Na de wedstrijden tegen de toppers van de laatste weken stond er gisteren een duel tegen een (op papier) gelijkwaardige tegenstander op het programma. Koksijde stond samen met ons op een zevende plaats in het klassement, weliswaar met een wedstrijd minder gespeeld.
De concentratie tijdens de opwarming was ver zoek, maar tot mijn verbazing begonnen we wel redelijk goed aan de eerste helft. Bij vlagen lagen we boven en we kregen zelfs enkele kleine kansjes. Zelf gaven we bijzonder weinig weg en dankzij een goeie inzet konden we ook de meeste duels winnen. Aan de rust had ik het gevoel dat er zeker een driepunter in zat.
In de tweede helft meer van hetzelfde. Veel middenveld-spel, harde duels en weinig kansen. Al vergaten we nu te voetballen en kregen we het moeilijk. We hanteerden te vaak de lange bal en zo kom je onder druk te staan. Ik had de indruk dat we er fysiek een beetje doorzaten, misschien zat de wedstrijd van woensdag nog wat in de benen. Koksijde kreeg een aantal corners na elkaar en daarbij was het telkens alle hens aan dek, maar dit keer hadden we wel wat geluk en blijf de nul op het bord. Na een kleine tactische aanpassing werd het evenwicht hersteld en staken we zelf af en toe eens de neus aan het venster. Rond de 23ste minuut kreeg Louis na geharrewar in de zestien de bal in de voeten. Hij kon met een mooi boogballetje T.Osteux vrijspelen die niet twijfelde en met een prachtige volley het leer voorbij de Koksijdse goalie binnentrapte. Het valt op (zeker de laatste weken) dat we telkens mooie doelpunten maken, ook deze mocht er zeker en vast zijn. Na de 0-1 zijn we eigenlijk nooit meer echt in de problemen gekomen en hebben we de wedstrijd op een heel volwassen manier uitgespeeld. Matthis kreeg zelfs nog de kans op de 0-2 na een mooie steekpass van Bijade, maar hij werd onterecht afgefloten voor buitenspel. Het bleef uiteindelijk bij de 0-1, een prachtig resultaat tegen een erg stugge tegenstander.
Na het moeilijke programma van de laatste weken is het ons met deze overwinning uiteindelijk toch maar mooi gelukt om ons te handhaven in de middenmoot. Dit is schitterend jongens, blijf zo verder werken op training en tijdens de wedstrijden! Er is al veel progressie gemaakt en ik zie ons nog mooie dingen doen tijdens de rest van het seizoen. Een dikke proficiat aan de ganse ploeg!
Deze week zullen we nog verder werken aan de stilstaande fases en ook de snelheid van uitvoering wordt verder aangepakt.
Gisteren was het zo ver, de langverwachte bekermatch in Wetteren. Voor het eerst konden we beschikken over een kern van 14 spelers, een luxe voor de coach. De sfeer zat er al goed in tijdens de heenreis, de jongens waren (zoals gewoonlijk) niet makkelijk stil te krijgen tijdens de tactische bespreking.
We begonnen (anders dan in de meeste competitiewedstrijden) dit keer wel degelijk aan de partij. In het veldspel moesten we niet echt onderdoen voor Wetteren. Toch beschikten zij over heel wat gestalte, waardoor ze op corner de 1-0 makkelijk konden binnenkoppen. We blijven toch erg kwetsbaar op stilstaande fases. Verder gaven we eigenlijk bijzonder weinig weg. Alles zat goed dicht, er werd zoals gevraagd goed doorgedekt, waardoor Wetteren moeilijk in z'n spel raakte. Dit is vooral de verdienste van onze verdediging, maar ook de spitsen en het middenveld hebben goed hoog druk gezet. In de slotfase van de eerste helft kon T.Lefief op aangeven van T.Osteux zelfs voor de 1-1 zorgen. Hij zag dat de keeper wat ver uit zijn doel stond en kon met een magistrale lob de gelijkmaker scoren. Schitterend doelpunt en de verdiende gelijkmaker net voor rust, een ideaal moment.
In de rust steeg alleen maar het vertrouwen in eigen kunnen. Toch hadden we al veel gegeven en vroegen enkele jongens dan ook om even te mogen rusten op de bank. Met een ruime kern heb je dan ook de mogelijkheid dit te doen. De tweede helft begon eigenlijk net zoals de eerste... we werden opnieuw koud gepakt op een stilstaande fase. Hun grote spits kon na, een (volgens mij) erg licht toegekende vrije trap aan de rand van de zestien, ongehinderd z'n tweede van de avond binnenkoppen. Enkele minuten later kon Wetteren een counter goed uitspelen en stond het plots 3-1. Toch had ik de indruk dat er "elektriciteit" in de lucht hing en dat er meer mogelijk was. De jongens bleven voetballen en waren gretig in de duels, dit resulteerde in veldoverwicht en zelfs een aantal kansen. Doordat Wetteren over enkele grote verdedigers beschikte koos ik er voor om alles of niets te spelen en wat meer gestalde vooraan te posteren. Dit wierp vrijwel meteen zijn vruchten af: na mooie aanval langs verschillende stations kon T.Osteux op aangeven van T.Lefief alleen op doel afgaan en hij twijfelde niet, 3-2. Dan denk je "we gaan erop en erover", maar opnieuw hadden we het geluk niet aan onze zijde en kregen we aan de overkant de 4-2 binnen. Na de 4-2 zijn we er blijven voor vechten en hebben we blijven druk naar voren zetten. We waren enkele keren nog héél dicht bij de 4-3, maar het mocht niet zijn.
Na z'on wedstrijd kan je als trainer uiteindelijk niet anders dan trots zijn op je ploeg, een prachtprestatie! Toch overheerste er vooral een gevoel van ontgoocheling, omdat je toch het gevoel had dat er misschien wel een stunt in zat. Die ontgoocheling spoelden we op de bus, waar de sfeer terug optimaal was, door met een pintje.
Een dikke proficiat aan de volledige équipe. Ook een welgemeende dankjewel aan alle meegereisde supporters die de jongens elke week opnieuw positief steunen en aanmoedigen. Het is fantastisch om z'on hechte groep ouders achter ons te hebben. Positieve commentaren, maar zeker ook opbouwende kritiek is altijd welkom. We kunnen er alleen maar van bijleren.
Zaterdag staat er een competitiewedstrijd in Koksijde op het programma. Het wordt tijd dat we ook in de competitie nog eens een goeie prestatie leveren en de 3 punten terug mee naar Diksmuide kunnen nemen. We vertrekken om 9u (stipt!) aan het terrein.
