. Het zijn totaal verschillende onderwerpen. Ik vind ook nergens iets terug dat die 2 iets met elkaar te maken hebben. Op verschillende sites geven culturele centrums deze voorstellingen apart. Dus misschien zijn dit 2 voorstellingen in een. Maar ik denk dat het zeker de moeite waard zal zijn.
verslag: Het was heel tof. De voorstelling bestond uit 2 delen. Het eerste deel was met Luc Apers. Hij zorgde voor een voorstelling vol met magie en humor. Hij steekt er een verhaal in waardoor hij de mensen meekrijgt in de zaal. Hij deed kaartentrucs aan de hand van een verhaal. Hij haalde iemand uit het publiek, die dan ook van alles moest doen op het podium. Soms mislukken zijn kaartentrucs maar hij is niet bang om af te gaan. Mislukken hoort er nu eenmaal bij. Zelf snapt hij ook niet alle trucs, maar hij wil die ook niet snappen dat is juist het leuke eraan. Het was soms echt raar hoe hij al deze trucs deed, het was echt indrukwekkend. Je wilt weten hoe deze in elkaar zitten en dan denk je dat je het weet maar dan doet hij er nog een truc bovenop waardoor je weer helemaal opnieuw moet beginnen nadenken hoe die truc nu eigenlijk in elkaar zou kunnen zitten. Het tweede deel was met Angel Ramos Sanchez. Hij is een Waalse Spanjaard. Een zanger komt niet opdagen en hij moet de tijd vullen tot die zanger zou komen. Hij zegt alles in het Spaans, maar gebruikt dit op een manier zodat iedereen dit kan verstaan ook als je geen Spaans kunt, zelfs kleine kinderen konden met de voorstelling lachen. Zo krijgt hij overal contact met de mensen. Dit is zeer komisch. Hij betrekt de mensen uit het publiek erbij. Hij zorgt voor interactie. Bv: Hij haalde 3 mensen ui de zaal die dan Tarzan, Jane en een gorilla moesten naspelen. Hij probeerde Nederlands te spreken maar hij zegt het op een grappige manier waardoor heel de zaal weer plat van het lachen ligt. Ook door flauwe trucjes die iedereen doorheeft wordt toch om gelachen. Gewoon al omdat hij dit zo grappig kan overbrengen en doordat hij de hele tijd gekke bekken trekt waar hij dus zeer goed in is.
interview: Angel Ramos Sanchez:
Pourquoi vous avez vous basé sur la pièce En attendant Godot de Sammuel Becket? Vous aimez cette pièce ? Ik heb mij hier niet op geïnspireerd. Ik heb dit lang geleden gezien. Ik vond het goed.
Pourquoi la représentation est en espagnol et pas en français vu que vous avez beaucoup des représentations en France et en Belgique? Niemand heeft een probleem om deze taal te verstaan. Zo krijg je contact met je publiek.
Pourquoi vous avez choisi pour devenir comédien? Het beviel mij. Ik wou dit altijd al doen. Toen ik vroeger naar het circus ging zag ik die clowns en toen dacht ik dit wil ik ook doen.
Luc Apers:
Is er ooit al eens een truc mislukt tijdens een voorstelling? Ja maar mislukken is een deel van het leven. Je mag geen schrik hebben om af te gaan.
Vanwaar de combinatie theater humor en magie? Magie op zich werkt niet. Maar magie en humor samen om een uur te vullen werkt ook niet daarom moet je ervoor zorgen dat er een verhaal in zit.
Als je zelf naar een goochelvoorstelling gaat, heb je dan sommige trucs door? Ik wil ze niet doorhebben. Het is leuker dat je ze niet begrijpt. Maar als ik ze dan toch wil begrijpen ga ik er wel info over vragen. Maar ik zal ze nooit kopiëren.
Wat was de leukste taak die je hebt mogen doen? Ik stond de hele avond stand-by voor als er iets mis moest lopen. Ik vond dit zeer leuk omdat ik zo al mijn klasgenootjes wel ben tegengekomen en iedereen kon helpen die extra hulp nodig had, of per toeval even alleen stond. Ook heb ik de bonnetjes naar de artiesten mogen brengen, wat een hele ervaring was omdat ze dan niet zo anders lijken dan ons. Als je ze ziet op een podium voel je dat ze hoger staan als jij, maar vanaf je naast ze staat besef je dat het evengoed normale mensen zijn die gewoon geluk hebben dat ze over een talent beschikken dat ze kunnen tonen aan anderen.
Wat was het tofste moment van de avond? Het leukste moment van de avond was dat ik naar Vitalski heb kunnen kijken. Ik kende hem hiervoor enkel bij naam, maar had hem nog nooit bezig gezien. Het was een hele verassing. Ik heb gelachen en er enorm van genoten samen met enkele klasgenootjes wat een leuk gevoel gaf. Nu zie je hen (bijna) allemaal eens buiten de schooluren en dat geeft toch wel een speciaal gevoel.
Wat heb je als negatief ervaren en vertel waarom? De fanfare vond ik eerder negatief aangezien ze te luid waren waardoor andere acts werden overstemd. Ook vond ik het jammer dat bij sommigen (bijvoorbeeld aan de kassa) niet iemand stond van Ter Vesten zelf. Omdat je aan de kassa moet blijven tot een bepaald uur kregen deze mensen minder de kans om optredens te gaan bekijken in tegenstelling tot bijvoorbeeld stewards. Zij konden mee in de zaal gaan nadat het volk binnenwam. Dit is grotendeels ons eigen keuze geweest, maar toch had dit anders gemogen.
Welke artiest(en) heeft (hebben) een onvergetelijke indruk gemaakt? Dit kan zowel een positieve als een negatieve indruk zijn. Beschrijf je indrukken. De schilders in de hal, Maarten de Laere en Sara, waren zeer vriendelijk en behandelden ons met respect en deden een gezellig babbeltje. Ook Stefaan Martens, van wie Lynn en Elias een interview afnamen, had zeer veel interesse voor ons als ambassadeurs. Het leek alsof ze spontaan naar ons kwamen en een babbeltje wilden doen i.p.v. dat wij hen vroegen of we een interview mochten afnemen en dat was toch wel leuk.
