Wij
gaan er tussenuit. Hieronder kan je de laatste fotos van onze blog bekijken. We
genieten nog even van betere keuken, frisse regen, avondbriesjes en een
vakantiegevoel. We zijn terug in België op donderdag 25 augustus.
Zondag 14 augustus : bezoek
inleefreis Zemst in Sokone (Veerle)
We
verblijven op 19 km van Sokone. Hier geniet een groep jonge Zemstenaren van hun
laatste dag ter plaatse, vooraleer ze terug afzakken naar Dakar, voor het einde
van hun inleefreis. Zemst heeft een gelijkaardige stedenband met Sokone, zoals
Sint-Niklaas met Tamba. De gemeente Zemst ondersteunt op deze manier de
gemeentelijke afvalophaling in Sokone. Ik had beloofd een kijkje te gaan nemen
en enkele ervaringen uit te wisselen. Nicolas en Maud gingen ook mee. Er was
een vergadering gepland met een vrouwengroep die de afvalophaling organiseert.
De
locatie van de vergadering was veranderd en Liestbeth, de ambtenaar van Zemst
van Internationale ontwikkeling en begeleider van de inleefreis, was niet op de
hoogte gebracht van de wijziging. Niet tegenstaande waren we toch nog als
eerste aanwezig. Ik had de indruk dat de taalbarrière, Frans Wolof, hier nog
een groter nadeel was. Mede doordat de vertaling werd gedaan door de schepen
van milieu, die onze uitleg steevast afroomde met een eigen interpretatie in
zijn politieke voordeel. Als voorbeeld: in Tamba organiseren we drie maal per
week een afvalophaling, in Sokone zes dagen op zeven. Hieruit besluit hij dat
de afvalophaling in Tamba niet half zo goed is als in Sokone. Volgens mij daarintegen
is een dagelijkse ophaling niet nodig en vraagt dit te hoge investeringen (meer
karren per 100 gezinnen). Maar daar heeft hij geen oren naar Een weinig later
houdt de vergadering op, omdat de vrouwen nog naar de markt moeten. Hoewel ze
weinig aanstalten maken.
We
brengen nog een bezoek aan het verblijfvan de inleefreizigers. Het heeft op zn minst een zekere graad van
gezelligheid en de slaapvertrekken zijn net nieuw! Dat zullen we maar niet
zeggen aan de inleefreizigers van Sint-Niklaas.
Voor
al wie de avonturen van de inleefreis van de jongeren van Zemst wil nalezen: http://zemstinsokone.blogspot.com/
Zaterdag 13 augustus: van het hete
Tamba naar de kust (Veerle)
Dit
was het dan. Met gemengde gevoelens en een krop in de keel nemen we, onder een
bewolkte hemel, afscheid van dit harde leven. Nu is het aan hen. Tamba, ville
propre, laat zien wat je in je mars hebt!
We
rijden richting de kust. Daar wachten enkele dagen vakantie en hopelijk een
frisse zeebris.
Donderdag 11 augustus 2011:
afscheidsdiner missie (Veerle)
Het
enige wat zowat van in het begin van het programma vast lag en niet meer
wijzigde was het afscheidsdiner. Hotel Oasis bood het beste aanbod en de hutjes
rond hun zwembad werden dus het kader van onze voorlaatste avond in Tamba. We
gingen om exact 19u24 aan tafel, want behalve wij, had iedereen sinds 5u in de
ochtend niet meer gegeten of gedronken. Het was het uur dat je een witte draad
niet meer kon onderscheiden van een zwarte, dat schrijft toch de Koran voor. We
begonnen met dadels en ontbijt met verse koffie, Spaanse omelet, croissants,
stroop, ranzige boter, suikerbrood, cupcakes, mierzoet ananassap, bissap en te
straf gembersap. Onze innerlijke mens was tevreden, ondanks de slechte timing
smaakte het overheerlijk. In een mum van tijd was het hongergevoel van de
aanwezigen verdwenen en kwam er meer leven in de brouwerij.
