Voor ons vertrek geen tijd gehad om naar mijn kapper te gaan. Dus heeft Jenny mijn haar met de tondeuse geknipt. De afwerking gebeurde door Lohai, klusjesman en manusje van alles in Tumaini en bovendien de vaste kapper van de kinderen.

We zijn een namiddag ter ontspanninig naar Tanzands geweest; een plek waar normaal veel vrijwilligers gaan chillen, maar het was er niet druk. Er zijn opvallend weinig vrijwilligers te zien. Schrik voor Ebola? (er is in Tanzania nog geen enkel geval bekend van Ebola)

Er leven hier meer dan 30 kinderen van uiteenlopende leeftijd op een kleine plek samen (met 12 op een kleine kamer) 

En toch zijn er opvallend weinig conflicten.  Als er al een ruzie is wordt dat meestal door de groep opgelost. Alle kinderen helpen elkaar met huiswerk 

en dergelijke.

Eens per week worden er donuts gemaakt (of mandazi zoals ze hier zeggen) En voor mama Jenny en baba kaka doen ze iets extra (donuts met gecaramelliseerde suiker)

Knutselmateriaal gesorteerd, kasten opgeruimd. Middagmaal verloopt relatief rustig omdat veel kinderen op school blijven, maar om 16 u komen ze thuis. Niet alleen onze eigen kinderen maar ook diegenen die ondersteund worden door Tumaini en thuis verblijven. Het avondmaal is dan ook heel wat drukker. Iedereen wil tegelijk zijn boeken gekaft hebben. 40 kinderen met gemiddeld 8 boeken dus 320 boeken gekaft in de avond. Tel daarbij het rumoer van 40 kinderen en je zal begrijpen dat we om 20 uur heel blij zijn als we ons kunnen terugtrekken in het vrijwilligershuis waaar we voorlopig nog altijd alleen zitten. Warm water koken we in de keuken want de douches werken voorlopig nog niet.Maar dat went snel. Almet al een heel bevredigende dag.