De fanfare heeft dus een minder goede indruk achtergelaten. Niet omdat ze niet sympathiek of waren, maar eigenlijk louter op het gevoel dat ik had toen ik in de zaal zat bij Vitalski. De deur ging open en ik verstond Vitalski amper nog. Dit is niet de schuld van de fanfare, maar op die moment waren zij de boosdoeners.
Je kreeg een rondleiding achter de schermen van het cultuurcentrum Ter Vesten en je hebt deelgenomen als vrijwillige medewerker aan Tournée Générale. Welke invloed heeft het bezoek en je medewerking op 15/11 nu op je manier van denken over een cultureel evenement? Ik vond het leuk dat we konden helpen en ook de kans kregen om een deel uit te maken van die hele organisatie. Ook was het leuk om de verantwoordelijkheid te nemen, zodat alles goed verliep. Ik had echter wel onmiddellijk het gevoel van oh nee, allemaal volwassenen. Hierdoor besefte ik dat als het Cultuurcentrum jongeren wil lokken en wil aanspreken om meer over cultuur te weten te komen, dat ze nog een lange weg te gaan hebben. Ook zouden ze iets meer hun best kunnen doen om het aantrekkelijker te maken voor jongeren.
Ik had ook wel een goed gevoel omdat we dankzij de rondleiding waarschijnlijk meer wisten over de zaal, het concept en de organisatie die ermee gepaard ging.
Mocht je Tournée Générale opnieuw meemaken a) Wat zou jij als organisator anders doen? b) Wat zou je zeker behouden? Om te beginnen zou ik de fanfare een andere locatie geven om te spelen, want dit was wel storend. Een kleine snack voor tussen de optredens door voor het publiek zou ook wel aangenaam zijn. Desnoods een kleine hamburgerstand of zoiets is altijd wel aangenaam, vooral als je al vanaf het begin aanwezig bent en geen hele menu wil bestellen in het cultuurcafé. Ik zou zeker voor een volgende editie van Tournée Générale dezelfde artiesten behouden, maar telkens met 1 of 2 artiesten uitbreiden zodat Tournée Générale een groot succes kan worden in de toekomst. Ik zou wel meer bekende namen voor jongeren uitnodigen zodat, zoals de bedoeling is van onze medewerking, er meer jonge mensen geprikkeld worden zodat ook zij naar zulke festiviteiten komen. Dit zou bijvoorbeeld bereikt kunnen worden om een volwassenen gebied en een jongeren gebied af te lijnen in het begin en zo die beide doen versmelten en alle artiesten door elkaar zetten, waardoor de jongeren ook andere artiesten te zien krijgen dan ze gewoon zijn en andersom.
Geef een slotbeschouwing over je gevoel als cultuurambassadeur? Ik vind het wel leuk om deze titel te hebben en om een zeg te hebben in de organisatie van het Cultuurcentrum, maar ik heb niet echt het gevoel dat we een grote invloed hebben en dat we stilaan het doel bereiken dat we wilden. Er is nog een lange weg te gaan, maar ik heb gewoon niet het gevoel dat er iets verandert.
1. Het leukste dat ik mocht doen was toch wel aan de inkom van de schouwburg staan om de mensen binnen en buiten te laten. Het leuke was dat eenmaal de mensen binnen waren je zelf ook nog kon genieten van de voorstelling die toen bezig was. Zo heb ik de voorstelling van Lady Linn and her Magnificent Seven kunnen bijwonen.
2. Het tofste vond ik toen ik met Maarten Delaere en zijn vrouwelijke collega aan het praten was over graffiti en straatkunst dat plots ook Stefan Martens gezellig mee kwam babbelen over de verschillen in beide hun soorten kunst ondanks ze allebei wel beeldend kunstenaar waren dat hun werken zeer sterk verschilden.
3. Negatief niet direct, maar wel nogal irritant was de Ca Va Fanfare die volgens mij veel te luid speelde en dat dit zelfs te horen was tot in de schouwburg.
4. Ik vond Vitalski nogal arrogant over komen toen hij tegen Maarten Delaere zei dat zijn portret niet zo goed was. Dit vond ik er wel wat over want het is volgens mij nog altijd Maarten zijn schilderij en Vitalski kan hier niets op zeggen.
5. Ik had altijd het beeld van een culturele activiteit dat dit een bijeenkomst was van oude en veel te serieuze mensen maar dit is net niet waar. Ik heb gisteren mensen van alle leeftijden daar gezien, van jong tot mensen ouder dan 65.
6.a) Ik een meer rustigere achtergrond muziek gebruiken voor tussen de voorstellingen want de fanfare was nogal luid en onrustig. Het bracht wel wat sfeer maar het kwam niet echt goed over. Ook zou ik het kopen van tickets en de plaatsvoor de bandjes aan te doen op 1 zelfde plaats laten doorgaan zodat dat iets efficiënter zou werken.
b) Ik zou zeker de verschillende soorten kunst behouden. Er was daar voor ieder wat wils, zowel voor schilderliefhebbers als fans van muziek of comedy. In dat opzicht vond ik Tounée Général echt wel geslaagd.
7. Ik vond het leuk te helpen op zon groot evenement en zo leer je ook enkele artiesten persoonlijk kennen. Mocht Tine het ons nog eens vragen om mee te helpen zou ik maar al te graag wat tijd ervoor vrijmaken. Ook vind ik het super dat we zo naar toneel gaan kijken aangezien ik dat nooit doe is het wel eens leuk om verrast te worden door iets waar je nog nooit van hebt gehoord.
Wat was de leukste taak die je hebt mogen doen? De leukste taak dat ik heb mogen doen is kaarten ontvangen van de mensen en ze een bandje aandoen. Ik heb dit maar even gedaan, het was niet mijn eigen taak om dit te doen. Het was tof omdat je wel wat contact met de mensen hebt, en je moet met iets bezig zijn. Dit beviel mij meer dan aan de ingang te staan van de zaal.