Er
werd even tijd gemaakt voor dankwoordjes voor en door de beide partners,
vooraleer kip of rund met friet en erwtjes en worteltjes werd opgediend. Een
grote deftige portie. Het dessert volgde nog sneller, zodat zowat alle magen
blokkeerden en amper nog en hap binnenkregen. Het moment dat de stadssecretaris
de gemeenschappelijke verklaring begon voor te lezen, greep iedereen aan als excuus
om te stoppen met eten van de heerlijk frisse fruitsla. Wij volgden uit beleefdheid,
ondanks onze ongelofelijke goesting in het dessert. Na de ondertekening van de
gemeenschappelijke verklaring, volgde de overhandiging van de cadeaus en
onmiddellijk nadien verliet iedereen de hut voor de groepsfoto aan het zwembad.
Wij keken nog uit naar onze fruitsla, maar die werd vriendelijk afgeruimd
terwijl we onder zachte dwang de zaal uitgedreven werden. De Senegalese
beleefdheid: zo snel mogelijk na het eten de tafel verlaten. Hadden we daar
spijt van.
Maar
het was een geslaagde avond, zonder al te veel poespas, met lekker eten, een
tevreden SINVAD en een fiere burgemeester. Een vierkoppige delegatie mag in
oktober zelf de verwezenlijkingen aan het Sint-Niklase volk vertellen.
Laatste dagen op t bureau. Soms ga ik te voet. 15 minuutjes wandelen. Maar om te vermijden dat ik niet badend in t zweet de werkdag moet starten, spreek ik meestal een vriendelijke taxichauffeur aan. Mijn conditie is ondertussen wellicht ondermaats, maar vermits ik ze hier toch niet nodig heb, kan het me weinig schelen. De klimatologische omstandigheden laten me weinig andere keuze.
Op mijn weg kom ik de afvalophaler van wijk Liberté al tegen met een volle kar. Hij gaat zijn afval storten in het wijkdepot.
De vismarkt komt me al tegen met zijn typische geur. Als je door de stad loopt, brengt hij wel vaker je verbeelding op gang. Vandaar dat we enkele weken geleden wijselijk beslist hebben, zelf geen verse vis of vlees meer te bereiden. We leven op sardienen uit blik (onterecht ondergewaardeerd, vele respectabele combinaties zijn mogelijk) en kip van op restaurant. Koelwagens, de avond voordien aan de kust rijkelijk gevuld, verkopen hun verse viswaren, na een nachtelijke tocht van 12u en 500km, door aan de vrouwen. Op de voorgrond zie je ze verse visballetjes draaien met een, wellicht proper gewassen, handmolentje.
Aan de overkant staat een friswit, nieuw koelcomplex te blinken in de zon. Dit zou het begrip verse vis alle eer aan moeten doen.
Om het strategisch afvalplan op te stellen, was het nodig om basisinformatie te verzamelen. Vandaag kregen één à twee leerlingen per wijk uitleg hoe ze enquêtes moeten afnemen bij gezinnen. De vragenlijst bevatte enkele bijzonderheden zoals Hoeveel vrouwen heeft u? en Wat is uw etnische afkomst?. Leerlingen zijn hier altijd ongelofelijk voorbeeldig en aandachtig.
Ondanks het feit dat ze ons massas regen (lees: verkoeling) hadden beloofd in augustus, hebben we alweer enkele hete, drukkende dagen achter de rug. Massas regen zijn dus te interpreteren, net als de weersvoorspellingen.
Naar het slachthuis gefietst om de Kapgieren (Hooded Vultures) eens van dicht te zien. Doordat de kapgier alleen maar wat dons op zijn kop heeft (precies de pruik van Britse advocaten) kan hij goed karkassen te lijf gaan, zonder zijn verenkleed echt vuil te maken. Propere jongens. Van dichtbij lijken ze op Pieter De Crem, echt griezelig!!
Deze week gingen twee wijken effectief van start met het
composteerproject. Vermits alle grootste plannen de voorbije jaren tot geen
enkel resultaat leidden, werd op mijn verzoek gestart met een kleinschalig
project. Er werden op de binnenkoer van elke chef du quartier twee compostsystemen
gebouwd: één uit steen en één uit hout. De kans is groot dat de drie bakken uit
steen een te hoge temperatuur genereren, maar dat zullen de tests verder
uitwijzen. Twintig gezinnen konden twee vuilbakken, aan een goedkoop tarief,
aankopen: één voor gft- en één voor restafval.
