Vandaag allen naar de 'marché central' gegaan en armbandjes voor Maudje gekocht.
Resultaat van de grote opkuisactie vorige zondag op de grote markt: foto voor (15 juli):
foto na (30 juli):
Dagelijks worden de 12 rolcontainers op en rond de markt geledigd door stadspersoneel met behulp van de huisvuilwagen van Ecosystème. Binnenkort krijgen de kraampjes een eigen vuilbak (400) en wordt een afvalophaling met kruiwagens tussen de kramen opgestart.
Ik heb me voorgenomen om zelf wat meer achter het gasbekken te gaan staan.
De rijst is me beu. De aanleiding zijn enkele mislukte pogingen van Nicolas om Juliette wat
anders te laten klaarmaken dan tiébou dienne. De pannekoeken met
geconcentreerde melk worden gesmaakt. Vraag het maar aan Maud. Een in weinig
olie gebakken eitje tussen een baguette,
smaakt me beter dan een veel te zout, gefrituurd ei met rijst. De Senegalese keuken kan je moeilijk 'fijn' noemen. Krokante frietjes leer ik ze hier ook nog maken.
In mijn favoriete winkeltje is een nieuwe lading Europese producten toegekomen. Ik
laat me verleiden door Italiaanse lange vingers, een Nederlandse peperkoek, La
vache qui rit en vier peperdure potjes yoghurt.
26 juli: studie-uitstap naar Kaolack met de afgevaardigden van de
wijkcomités en andere lokale partners van het afvalproject.
Kaolack ligt op de
weg naar Dakar, op ongeveer 275 km van Tambacounda. De stad is voor een groot
deel omgeven met zoutpannen. Kaolack is bij de meeste Senegalezen gekend als de
vuilste stad van het land. Eerdere pogingen van de overheid om de stad op te
kuisen en proper te houden, liepen vast bij de uitvoering. De laatste jaren nam
ngo Caritas bijna de helft van de wijken onder hun hoede om een
huis-aan-huisafvalophaling op te zetten. Caritas investeert in materiaal en
vorming en het wijkcomité sensibiliseert de gezinnen. In de meeste wijken
schijnt het te lukken. Een echte oplossing voor het afvalprobleem is er echter nog
niet. Vermits er geen stortplaats is afgebakend, wordt het afval aan de rand
van de stad ongecontroleerd verbrand of gedumpt. Het stadsbestuur ligt schijnbaar niet wakker van zijn slechte reputatie.
Een wijkcomité vermaalt afgeschreven harde plastic voorwerpen tot
pellets. Deze worden doorverkocht aan de plasticbedrijven in Dakar, die ze
recycleren tot ondermeer bassins en meetlatten. Tamba zou,volgens mij met beperkte middelen, kunnen
inpikken op dit proces Enkel vrouwen zijn zeker al enthousiast.
s Avonds heb ik met veel smaak een Senegalese shoarma en hamburger
verorberd. De hamburger bestond uit een uitgeholde grote, ronde sandwich met
een gebakken ei met kaas, een lapje vlees en te weinig gebakken frieten met te
veel ketchup. Nog maar weinige keren zo genoten van een hamburger.
25 juli: studie-uitstap naar Joal-Fadiouth. We vervolgen onze weg
richting kust. Joal is het Oostende van Senegal. De invloed van Dakar (lees
Europa) stijgt exponentieel als we de kust naderen. Sommige deelnemers zien voor de eerste maal de
zee. Nadat de nodige protocolaire behoeften zijn vervuld, kunnen we het
terrein op. Hier hebben de gezinnen uit de pilootwijken al drie vuilbakken: gft,
plastic en rest! Ook hier worden de harde plastics vermalen en doorverkocht. De
plastic zakjes zamelt men in, om ze nadien geperst aan de verwerkingsbedrijven
in Dakar door te verkopen. Het gft wordt gecomposteerd op een betonvloer.
Compostwormen komen hier niet voor. Alweer veel goede voorbeelden voor Tamba!
