Fietsen naar Compostela

Inhoud blog

	Ik geef het niet op
	Bedankt mensen
	De foto's
	Tot slot
	De kliniek in

Over mijzelf

Ik ben Suzy
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (België) en mijn beroep is op pensioen.
Ik ben geboren op 11/12/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Te veel om op te noemen, maar o.a. geschiedenis, UFO's, geneeskunde, dansen, fietsen en op reis gaan. .
Momenteel gaat mijn belangstelling uit naar gezond worden en blijven en de fietstocht naar Compostela.

Over mijzelf

Ik ben Jenny
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is Orthomoleculair gezondheidsconsulente.
Ik ben geboren op 17/02/1949 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Jenny is Nederlandse, maar wonende in het Antwerpse en goed aangepast. Zij doet de Compostela-tocht mee.

Steun de RALiga Limburg: 979-2423387-41

Fietsen voor reumatische artritis

18-04-2011
Ik geef het niet op
Ik sta versteld van de meer dan 800 hits op mijn blog, bedankt. Ondertussen ben ik bekomen van mijn avontuur en ben bezig met het idee om terug te gaan (september of voorjaar 2012) en de Noord-Spaanse route of de Plata (Midden-Spanje) te nemen. Daar zijn fietsroutes beschreven. Ik hoop tegen dan dat ik zonder medicatie kan. Ik probeer een 3-4 tal mensen te vinden die meegaan, zodat ik er niet alleen voor sta. Opgeven staat niet in mijn woordenboek en ik heb een slag verloren maar niet de oorlog.

13-04-2011
Bedankt mensen
Het is hartverwarmend de mails, telefoons, smskes en reacties op blog te krijgen. Zoals beloofd zal ik mij binnenkort verder inzetten om sponsors te werven voor de RALiga want zij kunnen alle steun elke jaar opnieuw gebruiken. Ondertussen is mijn blog door jullie al bijna 800 keer bezocht, een succes. Als iedereen er aan denkt om te sponseren dan is mijn mislukte Compostela-avontuur toch nog een succes voor de RALiga. Bedankt.


De foto's
Ziehier de links naar het foto-album: https://picasaweb.google.com/suvane/VertrekLissabon?authkey=Gv1sRgCM2VqpPn-vLe1QE&feat=directlink https://picasaweb.google.com/suvane/CompostelaHendayeEnIrun?authkey=Gv1sRgCLvpoa2huYaYBA&feat=directlink https://picasaweb.google.com/suvane/CompostellaLissabon?authkey=Gv1sRgCKPDkYOW6_2jEA&feat=directlink

12-04-2011
Tot slot
Wat weet ik en wat heb ik geleerd in die korte tocht. Ten eerste: er is een rede waarom er van de portugese route per fiets geen informate is. Ze is met een gewone fiets moeilijk te doen. Alleen een enkele mountainbiker heeft de route al eens gedaan maar met een gewone fiets met dunne banden (en zeker met een zwaar geladen electrische fiets) is de tocht acrobatisch met momenten. In die eerste 100 km ben ik blij dat ik niet gevallen ben maar de kans was wel aanwezig op verschillende paden. Ondanks dit zou ik verder gefietst hebben want vond wel dat ik handig was. Van vermoeidheid was geen sprake. Ten tweede: met de zware medicatie is het niet aangewezen om zware inspanningen te doen in de zon. Je transpireert veel en ondanks regelmatig drinken, plas je veel minder door het transpireren en worden de afvalstoffen onvoldoende verwijderd uit de nieren. In de kliniek zegde men dat bijkomend mineralen nemen dikwijls leidt tot extra deshydratatie. Ik heb dus ergens een reactie gehad vanwege de medicatie en op een verkeerd moment een vitamne-mineralenpreparaat genomen. Mijn lichaam heeft verkeerd gereageerd. Ben er erg kwaad om. Dus RA patienten, de warme landen vermijden en zware inspanningen ook. Dokters weten en zeggen blijkbaar ook niet alles op voorhand. Het voornemen om nog enkele plaatsen per trein te bezoeken kon niet. Na drie dagen voel ik me nog steeds duizelig met zwakke benen. Gelukkig heb ik Jenny die meereist en zeer goed voor me zorgt. Ik ben ook heel blij met de ondersteuning van mijn broer en de twee jenny's die me regelmatig sms'te. In het station van Lissabon heb ik gelukkig 5 u op de bank kunnen liggen want we vertrokken pas om 16u30 met de nachttrein naar Irun. Ze hebben direct een bed voor me klaar gemaakt zodat ik kon liggen. We zitten nu op de trein naar Parijs waar we om 14 u aankomen. Dan naar Antwerpen en daar komt de andere Jenny ons ophalen. Het zal een emotioneel weerziens zijn, want zij haalde te voet Compostela wel. Ten derde: alleen met de fiets op pad houdt toch een risico in. Als je pech hebt of fiets kapot dan sta je er alleen en je kan niet verder lopen, want dan is je fiets gestolen. Je ziet gaan kat om hulp te krijgen en je bent regelmatig km's van de bewoonden wereld. Het grote ongeluk was toen Jenny pech had met het electrisch gedeelte van haar fiets waardoor fietsen op een helling niet mogelijk was. We hadden teveel signalen van tegenslag dat het zo moet zijn. Een erg ongeluk vermeden misschien. En signalen moet je volgen. Maar ik geef het niet op. Ooit doe ik nog die of een andere tocht per fiets wanneer de medicatie gestopt is. De beslissing voor deze tocht heb ik genomen toen ik eind vorig jaar genezen verklaard werd. Toen ik echter na 6 weken terug herviel ben ik van mijn voornemen niet afgestapt en had dit beter gedaan. Mijn jeugdig enthousiasme en zin voor avontuur maakt mij dikwijls onverstandig denk ik. Maar ik heb zo van de korte rit (in totaal 140 km rit transport mt fiets naar Lissabon inbegrepen) genoten en zoveel moois gezien op korte tijd dat ik geen spijt heb dat ik het geprobeerd heb. In normale omstandigheden had ik wel doorgegaan.

