Eerst 3 nachten in Stone Town en nu een paar nachten in een lodge met zwembad. Lekker languit in de hangmat met een goed boek en af en toe een biertje (of in Jenny haar geval een Mojito) De temperatuur is hier heel aangenaam nu met af en toe een fikse regenbui. Het regenseizoen komt er aan, maar het is aangenaam. Tot over enkele dagen in België. We proberen wat zon mee te brengen

Groeten vanuit Jambiani Zanzibar van Jenny en Valentin

We zijn intussen op safari geweest naar de Serengeti met overnachting in een tented lodge. 

Een speciale ervaring omdat je de nachtelijke geluiden van de wildernis hoort( je hoort een leeuw brullen en hyena's huilen)

Ook de Ngorongoro krater was zelfs de tweede maal een even mooie ervaring.

We zijn met Reward and Roger gegaan op één van hun eerste gezamelijke safari's Hun website is nog niet klaar maar je kan hen volgen op facebook  https://www.facebook.com/bingwasafaris?fref=ts 

We hebben onze eerste safari gedaan naar Arusha National Park. Een premiere want het was de allereerste safari voor onze ranger in opleiding Reward.

We zijn samen met mama Korosho gegaan en hebben 2 kinderen meegenomen. Reggie omdat hij nog nooit wilde dieren in werkelijkheid had gezien en Tony omdat wij Tony sponsoren. Tony kwam als één van de eerste kinderen in Tumaini in 2009 na een huisbezoek. 

Tony was de jongste van 8 kinderen die in een mud hut (letterlijk een hut van modder) woonden. Tony had typhus en was vaak alleen in de hut zonder toezicht bij een open vuur.

Hij is een vriendelijke jongen die altijd bereid is te helpen en zijn grote droom is veehouder worden (Tony is Masaai) 

Dit was enkel een voorproefje. Op 2 maart vertrekken we voor een 4 daagse safari naar de Serengeti met overnachting in tenten. Benieuwd hoe het is om te slapen met de nachtelijke geluiden uit de wildernis.

Het heeft wat geduurd owv internet problemen, we zitten tenslotte in Afrika, maar toch nog maar een update.

Foto 1 toont je wat je in Afrika niet kan missen; water (fles of gekookt), muggenmelk, pre en aftersun (factor 50), malapa's(teenslippers), antimalaria pillen en heel veel geduld want alles gebeurt hier polle polle (heel rustig)

Verjaardagen worden hier ook gevierd met een zelfgebakken taart en een geschenkje.Fathila kreeg malapa's(foto 2)

Terwijl Valentin werkt en wordt gecontroleerd door dada (zus) Margie, de queen van de Tumaini keuken maakt Jenny nieuwe vrienden jong en oud : Lohai,onze fundi en kaka (broer), bibi banana basket,de mama die mooie dingen maakt uit bananen bladeren (Jenny kon niet aan de verleiding weerstaan om wat dingetjes te kopen), één van onze kleinste kinderen Alisha(met een zelfgebreide trui) en Roberto.(foto's 3, 4 en 5)

Roberto en Matteo zijn 2 Italianen die een rit maken rond de wereld met een moto om fondsen te verzamelen voor Tumaini.

Op www.mototravellers.com kan je hun belevenissen zien en lezen.(foto 6)

Onze Tumaini familie is uitgebreid met 6 kinderen tegelijk. de moeder van Hadjija, Housseini, Swalehe, Malki, Rokaya en Samaya is op een morgen gewoon vertrokken en de kinderen zijn hier komen aankloppen.

We hebben dus plots 4 kinderen die potjes training nodig hebben en een middagdutje doen (foto 7)

Valentin doet hier geen nachtdienst: daar hebben we Laurence voor. Die ziet er gevaarlijk uit met zijn pijl en boog en Masaai mes (foto 8), maar slaapt het grootste deel van de nacht. 

Er zijn hier veel wilde dieren in Afrika, maar in en rond ons huis zijn er vooral luidruchtige honden en groot uitgevallen kakkerlakken.(foto 9)

Tot de volgende keer

Sinds onze laatste update hebben we verder hard gewerkt aan onze taken.

De verfwerken vorderen goed en tussendoor ben ik sloten aan het vervangen en allerlei aanpassingswerken aan het verrichten.

Jenny is gepromoveerd tot kledingontwerpster. Alle kinderen hebben nieuwe zondagse kleren gekregen om naar de kerk te gaan. 

Sommige kleren zijn te kort (het moet tot onder de knie) en dus ontwerpt Jenny de aanpassingen (zie foto 1). 

Het stikwerk gebeurt door een plaatselijke kleermaakster.