Na een veel te laat middagmaal, brengen we een blits bezoek aan het
geboortehuis van de eerste president. Ondanks het feit dat deze katholiek was,
waarderen de musulmannen het bezoek ten zeerste. Terwijl de groep het eiland
Fadiouth verkent, ontmoet ik met Yoro en Djouf in het idyllisch kader, de grote
baas van Ecosystème. Deze firma uit Dakar levert aan Tamba rolcontainers en een
huisvuilwagen. Omdat niet alle voorwaarden van het contract werden nageleefd,
drong ik aan op een rechtstreeks overleg. Ik ontmoet een kleine Italiaan die
amper Frans spreekt met te veel verkoperallures. Even ben ik niet fier om toubab te
zijn. Ik ga niet in op zijn uitnodiging om hem in Dakar te ontmoeten, hoewel
hij ginds wellicht geniet van alle Europese luxe die ik in Tamba mis.
Na 20 uur komt Joal tot leven. De pirogues (boten) brengen hun
visvangst aan land. Bassins, karren en camions worden gretig gevuld met verse
vis en vertrekken de nacht in naar alle hoeken van het land. In Tamba, 500 km
landinwaarts, is echt verse vis moeilijk te krijgen. We kunnen het de vrouwen
dus moeilijk kwalijk nemen dat ze bijna twee uur nodig hadden om hun vis voor
de volgende dag te kiezen. Na een bustocht van meer dan drie uur richting
Kaolack, werden we om één uur verwend met kip-friet, zonder bestek. We hadden
immers nog geen avondeten gegeten De Senegalees is tolerant en flexibel. Ik
zie mijn bed om 2u.
Dit weekend op "safari" geweest naar het
nationale park Niokolo: ons gedrietjes en de chauffeur. De chauffeur (een ranger
militair) was vrijdagavond laat nog eens gepasseerd om voorschot te vragen en
toen bleek dat de prijs die we hadden afgesproken per dag was en niet per
weekend. Met heel Aantwerpen maar niet met mij dacht ik, en we hebben de prijs
die we hadden afgesproken gewoonweg behouden.
Zaterdagochtend vertrokken
met de Jeep en na 2 uren kwamen we toe in het centraal
parkhotel.
Een beetje Afrikaans, want zo een afgelegen hotel
heeft uiteraard geen verbinding met het stroomnet of stadswater. Normaal gezien
werkt men dan met zonnepanelen of een groep, maar aangezien het nu regenseizoen
is en er nagenoeg geen toeristen zijn was de groep niet werkzaam. Geen airco
dus, dus dat beloofde een zwoele nacht. Er was ook een zwembad, maar die was
uiteraard ook gesloten :) Aan het Simenti Hotel moest je trouwens super goed
uit je doppen kijken: binnen de 5 minuten waren we 2 broden en 2 bananen kwijt,
terwijl we nochtans met 3 man rond de jeep stonden. De groene meerkatten bleken
heel snelle diefjes te zijn :) Gelukkig zijn de apen totaal niet gevaarlijk, ook de bavianen zijn hier heel rustig en blijven mooi op afstand.
broodje aap
Het zicht vanop het terras was wel
adembenemend: de Gambia rivier omzoomd door hoge palmbomen lag enkele tientallen meters lager, en daar lagen
ook enkele krokodillen te zonnebaden. We waren de enigste gasten in het hotel
(vroeger waren ze gesloten id zomer, en in alle gidsen en op internet stond dit
nog steeds zo aangegeven...) ! Op enkele honderden meters lag er ook een
groot meer, met groepen wrattenzwijnen die aan het grazen waren, pelikanen en
kroonkraanvogels, antilopes en een groep bavianen.
In de namiddag gereden
naar een wachtpost van de rangers, en daar zat er ook een luipaard in
gevangenschap. Vorige nacht had in de omgeving van de kooi een luipaard (een
wilde) gelopen, daarvan was volgend spoor het bewijs :
's Avonds vroeg
gaan slapen (er was toch geen elektriciteit) en 's nachts was het letterlijk
baden in eigen zweet zonder airco of ventilator..
Zondag terug
rondgereden op zoek naar nijlpaarden en ander wild: door de hoge waterstand
waren de nijlpaarden foetsie, maar enkele krokodillen (en niet eens zo ver)
zorgen voor wat adrenaline opstoten. Daarnaast zitten er overal veel kobben (antilopes) en waterbokken. Voor groter wild moet je gewoon veel geluk hebben : het park is heel groot en door de regen zitten de dieren heel erg verspreid.