11-04-2011
De kliniek in
Goed geslapen en om 7 u opgestaan; in een bar op de hoek ontbeten en broodje ingepakt want wilde vertrekken om 8u. In de gids stond dat ge via trappen aan de overkant van de spoorweg moest zijn, maar gelukkig was er een brug waar je de fiets naar boven kon duwen (spiraal) en aan de andere kant met de lift naar beneden. Het was een mooie rit langs het water, maar wel veel op grind, wat met de fiets niet zo vlot rijdt. Op een gegeven moment zag ik zoals Jenny vorige maand drie grote honden afkomen en aangezien Jenny gebeten werd in haar schoen dacht ik "opletten". Gelukkig draaide ze een weg in en waren ze weg. Het was weer een weg waar weinig mensen te zien waren en waar ge op uw eigen aangeweze zijt. Op een gegeven moment zag ik Santarem op een helling liggen en het laatste stuk was moordend voor mijn benen, armen, hart, etc. Een hele stijle helling met zware fiets duwen want rijden ging niet meer. Ik was om 11 u in Santarem en ging op een bank zitten in een parkje. Ondertussen wilde ik bekomen van dat laatste stuk. Ik had speciale vitamines gekregen met mineralen voor sporters, maar die moet ge voor de inspanning innemen en niet erna zoals ik. Dus na 1 minuut werd ik zeer onwel en kon ik amper op mijn benen staan. Ben een uur gaan liggen op het gras en mn hartslag was 90 en bleef 90. Ben dan terug op de fiets gekropen en op zoek gegaan naar hulp. Twee politiemannen hebben me naar hun buro gebracht en daar kon ik op hun canapé liggen. Maar na 5 uur bleef die hartslag 90 en meer, en mijn lichaamstemperatuur steeg en kon niet echt op mijn benen blijven, dus stelde de agent voor om mij naar een hospitaal te brengen. Mijn fiets kon bij hen blijven staan. Zij hebben alles voor mij geregeld en mij aan de balie gemeld. Die spoeddienst was een belevenis op zich en deed me denken aan een veldhospitaal in de oorlog. Ik werd op een bed gelegd, tussen andere mensen die zaten en andere op bedden, onderzocht door eerst een verpleegster, daarna door een hele vriendelijke dokter van mijn leeftijd. Ik moest dus door de mallemolen van de onderzoeken en kreeg zoals allle andere mensen een baxter. De mijne was om de deshydratatie te verhelpen. Ik zou mineralen verlies hebben en kon al niet goed volgen gezien ik toch redelijk gedronken had, maar de oorzaak zat bij het verkeerd innemen van die booster. Die zou vocht hebben ontnomen en hartslag verhoogd hebben. Volgens de dokter zou ik na 1 baxter terug kunnen fietsen. Maar dat was niet zo. Ik mocht blijven slapen in de spoedafdeling. Ik heb ook zeker 2 u aan de hartmonitor gelegen zodat ik niet uit bed kon en de gebruikelijke pan moest gebruiken. Dan kregen we allemaal soep en iets bruin-zwart wat een appel in de oven moest voorstellen. Aangezien ik die morgen alleen een broodje kaas had gegeten kwam dat beetje eten goed van pas. Waarom we geen hoofdgerecht kregen weet ik niet (waarschijnlijk niet in de prijs van 8,5 !!!! inbegrepen). Na drie baxters was ik het beu om 6u 's morgens . Mijn arm was 's nachts opgezwollen wegens slecht zitten van de naald, dan in mijn rechter hand, maar die begon pijn te doen. Of ik me beter voelde was me ook niet echt duidelijk want had de nacht doorgebracht op een rollend bed in de gang (want op de zaal lag ik juist onder de airco en riskeerde ook een bronchitis), tussen andere mensen die volgens mij niet lang meer te leven hadden en beter op een kamer zouden liggen en een groot deel scheen bronchitis of longontsteking te hebben en hoestte heel de nacht door. Iedereen lag bij iedereen kris kras door elkaar waar er plaats was, een deel zat op een stoel met baxters en er stonden er ook recht. Lawaai was er overal want sommigen hadden bezoek en die zaten er ook. Regelmatig een huilbui van een vrouw of twee en iedere keer er mensen en personeel passeerde trilde de houten vloer en mijn bed ook zodat ik weinig geslapen heb. Komt er nog bij dat mijn fietstassen en mijn hele bagage onder mijn bed lag en iedereen passerde en moest opletten dat er niks weggenomen werd.. Sommige mensen werden naar een kamer gebracht maar velen bleven kris kras waar er plaats was in de spoed liggen. Van ontbijt was er geen sprake. Twee verpleegsters hebben moeite gedaan om mij iets te eten te brengen maar mariekes en warme melk konden mijn honger niet stillen. Uiteindeljk heb ik 1 broodje met boter gekregen. Voor de rest van de avond en morgen sms beantwoordt van vnl Albert en de 2 Jenny's; Jenny zat nog in Lissabon en wilde dat ik naar daar kwam en ook mijn broer Albert vond dat verder rijden alleen onverantwoord was. Dus na wijs beraad ben ik gestopt. Mijn fiets wordt bij de politie opgehaald door de transporteur en ik ben met de trein 's middags terug naar Lissabon gegaan waar Jenny mij opwachtte. Ze had in haar pension een kamer gereserveerd voor mij zodat ik direct een bad kon nemen en rusten. We hebben besloten enkele plaatsen met de trein te bezoeken zodat we nog vakantie hebben. Ik voel me moe en niet van het fietsen zelf, want dat ging zeer goed, maar van 7 uur een hartslag van 90 gehad te hebben. Spijtig, zeer spijtig. Ik heb naar anderen geluisterd want ik zou doorgereden hebben, maar ik doe dan ook wel eens domme dingen.

