|
Gisteren moest ik even in Genk zijn en tot mijn verbazing bleek dit eigenlijk best ver weg te zijn. Er was een treinrit van twee uur nodig om me op mijn bestemming te brengen, een stad die verrassend genoeg aan het eind van de spoorweg bleek te liggen! Eens Leuven voorbij begon ik dan ook een vakantiegevoel te krijgen, alsof ik op een geheel onbekende bestemming zou eindigen. Ik voelde me ineens een toerist tussen de vriendelijke en praatgrage Limburgers, terwijl het landschap steeds maar groener en mooier werd. Eén van de haltes onderweg was warempel Bokrijk! Op zich geen grootste ervaring, maar vandaag was Vlaanderen even groter dan ik dacht en was het bovendien (kort) genieten van onze mooiste en rustigste provincie. Het gekke was bovendien dat ik na een uur al terugkeerde. Dit was de kortste vakantie ooit. Maar toch leuk.
|
