Voor het bericht van vandaag ga ik terug verder met het verhaal.
Het leven heeft vele mysteries, maar dat moet ik jullie waarschijnlijk niet zeggen. De volgende wending in mijn leven is hier duidelijk een voorbeeld van.
Je moet begrijpen, ik ben geen geboren versierder. Hoe het vorige dan ook is kunnen gebeuren, heb ik ook nog niet kunnen doorgronden...
Een tijdje na mijn outing-periode, ben'k nog eens uitgeweest. Het was hier in de buurt "Schuimfuif" en ja, het is zoals de naam doet vermoeden. Eigenlijk is dat één van leukste fuiven hier. De enigste fuif waar ik echt naar uitzie. Misschien is het wel een beetje belachelijk maar toch.
Maar bon, op deze editie is er voor het eerst iets gebeurd, en waarschijnlijk ook de enigste keer, dat ik op die moment best plezant vond. Nee, maar op deze editie kwam ik Sylvia tegen. Ik dacht dat het een vriendin was van een vriend van mij maar eigenlijk was dat ook nietwaar. Hoe dan ook, wij waren ons aan het amuseren en voor de één of andere reden had ze mij wel graag.
Ik moet eerlijk, ik had haar ook wel graag, op die moment. Maar toch, het was raar. Ik ben homo, hoe kan ik dan iets voelen voor een meisje? Was ik dan toch geen homo? Voor Elien moet het ook wel een rare tijd zijn geweest. Ik had haar net verteld dat ik homo was en dan loop ik op de eerst volgende fuif me een meisje rond. Die avond dacht ik er nog niet te veel na, ik wou gewoon van het moment genieten. Daarna zou ik wel uitmaken of het goed of slecht was.
Voor mij was dat één van de meest verwarrende momenten van mijn leven geweest en naar veel personen kon ik niet gaan voor hulp te vragen. Maar ik had wel nog iemand waar ik naartoe kon. Ik kon misschien ook nog wel naar Elien gaan, maar daar voelde ik mij gewoon niet zo goed bij. Neen, ik ben dan naar iemand anders gegaan. Een andere vriend van mij. Geen vriend zoals Elien, zelfs niet iemand die ik in het echt ken. Soms is het gemakkelijker om over iets te praten met iemand die je niet kent. Dit was zo'n geval voor mij. Deze vriend, Hugo, ken ik World of Warcraft. Ik ken hem nu al een jaar of zoiets. We kunnen het kei goed met elkaar vinden en hij is heel open en toegankelijk. Toen ik op een keer vroeg of ik op zijn huwelijk zou worden uitgenodigd zei hij ja. Waarschijnlijk is denk je wel van: "hmm, dat zijn toch loze woorden ..." maar ik denk van niet. Je voelt aan wanneer iemand iets meent of niet en hij meende het.
Dus ik ging naar Hugo met mijn dilemma. Ik vroeg hem om raad en die gaf hij mij. Hij vertelde mij om verder te gaan met haar. Hij raadde mij aan om met haar op een date te gaan en dan te kijken hoe het ging.
Ik had vertrouwen in Hugo en dus volgde ik zijn raad op.
Een tijdje later zou ik samen met Sylvia naar de cinema gaan. Een filmpje zien. Niets zo leuk als een gezellige film te zien. Op de dag zelf was ik ZO zenuwachtig, ongelofelijk. We zouden samenkomen en samen de bus nemen naar de cinema in Brussel. Ik denk dat we gewoon deden. Zoals vele verliefde mensen doen. Aan de andere kant heb ik daar geen idee van. Het was mijn allereerste date. Waarschijnlijk vinden sommige dat zielig. Er zijn zoveel jongeren die wanneer ze 16 worden meer konijn zijn als mens. Maar ik ben niet zo’n geval. Uiteindelijk besloten we naar The Proposal te gaan kijken. Een romantische komedie. Perfect voor deze gelegenheid. Tijdens de film hebben we vooral naar de film gekeken. Daarna was ik veel meer in de stemming om verliefd te doen. Toen liepen we arm in arm naar buiten. Diezelfde dag hebben we … niet gekust. We gingen terug naar huis en dat was het eigenlijk.
Na die dag lag ik nog meer met mezelf in de knoop en opnieuw ging ik naar Hugo voor raad. Zoals altijd gaf hij me raadt en vertelde me om toch door te gaan en te zien wat het werd. Maar er waren zoveel dingen die erop wezen dat ik homo was. Misschien dat een tweede date meer zicht bracht?
Op een tweede date gingen we. Deze keer gingen we naar Walibi. Aan de ene kant was ik wel bang, een hele dag met haar spenderen? Ik had wel al mijn twijfels aan onze “relatie”. Aan de andere kant “moest” het ook wel. Ik moest toch weten waar ik stond? Was ik nu homo of geen homo?
Ik zal er geen doekjes om winden. Die dag zijn we naar Walibi gegaan en eigenlijk heb ik me daar niet geamuseerd. De losse Sylvia die ik van tevoren kende, van de schuimfuif kende, was in geen mijlen te bespeuren. Misschien was ze thuisgebleven? Hoe dan ook, ik heb die dag afgezien. Tot we weer naar huis kwamen. Nee, ik was niet blij dat ik van haar af was … Maar we moesten nog een uur wachten in Antwerpen voor we een trein naar huis hadden en dan zijn we maar iets gaan drinken. En toen is de dag helemaal omgeslagen. Sylvia, na een drankje is ze helemaal niet hetzelfde, en ik ook niet. We waren beiden dus een beetje losser geworden en toen kwam de sylvia terug die ik had leren kennen. Toen hebben we echt gelachen. Dat was één van die mooie momenten van het leven.
Hoe dan ook, al veel te snel kwam er een eind aan. Zij moest haar trein naar huis nemen, en ik de mijne. Maar die avond heb ik nog een beslissing gemaakt. Waarschijnlijk één van de moeilijkste… Ik kon dit niet. Ik ben homo, daar ben ik zeker van. Wat ik voelde voor Sylvia was misschien iets maar het was geen liefde. Of toch niet de diepe liefde waarop je een relatie kan bouwen. Toch niet voor mij. Zoals altijd waren we nog wat aan het sms’en. In een van die sms’jes vroeg ze, hoe gaat het verder tussen ons? Waarop ik heel voorzichtig heb proberen te antwoorden dat het misschien wel beter was dat we vrienden bleven.
Waarschijnlijk is het één van de meest gebruikte lines om iemand te dumpen. Maar hoe breng je dat voorzichtig aan? Hoe breng jij voorzichtig aan dat je iemand toch niet moet hebben, om een relatie op te bouwen dan? Ik heb persoonlijk geen idee, zoals ik al zei, ik heb weinig ervaring met relaties, maar als jij soms een goede manier kent, laat het me zeker weten! Of hoe ben jij al gedumpt geweest? Laat het me weten! Het gastenboek is vrij om door iedereen beschreven te worden.
Toedels, tot morgen
18-01-2010, 16:36 geschreven door Syrun 
|