08-04-2011
Eerste dag op route, 70 km
Goed geslapen en om 7 u opgestaan; ik was de eerste aan 't ontbijt en dat is me nog nooit in mn leven voorgekomen. Na alles terug goed ingepakt te hebben vertrokken rond 8u en toen ik onderweg wilde fotograferen vond ik fototoestel niet (centrum lisboa) en alles uitgepakt. Dan terug naar hotel in kamer gezocht, niks; Dan in hall alles eruit en uiteindelijk in rugzak onderaan gevonden. Oef, ik weer hé. Dan terug naar centro en hier en daar nog iets bekeken en dan naar katedraal Sé voor eerste stempel. Fiets achtergelaten waar een oud ventje bij mijn fiets is gaan waken op een stoel tot ik terug was. In de katedraal dacht ik "bougies aansteken voor mezelf en familie"; een madame naast mij, nl Jenny. We schrokken allebei want zij was voor mij een bougie aan 't branden. Ze wist nog niet goed wat te doen; misschien neemt ze de bus om de camino te doen en zien we mekaar onderweg nog. Nu eerst 3 dagen lissabon zegt ze. Na de katedraal Sé enkele pittige klimmetjes, welke met een gewone fiets niet te nemen zijn. Zelf regelmatig te voet en fiets duwen. Enfin een blind paard geraakt het centrum uit om uiteindelijk de mooie kustpromenade te rijden. Aangenaam, rustig en makkelijk. Standbeeld van Catarina gezien die de thé hier introduceerde (en thé-time) door te trouwen mat Charles II. De mooie Vasco de gama brug gezien (langste van Europa) en daarna de wildernis in. 12 km langs een rivierke op een verhoogd zandpad van leem denk ik en je moet mountainbiker zijn om hier door alle gleuven en putten recht te blijven. Af en toe grote plassen waar de fiets doormoest en tendens had om weg te zakken; fiets vuil, zakken vuil, schoenen vuil. Regelmatig aan de zijkant moeras, weien met loslopende koeien en paarden. Je kan daar zo een paard of een koe meenemen, geen kat die het ziet. Het was wel mooi en de basuras (zwerfvuil waar iedereen in zijn verslagen van spreekt) hebben ze voor mij weggehaald denk ik... Het was een verademing om terug asfalt te zien (en 2 voetpelgrims die afsloegen naar Granja) en in het volgende plaatsje Alpriarte iets gaan drinken en een broodje kaas gegeten voor 190. Waarschijnlijk een pijl ni gezien (hoe kan het ook anders) en de N10 genomen tot in alverca. Daam vandaag was de batterij leeg (na 40 km al) en fiets rammelde vanachter, dus gestopt en in bar batterij opgeladen en weer iets gedronken. Ben gisteren gebeten door een daas of zo want mn arm heeft een hele plakaat. Ik wil verder rijden maar moet noodgedwongen wachten op batterij die geen goesting heeft om vlug bij te tanken. Veel was er niet bijgekomen op dat uur. Verder gereden vnl langs RN en dat gaat sneller. Dan van Alhandra naar Vilafranca langs de rivier Taag. Hier is de Taag het mooist en de weg erlangs was bom bom (heel mooi). Jenny je weet dat je het station overmoet en je wist niet hoe het met de fiets moest, wel er is een lift en dan kan ik via de brug en terug een lift naar de overkant. Op het einde van de kustroute kon ik weer met liftsysteem verder. In Vilafranca apotheek bezocht voor beet en de apothekeres gaf me extra een aftersun mee. Er zijn vriendelijk Portugezen maar niet heel veel. ik was gisteren bevriend geraakt met een politieman van 45 die de camino norte gedaan had, een hele vriendelijke man waar ik lang mee gepraat heb in afwachtig dat Jenny de weg gevonden had naar het grote plein. Hij vroeg me te mailen als ik Santiago haal. in vilafranca een stempel gekregen terwijl oude man op fiets paste. Het is hier bloedheet, te warm volgens mijn plan. Ondertussen in Corregado gestopt om batterij beetje bij te laden en zo Azambuja te halen. Dus weeral drinken en nog eens drinken. Heb een pension in Azambuja en heb eerst mn was gedaan en gedoucht. Daarna in de bar ernaast een menu genomen voor 6,5 met soep, brood, olijven, vllees en frieten, bier, chocomousse. De madame van het pension is zo vriendelijk dat ik nu op haar computer in haar living zit te typen. Ik ga slapen nu want vertrek morgen om 7u dan is het nog fris.

