Entree in de klas - Ik stapte zenuwachtig mijn klas 4D ( 17-jarige meisjes en 1 jongen) binnen. Wat leuk was om te zien, was dat Sare en Analissa ook klasgenoten waren...Yes, al iemand om tegen te babbelen . Ik moest me voorstellen en iedereen stelde vele vragen. Even later ging de les fysica (ohnee !!) door en probeerde te volgen. Resultaat: niets van begrepen! De rest van de lessen, filosofie, kunstgeschiedenis (HELLEP ) en wiskunde waren ook niet te verstaan. Het laatste uur, Duits, was dé redding. We moesten onszelf voorstellen en dit was eindelijk niets nieuws. In de klas ging het er heel de dag rumoerig aan toe. De lln. gaan constant in discussie met de lkr., rondwandelen is een normale zaak en de klas verlaten valt helemaal niet op. ! Leerkrachten bellen tijdens de les en iedereen haalt ook voortdurend water,koffie, warme chocolademelk,... en koekjes uit snoep- en drankautomaten op de gang. Tijdens de les naar het toilet gaan om daar hun sigaretje te roken is hier een doodnormale zaak. Ik vond het allemaal eventjes te grappig. De toiletten zijn een levensechte triller! vuil, geen toiletpapier en vol van sigarettepeukjes « Ik mis de Belgische school ! In de namiddag had ik een bijeenkomst van Intercultura in Irsina, een naburig dorp. Daar was iedereen aanwezig van de busrit van het Interculturaweekend: Gudbjorg uit Ijsland, Rebekah, Kristina en Jell uit de USA en de jongen Xin Jin uit...China! Ocharm, het lukt hem helemaal niet om Italiaans, noch Engels te praten. Tegen de avond was er een soort fakkeltocht MAAR het had een religieuze betekenis , vrij griezilig vond ik het allemaal. Ik liep daar tussen de supergelovige mensen. Vooraan liep een priester die heel de tijd "Peace, love, Jesus" riep en mensen die een groot houten kruis droegen. Ook waren er tussenstopjes met muziek en lange gebeden. Irsina was echt een mooi, klein en oud stadje met smalle,smalle straatjes. Toen ik laat thuiskwam viel ik als een blok in slaap.
Schooltijd - Mijn zusjes moesten naar schoolm ik ging iets later met Maria op stap. Eerst namen we een kijkje in mijn school "Scientifico Tarantino di Gravina in Puglia" en gaf ik mijn formulieren aan de directie, ze overlegden nog wat en morgen zou ik in een klas geplaats worden. Wat de schoolpoort zeker niet mist is de beruchte Italiaanse scooter: de Vespa! Het gebouw lijkt me megagroot en iedereen loopt er losgeslagen rond. Maria nam ne ook mee naar een klein supermarktje om de hoek, een viswinkel met veel (stinkende) verse visjes en de slagerij. Ook vandaag was het over de 30°C en met al die boodschappenzakjes was het lastig wandelen. s Avonds kwam tante Gina langs, de jongere zus van Maria. Samen met Sara eden we naar een pizzeria "Da Pierino", terwijl ik moeite had met wakker te blijven. Ik merk meteen op dat het er in de pizzeria heel familiair aan toe gaat, de uitbaters waren dan ook heel gezellige mensen. Ook deze dag eindigt met een babbeltje en een gevulde maag!
Laatste dag vakantie! - Ik was alleen aan het ontbijt, natuurlijk was Maria al druk in de weer met haar huishoudelijke klusjes te doen. Het kleine zusje, Valeria,kwam even later ook aangelopen...echt een klein duiveltje! Op het balkonnetje las ik genietend van de zon een boekje met een vers stuk fruit, mm. Het middagmaal is echt een heel familiegebeuren. Het werkende volk neemt een werkpauze van 1 tot 3u, dus we zitten een hele tijd aan tafel en babbelden nog wat na. Tegen de avond ging ik weer met Sara en Analissa naar het centrum. Nadat ik overweldigd was door het drukke verkeer en vele scootertjes stelden ze me aan hun vrienden voor ® ik had hoofdpijn Net of ik van een andere planeet kom!