Wat was het tofste moment van de avond? Het tofste moment van de avond was wanneer ik pauze had, en rustig in het cultuurcafé een drankje kon consumeren, luisterend naar de tonen van the fonktions en de voorgaande act. De sfeer was leuk, en het was tof om zoals in een gewoon café te zitten, terwijl er goede rustige muziek werd gespeeld.
Wat heb je als negatief ervaren en vertel waarom? Terwijl ik naar lady linn zat te kijken was het nogal vervelend dat verscheidene mensen in en uit de zaal liepen. Ze bleven wel staan aan de ingang, maar het geluid van de deuren en de andere bijkomstigheden waren irriterend.
Welke artiest(en) heeft (hebben) een onvergetelijke indruk gemaakt? Dit kan zowel een positieve als een negatieve indruk zijn. Beschrijf je indrukken. Er is niet echt een artiest die een onvergetelijke indruk heeft gemaakt. De meeste dingen die ik gezien heb waren goed, maar niet memorabel.
Je kreeg een rondleiding achter de schermen van het cultuurcentrum Ter Vesten en je hebt deelgenomen als vrijwillige medewerker aan Tournée Générale. Welke invloed heeft het bezoek en je medewerking op 15/11 nu op je manier van denken over een cultureel evenement? Ik heb nu door dat het veel werk is om zoiets te organiseren, of anders verwoord: ik kan het beter inschatten nu. Ik had wel een idee dat het veel werk vergt voor zon evenement, maar vond het moeilijk om er echt een concreet beeld van te vormen. Het bezoek vond ik aangenaam, omdat ik nog nooit achter de schermen van Ter Vesten was geweest. Het gegeven dat de voorstellingen meestal al grote tijd op voorhand worden gepland, vond ik ook verrassend.
Mocht je Tournée Générale opnieuw meemaken Wat zou jij als organisator anders doen? Wat zou je zeker behouden? Ik weet niet echt iets wat ik zou veranderen. Misschien wel het feit dat op de kaarten kwart na zeven stond, en de mensen maar binnen mochten in de grote zaal om acht uur. Ik zou het merendeel van de dingen behouden, zoals de optredens in het cultuurcafé, de verscheidenheid van de aanbiedingen,
Geef een slotbeschouwing over je gevoel als cultuurambassadeur. Ik vindt het zeer leuk dat wij met onze klas mee mochten werken aan dit project. Het was tegelijkertijd zeer leerrijk en aangenaam. De rondleiding in Ter Vesten en Tournée Générale waren zeer leuk. Hopelijk liggen de voorstellingen in dezelfde lijn.
verslag: Als cultuurambassadeur heb ik een rondleiding achter de schermen van Ter Vesten gekregen. Daarvoor wist ik wel al dat er zeer veel tijd en werk in gestoken werd om een bepaald optreden te kunnen organiseren, maar toch had ik nooit gedacht dat er zoveel bij kwam kijken. Werkelijk voor alles is er een andere persoon nodig. Ze hebben ons ook verschillende werkingen uitgelegd, zoals het op en neer gaan van de gordijnen en de werking van de lichten.
Ook ben ik al naar een concert geweest in Ter Veste. dit vind ik echt heel leuk om te doen! Het geeft je de kans om kennis te maken met Ter Veste. moesten alle jongeren deze kans krijgen, er zou plots veel meer jeugd zitten. Maar met de verslagen die dan door ons, het zesde jaar humane, op de blog worden gezet, zullen we ook wel al een lichte invloed hebben op het type volk in C.c. Ter Veste!
Onze opdracht van 15 november vond ik echt een onvergetelijk leuke ervaring! Na dit gedaan te hebben, is mijn kijk op een cultureel evenement helemaal veranderd. De diversiteit aan bezichtigingmogelijkheden op het evenement Tournée Générale is zeer groot en dat vind ik geweldig! Als je van het en genoeg hebt kan je gewoon doorgaan naar het andere! Ook hoorde ik van Tine Mendonck dat ze de prijs zo laag mogelijk proberen te houden om de jeugd in het cultuur centrum binnen te krijgen. als ik echter geweten had dat de prijs zo goed meeviel, zou ik toch twee keer nadenken vooraleer ik de flayer van Tournée Générale weg zou smijten. Ten minste, als ik er geen vrijwilligers werk zou gedaan hebben.
Mijn eerste shift, van 7 tot 9 uur, was ik het keukenhulpje in de keuken van de artiesten. Al kwam het besef dat het allemaal artiesten waren wel vrij laat. Deze opdracht vond ik iets minder, want ik heb de hele tijd aan de afwas gestaan. Maar achteraf besefte ik dat die mensen er natuurlijk ook moeten zijn en dat ze zeker geen minder belangrijke rol spelen! Op welke borden moeten de artiesten anders eten. En achteraf bekeken, heb ik toch maar 2 uur in het bijzijn van verschillende artiesten staan afwassen!
Mijn tweede shift, van 9 tot 11 uur, vond ik leuker dan de eerste. Ik deed namelijk de bandjescontrole in de mediazaal. Het feit dat deze opdracht leuker was dan de vorige kwam voornamelijk doordat je toch nog iemand bezig zag. Op die manier nam je toch ook nog stukken mee van de optredens.
In de 2 laatste uren heb ik ook Lady Linn geïnterviewd. In het begin had ik wel zenuwen om haar zomaar te gaan aanspreken. Maar achteraf bekeken vond ik het echt super dat we zelf moesten zorgen voor een interview met de artiesten. Dit gaf een groot verantwoordelijkheidsgevoel, wat zeer handig is naar later toe. Zeker nu we in ons laatste jaar zitten! Het was leuk dat Lady Linn er geen enkel probleem mee had. Het was was wel een zeer kort interview, maar Lady Linn was heel vriendelijk en probeerde elke vraag zo goed mogelijk te beantwoorden.
Tijdens de shifts door konden we ook af en toe naar de andere optredens gaan kijken. Het optreden dat me het diepste geraakt heeft en me dus ook wel het langst zal bijblijven was dat van Lady Linn and her Magnificent Seven! De manier waarop zij de zeven andere mannen bij haar zang betrekt is ongelofelijk mooi. Op een gegeven moment was er een solostuk door de pianist. De belichting kwam van achter de piano wat een enorm mooi effect gaf. Dat was werkelijk een moment om kippenvel van te krijgen! heel de zaal zat stil en aandachtig te luisteren naar het spel van de pianist.