07-04-2011
Lissabon
Bij aankomst in Lissabon hadden we direct een taxi die ons naar de transporteur bracht om de fietsen af te halen. Dat ging vlot. Dan moesten we onze fietsen rijklaar maken en dat gaf problemen bij Jenny, want het stuur kon niet vastgezet worden. Een bereidwillige man heeft het uiteindelijk klaar gekregen. Dan op weg, veel bergaf want we zaten al hoger en dat ging vlug. Af en toe een pittige bergop gf problemen bij jenny. Haar fiets gaf niets ondersteuning bij bergop en ze zag het niet meer zitten. Ook restten hielp niet. Tot overmaat van ramp aren we mekaar kwijt in de aanloop naar het centrum en Jenny haar pijp was uit. Ze heeft de transporteur opgebeld en die is haar en fiets komen oppikken. We hadden dan afgesproken op een groot plein aan de kant van de rivier en na het eten van een slaatje zijn we elk onze weg gegaan. jenny blijft in Lissabon voor een paar dagen en ik vertrek morgen op weg. Het vinden van een hotel was moeilijk want geen enkel pensao kan fietsen stallen. Na laaaaaaaang zoeken toch een hotel gevonden die me wilde helpen. Grote kamer, badkamer en WIFI gratis. Ik merk na een lang warm bad dat ik verbrand ben om mjn armmen en gezicht. Het is hier 31° geweest overdag. Morgen ontbijt om 7 u en vroeg vertrekken.

