De laatste
match op Maldegem werd gespeeld voor het verdedigen van onze vierde plaats. We
wisten van vooraf dat het een moeilijke opdracht ging worden want Maldegem is
de ploeg in vorm en kon mits winst nog kampioen spelen. Bovendien misten we
onze topschutter Bijade wegens schorsing en Robbe wegens een zware blessure.
Toch had ik vertrouwen in een stunt. Mijn vertrouwen werd niet beschaamd, want
in de openingsfase waren we zeker de evenknie van Maldegem en we kregen zowaar
de betere kansen. Maldegem speelde constant de lange bal en vond weinig
voetballende oplossingen. Na slecht wegwerken achterin kon Maldegem echter hun
eerste echte kans verzilveren, 1-0. Even later werd T.Lefief foutief
neergelegd, de scheidsrechter liet echter verder spelen en hierdoor kon de rechtstreekse
tegenstander van T.Liefief vanop grote afstand de 2-0 ruststand vastleggen. Dan
weet je dat het moeilijk zal worden.
In de tweede
helft trokken we opnieuw vaak aan het korste eind. De voornaamste oorzaak
hiervan zoek ik vooral bij pechfactoren. De bal viel bijna nooit goed voor ons,
en als hij dan al eens goed viel redde hun keeper op mooie wijze. Maldegem had
veel meer geluk en kon de score nog verder uitbouwen tot 4-0. Dit zijn wel
zwaar overdreven cijfers als we het spelbeeld bekijken. We waren bij momenten
de beter voetballende ploeg, al moeten we eerlijk zijn en toegeven dat we nooit
echt aanspraak gemaakt hebben op puntengewin.
Toch duiken
we de winterstop in met een gedeelde vierde plaats. Een plaats die we op basis
van ons spel toch wel verdienen.
|