De eerste ochtend- We sliepen allemaal uit want het is nog tot 10sept. zomervakantie in Italie. Als ontbijt kreeg ik yoghurt, fruit, melk en (zeer sterke) koffie, koekjes , boterhammen(uit een pakje ) met confituur ... 1ste indruk: ik ga hier zeker niet omkomen van de honger! Overdag babbelden we heel de tijd door, want ook mijn familie was benieuwd naar het leven in Belgie, mijn familie en noem maar op. Toen ik alleen met Maria ( la mama!) thuis was, maakten we verse pasta. Ze babbelde aan een stuk door, terwijl ik aandachtig luisterde en toch probeerde 1 woord Italiaans te verstaan. In de namiddag kwam er volk over de vloer; de tante en haar dochter die rechttegenover wonen en even later ook mijn buurmeisje Analissa die op de 2e verdieping van het flatgebouw woont. Om 2uur aten we, ik was al volgepropt met die overheerlijke pasta, wanneer er nog eens groenten, vlees en fruit volgde! Later op de avond kwam Analissa weer langs en wilde me Gravina bij avondlicht tonen. Eerst maakten we een stop aan de gelateria - op elke hoek van een straat te vinden- en in het dorp zag ik dan de kathedraal, een oud pleintje en een mooi zicht op de benedenstad.
Jihoew een dagje weekend! Nog eens een keertje langer slapen dan half 7. In de voormiddag was Amos weer van de partij. Hij had me belooft een groot woud van Gravina te laten zien, en dat deed hij ook. We reden er naar toe en ik zag enkel maar bomen (dezelfde bomen) en geen kleurrijke dingen. Alles is hier zo droog! Ook ware er vele plekjes om te picknikken...en dat deden we ook. Wanneer ik terug thuiskwam stond het eten natuurlijk al voorgeschoteld, de enige echte lasagne van mama Maria, waaw! 's Avonds ging ik met Terry en Mino een keer mee naar de kerk. Ik wilde het allemaal wel eens een keertje gezien hebben! Het was echt een moderne kerk, alles was licht en ruim. Het uurtje was ook helemaal niet saai, er was zelfs een koor met vele muzikanten.
Het vertrek naar de familie! Iedereen was ingedeeld in een groep, naargelang je bestemming. Mijn bus naar Puglia, vertrok om half 1 dus ik had nog de hele voormiddag in het hotel om afscheid van iedereen te nemen. Maar tergelijker tijd kon ik helemaal zo lang niet wachten. Tijdens mijn lange wachttijd babbele iedereen met iedereen. Ik ontmoete enkele vrolijke meisjes uit de Domenicaanse Republiek. Zij waren 15jaar oud en verblijven voor 1jaar (10maanden) in Italie. Ze vertelden over ... ETEN , van al dat tropisch fruit en koffie kreeg ik nog meer honger. Ook een jongen uit Mecixo kwam aandraven. Hij had een klein gitaartje bij zich met daarin lekkere chocolaatjes en typische koekjes uit Mexico en wilde dat ik ze allemaal proefde. In de bus zat ik naast Gudbjorg, een meisje uit Ijsland. We babbelenden heel de rit -die wel 5uur duurde- en ook zij had zenuwen om haar familie te ontmoeten. s Avondslaat kwam ik aan in Gravina in Puglia en aan de bushalte stond mijn familie al klaar om me met open armen te ontvangen. Ik voelde me zeer welkom en al de twijfels waren weg. We gingen direct naar het huis (een mooi appartement) en er stond pizza op tafel... Hoe kan het ook anders! Ik kreeg een rondleiding van Maria (de madre) , nam een douche en ging met een gerust hart slapen na een drukke dag.
- Een warme dag in Rome...- We ontbijten rond een uur of 9 en zitten met iedereen in een zaal, wat wel een "wow" effect geeft! Vandaag werd het een lange, vermoeiende dag. We krijgen van vrijwilligers een soort voorbereiding op het hele gebeuren. Gelukkig heeft onze groep ( de Belgen en nog een Nederlands meisje) Andrea als vrijwilligsters. Zij ging enkele jaren geleden voor 1jaar met AFS op uitwisseling naar Nederland en sprak dus goed verstaanbaar Nederlands! Wanneer het dan -eindelijk - tijd was om te eten, genoten we met zen alle gezellig van het laatste avondmaal (Laatste momentjes Vlaamse taal!!!) Nadien verzamelden we even verderop in een tent, daar sprak de president van Intercultura ons enkele woordjes toe en gaf zijn hele speech (in het Engels... niet alles verstaan dus). Tijdens de speech voelde ik me ten midden van een of andere sekte! We zaten daar ongeveer met een 400tal jongeren, het was echt geweldig om mee te maken! Op onze kamer babbelde ik nog eventjes met Magali over de volgende dag. Ik had zenuwen en zast toch nog met een bang gevoel!