06-04-2011
Dag 2: het paradijs
Nu weet ik waarom ons dit moest overkomen! We moesten dit gezien hebben. In Hendaye hebben we de gratis bus naar het strand genomen en dat was gewoon prachtig. We dachten dat we in een boeregat zouden komen maar het was een heel charmante badplaats, niet druk wel uitgestrekt met mooie huizen. We hebben dan rond de middag een boemeltreintje genomen naar Irun en het Spaanse gevoel was overal aaanwezig. Eerst de ticketten verwisseld en dat was moeilijk; dus de baas van het station erbij gehaald en binnen de 5 minuten was het geregeld. Onze bagage konden we kwijt in een plaatselijk caféke en daar hebben we gegeten. Voor minder dan 10 had ik een vissoep, kipfilet in roquefortsaus, een dessert en een cerveza. Jenny had een grote vis besteld. Dan een bus genomen naar het strand en daar was het paradijs. Ongelooflijk mooi zichten, jachthaven, strand en de rust. Een plaats om naar terug te komen. Dus TGV bedankt dat we hier gestrand zijn voor een dag, het was de moeite waard. Deze avond nemen we de nachttrein naar lissabon en ondertussen is het hier 30°. Bijlagen: eerste dag 008.jpg (69.8 KB) eerste dag 009.jpg (55.9 KB) eerste dag 016.jpg (68.6 KB) eerste dag 022.jpg (69.2 KB) eerste dag 026.jpg (60.1 KB) eerste dag 030.jpg (89.5 KB)


Een moeilijke start
Het vertrek in Antwerpen was voorzien om 12u30. Wegens een storing kwam de TGV pas een uur later aan. Tot overmaat van ramp moesten we in Brussel overstappen want door de vertraging kon de trein niet naar Parijs doorrijden. Ook daar had de TGV vertraging en konden we pas om 15u vertrekken. Het was een bestaande lijn en onze mensen moesten zien of er nog plaats was want die zat ook bijna vol. Dus zegde ik aan jenny "we nemen eerste klas" en daar hadden we plaats, wel niet bijeen maar wel in zelfde wagon. (Gratis broodjes en drank in eerste klas). Andere mensen moesten in de gang zitten en nog anderen werden van de trein gezet. We missen dus wel alle aansluitingen. Maar we krijgen wel terugbetaling/compensatie van ons ticket voor 50% of 100% . Ik probeer ook de overnachting door te rekenen aan TGV, maar dat is werk voor later. In Parijs zijn we rond 16u25 aangekomen ipv om 14u35. We hebben onze ticketten moeten omruilen en zijn om 18u25 vertrokken naar Henday-Irun. Ondertussen konden we nog even een koffie gaan drinken. We hebben de beste plaats in de trein waar we al onze zakken achter ons kunnen neerzetten ipv aan onze voeten. Deze nacht slapen we in Irun want voor de aansluiting van de nachtrein naar Lissabon zijn we veel te laat. Ook deze ticketten zijn ogeruild in dan weer een ander station. Aangezien er maar één trein rijdt naar Lissabon moeten we tot morgenavond wachten en de dag zien vol te krijgen aan de Frans-Spaanse grens. Dat zal wel lukken zeker als er een markt is en winkels en een strand. Ik wist dat ik mn badpak moest meenemen! (Jenny en Jenny, wie lachte me uit!!). Waarom moet mij dat weer overkomen? (waarschijnlijk zal er wel een goede reden zijn). We hebben rond middernacht een mooi hotelletje gevonden op 100 m van het station in Hendaye en goed geslapen en ontbeten.

02-04-2011
Met dank aan Lusocargo
De fietsen zijn onderweg naar Lissabon en bijna gratis, dank zij LUSOCARGO, Waalwijk, de specialist wegvervoer naar Portugal. Zij hebben de fiets ingepakt in mijn kartonnen doos en dat ging vanzelf. We moeten bij aankomst de fietsen ophalen in Loures een 25 km van Lissabon met de taxi. (deze zijn goedkoop in Portugal). Dan met de fiets naar Lissabon en een pension zoeken voor ons en de fietsen. Donderdag zouden we dan moeten vertrekken vanaf de katedraal Sé (het oudste gebouw van Lissabon). Hier moeten we een stempel ophalen en dan de eerste pijl zoeken op weg naar Compostela. Ik verwacht van deze rit veel omdat het een eerste kennismaking zal zijn met de route en onze conditie ter plaatse. Ik hoop dat we van tegenslag en ongelukken gespaard blijven want op sommige stukken schijnt het wel gevaarlijk op de grote wegen voor de fietsers.

01-04-2011
Radio 2
Dinsdagmorgen rond 7u20 zou ik opgebeld worden door radio2. Regine van de Raliga Limburg wil mij laten verrassen op dit vroeg uur om de tocht in de belangstelling te plaatsen. Ik zal dus iedereen oproepen om te sponsoren zodat hun project gefinancierd raakt. Hopelijk hoor ik de telefoon en hebben ze het geduld om te wachten tot ik uit dromenland kom. Bedankt Regine, ik zal mijn best doen.