De leden van de 20 geselecteerde gezinnen werden uitgenodigd
op een vorming. Mr. Sarr, een lokale landbouwingenieur die het project mee zal
opvolgen, gaf deskundige uitleg over de gevaren van het ongecontroleerd storten
van afval en over wat en hoe composteren. Ik hield me wijselijk afzijdig om
verschillende redenen. Ik spreek geen Wolofs of Peul. Ik doe niet mee aan de ramadan
en wil mijn vochtgehalte op peil houden zonder al te veel aanstoot te geven aan
de rest. En hier zijn ze iets flexibeler in de selectie van hun gft-afval. Vis-
en etensresten zou hier geen probleem zijn. Een dun laagje as neemt de sterkste
geur weg en houdt de pH binnen de grenzen.
Terwijl de ouders geïnteresseerd de les volgden, mochten de
kinderen tekeningen maken van alls wat composteerbaar is. In vele gezinnen
moeten zij immers de vuilbak ledigen Nadien werden de compostbakken effectief
opgestart met het reeds verzamelde materiaal. Na vier maanden zou de eerste
lading compost klaar zijn. Ik heb me een staal per post besteld.
Coupure ! Helaas niet het water of de afspanning, maar coupure de courant gedurende de ganse dag (tot nu 17u30).. We beginnen al wat af te tellen, want de missie loopt binnenkort af in Tamba, en dan kunnen we 2 weken vakantie nemen aan deze kust, de Petit Côte, een grote lagune met Nationaal (vogel) Park Sine Saloum. Waar we andere Flamants (flamingo's) kunnen ontmoeten :)
Hopelijk valt het volgende dagen wat mee met de elektricteitspannes, want een mens kan toch maar bitter weinig doen in een stad zonder stroom...
Maudje is hier nu al perfect geïntegreerd: ze heeft sinds vandaag een op maat gemaakt deux-pièceke met een 'pagne' (rechthoekig stuk voor rokske) en een boubou (bovenstuk). Ze ziet er zowaar koddig en Afrikaans uit :) Hiermee gaan we in de luchthaven veel succes oogsten en rijen kunnen voorbijsteken, zeker weten :)
Vandaag heeft het nog eens overdag geregend, en de kinderen in onze straat waren dolenthousiast. Sommigen pronken met een badmuts, en iedereen vindt de regendouche in de brousse geweldig plezant !
Tot gisteren
kreeg je nog zowat overal mierzoete thee aangeboden. Deze Chinese thee, in
uitzonderlijke gevallen met verse, verwelkte of gedroogde munt, wordt
ceremonieel bereid door de mannen. Gewoonweg omdat die er de tijd voor hebben...
Per theesetje zijn er per definitie slechts twee kleine glaasjes. Deze worden steeds
opnieuw gevuld voor de vrienden en gasten. Je krijgt de schuimende thee dus aangeboden in
het glaasje van je voorganger, met een plakkende, bruine rand. Bart, hier kan
je nog wat van leren Ziek wordt je er niet van, want de thee wordt minutenlang
gekookt en heet opgediend. Onderaan je glas vind je meestal nog wat restjes theeblaadjes.
Door de thee luidruchtig op te slurpen, vermijd je dat de theeblaadjes in je
mond terecht komen. Vandaag is de
ramadan begonnen, dus alle houtskoolvuurtjes zijn uit het straatbeeld verdwenen. De mannen hangen er verloren bij.
Gisterenavond, bijeenkomst om de compostopleiding voor de 20 gezinnen van het pilootproject voor te bereiden.
Vandaag de
toer van de markten gedaan. Ons afvalprogramma loopt enkel voor de centrale
markt, hoewel op de andere markten actie ook broodnodig is. Elke markt, Tamba telt er vier, heeft
een metershoge afvalberg, vlak naast de kraampjes. Enkel de varkens, geiten en
ander ongedierte kunnen er van genieten.
Gisteren was
het groot feest! Het stadsbestuur van Tambacounda stelde het aangekochte
materiaal van het afvalprojectvoor aan
al haar inwoners. Ik, als vertegenwoordigster van Sint-Niklaas, de sponsor van
dit alles, was eregaste. Afgevaardigden van alle niveaus wilden de voorstelling
niet missen. Tricycles, karren, kruiwagens, schoppen, vuilbakken alles stond
mooi per wijk opgesteld. Goed georganiseerd, aardig om zien. Hoewel. De
voorstelling ging pas van start op het voorziene einduur, maar niemand scheen
hem er druk in te maken. Animatie was voorzien. De muziek en de micro stonden
zoals altijd veel te luid. RTS, de nationale TV, was aanwezig. Afwachten of ze
iets uitzenden...
