Een communicatief complexe situatie, het oudercontact. Tijdens zo'n gesprek behandel je een zeer essentieel onderwerp, dus elk woord is van belang. Je kijkt de ouders aan en tracht te peilen hoe ver je mag gaan. Willen ze enkel horen wat positief is? ('Femke heeft acteertalent! Ze kan ontzettend goed overdrijven.') Hopen ze bevestiging te horen van wat ze zelf denken? ('Uw zoon heeft de capaciteiten om meteen naar de universiteit te gaan!') Of gaan je woorden hen compleet uit het lood slaan? ('Astrid heeft het IQ van een hamster.') Sla je misschien wel de bal mis? (Lorenzo houdt echt van breuken, niet?') Hoe vul je gaten in het gesprek op? (Dus... zoals ik al zei... ) Valt het op dat je soms de draad kwijt bent en niet meer precies weet wat je eigenlijk wil zeggen? Dat je jezelf begint te herhalen? En hoe goed begrijpt de papa of mama van Fatih, Emrullah of Veysel me eigenlijk? Zou het niet handig zijn om vlot Turks te spreken?
Mijn ergste herinnering aan een oudercontact, was een koppel dat simpelweg niets zei tijdens het hele gesprek en me de hele tijd door nors aankeek om af te sluiten met een bits 'Dus mijn dochter is lui?'.Waarop ik - zwetend en lichtjes in paniek - simpelweg 'ja' zei. Maar verder blijken het toch vaak zeer aangename gesprekken te zijn die me telkens de bevestiging opleveren dat ik een vlotte prater, een goede uitlegger, een betweter en een pedagogisch behoorlijk onderlegd leerkracht ben. Ahum.
De wereldbeker heeft er voor gezorgd dat er in de klas niet meer gelachen wordt als het woord 'kaka' valt. Niet dat de Braziliaanse middenvelder (foto) zo populair is bij de voetbalminnende Turkjes onder mijn leerlingen. Ronaldinho is de absolute nummer 1, hoewel één ventje fans is van provoetballer van het jaar, Boussoufa. Zo wordt mijn eigen kennis over voetbal toch enigszins vergroot, want die Nederlandse Marokkaan (!) kende ik niet. Als die mannekes nu ook eens iets van mij wilden leren, was de wisselwerking perfect...
Ik heb er stilaan genoeg van. Ik wil niet door Koen Wauters uitgenodigd worden om zijn digitale televisie te komen aanschouwen. En Clouseau mijn begrafenisverzekering laten bezingen, vind ik al helemaal om te kotsen. Ook de palmpsalm van Wim Opbrouck enerveert me. Die BV's moeten maar eens ophouden zich voor reclame te laten inhuren, want ik geloof hen gewoonweg niet. Geen moment.
En het zijn niet alleen de Vlaamse sterren. George Clooney is in de bioscoopreclame maar liefst twee keer na elkaar te zien. Eerst slooft hij zich uit voor cappucino, vervolgens voor martini. Op die manier benadrukt hij alleen maar de onbestaande band met het product, toch?
SveN mag dan al een zeurkous zijn als het op correct taalgebruik aankomt, niemand is perfect. De schrijfwijze van volgende woorden diende ik onlangs zelf op te zoeken in het Groene boekje: *gisterenavond *spectaculair *parodieën *Engelstalig *desastreuze *getto *parodieerde *coscenarist *klinkklaar
En verder nog twee taaltips van VRTtaal.net: een sportmatch vindt niet plaats in een stadium, maar een stadion (ok, dat is een makkie). En men neemt geen advocaat onder de arm, maar IN de arm. Dat wist ik zelf ook niet, want ik zou gewoon Renzo bellen...
