|
Hallo
Amaai, al direct een goed begin ... elke dag ging schrijven! En nu is er al direct twee dag entussen ... Echt goed begin hé! Maar ja, aan de andere kant, ik moet ook ni tegen mijn zin hier gaan schrijven hé. Dan is het beter om is een daje over te slaan!
Hoe dan ook, ik zal eens even moeten terug dneken wat afgelopen drie dagen juist is gebeurt.
Onlangs heb ik iemand ontmoet. Ik heb hem ontmoet op een site waar ik soms andere homo's ontmoet, GayID. He begon tegen me te praten en zei dat hij ook van dezelfde gemeente was als ik. Ik was echt wel verbaasd. Ik wist echt niet dat er nog andere homo's hier woonden die ik niet kende. Nuja tegenwoordig hoor ik van veel mensen dat ze eigenlijk wel homo of bi zijn. Dat maakt me ergen wel blij. De taboe errond vervalt eindelijk een beetje in deze streek. Dat mocht wel!
Hoe dan ook ik leerde dus Jel kennen. Hij is echt een kei sociale jonge en ik mag hem wel. Ik heb er de afgelopen dagen veel met liggen praten en hij heeft me verschillende waarheden laten zien.
Eerst waren we wat over de homo's van de streek hier aan het roddelen. Van diegene die hij wist en dacht die homo waren en van diege die ik wist of dacht dat het homo's waren. Tot conclusie kwamen we dat er eigenlijk nog redelijk veel homo's zijn. Na nog een paar verhalen uit te wisselen was het al weer twee uur 's nachts en dachten we dat het misschien een goed idee was om eens te gaan slapen. En dat deden we dus.
De volgende dag dacht ik nog wel af en toe aan hem. 's Avonds kwam hij ook terug online en hebben we nog wat gepraat. We praatte over wat hij graag deed en wat ik graag deed. Het was gewoon een babbel met een beetje geflirt tussen. Het was speciaal maar het was niets echt diep.
Eergisteren daaraantegen hadden we wel een diep gesprek. Zeer diep.
Ik weet niet meer juist hoe we erop zijn gekomen, maar uiteindelijk waren we bezig over outen, je weet wel, zeggen tegen de wereld dat je homo bent. Die dingen die hij toen zei ... het was waar. Als je niet geout bent, ben je eigenlijk onderdrukt. Niet misschien in de meest voor de handliggende manier, maar toch onderdrukt. Onderdrukt door de maatschapij. Je kan nooit echt jezelf zijn. Je moet altijd oppassen met wat je zegt en wat je doet. Van dat leven te leiden word je niet gelukkig. Zo'n onderdrukking maakt je ongelukkig. Misschien heb je het niet altijd door, maar het is er wel. Door dat je een ander leven leidt dan dat dat je eigenlijk zou "moeten" leiden en je niet jezelf bent ... Niemand kent je echt. Het is ook moeilijker om vrienden te maken, om dan nog maar niet te spreken over liefde! Uiteindelijk denk je dat je die onderdrukte persoon eigenlijk echt bent, en ga je dat leven leiden. En als je dan even terug word gebracht naar de waarheid, als je even terug de waarheid vindt, dan is dat op z'n minst emotioneel. Ook voor mij.
En met die waarheid heb'k die dinsdag mijn dag afgesloten.
03-07-2009, 15:50 geschreven door Syrun 
|