Anja en Wouter,
wellicht hebben jullie oren hels getuit, want er werd uitgebreid met lof
gesproken over Sint-Niklaas! Bij deze maak ik de vele woorden van dank over aan
iedereen die aan dit project meewerkt. Echt lang heeft het niet geduurd. Op het
moment dat het materiaal officieel zou verdeeld worden, stak een hevig wind op
en viel er een stroompanne over gans Tamba. De uitbundige sfeer werd opeens zenuwachtig.
De mensen en het materiaal zochten zich een weg in het pikkedonker. Als een
plotse windvlaag opsteekt, heb je minder dan vijf minuten om een schuilplaats
op te zoeken of je kan je kleren uitwringen. Wij konden net op tijd een taxi
induiken.
De vooravond
van de ramadan kondigt zich aan. De imam is nu ook al in de voormiddag zeer actief.
Gelukkig brengt een stroompanne (alweer) terug rust.
Hotel Niji
heeft geïnvesteerd in een rubberboot. Dat moeten we proberen!
Vandaag allen naar de 'marché central' gegaan en armbandjes voor Maudje gekocht.
Resultaat van de grote opkuisactie vorige zondag op de grote markt: foto voor (15 juli):
foto na (30 juli):
Dagelijks worden de 12 rolcontainers op en rond de markt geledigd door stadspersoneel met behulp van de huisvuilwagen van Ecosystème. Binnenkort krijgen de kraampjes een eigen vuilbak (400) en wordt een afvalophaling met kruiwagens tussen de kramen opgestart.
Ik heb me voorgenomen om zelf wat meer achter het gasbekken te gaan staan.
De rijst is me beu. De aanleiding zijn enkele mislukte pogingen van Nicolas om Juliette wat
anders te laten klaarmaken dan tiébou dienne. De pannekoeken met
geconcentreerde melk worden gesmaakt. Vraag het maar aan Maud. Een in weinig
olie gebakken eitje tussen een baguette,
smaakt me beter dan een veel te zout, gefrituurd ei met rijst. De Senegalese keuken kan je moeilijk 'fijn' noemen. Krokante frietjes leer ik ze hier ook nog maken.
In mijn favoriete winkeltje is een nieuwe lading Europese producten toegekomen. Ik
laat me verleiden door Italiaanse lange vingers, een Nederlandse peperkoek, La
vache qui rit en vier peperdure potjes yoghurt.
26 juli: studie-uitstap naar Kaolack met de afgevaardigden van de
wijkcomités en andere lokale partners van het afvalproject.
Kaolack ligt op de
weg naar Dakar, op ongeveer 275 km van Tambacounda. De stad is voor een groot
deel omgeven met zoutpannen. Kaolack is bij de meeste Senegalezen gekend als de
vuilste stad van het land. Eerdere pogingen van de overheid om de stad op te
kuisen en proper te houden, liepen vast bij de uitvoering. De laatste jaren nam
ngo Caritas bijna de helft van de wijken onder hun hoede om een
huis-aan-huisafvalophaling op te zetten. Caritas investeert in materiaal en
vorming en het wijkcomité sensibiliseert de gezinnen. In de meeste wijken
schijnt het te lukken. Een echte oplossing voor het afvalprobleem is er echter nog
niet. Vermits er geen stortplaats is afgebakend, wordt het afval aan de rand
van de stad ongecontroleerd verbrand of gedumpt. Het stadsbestuur ligt schijnbaar niet wakker van zijn slechte reputatie.
Een wijkcomité vermaalt afgeschreven harde plastic voorwerpen tot
pellets. Deze worden doorverkocht aan de plasticbedrijven in Dakar, die ze
recycleren tot ondermeer bassins en meetlatten. Tamba zou,volgens mij met beperkte middelen, kunnen
inpikken op dit proces Enkel vrouwen zijn zeker al enthousiast.
s Avonds heb ik met veel smaak een Senegalese shoarma en hamburger
verorberd. De hamburger bestond uit een uitgeholde grote, ronde sandwich met
een gebakken ei met kaas, een lapje vlees en te weinig gebakken frieten met te
veel ketchup. Nog maar weinige keren zo genoten van een hamburger.
