Na de zes op zes van de jongste weken mikten we in Varsenare op een nieuwe zege. Toch wisten we van vooraf dat dit geen sinecure ging worden aangezien Varsenare maar nipt verloor van de toppers in de reeks. We begonnen de wedstrijd aardig met meteen enkele goeie combinaties en we creërden bijgevolg ook de eerste kansen. Wat pech in de afwerking en een attente thuisdoelman bleven de bordjes echter in evenwicht. Halfweg de eerste helft kwam Varsenare iets beter in de wedstrijd en vooral hun spitsen waren heel erg snedig en gevaarlijk. De eerste echte kans werd ook meteen afgewerkt, gevolg: 1-0 aan de rust. Toch was ik erg tevreden van het spelniveau en bleef het zeker mogelijk om de drie punten mee naar Diksmuide te nemen.

In de tweede helft staken we nog een tandje bij waardoor de thuisploeg minutenlang onder druk kwam te staan. We combineerden goed maar de laatste pass ontbrak. Als we dan al eens door de verdediging raakten werden we foutief afgestopt maar de scheidsrechter weigerde zijn verantwoordelijkheid te nemen. In plaats van 1-1 kregen we het deksel op de neus en werd het 2-0, dan nog na een jammerlijke owngoal op een vrije trap die onterecht werd gefloten. Toch toonden we ons opnieuw mentaal erg weerbaar en knokten we ons terug in de wedstrijd, na een assist van Bleddie kon Bijade van buiten de zestien de 2-1 binnen trappen. Met nog 5’ op de klok koos ik ervoor om alles niets te spelen. We kwamen nog dicht bij de gelijkmaker maar uiteindelijk kregen we op de counter nog de 3-1 tegen.

Een spijtige nederlaag, zeker omdat er veel meer in zat. Maar we moeten de positieve punten meepakken naar de volgende wedstrijd toe. De thuiswedstrijd tegen Koksijde zal direct een nieuwe grote test zijn.