Ook Vitalski heb ik bezig gezien. Ik vond hem echt grappig, maar heb wel de indruk dat je voor dat soort humor moet zijn. De manier waarop hij zich inleeft en zichzelf in zijn verhalen betrekt is echt ongelofelijk! Naar hem zou ik persoonlijk wel een hele avond kunnen luisteren.
Wat ik iets minder vond was Saskia de Coster die over haar boek kwam vertellen. Ik denk dat het wel logisch is dat daar misschien een minder groot publiek voor te vinden is, omdat je ten eerste al graag moet lezen en ten tweede haar stijl goed moet vinden.
Alleszins vond en vind ik dit hele cultuurambassadrice zijn een unieke ervaring! Ik vind het echt heel tof dat ze er een klas voor uitkiezen en hoop dat de klassen van 5 humane dit volgend jaar ook allemaal kunnen meemaken. De manier waarop dit allemaal gepland werd en hoe iedereen zijn taak kreeg toegedeeld vond ik zeer goed. Ik had helemaal niet de indruk dat het iets van school uit was of dat ik er stond te werken, wat ik echt heel positief vind! Dit komt voornamelijk door de soepele omgang naar ons, de leerlingen van 6 humane, toe.
Ik ga vanaf nu toch proberen om meer vrienden mee te krijgen naar zulke culturele evenementen!
verslag: De leukste taak die ik mocht doen vond ik het interview met de artiesten. De artiesten gingen ook buiten de vragen en praten meer over zichzelf waardoor het een aangename babbel was. Het was een zeer vlot gesprek maar ik zag dat de artiesten het moeilijke vragen vonden en er dus niet direct op konden antwoorden waardoor het meer voor de hand lag om over iets anders te praten.
Het tofste moment vond ik het optreden van Xander De Rijcke. Ik had al heel zijn traject gezien dat hij had afgelegd tijdens comedy casino dus ik wist perfect was Xander in zijn mars had. Het was werkelijk humor van de bovenste plank. Zijn imitatie van de duivel waarmee hij de comedy casino cup won was toch nog net iets beter dan deze performance.
Het controleren van de bandjes aan de zalen was voor mij toch een negatief punt omdat je niet het gevoel had een bijdrage te hebben aan de avond.
Zoals eerder al vermeld was Xander De Rijcke voor mij de beste artiest van de avond maar ook Vitalski en Freddy De Vadder vond ik zeer goed. Vitalski brengt eerder de intellectuele humor voor waarvoor de nodige kennis van politiek en economie nodig is. Freddy De Vadder brengt eerder de seksuele humor aan bod waardoor ik wel kan begrijpen dat niet iedereen dit grappig vond.
Je voelt dat er meer organisatie aan te pas komt dan een locatie en wat artiesten. De artiesten moeten ontvangen en begeleid worden, de techniek, de tickets,
De bandjes controle kon volgens mij iets anders. De mensen zouden hun tickets langs de hoofdingang moeten omruilen voor een bandje en dan slechts bandjes controle aan de bib, in Togenblik, en aan de hoofdingang. Zo kan je veel personeel besparen. De gratis vestiaire was een zeer goed idee zo sleuren de mensen hun jassen zeker niet mee.
Het is een zeer leuk initiatief om mee te werken aan dit soort project maar het mag zeker niet gedwongen zijn anders kan je er niet van genieten. Het is voor mezelf ook genoeg aan deze ene keer. Ik heb alles meegemaakt wat ik wou zien achter de schermen een tweede maal zou me niks meer bijbrengen dan deze ene rondleiding en deze avond meewerken aan het project.
verslag: Gisteren heb ik deelgenomen, samen met de leerlingen van mijn klas, aan Tournée Générale. Dat was een cultuurevenement dat zich afspeelde in cultuurcentrum Ter Vesten. Er waren verschillende podiums waar artiesten hun ding mochten doen. Sommigen vertoonden zang, anderen dans, kunst kon je er ook altijd bezichtigen. De bedoeling van het project Tournée Générale is om ervoor te zorgen dat beginnende kunstenaars op die manier meer bekendheid kunnen verwerven. Wij konden op voorhand kiezen tussen verschillende taken. Ik hielp tijdens mijn eerste shift mee in de keuken, mijn taak was afwassen. De kunstenaars konden daar genieten van een lekkere maaltijd, ik had het geluk daar ook mee van te genieten. Tijdens mijn tweede shift controleerde ik de bandjes van de bezoeker. Ik stond samen met Laura aan de ingang van de mediazaal. Daar traden dichters op. Eens de bezoekers binnenwaren konden wij meegenieten van de voorgedragen gedichten en teksten.
De leukste taak die ik opgedragen kreeg vond ik om Stefan Martens en Maarten Delaere te interviewen. Je moest er zelf voor zorgen dat je die persoon kon bereiken. Al de kunstenaars liepen er natuurlijk rond, maar je moest zelf proberen de persoon te benaderen en hem dan later te interviewen. Als je geen moeite deed had je niets. Vanaf dan had ik pas een gevoel dat ik echt een cultuurambassadeur was.
Tijdens mijn eerste shift moest ik afwassen. Dat vond ik minder leuk, omdat je verder van de optredens verwijderd bent. Ik zat in de keuken, maar ik had geen gevoel dat ik hielp bij een cultuurevenement. Ik voelde me wel nuttig, omdat er veel afwas was van al de artiesten die daar aten. Maar ondanks dat vond ik dat het minst leuke moment van de avond. Afwassen kan je overal. Als je de kans hebt om een glimp op te vangen van een optreden tijdens zo een organisatie, moet je ervan genieten vind ik.
Daarom vond ik de tweede shift leuker. Ondanks dat ik tijdens mijn tweede shift op mijn post moest blijven staan, kon ik mee genieten van de optredens. In mijn geval waren het Saskia De Coster en Christophe Vekeman die een voordracht deden. Saskia vond ik minder goed, Christophe daarentegen vond ik echt super! Hij vertelde alles zo op een grappige manier. Niet enkel de vertelstijl, maar ook de inhoud vond ik geslaagd. Het luisteren naar zijn voordracht vond ik het leukste moment van de avond.