25 juli: studie-uitstap naar Joal-Fadiouth. We vervolgen onze weg
richting kust. Joal is het Oostende van Senegal. De invloed van Dakar (lees
Europa) stijgt exponentieel als we de kust naderen. Sommige deelnemers zien voor de eerste maal de
zee. Nadat de nodige protocolaire behoeften zijn vervuld, kunnen we het
terrein op. Hier hebben de gezinnen uit de pilootwijken al drie vuilbakken: gft,
plastic en rest! Ook hier worden de harde plastics vermalen en doorverkocht. De
plastic zakjes zamelt men in, om ze nadien geperst aan de verwerkingsbedrijven
in Dakar door te verkopen. Het gft wordt gecomposteerd op een betonvloer.
Compostwormen komen hier niet voor. Alweer veel goede voorbeelden voor Tamba!
Na een veel te laat middagmaal, brengen we een blits bezoek aan het
geboortehuis van de eerste president. Ondanks het feit dat deze katholiek was,
waarderen de musulmannen het bezoek ten zeerste. Terwijl de groep het eiland
Fadiouth verkent, ontmoet ik met Yoro en Djouf in het idyllisch kader, de grote
baas van Ecosystème. Deze firma uit Dakar levert aan Tamba rolcontainers en een
huisvuilwagen. Omdat niet alle voorwaarden van het contract werden nageleefd,
drong ik aan op een rechtstreeks overleg. Ik ontmoet een kleine Italiaan die
amper Frans spreekt met te veel verkoperallures. Even ben ik niet fier om toubab te
zijn. Ik ga niet in op zijn uitnodiging om hem in Dakar te ontmoeten, hoewel
hij ginds wellicht geniet van alle Europese luxe die ik in Tamba mis.
Na 20 uur komt Joal tot leven. De pirogues (boten) brengen hun
visvangst aan land. Bassins, karren en camions worden gretig gevuld met verse
vis en vertrekken de nacht in naar alle hoeken van het land. In Tamba, 500 km
landinwaarts, is echt verse vis moeilijk te krijgen. We kunnen het de vrouwen
dus moeilijk kwalijk nemen dat ze bijna twee uur nodig hadden om hun vis voor
de volgende dag te kiezen. Na een bustocht van meer dan drie uur richting
Kaolack, werden we om één uur verwend met kip-friet, zonder bestek. We hadden
immers nog geen avondeten gegeten De Senegalees is tolerant en flexibel. Ik
zie mijn bed om 2u.
Dit weekend op "safari" geweest naar het
nationale park Niokolo: ons gedrietjes en de chauffeur. De chauffeur (een ranger
militair) was vrijdagavond laat nog eens gepasseerd om voorschot te vragen en
toen bleek dat de prijs die we hadden afgesproken per dag was en niet per
weekend. Met heel Aantwerpen maar niet met mij dacht ik, en we hebben de prijs
die we hadden afgesproken gewoonweg behouden.
Zaterdagochtend vertrokken
met de Jeep en na 2 uren kwamen we toe in het centraal
parkhotel.
Een beetje Afrikaans, want zo een afgelegen hotel
heeft uiteraard geen verbinding met het stroomnet of stadswater. Normaal gezien
werkt men dan met zonnepanelen of een groep, maar aangezien het nu regenseizoen
is en er nagenoeg geen toeristen zijn was de groep niet werkzaam. Geen airco
dus, dus dat beloofde een zwoele nacht. Er was ook een zwembad, maar die was
uiteraard ook gesloten :) Aan het Simenti Hotel moest je trouwens super goed
uit je doppen kijken: binnen de 5 minuten waren we 2 broden en 2 bananen kwijt,
terwijl we nochtans met 3 man rond de jeep stonden. De groene meerkatten bleken
heel snelle diefjes te zijn :) Gelukkig zijn de apen totaal niet gevaarlijk, ook de bavianen zijn hier heel rustig en blijven mooi op afstand.
broodje aap
Het zicht vanop het terras was wel
adembenemend: de Gambia rivier omzoomd door hoge palmbomen lag enkele tientallen meters lager, en daar lagen
ook enkele krokodillen te zonnebaden. We waren de enigste gasten in het hotel
(vroeger waren ze gesloten id zomer, en in alle gidsen en op internet stond dit
nog steeds zo aangegeven...) ! Op enkele honderden meters lag er ook een
groot meer, met groepen wrattenzwijnen die aan het grazen waren, pelikanen en
kroonkraanvogels, antilopes en een groep bavianen.
