Vandaag wil ik nog iets meer vertellen over mezelf. Dan bedoel ik niet over mijn leven maar hoe ik in elkaar zit. Meer bepaald wil ik vandaag enkele facetten van mijn karakter laten zien.

Ik vind dat een persoon is zoals een diamand. Een persoon, zoals een diamand, heeft ontelbare facetten. Welke facetten je te zien krijgt is volledig afhankelijk van hoe je de diamand houd.

Aan de ene kant heb ik facetten die ik ben. Aan de andere kant zijn er facetten die ik wil hebben. Voor die facetten probeer ik echt mijn best te doen om ze "te bemachtigen" of mij zo te draaien dat andere mensen ze ook zien.

Een van de facetten die ik heb is leergierigheid. Ik leer echt graag. Ik pas de dingen die ik leer ook graag toe en wil er ook verder ervaren in worden. Dit is nagenoeg één van de moeilijkste en meest ambitieuze facetten die ik heb. Het geen ik  echt het liefst wil leren is hoe ik mensen leid.

Aan de ene kant is leiden een van de "mooiste" dingen die er zijn. Als ze juist wordt gebruikt in ieder geval. Ik wil niet een leider zijn die mensen aftuigd om zijn doel te bekomen. Het type leider dat ik wil zijn is "een doelmatig leider", zo heb ik geleerd op school. Het is een leider die zijn doel kan halen door een hoge productiviteit en hoge personlijke relatie met zijn medewerkers.

Dit is één van de dingen waar ik al het langst ben aan het oefenen. Al zeker een jaar. Waarschijnlijk lijkt dit grappig, maar met welke dingen ben je echt een heel jaar, constant bezig. Ik denk dat je maar weinig dingen kan opnoemen. Ik wil niet zeggen dat ik er elke dag mee bezig ben, maar toch.Hoe ik daar mee bezig ben? Door World of Warcraft. Ja, dat is de reden waarom ik het dit spel speel.

Het is een plaats waar je veel mensen ontmoet en waar je in verschillende posities tegenover hen kan staan. Het is ook waarschijnlijk waar iemand van 18 de leiding kan nemen over andere personen. Dat dat dan ook effectief gebeurd, is iets anders. Hoe dan ook, het is belangrijk voor me en dat ik daarvoor elke twee-maand € 25 moet neerdokken, is een andere zaak. Daarbij is het ook nog redelijk plezant.

Een ander facet waar ik constant mee bezig ben, is hoe ik eruit zie. Ik weet van mezelf dat ik een super persoon kan zijn. Maar soms wordt dat nogal snel afgekaast door hoe iemand eruitziet. Al enkele jaar probeer ik er beter en beter uit te zien. Waarschijnlijk kom ik nogal "dikke nek" over, maar het één van de dingen die al zeker is gelukt in mijn leven. Het is waar, tegenover drie jaar geleden, ben ik zeker dat ik er veel beter uit zie en dat ik daardoor veel toegankelijker ben geworden tegenover de medemens.

Een derde facet dat ik probeer te verbeteren, of beter gezegd: aan te leren, is het sociaal zijn. Sommige mensen zijn gewoon direct sociaal en kunnen direct met iedereen overweg. Ik daaraantegen ben nogal een ingetogen iemand. Vroeger veel meer dan nu. Dit is waarschijnlijk de moeilijkste facet om te verbeteren, want hoe ben je nu sociaal? Sociale mensen lijken altijd ergens over te kunnen praten, maar ik vraag me nog steeds af, waarover praten die mensen? Ik denk wel dat het bij mij fel verbetered is, samen met mijn uiterlijk. En ja, ik denk zeker dat er een verband. Ik wil niet zeggen dat je mager moet zijn of dat je gespierd moet zijn ofzo. Neen, maar ik ben er zeker van dat dit een duwtje in de rug is. Waarschijnlijk zend ik hiermee het verkeerde beeld de wereld in. Maar aan de andere kant, ik zie niet of het echt anders kan. Het leven is makkelijker "if you can go with the flow."

Aan de ene kant vind ik dit echt stom. Ik wil niet zoals iedereen zijn. Ik wil erbuiten staan. Wil ik dan opvallen? Misschien. Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn zonder dat iedereen daarover moet liggen te kakken. Excuseer voor het taalgebruik. Maar naast de vele spellingsfouten zal dit wel niet zo erg zijn.

