Ik ben aan het nadenken wat er na de date met Sylvia nog is gebeurd. Onnoemelijk veel kleine dingen, waarschijnlijk, maar ik niet zo direct iets bedenken dat totaal mijn leven heeft veranderd. Dus in plaats van over talloze kleine, onbelangrijke dingen te zeveren, dat jullie uiteindelijk toch maar zou vervelen, wil ik graag over iets anders praten. Iets wat wel een grote invloed heeft gehad. Dat nog altijd een grote invloed heeft op mijn leven.

Ik was zojuist aan het nadenken aan mijn moeder van mijn moeder. Anders gezegd, de oma langs mijn moeders kant. Haar naam was Maria en ik was me net aan het afvragen wanneer ze juist gestorven was. Misschien, door dit te zeggen, lijkt het wel alsof ze me niet dierbaar was, want wie vergeet nu zoiets? Toen herinnerde ik me wat mijn moeder zei: "We zullen haar overlijden nooit vergeten, want ze is gestorven op vaders verjaardag." Toen wist ik het weer, het was 14 juni. Daarnaast staat haar doodsprentje ook hier op mijn bureau, naast twee andere dierbaren die ik verloren ben.

Ik denk dat je met deze anekdote wel door hebt waar ik heen wil. Ik wil graag praten over de dood. Eén van die dingen die ons allemaal wel afschrikt. Maar ik heb geleerd, de laatste twee jaar, dat het niet de dood is dat ons schrikt moet aanjagen, maar de lijdensweg die er aan vooraf kan gaan.

Waarschijnlijk was dat wel erg cliché, maar ik denk dat ik dat recht heb. Drie dierbare familieleden ben ik kwijt geraakt en alle drie waren ze ziek voor ze stierven. Daarom zie ik de dood minder erg dan sommige anderen.

Ik veronderstel dat ik nogal deprimerend aan het schrijven ben, maar ik vind dat dat af en toe wel is moet kunnen. Je moet af en toe depressief kunnen zijn. Maar dat is een verhaal voor later.

We zullen even teruggegaan naar het onderwerp! Dat vandaag mijn tante is, en haar dood. Want haar dood is misschien wel één van de meest ingrijpende, levensveranderende momenten geweest.

Mijn tante, zoals mijn oma van daarjuist, is gestorven aan kanker. Maar dan wel op een heel andere manier. In maart 2009 ondervond ze dat ze rare knobbeltjes onder haar huid op haar arm had. Normaal gaat ze nooit naar de dokter, maar die knobbeltjes gingen maar niet weg, dus liet ze het toch eens nakijken. Onze huisdokter, die er geen goed oog op had, stuurde haar onmiddellijk door naar een specialist die haar vertelde dat ze kanker had. Spijtig genoeg kon hij niet zeggen welke kanker.

Vanaf dan veranderde haar leven helemaal, zoals je wel zou kunnen verwachten. Ze moest van de ene specialist naar de andere, van het ene ziekenhuis naar het andere. Uiteindelijk heeft het allemaal weinig uitgemaakt. Ze is toen ook begonnen met een chemo-kuur, maar er kwam geen verbetering in. Hoe verder ze haar onderzochten, hoe erger het werd. Het grootste gezwel zat tussen haar longen en hart. Maar het verspreide zich en snel.

Eén jaar. Dat is de tijd die ze uiteindelijk nog heeft geleefd met de kanker. Wat er allemaal in dat jaar is gebeurd, is te veel om op te noemen. Uiteindelijk hebben we er allen veel van afgezien, maar zij nog het meeste. Een heel jaar heeft ze gestreden tegen de ziekte, als de heldhaftigste krijger waarover je al gelezen hebt, maar op 4 maart 2010 heeft ze gekozen om te rusten. Ze verdiende dat. Een heel jaar zo gevochten tegen de ziekte, geprobeerd nog iets te genieten van het leven. Ja, dat heeft ze nog geprobeerd op haar 60^ste. Een heel leven lang heeft ze zwaar moeten werken en op haar 60^ste heeft ze door een ziekte moeten proberen genieten van het leven. Ik denk niet dat we ons zoiets kunnen voorstellen eigenlijk... Daarnaast heeft ze ook gezorgd dat alle zaken waren afgehandeld dat ze "gerust kon vertrekken".

Vandaag dacht ik: "zou zij, waar ze ook mag zijn, nog aan ons kunnen denken?" Haar overlijden is nu 2 maand geleden, toch lijkt het nog of het gisteren was.

Mijn oma van eerder, zij is ook gestorven aan kanker. Ze had veel darmpijn en de dokter is verschillende keren langsgeweest, maar kon niet zeggen wat het was. Na enkele weken is ze naar het ziekenhuis gemoeten, waar ze een week later overleed. Na haar dood vertelde de dokters dat ze aan darmkanker is overleden. We stonden we dan. Hoe kon ze daaraan overleden zijn zonder dat haar huisdokter dat wist? Of heeft hij het haar gegund om thuis te blijven in plaats van nog weken af te zien in het ziekenhuis? Wie zal het zeggen? Aan de andere kant heeft ze ook geen tijd gehad om haar vertrek voor te bereiden. Opeens was ze weg.

Om te eindigen schiet ik weer een vraag op jullie af: Zouden jullie willen weten wanneer of of je doodgaat, of zou je liever op een dag ineens weg zijn? Laat het me weten!

06-05-2010, 18:07 geschreven door Syrun  

Oh, wat is het weer lang geleden! En het spijt me!Maar ik begin altijd volle moed te schrijven en na enkele dagen gaat die moed weer weg. Het lijkt wel een beetje op mijn leven. Zoals de moed om hier te schrijven, verloopt het ook met ups ’n downs. Momenteel bevind ik me een periode van down… Eigenaardig dat ik schijf als ik down ben, ik zou eerder het omgekeerd verwachten hebben. Of wel is er gewoon een andere reden voor?

Oké, er is een andere reden voor. Gisteren kreeg ik een bericht van iemand die mijn blog had gelezen. Nu ik zal hier niet vertellen wat er in het bericht staat, maar ik vond het eigenlijk wel fijn.

Misschien ligt het aan het feit dat er nog niet zoveel berichten op mijn blog staan, of misschien is het eerder het onderwerp van de blog, maar veel reacties krijg ik niet terug. Dat stelt me ergens wel teleur, maar aan de andere kant kan je ook niets ander verwachten, hé.

Maar als je dan toch zo is een berichtje, of een comment krijgt, daar word je echt wel goed gezind van. Zoals vandaag dus, en ik veronderstel dat dat de echte reden is waarom ik vandaag een berichtje post.

Hoe dan ook, omdat het mij zo goed doet dat ik een berichtje krijg zal ik terug een beetje aan mijn blog werken, dat beloof ik! Er namelijk nog zoveel dat ik met de wereld wil delen. Daarnaast is er ook nog zoveel dat andere mensen zouden moeten weten en welke plaats is beter om zoiets mee te geven dan hier? (dit is geen retorische vraag, als je een betere plaats weet, laat het me dan weten ;))

Hoe dan ook, straks zal ik een bericht posten dat verder gaat op het verhaal waar we vorige keer zijn geëindigd. Nu moet ik even iets anders doen!

So ,stay tuned!

06-05-2010, 17:01 geschreven door Syrun