Er hebben eigenlijk veel kunstenaars een onvergetelijke indruk gemaakt op mij. Ik zal beginnen met Maarten Delaere: hij werkte gedurende heel de avond aan een muur. Hij maakte portretten die hij van fotos haalde over de andere kunstenaars die daar optraden. De muur waarop hij schilderde stond in het centrum van het evenement, de bezoekers konden ervan genieten terwijl ze naar een andere locatie liepen. Gedurende de avond zag je een enorme evolutie. In het begin stond er bijna niets op de muur, op het einde van de avond daarentegen stond deze helemaal vol. Hij werkte samen met een ex-medeleerling die samen met hem was afgestudeerd. Ze konden goed samenwerken, vind ik. Telkens als ik passeerde, waren ze samen druk aan het schilderen, ofwel plezier aan het maken.
Een andere artiest die mij ook zal bijblijven is Stefan Martens. Ik was onder de indruk hoeveel bezoekers zijn Cinéma Sonore trok. Ik heb even een glimp kunnen opvangen van zijn optreden en was aangenaam verrast. Hij werkte met een zelfgemaakte film, waarop hij zelf tekeningen aanbracht. Het was een mengeling van beide. Heel origineel, hij had het zelf uitgevonden. Hij laat je zien hoe je creatief kunt zijn met enkel een film en een tekening.
De laatste artiest die ik ook de moeite vond is zeker en vast Lady Linn. Ik had wel al over haar gehoord. Ik woonde enkele nummers van haar optreden bij en vond het echt goed. Ze heeft een mooie stem. Ik vind het jammer dat ik haar hele optreden niet kon bijwonen.
Van kindsaf ben ik al geïnteresseerd in kunst en cultuur. Ik zat in een musicalvereniging, genaamd Muzart. Ik speelde er in twee mee, maar dan ben ik ermee gestopt wegens tijdgebrek. Mijn broer speelt er nu nog altijd in mee. Elk jaar gaan we kijken naar de optredens. Niet alleen omdat hij erin meespeelt, maar ook omdat ik het leuk vind om naar optredens zoals musicals te gaan kijken. Dat geldt niet enkel voor musicals. Ik vind het ook leuk om eens een tentoonstelling, muziekoptreden, voordracht of toneel bij te wonen, zowel in België als in het buitenland.
Mijn tante illustreert kinderboeken en geeft les aan de kunstacademie te Antwerpen. Bij bezoeken wordt er dikwijls over kunst en design gepraat en dat interesseert me zeker. Haar echtgenoot is designer. Mijn dooppeter is Paul Gentils, de zoon van Vic Gentils, een bekende kunstenaar in België. Hijzelf schildert en maakt abstracte kunstwerken.
Ik vind het niet erg om nu enkele keren voor het vak cultuurwetenschappen naar een optreden te gaan zien en daar een verslag over te schrijven. Ik kom er eens van tot rust om jezelf helemaal in te leven in een werk van iemand anders. Tournée Général heeft mij positief beïnvloed, omdat ik besef dat er veel gemotiveerde mensen met kunst bezig zijn en dat kunst nog steeds een belangrijke rol speelt in het dagelijks leven.
Alles was goed georganiseerd, elke vrijwilliger kreeg een envelop met daarin 4 drankbonnetjes en 1 soepbon. Dat zou ik al zeker behouden. Ondanks het feit dat we vrijwilligers waren, werden we voldoende verwend. Ik denk dat alles liep zoals verwacht, dat wil zeggen dat alles op voorhand goed georganiseerd was. Het was ook goed dat elke vrijwilliger verschillende shiften had, zo had hij wat meer afwisseling en meer kans om verschillende optredens te zien. Moest ik het als organisator opnieuw doen, zou ik niets anders doen. Alles liep goed volgens mij dus waarom dingen veranderen?
Als cultuurambassadeur kom je meer over kunst te weten. Je taak is dan ook om rond een bepaald project of optreden te werken. Dat vind ik goed, als je er een eindverslag over schrijft, zo kan je alles dat je gezien hebt, nog eens op een rijtje zetten De bedoeling is om ervoor te zorgen dat anderen ook zin krijgen in kunst, als ze je verslagen lezen zullen ze misschien een impuls krijgen om ook eens kunst te gaan bezichtigen. Kunst is uiteindelijk een onmisbaar onderdeel van ons leven. Ik denk er zo over, nu nog zorgen dat iedereen er ook zo over denkt!
Zaterdagavond om 19u gingen de deuren van het cultuurcentrum Ter Vesten in Beveren open voor een groots project, Tournée Générale. Een project waarbij literatuur, komedie, muziek en kunst te bezichtigen waren.