Overeenkomsten tussen Lincoln en Kennedy: * Abraham Lincoln werd congreslid in 1846, John F. Kennedy in 1946. * Lincoln werd president van de Verenigde Staten in 1860 (legde de eed af in 1861), Kennedy in 1960. * De namen Lincoln en Kennedy bevatten elk 7 letters. * Beide presidenten bekommerden zich om de rechten van de mens. * Hun beider vrouwen verloren kinderen, terwijl ze in het Witte Huis woonden. * De secretaresse van Abraham Lincoln heette Kennedy, die van Kennedy heette Lincoln. * Ze kregen allebei op een vrijdag een kogel in het hoofd. Hun vrouwen waren op dat ogenblik bij hen. * Lincoln en Kennedy werden allebei doodgeschoten door iemand uit het zuiden van de U.S. Ze werden ook allebei opgevolgd door iemand uit het zuiden. * Hun beider opvolgers heetten Johnson. Andrew Johnson, die Lincoln opvolgde, werd geboren in 1808. Lyndon Johnson, de opvolger van Kennedy, werd geboren in 1908. * John Wilkes Booth en Lee Harvey Oswald zijn de respectievelijke moordenaars. Beiden gingen door het leven onder hun 3 namen, die elk uit 15 letters bestaan. * Lincoln werd in een theater neergeschoten, dat "Ford" heette. Kennedy vond de dood in een Ford, een "Lincoln"-limousine. Lincoln zat in box 7, Kennedy in de7e auto in de stoet. *Lincoln stierf in het Peterson House, Kennedy in het Parkland Hospital. Beide plaatsen hebben PH als initialen. * Booth vluchtte na de moord uit het theater weg en werd opgepakt in een warenhuis. Oswald schoot vanop een warenhuis en vluchtte in een theaterzaal, waar hij werd gevangengenomen. Beiden werden vermoord nog vóór hun rechtszaak begonnen was. En dit is het toppunt... * Een week vóór Lincoln neergeschoten werd, was hij in Monroe, Maryland. Een week vóór Kennedy werd doodgeschoten, was hij bij Marilyn Monroe.
*Lee Harvey Oswald werd geboren op 18 oktober, SveN ook!
Ik heb - geheel tegen mijn gewoonte in - gekeken naar en zelfs meegespeeld met de éénshow De grote zap voorwaarts. Dit programma biedt een test aan om je mediaprofiel te bepalen, waardoor je gerichter kan kiezen uit de vele ontwikkelingen in de media.
Uit de test is gebleken dat ik aansluiting zou moeten vinden bij twee profielen. Het eerst is 'Gezelligheid en contact'. Volgens deskundigen zijn dit mensen die de media gebruiken als venster op de wereld. Het zijn vaak 45plussers, één en VTM-kijkers, ze houden van regionale televisie, luisteren naar radio 2 en houden van chatten. Tja... wie mij ook maar een beetje kent, weet dat dit profiel absoluut niet aansluit bij mijn persoonlijkheid. Fata Morgana is niet aan mij besteed, er is niets zo hatelijk als al die 'allemaal SAM'-toestanden en regionale televisie is vooral om te lachen. Dit profiel klopt dus in geen enkel opzicht. Het tweede profiel heet 'Status en knowhow'. Dit is voor mensen die slimmer willen worden, kicken op gadgets en ook erg geïnteresseerd zijn in de technologie achter de media. Digitale televisie en digitale kranten horen er ook bij. Hmmm. Ook hier kan ik me niet echt in terug vinden.
Nee, dat waren dus smsjes verspild, want de test blijkt echt niet te kloppen. Ik hoor overduidelijk bij de categorie 'Efficiëntie en houvast'. De mensen uit deze categorie stellen hun tv-avond nauwkeurig vast, missen geen programma's, gebruiken de media (dus ook krant, internet en radio) om structuur aan hun leven te geven en zijn dus klokvaste kijkers. Ze luisteren vooral 's ochtends naar de radio, om snel op de hoogte te zijn en laten graag hun mening horen. Het zijn de schrijvers van lezersbrieven, bezoekers van fora en het zijn soms moeilijke mensen. In het huis van de toekomst zouden dit soort mensen zich goed thuisvoelen. Dat lijkt er meer op!