Ik heb, welliswaar onvrijwillig, een lange tijd ver buiten de standaard gezeten. Op die moment was dat zeker niet de fijnste moment in mijn leven. Aan de andere kant was ik ook te jong om het eigenlijk te begrijpen.Hoe dan ook, ik ben min of meer in de "flow" gegaan. Ik vraag me af of het ook zo makkelijk is om er terug uit te stappen.

Nu ik ben begonnen met facetten. Ik zal er dan ook mee eindigen. Meer bepaald met een vraag. Hoe zien jullie het leven? Kunnen jullie je vinden in facetten? Welke facetten laat jij zien als eerste als je iemand ontmoet?

Wel, ik ben er morgen weer met een nieuw berichtje! Stay Tuned!

21-01-2010, 20:37 geschreven door Syrun  

Sorry!

Ik had beloofd gisteren een berichtje te plaatsen maar ik heb veel te veel werk voor de moment en een deftig bericht plaatsen kost al direct een uur. Maar morgen beloof ik nog een stukje toe te voegen want morge zijn de examens gedaan!

Maar nu dus nog wat verder leren. Morgen heb'k recht en da's zeker niet alles! Wish me luck <3

20-01-2010, 18:47 geschreven door Syrun  

Voor het bericht van vandaag ga ik terug verder met het verhaal.

Het leven heeft vele mysteries, maar dat moet ik jullie waarschijnlijk niet zeggen. De volgende wending in mijn leven is hier duidelijk een voorbeeld van.

Je moet begrijpen, ik ben geen geboren versierder. Hoe het vorige dan ook is kunnen gebeuren, heb ik ook nog niet kunnen doorgronden...

Een tijdje na mijn outing-periode, ben'k nog eens uitgeweest. Het was hier in de buurt "Schuimfuif" en ja, het is zoals de naam doet vermoeden. Eigenlijk is dat één van leukste fuiven hier. De enigste fuif waar ik echt naar uitzie. Misschien is het wel een beetje belachelijk maar toch.

Maar bon, op deze  editie is er voor het eerst iets gebeurd, en waarschijnlijk ook de enigste keer, dat ik op die moment best plezant vond. Nee, maar op deze editie kwam ik Sylvia tegen. Ik dacht dat het een vriendin was van een vriend van mij maar eigenlijk was dat ook nietwaar. Hoe dan ook, wij waren ons aan het amuseren en voor de één of andere reden had ze mij wel graag.

Ik moet eerlijk, ik had haar ook wel graag, op die moment. Maar toch, het was raar. Ik ben homo, hoe kan ik dan iets voelen voor een meisje? Was ik dan toch geen homo? Voor Elien moet het ook wel een rare tijd zijn geweest. Ik had haar net verteld dat ik homo was en dan loop ik op de eerst volgende fuif me een meisje rond.
Die avond dacht ik er nog niet te veel na, ik wou gewoon van het moment genieten. Daarna zou ik wel uitmaken of het goed of slecht was.

Voor mij was dat één van de meest verwarrende momenten van mijn leven geweest en naar veel personen kon ik niet gaan voor hulp te vragen. Maar ik had wel nog iemand waar ik naartoe kon. Ik kon misschien ook nog wel naar Elien gaan, maar daar voelde ik mij gewoon niet zo goed bij. Neen, ik ben dan naar iemand anders gegaan. Een andere vriend van mij. Geen vriend zoals Elien, zelfs niet iemand die ik in het echt ken. Soms is het gemakkelijker om over iets te praten met iemand die je niet kent. Dit was zo'n geval voor mij. Deze vriend, Hugo, ken ik World of Warcraft. Ik ken hem nu al een jaar of zoiets. We kunnen het kei goed met elkaar vinden en hij is heel open en toegankelijk. Toen ik op een keer vroeg of ik op zijn huwelijk zou worden uitgenodigd zei hij ja. Waarschijnlijk is denk je wel van: "hmm, dat zijn toch loze woorden ..." maar ik denk van niet. Je voelt aan wanneer iemand iets meent of niet en hij meende het.