Ter Vesten werkt samen met het zesde jaar Humane Wetenschappen van de Sint-Maarten Bovenschool. Zij zijn cultuurambassadeurs en mochten zaterdag helpen. Hun taak bestond er onder andere uit om de mensen wegwijs te maken, stewards te zijn in de schouwburg, te helpen bij de catering enzovoort. We interviewen Lieselot Gamisch, een leerling uit de klas van de cultuurambassadeurs. Wat was de leukste taak die je hebt mogen doen? Ik had me opgegeven voor 2 taken, namelijk om achter de balie de mensen hun ticket in te ruilen tegen een toegangsbandje, die ik dan moest aandoen en ook als steward aan de polyzaal, waar Cinema Sonore doorging. Ik moest daar dan de mensen tegenhouden totdat de voorstelling begon en hun bandjes controleren. De eerste taak vond ik het leukst aangezien ik dit samen deed met een meisje uit mijn klas. Bij de andere taak stond ik er helemaal alleen. Ook kwam je achter de balie meer in contact met mensen en kwam je soms bekende gezichten tegen. Wat was het tofste moment van de avond? We hebben veel gelachen. Maar het meest heb ik gelachen met een klasgenoot van mij. Hij was steward aan de schouwburg tijdens het optreden van Lady Linn and her Magnificent Seven. Ik had even pauze en kon even gaan kijken naar het optreden. Ik stond bij die klasgenoot die steward was en er was nog een man die binnen wenste gaan. Mijn klasgenoot hield hem tegen en vroeg hem zijn bandje te tonen waarop hij zei: "Euhm Ik ben wel de lichtman." Maar we hebben de hele avond veel plezier gemaakt hoor. Ik vond het concept zeer leuk. Overal was iemand bezig en mensen konden op een plannetje zien wie en waar en konden dan voor zichzelf uitmaken of ze er naartoe wilden. Het leek wel een beetje op een festival voor volwassenen. Dat vond ik zeer positief en ook de verscheidenheid qua artiesten vond ik geslaagd. Zo heb je, zoals ik al zei, voor ieder wat wils. Geef een slotbeschouwing over je gevoel als cultuurambassadeur. In het begin was ik er niet zo voor te vinden. Maar mijn mening is compleet verandert. Ik wil zeer graag nog enkele keren helpen op zon cultureel evenement want zo leer je beginnende artiesten, zoals Xander De Rycke, kennen. Ik vind het een zeer tof initiatief dat wij de kans hebben om cultuur van zo dichtbij te ervaren. Wat heb je als negatief ervaren en waarom? Wel doordat iedereen zijn taken had, was het niet mogelijk om alle optredens te bekijken. Dat was soms wel jammer. Maar gelukkig kwamen artiesten zoals Lady Linn en Vitalski twee keer op de avond. Zo kon ik dan toch, na mijn taakjes, hen nog even meepikken. Welke artiest(en) heeft (hebben) een onvergetelijke indruk op je nagelaten? Sowieso Xander De Rycke. Mijn taak zat erop als steward en dan ben ik nog even naar Lady Linn gaan kijken en na haar optreden ben ik even naar de bib gegaan en daar kwam dus een stand-up comedian. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar had wel gehoord van klasgenoten dat hij maar 20 jaar oud was. Ik besloot om naar zijn voorstelling te gaan kijken en ben enorm aangenaam verrast geweest. Normaal vind ik stand-up comedians gemaakt. Alex Agnew zie ik graag bezig, omdat hij naturel is. Ook Xander De Rycke was dit. Hij lachte niet met zijn eigen grappen en vertelde alles alsof hij het terplekke uitvond. Tijdens zijn voorstelling ging er plots een alarm af. Ook hier maakte hij spontaan een grapje over. Ik kan hem iedereen ten sterkste aanraden en ik denk dat we nog veel van hem gaan horen. Het publiek leek hem ook wel te smaken, zo bleek toch uit hun reacties. Je kreeg een rondleiding achter de schermen van het cultuurcentrum Ter Vesten en je hebt deelgenomen als vrijwillige medewerker aan Tournée Générale. Welke invloed heeft het bezoek en je medewerking nu op je manier van denken over een cultureel evenement. Ik denk dat veel leeftijdsgenoten het met me eens zijn als ik zeg dat culture evenementen met betrekking tot literatuur en kunst vrij saai zijn. Zo heb ik er ook altijd over gedacht, tot ik gisteren dit alles eens kon meemaken. Het waren wel artiesten die niet echt gericht waren op publiek van onze leeftijd en dit schrikte me wel wat af. Maar dit viel zeer goed mee. Ook dacht ik dat het publiek dat naar zon evenementen kwam vooral alternatieve types zijn. Die liepen er ook, maar ik stelde vast dat het publiek zeer verscheiden was. Dat is toch ook positief want dat wil zeggen, dat een zeer verscheiden en uitgebreid publiek geïnteresseerd was en dat ze voor ieder wat wils aanboden. Mocht je Tournée Générale opnieuw mogen meemaken. Wat zou je als organisator anders aanpakken en wat zou je zeker behouden? Het is een zeer klein detail dat ik anders zou doen. Maar ik ondervond, toen ik achter de balie zat, dat mensen die nog geen ticket hadden er wat doelloos rondliepen en aan ons kwamen vragen of hun ticket niet bij ons lag. Wij moesten ze dan altijd doorverwijzen naar de balie. Dit kunnen ze in de toekomst misschien beter aanduiden.
De Man van 31 van Flip Kowlier: door Peter Van den Berghe
eerste indruk: Flip Kowlier is een nationaal bekende Belgische rapper die in het West-Vlaams rapt, maar soms versta ik niet zo veel van zijn lyrics. Hij maakt aanstekelijke liedjes met leuke ritmes, die zijn voortgevloeid uit verschillende invloeden, die samengekomen zijn tot een mooi en leuk geheel, waarbij het ene liedje wat meer verschilt dan het andere. Een goed voorbeeld hiervan is het verschil tussen Donderdagnacht en De grootste lul van't stad, welke de laatste mijn favoriete is. Verder zijn er op de muziekzenders (zoals TMF of JIM) leuke en originele videoclips te zien. Ook was hij lid van de succesvolle groep 'T hof van commerce. Verder deed hij al mee aan verschillende grote festivals, waaronder Werchter en Pukemarock. Hij speelt meestal op gitaar, maar soms ook andere instrumenten. Ik zie dan ook uit naar zijn optreden in het cultuurcentrum, omdat ik toch een aantal liedjes ken, en Flip Kowlier nog nooit live heb gehoord.
verslag: Ik heb zeer erg genoten van de voorstelling. Er was een goede sfeer in de zaal en een aantal van zijn liedjes kende ik al. Hij heeft er ook een aantal gespeeld die ik nog niet kende. Wel waren de teksten moeilijk te verstaan omdat hij plat West-Vlaams sprak. Om een liedje aan te kondigen begon hij eerst te praten met het publiek, om zo stilletjes naar het thema te gaan waar het liedje over ging. Alle liedjes waren zeer rustig, dit kwam omdat ze met normale instrumenten speelden, zoals een gitaar, contrabas, en een accordeon. Dat gaf een heel 'volkse' sfeer. Het decor bestond uit een grote linnen doek met daarop een polderlandschap afgebeeld, met daaronder De man van 31, maar die 1 dan doorschrapt, en er een 2 van gemaakt met graffiti. Ook lagen er bladeren van het park van Cortewalle op het podium. Tijdens de pauze werd het decor lichtjes veranderd, het was dan alsof ze rond een kampvuur zaten. Hij stelde veel vragen aan het publiek, en zei vaak grappige dingen. Ik vond het tof dat ik naar deze voorstelling mocht gaan.