De overige profielen zijn 'Actie en plezier', 'Dromen en ontspanning' en 'Prikkels en avontuur'. Doe de test (30 vragen) zelf op http://www.mediamorgen.be/ en kijk wat uw profiel is.
Het liedje Laat ons een bloem van Louis Neefs werd in het één-programma Zo is er maar één verkozen tot beste Nederlandstalige lied. Je hoeft geen groot muziekliefhebber te zijn om daar vrede mee te kunnen nemen. Voor één keer dus geen kritiek, want in dit programma bleek toch dat Vlaanderen en Nederland over best wat sterke liedjes beschikken. En dan hebben we het niet over het oeuvre van Luc Steeno of Willy Sommers. De andere nummers die om de eer streden, waren immers De Roos (Ann Christy), Tim (Wim De Craene), Mijn vriend Benjamin (Louis Neefs), Je veux de l'amour (Raymond van het Groenewoud), Mia (Gorki) en Het Dorp (Wim Sonneveld). Geef toe, een heel mooi lijstje.
Toen de (vrij onbekende groep) Yevgueni het winnende nummer nog een keer ten berde bracht, bleek ook hoe Laat ons een bloem overeind is gebleven. Dit nummer is 36 jaar oud en overklast moeiteloos de volledige oeuvres van Sam Gooris, Wendy van Wanten, De Kreuners en Marco Borsato samen. Maar zo moeilijk is dat nu ook weer niet.
En nu zonder de groene jongen te willen uithangen, maar is die tekst niet geweldig?
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen Verslagen door staal en gewapend beton De maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen Geen mens die nog weet hoe het einde begon
Vandaag bracht Het Laatste Nieuws het bericht dat het Federaal Voedselagentschap een inspectiebezoek heeft gebracht aan hotel-restaurant Ter Smissen en broodjeszaak Baget. Voor wie niet mee is: dat zijn fictieve etablissementen uit de serie Thuis.
Veel
kijkers ergerden zich blijkbaar blauw aan de onhygiënische
werkomstandigheden in de serie. Rosa, de cafébazin, beschikt b.v. niet
over een aparte wastafel om haar handen te wassen. In de keuken staat
ook een stoffige canapé, en dat kan niet. Bovendien, zo stelde de
inspectie vast, waren de gordijnen dringend aan vervanging toe. In
Baget bleken de onderhoudsproducten open en bloot te staan in de buurt
van voedingswaren, de vleessnijmachine staat te dicht bij de kassa en
Femke hangt te veel met haar lange haren boven de groenten.
Ernstige
feiten mocht dit niet weer eens aantonen met welke trivialiteiten
sommige mensen zich bezig houden. Heeft het Voedselagentschap nu echt
niets beters te doen? Vind Het Laatste Nieuws dit de moeite waard om te
vermelden? En vooral: wie zijn die zeurpieten die zowel naar de
producenten als naar het Voedselagentschap mailen en schrijven om zulke
onbenulligheden te melden?
SveN's
fascinatie voor namen is de trouwe bezoekers van deze blog al bekend.
Met veel enthousiamse melden we u dan ook de geboorte van Shiloh Nouvel Jolie-Pitt, de dochter van Angelina en Brad. Wie zijn kind zo'n naam geeft, moet al behoorlijk gestoord zijn.