In de namiddag gereden
naar een wachtpost van de rangers, en daar zat er ook een luipaard in
gevangenschap. Vorige nacht had in de omgeving van de kooi een luipaard (een
wilde) gelopen, daarvan was volgend spoor het bewijs :
's Avonds vroeg
gaan slapen (er was toch geen elektriciteit) en 's nachts was het letterlijk
baden in eigen zweet zonder airco of ventilator..
Zondag terug
rondgereden op zoek naar nijlpaarden en ander wild: door de hoge waterstand
waren de nijlpaarden foetsie, maar enkele krokodillen (en niet eens zo ver)
zorgen voor wat adrenaline opstoten. Daarnaast zitten er overal veel kobben (antilopes) en waterbokken. Voor groter wild moet je gewoon veel geluk hebben : het park is heel groot en door de regen zitten de dieren heel erg verspreid.
Gisteren lange stroompanne in de namiddag (geen ventilatie, geen airco, geen Tour de France, geen computer, geen licht,...). Als gevolg van het veelvuldig gebruik van de airco's en ventilators in het zwoele Senegal is er af en toe een gebrek aan elektriciteit, en dan ontstaan er stroompannes. Ook zonder verbinding stel ik me voor dat er in het Belle Gique een drache nationale is, een defilé en een speechende koning en wellicht is de regering ook nog niet gevormd.
's Avonds toon ik Toumany een videoclip van Primus:" Too many puppies!" en hij blijkt het te kennen :) We regelen samen met hem voor dit weekend bij de plaatselijke militairen vervoer met jeep en toegang tot het nationale park Niokolo Koba! De militairen hebben hier een basis in Tamba, en ze werken ook als wachter in het nationale park. Dit park ligt in het zuidoosten van Senegal (tegen de grens met Guinee) en is het laatste en grootste relict in West-Afrika waar nog groot wild (olifanten, leeuwen, luipaarden, nijlpaarden, krokodillen, panters, chimpansees en andere apen) rondloopt. Het is normaal gesloten tijdens regenseizoen. Er blijft gelukkig nog een klein gedeelte toegankelijk voor eventuele toeristen die in juli of augustus in Senegal rondreizen. Het park is ongeveer zo groot als een derde van België.
Donderdag 21 juli (Veerle) Gisteren een loodzware dag achter de rug. Het was de derde
en laatste dag opleiding over integraal afvalbeheer. De lesgever leek me op het
eerste zicht een zeer capabel man.Na
drie dagen kon ik meer eerdere bevinding alleen maar bevestigen. Een zeer
participatief lesgever, die daarenboven zijn leerlingen perfect aanvoelt en
bovendien een specialist ter zake is. Dit zijn witte raven.
De klas bestond voornamlijk uit de afgevaardigden van 20
wijken uit de stad en van de regionale technische diensten en enkele lokale,
politieke vertegenwoordigers. Ik vertegenwoordigde 33% van de vrouwen en 100%
van de blanken. Vermits niet iedereen Frans sprak, was de voertaal
Wolofs-Frans. Verschillende clous moest
ik aan me voorbij laten gaan.
De eerste dag kwam moeilijk op gang. Het startuur van 9u
werd, zoals voorspeld, niet gehaald. De lesgever kreeg het woord pas rond het
middaguur, na de officiële speeches en het ontbijt van 11u30. Dit laatste
bestond uit kleine zoete en zoute oliebolletjes met oploskoffie en fruitsap. Het
veel te zoete bissap blijft mijn favoriet. Het sap van de baobabvrucht smaakt
een beetje als bananen-mangosap. Lekker, maar beperkt dorstlessend. Het
gembersap wekt de transpiratie op, dusdat mijd ik. Rond 14u krijgen we verrassend gekookt: thiébou dienn, thiébou
yapp of poulet yassa (of rijst met vis, vlees of kip).