eerste indruk: De meeste mensen hebben wel al eens van Flip Kowlier gehoord, De West-Vlaamse artiest die liedjes zingt en schrijft. Hij komt over bij mij als een sympathieke kerel. Zijn muziek klinkt mij aangenaam en leuk. Ik ken zijn muziek al wel redelijk, een eerste indruk is het dus niet echt meer. Die liedjes die ik van hem ken en die ik al eens gehoord heb, vind ik over de hele lijn tof. Meestal zijn het redelijk rustige en zwierige gitaardeuntjes, met af en toe een eens wat anders klinkend lied erbij. Hij schrijft zijn teksten in het West-Vlaams, dus moet je jezelf concentreren als je het wilt verstaan. Als je dit doet, zul je wel ondervinden dat hij niet over om het even wat zingt, maar dat zijn teksten over iets gaan. Bijvoorbeeld over de milieuproblemen, roddelen,... Een optreden om naar uit te kijken dus!
verslag: Op voorhand had ik redelijk grote verwachtingen van dit optreden. Flip Kowlier is toch een redelijk grote naam, en zijn muziek valt sowieso in de smaak bij mij. Het was dan ook zeer aangenaam dat deze verwachtingen voor het grootste deel werden ingelost. Alle liedjes die ik had verwacht, over het algemeen zijn bekendere songs, heeft hij gespeeld. Ondanks het feit dat de zaal niet geheel gevuld was, heerste er toch een gezellige en intieme sfeer. Dit was geheel te danken aan de muziek enerzijds, en aan de sfeer van het decor anderzijds. Het decor, dat naar herfstnormen was ingericht, en dat na de pauze een kampvuur herbergde, vulde de rustige, gevoelige muziek goed aan. Flip Kowlier breide het optreden ondertussen aan elkaar met enkele grapjes. Het enige dat misschien wat spijtig was, was dat sommige iets stevigere nummers hun kracht misten. Ondanks dat was het intieme optreden zeer geslaagd.
Tournée Générale XL van 15/11 is voorbij. Moe maar tevreden keerden we allen huiswaarts na een avond vol cultureel plezier. In onze hoofden bleven de nummers nog dagen nazinderen, de beelden die we te zien kregen, de bekenden die we tegen het lijf liepen,... Op de site www.beveren.be/tervesten onder programmering kan je de pdf downloaden met de foto's van Gerry Smet. De foto's die Manu Janssens genomen heeft, zijn op komst. Wie eigen foto's genomen heeft mag ze steeds mailen dan zet ik ze ook op de blog! Op You Tube staan al beelden van het optreden van The Fonktions. http://www.youtube.com/watch?v=5IPrNNv4SfM
bedankt aan iedereen die geholpen heeft om er een onvergetelijke avond van te maken: de collega's, alle artiesten die hun best gedaan hebben om er iets speciaals van te maken, onze bende ambassadeurs en alle andere vrijwilligers !!!
Bent u niet aan kaarten geraakt voor De Nachten dit weekend? Geen paniek. Deze zaterdag bieden wij u in Beveren een weliswaar iets bescheidener, doch behoorlijk uitgebouwd en uitgebalanceerd alternatief met onze eigenste Tourneée Generale XL. Niet minder dan 15 verschillende acts/artiesten uit zeer uiteenlopende disciplines geven het beste van zichzelf op diverse podia in cc Ter Vesten, de Bib en JC Togenblik. Kriskras door elkaar kan je zappen tussen literatuur, muziek, comedy, video en beeldende kunst. Je kan je parcours volledig zelf uitstippelen via het spoorboekje dat je krijgt aan de ticketbalie, terwijl het lustige balkanorkest Ca Va Fanfare je gezwind van het ene podium naar het andere loodst. Tussendoor kan je bijtanken aan de verschillende togen die je tijdens dit traject passeert. De overdaad aan impressies kan je nadien laten bezinken op de afterparty in Togenblik met de vermaarde dj-tandem Frères Deluxe. Kortom: de perfecte remedie om u te wapenen tegen die sluimerende herfst- en winterdepressie!
Zaterdag 15 november - 19.00 u
De volledige artiestenlijst: Saskia De Coster, Christophe Vekeman, LADY LINN AND HER MAGNIFICENT SEVEN , Headphone, The Violent Husbands, Ca Va Fanfare, VITALSKI, Han Solo, Xander De Rycke en FREDDY DE VADDER
Uit Beveren: Suburb Songs, Stefan Martens (Cinema Sonore), The Fonktions, Maarten De Laere en vele dj's. Afterparty in JC Togenblik met FRèRES DELUXE
Organisatie: cc Ter Vesten, JC Togenblik en de Bib.
Prijs: 15 - 14 (+55/groepen) - 12 (abo/waccobon/-26) EUR Reservaties alleen via Ter Vesten: 03 750 10 00, tickets.tervesten@beveren.be Er zijn nog voldoende tickets te verkrijgen. Het is erg aan te raden uw tickets op voorhand te bestellen en op te halen. Zo kunnen lange wachttijden aan de avondkassa vermeden worden. Kom best op tijd. De eerste voorstellingen BEGINNEN om 19.30 uur stipt. Bij de meeste voorstelling gaan de deuren dicht wanneer de voorstelling begonnen is! Stuur deze mail zeker door naar potentieel geïnteresseerden
Spanje-Flamenco Jazz van Jerez-Texas: door Lizl Heremans
eerste indruk: Ik denk dat het echte de moeite waard is. Ik hoor zelf heel graag muziek omdat ik er zelf elke dag mee bezig ben. Het is eens een ander genre en zo leer je ook de andere muziekgenres kennen. Flamenco en jazz spreken mij sowieso al heel hard aan. Als ik daarvan iets zie op tv vind ik dat altijd fantastisch als er op gedanst wordt (vooral dan flamenco) maar de muziek vind ik ook wauw. Volgens de artikels en reacties op hun groep denk ik dat ze inspelen op het publiek, dat ze altijd de mensen in het publiek meeslepen met hun muziek en dat is heel belangrijk. Ze leggen er ook veel gevoel in en omdat ik zelf een instrument bespeel weet ik dat dat heel belangrijk is want zo klinkt het mooier en kan je de mensen veel meer raken. Ik heb al fragmentjes beluisterd en die klinken niet slecht. Ook reizen ze veel rond, ze hebben overal in de wereld al gespeeld. Ze zijn blijkbaar zeer bekend. Dus ik verwacht er wel veel van.