Andere namen van kinderen van kirrewiete celebrity's: *Ireland (Alec Baldwin en Kim Basinger) *Elijah Bob Patricus Guggi Q (Bono) *Scout LaRue & Tallulah Belle (Bruce Willis en Demi Moore) *Racer, Rebel & Rocket (Regisseur Robert Rodriguez) *Coco Riley (Courteney Cox) *Heavenly Hiraani Tiger Lily (Michael Hutchence & Paula Yates) *Fifi Trixibelle (Bob Geldof & Paula Yates) *Sage Moonblood (Sylvester Stallone) *Apple Blythe Allison (Gwyneth Paltrow & Chris Martin) *Lourdes (Madonna) *Prince en Prince Michael II (Michael Jackson) *Brooklyn (David Beckham)
Maar de prijs voor de meest weirde naam gaat zeker en vast naar de zoon van de niet zo heel bekende acteur Jason Lee (uit My Name is Earl en Dogma). Dat kereltje heet gewoon Pilot Inspektor Riesgraf-Lee.
Big Brother, het werklozenproject van VTM, kwam vandaag aan zijn einde. In de laatste aflevering werd toelichting gegeven bij het onderliggende thema. Iedere bewoner van het huis bleek een geheim te hebben. Deze onthulling was lang niet zo spectaculair, want de gespecialiseerde pers had dit de voorbije maanden allemaal al uitgepluisd. Om de kijker nog eens te herinneren aan al deze 'geheimen' - waarvan sommigen eigenlijk niet echt geheim waren omdat iedereen ze van bij het begin al wist - werd in deze wellicht druk bekeken finale nog eens met veel gretigheid ingezoomd op elk feit. Kwestie van de would-be BV's die het huis verlaten hebben niet al te glorieus laten afscheid nemen.
De geheimen op een rijtje: diefstal (op het werk) - HIV - zoon van een pornokoning - uitbaatster van een erotisch centrum - maagring - pornoverleden - kanker - nog een keer diefstal (op school) - slettenverleden (maar dan een in mannelijke versie) - oplichter. Enkele bewoners hadden dan weer geen geheim, wat een gebrek aan consequentie blootlegt die het amateurisme van dit programma nog eens in de verf zet. Nu zou je kunnen stellen dat zo' n praktijken van zeer weinig respect voor de deelnemers getuigt, maar gezien die ook geen respect voor zichzelf blijken te hebben en hun perikelen in het huis hen sowieso in al hun domheid en ijdelheid hebben getoond, is dat geen probleem. Maar de sensatie die de makers van dit programma nastreven, is zo plat en verwerpelijk en gemeen, dat je haast sympathie voor de kandidaten zou krijgen. Hoe leuk is het om je foto op tv te zien met daarnaast in koeien van letters 'KANKER'? Oja, één bewoner bekende ook ooit in de soep geplast te hebben....
VTM blijft zich manifesteren als laag, smerig en marginaal. En omdat ze pretenderen dat niet te zijn, mogen we ze ook nog hypocriet noemen.
Maagringtoerisme: het verschijnsel waarbij buitenlandse (Nederlandse) dikkerds naar ons land komen om een maagring te laten plaatsen. Dit zijn dan meestal mensen die in eigen land afgewezen zijn voor de ingreep en hier profiteren van de soepelere criteria.
Vandaag was het verdriet van A. Mooie leuze, maar de aanleiding is minder leuk. De voorbije weken mocht iedereen in allerlei media zijn zegje doen over onze steeds onverdraagzamer wordende maatschappij. Ik heb zelf geen suggesties voor verbetering. Meer zelfs, op een doordeweekse dag heb ik het zelf al moeilijk vriendelijk te blijven in b.v. de supermarkt waar te veel onkunde, traagheid en onbenulligheid samen lijken te komen op één moment. Op zulke momenten vind ik het heel aannemelijk dat mensen met minder zelfbeheersing hun geduld verliezen en kregelig reageren op elkaar. Wat uiteraard niet hetzelfde is als elkaar overhoop schieten.