Dus ik ging naar Hugo met mijn dilemma. Ik vroeg hem om raad en die gaf hij mij. Hij vertelde mij om verder te gaan met haar. Hij raadde mij aan om met haar op een date te gaan en dan te kijken hoe het ging.

Ik had vertrouwen in Hugo en dus volgde ik zijn raad op.

Een tijdje later zou ik samen met Sylvia naar de cinema gaan. Een filmpje zien. Niets zo leuk als een gezellige film te zien.
Op de dag zelf was ik ZO zenuwachtig, ongelofelijk. We zouden samenkomen en samen de bus nemen naar de cinema in Brussel. Ik denk dat we gewoon deden. Zoals vele verliefde mensen doen. Aan de andere kant heb ik daar geen idee van. Het was mijn allereerste date. Waarschijnlijk vinden sommige dat zielig. Er zijn zoveel jongeren die wanneer ze 16 worden meer konijn zijn als mens. Maar ik ben niet zo’n geval. Uiteindelijk besloten we naar The Proposal te gaan kijken. Een romantische komedie. Perfect voor deze gelegenheid. Tijdens de film hebben we vooral naar de film gekeken. Daarna was ik veel meer in de stemming om verliefd te doen. Toen liepen we arm in arm naar buiten. Diezelfde dag hebben we … niet gekust. We gingen terug naar huis en dat was het eigenlijk.

Na die dag lag ik nog meer met mezelf in de knoop en opnieuw ging ik naar Hugo voor raad. Zoals altijd gaf hij me raadt en vertelde me om toch door te gaan en te zien wat het werd. Maar er waren zoveel dingen die erop wezen dat ik homo was. Misschien dat een tweede date meer zicht bracht?

Op een tweede date gingen we. Deze keer gingen we naar Walibi. Aan de ene kant was ik wel bang, een hele dag met haar spenderen? Ik had wel al mijn twijfels aan onze “relatie”. Aan de andere kant “moest” het ook wel. Ik moest toch weten waar ik stond? Was ik nu homo of geen homo?

Ik zal er geen doekjes om winden. Die dag zijn we naar Walibi gegaan en eigenlijk heb ik me daar niet geamuseerd. De losse Sylvia die ik van tevoren kende, van de schuimfuif kende, was in geen mijlen te bespeuren. Misschien was ze thuisgebleven? Hoe dan ook, ik heb die dag afgezien. Tot we weer naar huis kwamen. Nee, ik was niet blij dat ik van haar af was … Maar we moesten nog een uur wachten in Antwerpen voor we een trein naar huis hadden en dan zijn we maar iets gaan drinken. En toen is de dag helemaal omgeslagen. Sylvia, na een drankje is ze helemaal niet hetzelfde, en ik ook niet. We waren beiden dus een beetje losser geworden en toen kwam de sylvia terug die ik had leren kennen. Toen hebben we echt gelachen. Dat was één van die mooie momenten van het leven.

Hoe dan ook, al veel te snel kwam er een eind aan. Zij moest haar trein naar huis nemen, en ik de mijne. Maar die avond heb ik nog een beslissing gemaakt. Waarschijnlijk één van de moeilijkste… Ik kon dit niet. Ik ben homo, daar ben ik zeker van. Wat ik voelde voor Sylvia was misschien iets maar het was geen liefde. Of toch niet de diepe liefde waarop je een relatie kan bouwen. Toch niet voor mij. Zoals altijd waren we nog wat aan het sms’en. In een van die sms’jes vroeg ze, hoe gaat het verder tussen ons? Waarop ik heel voorzichtig heb proberen te antwoorden dat het misschien wel beter was dat we vrienden bleven.

Waarschijnlijk is het één van de meest gebruikte lines om iemand te dumpen. Maar hoe breng je dat voorzichtig aan? Hoe breng jij voorzichtig aan dat je iemand toch niet moet hebben, om een relatie op te bouwen dan? Ik heb persoonlijk geen idee, zoals ik al zei, ik heb weinig ervaring met relaties, maar als jij soms een goede manier kent, laat het me zeker weten! Of hoe ben jij al gedumpt geweest? Laat het me weten! Het gastenboek is vrij om door iedereen beschreven te worden.

Toedels, tot morgen

18-01-2010, 16:36 geschreven door Syrun