verslag: Ik vond het fantastisch. Het was aangenaam om naar te luisteren. Jerez-Texas is een groep die bestaat uit vier muzikanten afkomstig van Spanje: zangeres, gitarist, cellist en een drummer. Samen maken ze muziek met onder andere Jazz en Flamenco. De muzikanten nemen je mee in die muziek. De zang was soms wel raar. Het leek alsof de zangeres bepaalde woorden verzonnen had, of niet helemaal uitsprak. De cello was zo mooi, ik kreeg er koude rillingen van, de muziek die hij maakte klonk zo warm. De gitarist en de drummer waren vooral grappig, ze gingen helemaal op in de muziek, en genoten ervan. Het leuke was, dat ze af en toe moeite deden om Engels te praten en grapjes te maken tussen de liedjes door. Ook terwijl ze bezig zijn met een liedje zie je vaak dat er onderling grapjes worden gemaakt daarom niet met woorden maar met een bepaalde melodie. Dat maakt het ook leuker om er naar te kijken. Je ziet dat de groep zelf ook geniet van hun optreden en veel gevoel leggen in hun muziek waardoor dit ook veel mooier overkomt in de zaal bij de toeschouwers. Het is eens wat anders. Muziek die je niet dagelijks hoort, maar toch de moeite waard is. Zo leer je nieuwe muziekgenres kennen. Ik vind het zeker een aanrader voor diegenen die veel van muziek houden en met muziek bezig zijn. Ik heb er alvast van genoten.
Lizl, 17 jaar
interview:
Van waar komt de naam Jerez-Texas? Texas komt van een film Paris-Texas. Jerez is een stadje in Spanje dat bekend staat voor Flamenco. Er is een grote afstand tussen Jerez en Texas. Dit wil zeggen dat ze openstaan voor veel verschillende stijlen.
Hoe zijn jullie op het idee gekomen om 3 muziekstijlen te combineren? Toen we elkaar leerden kennen was iedereen bezig met een ander soort genre. Dit hebben we dan gemixt en is Flamenco en jazz er uit gekomen. Het is heel naturel.
Hoe zijn jullie bekend geraakt? We zijn niet zo bekend. Misschien bij de volgende cd wel. Maar de muziek is niet zo bekend. We hebben wel al in een stuk of 16 landen opgetreden. Ze zijn al in allerlei soorten culturen terecht gekomen en merken grote contrasten maar toch is iedereen heel enthousiast over hun muziek. Desondanks de verschillende culturen.
Zijn jullie zenuwachtig als je moet optreden? Nee, niet echt. Het is ons werk. We hebben een bepaalde verantwoordelijkheid. We vinden dit leuk, we genieten ervan, elke keer opnieuw.
Spanje-Flamenco Jazz van Jerez-Texas: door Sanne Tibos
eerste indruk: Flamenco en jazz samen leken mij op het eerste zicht wel een rare combinatie. Maar omdat muziek mij wel interesseert en ik er zelf ook mee bezig ben, dacht ik dat het wel leuk zou zijn eens een ander soort muziek te gaan opzoeken. Flamenco heb ik al een keer gezien en dat was echt wel mooi. Je bent meteen in een zuiderse sfeer. Van jazz ben ik niet zon fan, maar ik denk dat de combinatie van de twee zeker de moeite waard is als ik de artikels die ik over hen heb gelezen mag geloven. Het is namelijk niet alleen flamenco en jazz, maar ook nog klassieke muziek. Ik ben al eens op de site van Jerez-Texas een kijkje gaan nemen en toen ik hun tournée zag, schrok ik wel even: zij touren namelijk over de hele wereld! Van Hongkong tot Caïro. En onderweg laten ze eventjes hun kunnen zien hier in Beveren. Ik ben echt benieuwd.
verslag: Op zaterdag 8 november kreeg Ter Vesten een zuiders tintje door het optreden van Jerez-Texas. We werden vriendelijk ontvangen door de mensen van Ter Vesten. Met plaatsen op de eerste rij mochten we kijken en luisteren naar een enthousiaste groep muzikanten. Ze gingen helemaal op in hun muziek en dat enthousiasme droegen ze dan ook over op het publiek: je zag sommige mensen meeklappen op het ritme van de flamenco en op het einde van een liedje riep er soms iemand heel enthousiast olé. De muziek was heel vrolijk en zuiders. Ik wist niet dat deze drie stijlen (jazz, flamenco en klassiek) zo goed bij elkaar pasten. Alleen kwam er wel wat weinig jazz in. De cello was echt prachtig en sloot perfect aan bij de gitaar, de drum en natuurlijk de zang. Aangezien de groep afkomstig is uit Spanje, zingen ze in het Spaans. In wat gebrekkig Engels kondigden ze hun liedjes aan. Op het einde had een medewerker van Ter Vesten een klein interview geregeld voor ons, de zogenaamde meet & greet met de artiesten. Zo kwamen we te weten dat Jerez-Texas wijst op hun brede waaier van muziekstijlen: de afstand tussen het Spaanse stadje Jerez en de Amerikaans staat Texas is groot, dus zo ook hun aanbod muziekstijlen. Deze mannen zijn nooit zenuwachtig op het podium omdat het hun verantwoordelijkheid en beroep is en op de vraag Hoe zijn jullie beroemd geworden? kregen we een nogal bizar antwoord. Wij zijn niet beroemd, maar we hopen dat het ons wel zal lukken met onze nieuwe cd (Patchwork) Eigenaardig dat je niet beroemd bent, maar wel de hele wereld afreist en zon succes hebt met je muziek. Een bescheiden, enthousiaste, humoristische groep die zeker de moeite waard is om eens te zien spelen.