Dit maar om te zeggen: we kunnen niet zomaar maatregelen beginnen schreeuwen als we eigenlijk niet goed weten waar we moeten bij stilstaan. SveN heeft er al vaak zijn hoofd over gebroken. Hoe groot is de invloed van bepaalde politieke partijen? Hoe los je cultuurverschillen op? Hoe belangrijk is het bestrijden van kleine overtredingen om de vervaging van normen en waarden tegen te gaan? Loopt er meer verkeerd in de opvoeding van nieuwe Belgen dan in die van autochtonen? Pasklare antwoorden zijn er niet, maar de verschillende ervaringen met heel diverse groepen kinderen hebben me wel een aantal nieuwe inzichten opgeleverd. Enerzijds moet er in het onderwijs nog veel veranderen om kinderen met aan andere culturele achtergrond gelijk te behandelen. Maar dat is voer voor een aparte discussie. Want los van afkomst, religie of ras stel ik vast dat de onverschilligheid van kinderen een veel groter probleem is. De voorbije maanden heb ik te veel kinderen ontmoet die nergens lijken om te geven, niet inzien dat wat ze doen verkeerd is en niet begrijpen dat ze anderen kwetsen. En dat al op heel jonge leeftijd. Misschien hebben zulke kinderen altijd bestaan en zag ik de vorige jaren te veel fantastische kinderen die wel nog om dingen leken te geven, kinderen waar je mee kon praten en die je respect kon bijbrengen. (Is het trouwens niet erg dat je als een pregepensioneerde leraar klinkt als je zulke dingen zegt?) Bij te veel kinderen drupt een berisping of opmerking gewoon af alsof het water is. Dat kan heel vermoeiend zijn. En ik denk zelfs dat een kind dat geen empathie kan opbrengen, iets essentieel mist. Wat van hem dan later een minder aangenaam persoon maakt. Met zulke uitspraken loop je wel het risico paternalistisch of conservatief over te komen, maar het is wel iets waar je niet omheen kan. Als al deze kinderen ook zulke onprettige volwassenen worden, staat onze maatschappij er niet goed voor.
Nog wat moe na een weekendje zeilen (ahum!) op de Vrouw Leentje, een gezellige Zeeuwe poon die het Marker- en IJselmeer bevaart. Het weer zat niet mee, maar dat verhindert niet dat een weekend er tussenuit best deugd kan doen. Zwemmen en zonnen zaten er niet in, zeilen zelf ook niet veel, maar voor een keer was SveN tevreden met weinig. Een gezellige groep volstond.
Kate Ryan is
er niet in geslaagd een plaats in de finale van het Eurosongfestival te
behalen. Absoluut geen leedvermaak - iedereen mag zijn droom waarmaken
- maar teleurstellend is het allerminst. Weer een hype die op zijn bek
gaat. Overigens vergat Kate tijdens het optreden wél haar zwengelknie! Meer gevit verdient het wicht niet. Lees daarvoor het artikel van 19 februari nog een keer.
De film The Da Vinci Code zou een slechte film zijn. So what? Is het nu echt nodig dat de pers daar zo uitgebreid over bericht? Het Journaal, Man bijt Hond, Ter Zake, ... doen allemaal in ergerniswekkend grote mate verslag van de negatieve reacties op de film op het festival van Cannes. Wat is de zin hiervan? Elke week krijgen we wel een nieuwe film op het witte doek die nergens op slaat of gemaakt lijkt door gestresseerde kanariekwekers uit de Oekraïne. Dat is toch ook geen nieuws? Dat het grote publiek eventueel zou afhaken door het slechte nieuws, zal me zorg wezen. Maar dat hiermee de media gevuld worden, irriteert me bijzonder;
Daarnaast was het eigenlijk al belachelijk dat 'iedereen' dacht dat dit een goede film zou zijn. Het boek was al niet bijzonder goed geschreven, de plot werd routineus afgehandeld en de regisseur, Ron Howard, heeft eigenlijk nog nooit een echt goede film heeft gemaakt. Waarom zou dit dan plots een fantastische film opleveren? Mensen lijken een hype enkel en alleen te creëren om nadien des te teleurgestelder uit de hoek te kunnen komen.