Jenny heeft hier ook breiwol gevonden, maar geen breinaalden. Dus heb ik er zelf gemaakt.(foto 2)

Intussen blijft het weer hier zeer warm. Overdag 33° en meer en 's nachts 20°. Maar je hoort ons niet klagen al 

zou een regenbui meer dan welkom zijn. We zijn dus een dagje gaan afkoelen in Rivertrees;(http://rivertrees.com/)

een lodge verblijf met zwembad hier vlakbij om een ganse dag te niksen.(foto 3)

We zijn met onze vriend Lohai op bezoek geweest bij zijn moeder en pas bevallen zus en haar kleine Latifa 

(1 maand oud en ongeveer 2 kilo) in Karatu.

Op de foto's kan je zien hoe de leefomstandigheden zijn. Lohai heeft beslist om een nieuw huis te bouwen voor 

zijn moeder.(foto's 4 en 5)

Hij blijft nu een week ter plaatse zodat ik deze week ook tuinman ben. Ik had vloeidarm mee en dat werpt zijn vruchten af. 

Alles in de tuin groeit als kool (en niet alleen de kool dus)

Omdat Karatu op 4 uur rijden is en je in Afrika nooit rechtstreeks ergens naartoe kan 

(er moet altijd nog vanalles gebeuren op het laatste moment zoals bv verzekering van de auto vernieuwen)

Onderweg zijn we nog gestopt aan Shanga Shangaa waar een 50-tal personen met een handicap allerlei dingen ontwerpen om te verkopen 

(http://www.theafricahouse.com/shanga-shangaa-tanzania) (foto's 6 en 7)

zijn we blijven overnachten in het midden van een koffieplantage daar vlakbij op dezelfde plaats en 

zelfs dezelfde kamer als 2 jaar geleden tijdens onze safari.Een heerlijke plaats om te verblijven met een goed diner

en een heel lekker ontbijt (Prijs voor 4 personen totaal 120 US dollar of zowat €25 per persoon)(foto 8)

Jenny heeft stof gekocht op de markt en gaat zelf iets ontwerpen.(foto 9)

wordt vervolgd...

De 2 kleinsten van Tumaini (Junior en Elisha) worden regelmatig in bad gezet en genieten daar duidelijk van (foto 10)

Mijn harem is intussen uitgebreid en ik zit dus ganse dagen met 4 vrouwen opgescheept en er zijn er nog 2 op komst.

En allemaal voegen ze dingen toe aan mijn to-do list.(foto 11)

Maar zolang ze zorgen dat er Tusker(vergelijkbaar met Jupiler dus zeker niet slecht) is ben ik tevreden.

Ter compensatie heeft Jenny een zwarte vriend erbij.(foto 12)

Tot de volgende keer.

Er is veel medicatie, vitamines en verbandmiddelen aanwezig. Jenny heeft dat allemaal geïnventariseerd (indicaties, vervaldag, dosage, aantal, ...) en mooi in een kist opgeborgen.

Daarnaast moeten ze zelf hun uniformen wassen en strijken (ook de jongens)

Verder is het hier meestal erg warm. Alleen vandaag 20 januari is het flink afgekoeld en genieten wij van aangename temperaturen in de voormiddag. De kinderen en Lohai lopen rond met sweater en of jas want het is hier koud! (maar 25°)

Voor ons vertrek geen tijd gehad om naar mijn kapper te gaan. Dus heeft Jenny mijn haar met de tondeuse geknipt. De afwerking gebeurde door Lohai, klusjesman en manusje van alles in Tumaini en bovendien de vaste kapper van de kinderen.

We zijn een namiddag ter ontspanninig naar Tanzands geweest; een plek waar normaal veel vrijwilligers gaan chillen, maar het was er niet druk. Er zijn opvallend weinig vrijwilligers te zien. Schrik voor Ebola? (er is in Tanzania nog geen enkel geval bekend van Ebola)

Er leven hier meer dan 30 kinderen van uiteenlopende leeftijd op een kleine plek samen (met 12 op een kleine kamer) 

En toch zijn er opvallend weinig conflicten.  Als er al een ruzie is wordt dat meestal door de groep opgelost. Alle kinderen helpen elkaar met huiswerk 

en dergelijke.

Eens per week worden er donuts gemaakt (of mandazi zoals ze hier zeggen) En voor mama Jenny en baba kaka doen ze iets extra (donuts met gecaramelliseerde suiker)

Knutselmateriaal gesorteerd, kasten opgeruimd. Middagmaal verloopt relatief rustig omdat veel kinderen op school blijven, maar om 16 u komen ze thuis. Niet alleen onze eigen kinderen maar ook diegenen die ondersteund worden door Tumaini en thuis verblijven. Het avondmaal is dan ook heel wat drukker. Iedereen wil tegelijk zijn boeken gekaft hebben. 40 kinderen met gemiddeld 8 boeken dus 320 boeken gekaft in de avond. Tel daarbij het rumoer van 40 kinderen en je zal begrijpen dat we om 20 uur heel blij zijn als we ons kunnen terugtrekken in het vrijwilligershuis waaar we voorlopig nog altijd alleen zitten. Warm water koken we in de keuken want de douches werken voorlopig nog niet.Maar dat went snel. Almet al een heel bevredigende dag.