Voor ons vertrek geen tijd gehad om naar mijn kapper te gaan. Dus heeft Jenny mijn haar met de tondeuse geknipt. De afwerking gebeurde door Lohai, klusjesman en manusje van alles in Tumaini en bovendien de vaste kapper van de kinderen.

We zijn een namiddag ter ontspanninig naar Tanzands geweest; een plek waar normaal veel vrijwilligers gaan chillen, maar het was er niet druk. Er zijn opvallend weinig vrijwilligers te zien. Schrik voor Ebola? (er is in Tanzania nog geen enkel geval bekend van Ebola)

Er leven hier meer dan 30 kinderen van uiteenlopende leeftijd op een kleine plek samen (met 12 op een kleine kamer) 

En toch zijn er opvallend weinig conflicten.  Als er al een ruzie is wordt dat meestal door de groep opgelost. Alle kinderen helpen elkaar met huiswerk 

en dergelijke.

Eens per week worden er donuts gemaakt (of mandazi zoals ze hier zeggen) En voor mama Jenny en baba kaka doen ze iets extra (donuts met gecaramelliseerde suiker)