SveN liet in een vorig artikel al weten dat Kate Ryan en vooral haar nummer Je t'adore hem niet bepaald aanstaan. Nu komt het nieuws dat de intussen befaamde kniezwengel - een soort hinkstapdans voor revaliderende flamingo's met fantoompijn - niet kan gedeponeerd worden. De choreograaf die de fameuze danspas bedacht, had daar op gehoopt zodat de centen zouden binnenstromen als de kniezwengel als een soort macarena of kabouterdans deel zou gaan uit maken van de collectieve slechte smaak van de Europeanen. Pech dus, want een choreografie kan pas onder bepaalde voorwaarden beschermd worden en de kniezwengel voldoet daar niet aan. Hoe komen ze er ook bij? Een lichaamsstuip die wellicht is ontstaan toen één of andere dochter van een plaatselijke middenstander op een lokale voetbalmatch een flater beging bij het openen van de match en naast de bal shotte, kun je toch moeilijk een echte danspas noemen? En wat als morgen meer BV's menen dat wat hun typeert, geregistreerd dient te worden? Gaat Carl Huybrechts voor de blonde krullen met capsones? Eist Andrea Croonenberghs het alleenrecht op voor de huig-r? Claimt Walter Grootaers de dubbele kin? Wil Sven Ornelis de enige zijn die lucht mag uitkramen op de radio? Is Laura Lynn de grondlegster van het neo-truttendom? En wie dicht zich de flauwe mop toe? Walter Capiau? Ben Crabbé? Marcel Vanthilt? En zullen de acteurs uit Familie dan een gezamenlijke aanvraag doen om de slechte acteerprestatie te laten registreren? Of heeft Steph Goossens die al op zijn eentje verdiend?
De
meest stresserende week in het lager onderwijs is maar weer eens de
week voor moederdag gebleken. Ouders verwachten nog altijd dat hun uk
met een creatief, handig, nuttig, mooi en zelfgemaakt geschenk
thuiskomt en dat zorgt voor veel druk op de leerkracht. Elke dag wat
verder knutselen, tot het dan vrijdag is en er plots nog heel veel moet
gebeuren. Het geschenkje moet al dan niet drogen (lijm of verf), het
moet ingepakt worden, er moet een gedichtje aan verbonden worden, en
niet onbelangrijk bij zesjarigen: je moet ze instructies geven: 'Thuis
het geschenkje onmiddellijk uit de boekentas halen, verstoppen, zondag
afgeven, mama laten openen en gedichtje voorlezen.' Aangezien we om
half vier nog in een razend tempo bezig waren met het inpakken -
de school is uit om 15.25u - zijn die instructies er dus niet van
gekomen. Wellicht is de helft van de klas bij het thuiskomen al
vergeten dat er een geheim in de boekentas zit. Niet zo erg - de mama's
spelen wel dat ze niets gemerkt hebben - maar de kans is ook groot dat
een aantal kinderen zondag gewoon niet weet dat het moederdag is. Eén
kind vroeg bij het inpakken van zijn geschenkje zelfs: 'Moeten we dat
meedoen naar huis?' Dan durf je wel eens radeloos worden.
Boodschap
voor mezelf: het vaderdaggeschenk een week vooraf klaar hebben... En
dat heb ik me overigens ieder jaar al voorgenomen, vruchteloos.
Uit de poll blijkt dat de meeste mensen best tevreden zijn over de naam waarmee ze door het leven moeten. Ik vind dat zelf wat bizar, want massa's mensen hebben een eerder banale naam. Maar de doorsnee Vlaming gaat dan ook graag op in de massa en ziet zichzelf niet graag in de kijker gezet vanwege een originele naam.
Slechts een minderheid vond zijn eigen naam lelijk of saai. Niemand bleek géén mening te hebben over zijn naam, dus iedereen heeft er dan toch al een keertje bij stilgestaan. Ik ben overtuigd dat een klinkende of grappige naam helpt om niet zo snel vergeten te worden door anderen. Dat je je kind met een saaie familienaam opzadelt, valt voorlopig niet te verhelpen, maar waarom kiezen zoveel mensen voor weinig originele voornamen?