De lesgever begon steevast in een mooi gestreken, lichtgrijs
hemd. Naarmate mijn broek steeds meer aan mijn benen begon te plakken,
veranderde de kleur van zijn hemd in donkergrijs,als ware het een aquarel die werd
bijgeschilderd door de ventilator.De
laaste dag kwamen er in grote getalen muggen bij. De tol is groot, blijkt
vandaag.
Gisterenavond werden we nog verwacht in de wijk Camp-Navetam
waar Sint-Niklaas de investeringen grotendeels ondersteunde voor de
afvalophaling. Hier veel vrouwen, te luide muziek en een verzameling plastic
tuinstoelen onder een tentzeil. De opgewarmde muur, waar we als genodigden
tegenzaten, deed me zweten als een rund. Veel positieve reacties en
bedankingen, maar ik was blij als Yoro me uiteindelijk naar ons appartement
bracht.
Net
een stroompanne achter de rug. Het duurt nooit lang. Zon 30 min, schat ik.
Maar het is frequenter als men ons beloofd heeft.
Gisteren
werd een grote opkuisactie georganiseerd in de wijk Camp Navetam. Een van de
pilootwijken uit het project. Als de stortplaatsen langs de straat te groot
worden, heeft een wijkverantwoordelijke wel eens het wilde idee om op te
ruimen. De stad stelt een kruiwagen met chauffeur te beschikking en wijk heeft
zelf kruiwagens, schoppen, rieken en maskers. Ware het niet dat Sint-Niklaas ze
betaald heeft. De wijkverantwoordelijke bedankte Sint-Niklaas hartelijk.
Hopelijk kan ook deze wijk binnenkort volledig zijn afvalophaling autonoom
organiseren.
Samen
met Ousmane werk ik aan een planning voordeze grote opkuisacties, voor alle wijken. Hopelijk krijg ik voldoende
op papier om de uitvoering ervan voldoende te verzekeren. Volgende zondag is
het de beurt aan de centrale markt. Dit idee kwam spontaan tijdens een bezoek
aan de markt, vorige vrijdag. Geen propere markt, is geen vuilbakken! Deze
laatste zouden al meer dan een week moeten toegekomen zijn uit Dakar, maar ik
heb nog steeds niets gezien. Het maakt Yoro zenuwachtig, want donderdag is er
een receptie van de burgemeester voorzien, waarop al het aangekochte materiaal,
grotendeels betaald met geld van Sint-Niklaas, wordt voorgesteld aan Tamba.
Vandaag met de mountainbike uit de "stadskern" gereden, op zoek naar gevogelte in de bushes. Valt hier goed mee, er is direct struiksavanne en overal melodieus vogelzang in de vorm van tamboerijn (de Tambourine Duif) en luid gekwetter van de Groene langstaart glansspreeuwen. Er vliegen ook nog Roodsnaveltokken (soort neushoornvogel) en de Zwartbandbaardvogel (Bearded Barbet) laat zich zelfs fotograferen ! De vogel heeft zwarte borstelhaartjes rond zijn knalgele bek. Om de Sahelscharrelaar te fotograferen ben ik net te traag...
Er zitten hier in de bushes toch meer vogels dan in Tamba centrum: daar zie je eigenlijk vooral een grote groep gieren (Hooded Vultures) in de lucht, op zoek naar restjes vis op de welriekende vismarkt of een brokje vlees rond de abattoirs. Er vliegen naast de gieren ook huisgierzwaluwen boven 't appartement, en de Speckled Pigeon (Guineaduif) schuilt in de schaduw van het terras,en komt zelfs in het open zithuis als wij niet thuis zijn.
Hieronder 2 foto's van de mountainbike :
Voor de liefhebbers die graag eens van Dakar naar Tamba rijden is er ook een georganiseerde mountainbiketocht olv Filip Meirhaege ! Onze allerliefste en sportiefste Berlinde Wuytack (buurvrouw uit Sint-Gillis-Waas) heeft zich al ingschreven en je kan haar sponsoren op onderstaande website, en zo kan je 2 projecten rond ontwikkelingssamenwerking (bananenteelt en sesamzaad zijn de projecten ondersteund door Vredeseilanden) helpen steunen ! Doen ! Of schrijf je in als deelnemer :) http://www.senegalclassic.be/ http://www.senegalclassic.be/detail?dn=3433&ed=november2011