ZAVENTEM 12.30u , eindelijk is het zover: het vertrek! Ik neem afscheid en stressig neem ik de vlucht, samen met 9andere meisjes uit Vlaanderen, richtig Rome. Na nog geen 2uurtjes kwamen we aan in Rome. Alles was goed verlopen, (eerste vlucht overleefd, jihaa ). Het was zoiets van een 31°C, al een heel verschil dus! Wanneer we met de bus aankwamen aan het hotel waar de het weekend van Intercultura plaatshield, stonden er al veel jongeren buiten ons aan te gapen. We kregen een kamer en toevallig (en gelukkig dat ik was) deelde ik mijn kamer met Magali! We maakten kennis met vele mensen -in het Engels , oh hemel!-uit verschillende landen! En ook wij (de Vlamingen) stonden nu buiten te gapen naar de nieuwkomers . Rond 8uur gingen we eten, iedereen had grote honger, we aten pasta -natuurlijk- met vis en courgettes .Het werd laat wanneer er nog bussen aankwamen en het eerste dagje in Rome zat er op. Zelden zag ik zoveel mensen uit heel de wereld bij elkaar, het was echt een show dagje.
Toen ik in school hoorde over AFS Vlaanderen en het trimesterprogramma, was ik verwonderd en stiekem wel nieuwsgierig om het eens echt mee te maken... Wanneer ik thuiskwam vertelde ik meteen alles en dacht diep na over het avontuur. We gingen zeker en vast eens een kijkje nemen op de infoavond in Mechelen. Toen kwam de grote stap... me inschrijven voor een uitwisseling van 3maandjes lang!
Na enkele maanden kreeg ik via email mijn bestemming ® Italy, jihoew !! Ook het dossier van mijn zendfamilie was een blijde boodschap! Ik zou verblijven bij de familie Picciallo, in het zuiden van Italie nl. Gravina in Puglia aan de Adriatische zee.
. Ik moest me voorstellen en iedereen stelde vele vragen. Even later ging de les fysica (ohnee !!) door en probeerde te volgen. Resultaat: niets van begrepen! De rest van de lessen, filosofie, kunstgeschiedenis (HELLEP 
) en wiskunde waren ook niet te verstaan. Het laatste uur, Duits, was dé redding. We moesten onszelf voorstellen en dit was eindelijk niets nieuws.
! Leerkrachten bellen tijdens de les en iedereen haalt ook voortdurend water,koffie, warme chocolademelk,... en koekjes uit snoep- en drankautomaten op de gang. Tijdens de les naar het toilet gaan om daar hun sigaretje te roken is hier een doodnormale zaak. Ik vond het allemaal eventjes te grappig. De toiletten zijn een levensechte triller! 
vuil, geen toiletpapier en vol van sigarettepeukjes « Ik mis de Belgische school ! In de namiddag had ik een bijeenkomst van Intercultura in Irsina, een naburig dorp. Daar was iedereen aanwezig van de busrit van het Interculturaweekend: Gudbjorg uit Ijsland, Rebekah, Kristina en Jell uit de USA en de jongen Xin Jin uit...China! Ocharm, het lukt hem helemaal niet om Italiaans, noch Engels te praten. Tegen de avond was er een soort fakkeltocht MAAR het had een religieuze betekenis
, vrij griezilig vond ik het allemaal. Ik liep daar tussen de supergelovige mensen. Vooraan liep een priester die heel de tijd "Peace, love, Jesus" riep en mensen die een groot houten kruis droegen. Ook waren er tussenstopjes met muziek en lange gebeden. Irsina was echt een mooi, klein en oud stadje met smalle,smalle straatjes. Toen ik laat thuiskwam viel ik als een blok in slaap.
Net of ik van een andere planeet kom!