Af en toe hoor je zo hier of daar een prachtig klinkende naam. Deze zijn de laatste jaren blijven hangen:
Vandaag eindelijk eens gekeken wat er nu precies te melden valt over het door het grote publiek massaal genegeerde Robland. Dat Rob Vanoudenhoven de voorbije weken in SveN nog geen supporter had gevonden lag niet
alleen aan het genre, maar ook aan de irritatie die de boomlange
entertainer al jaren weet op te roepen bij SveN. Omdat er vandaag echt
niets te beleven viel op het kleine scherm, kreeg Rob vandaag de kans
zijn kunnen te bewijzen.
Specialisten
hebben al beweerd dat Robland wel een succesprogramma zou geweest zijn
als het op één zou worden uitgezonden. De kwaliteit van het programma
is immers niet beter of slechter dan gelijkaardige programma's. Het
concept is bovendien best leuk en leverde in Groot-Brittannië al een
amusant programma op. Heeft VTM zijn imago dan niet mee en weet het
aldus nog steeds bepaalde kijkers niet te lokken die wel zouden kijken
mocht het programma op één worden uitgezonden? Wellicht speelt dat in
enige mate mee. Maar de laatste weken haakten de kijkers massaal af en
dat moet toch een andere reden hebben?
Inderdaad. En dat is dan toch Rob zelf. De man kan gewoon niet
presenteren en staat tijdens het studiogedeelte te sukkelen als een
schooljongen die een slecht voorbereide spreekbeurt brengt.
Vanoudenhoven laat veel stiltes, hapert vaak en krijgt geen ruimte om
te improviseren. Aannemelijk dat de kijker zich hieraan ergert. Tijdens
de filmpjes weet Vanoudenhoven niet veel goed te maken. De interviews
verlopen niet echt vlot, de grappen zijn voorgekauwd en de inhoud van
de gesprekken zo nadrukkelijk didactisch dat het allemaal zeer belerend
overkomt. Zo kregen we vandaag een slaapverwekkende uiteenzetting over
de munteenheid van een staat en de mogelijkheden om een economische
kringloop in gang te zetten. Zeer boeiend...
Als
er dus al een schuldige moet aangeduid worden voor het floppen van
Robland is het misschien wel de persoon die meende dat Vanoudenhoven de
geschikte persoon zou zijn voor dit programma. Zonder zijn vertrouwde
entourage blijkt de grappige Rob blijkbaar een beetje ineen te stuiken.
Aan leedvermaak doen we niet, maar het bewijst wel dat de scepsis aan
het begin van Vanoudenhoven's carrière wel ergens terecht was.
Fons Verplaetse van de Nationale Bank deed trouwens een mooie uitspraak
toen Rob hem interviewde: 'Je moet de schade beperken en op tijd
stoppen'. En hij had het dus niet over het programma.
Een van een dikke Gentse tongval voorziene dame deed vandaag op de bus
een boekje open over haar relatieproblemen. Ze was namelijk in een
hevige discussie verwikkeld met een man ('Bobby') aan de andere kant
van haar GSM. 'Moet ik ne camera aan mijn gat hangen zodat ge mij gans
de dag kunt volgen?' en 'Als ge mij zo begint te commanderen, blijf ik
liever alleen!' waren twee van meest treffende zinnen. De tragiek van
de Vlaamse alleenstaande vrouw werd plots heel voelbaar in de bus.
'Heel den bus mag weten hoe ik mij voel' loeide de dame nog tegen Bobby
en meteen bood ze de stomverbaasde medereizigers een
verantwoording voor haar gedrag. Het hele gesprek door zat haar
zoontje overigens zijn best te doen zich vooral niet te schamen.
Hoef ik dus niet naar Temptation Island te kijken om de relatie van volkomen onbekenden ontleed te zien worden.
