|
Het vertrek naar de familie! Iedereen was ingedeeld in een groep, naargelang je bestemming. Mijn bus naar Puglia, vertrok om half 1 dus ik had nog de hele voormiddag in het hotel om afscheid van iedereen te nemen. Maar tergelijker tijd kon ik helemaal zo lang niet wachten. Tijdens mijn lange wachttijd babbele iedereen met iedereen. Ik ontmoete enkele vrolijke meisjes uit de Domenicaanse Republiek. Zij waren 15jaar oud en verblijven voor 1jaar (10maanden) in Italie. Ze vertelden over ... ETEN  , van al dat tropisch fruit en koffie kreeg ik nog meer honger. Ook een jongen uit Mecixo kwam aandraven. Hij had een klein gitaartje bij zich met daarin lekkere chocolaatjes en typische koekjes uit Mexico en wilde dat ik ze allemaal proefde.
In de bus zat ik naast Gudbjorg, een meisje uit Ijsland. We babbelenden heel de rit -die wel 5uur duurde- en ook zij had zenuwen om haar familie te ontmoeten.
s Avondslaat kwam ik aan in Gravina in Puglia en aan de bushalte stond mijn familie al klaar om me met open armen te ontvangen. Ik voelde me zeer welkom en al de twijfels waren weg.
We gingen direct naar het huis (een mooi appartement) en er stond pizza op tafel... Hoe kan het ook anders!
Ik kreeg een rondleiding van Maria (de madre) , nam een douche en ging met een gerust hart slapen na een drukke dag.
25-09-2008 om 20:06
geschreven door Sylvie 
|
- tijd was om te eten, genoten we met zen alle gezellig van het laatste avondmaal 
(Laatste momentjes Vlaamse taal!!!) Nadien verzamelden we even verderop in een tent, daar sprak de president van Intercultura ons enkele woordjes toe en gaf zijn hele speech (in het Engels... niet alles verstaan dus).
).
