Welkom jij! Net zoals zovelen ons al hebben voorgedaan, zorgen ook wij graag voor lyrische teksten en sprekende beelden, zodat alle curieuze-neuzen en gelijkgestemde zielen op de hoogte blijven van het reilen en zeilen van ons stroavontuur. EXPEDITIE STRO-FUN-ALOM, BE READY, 'CUZ HERE WE COME :D
vandaag
helemaal met buurman Jurgen erbij, net
op t juiste moment! Jurgen staat equivalent voor een portie gezond verstand en
spierballen extra, wat wensen we nog meer! Met verenigde krachten trekken en
sleuren de mannen aan een kolom met een
eigen willetje, zodat de balk er precies in past!
Mens: 1-Hout: 0:D
Maar goed,
terug naar de orde van de dag en dat is bouwen!
Bouwen?
Ja, echt wel bouwen aan ons persoonlijk ikea-project, speciaal voor
lego-liefhebbers. En op t programma van vandaag staat: de overige verticale
kolommen verstevigen door ze met elkaar te verbinden en liefst van al de eerste
hand leggen aan de vloer van de 1ste verdieping. Werk aan de winkel
dus!
Ook aan de
vrouwen een dikke merci om hun mannen uit te lenen.
Dank je wel Annick en Goele (ook voor de versnaperingen en het toilet :D )
Vandaag
worden de overige verticale kolommen geplaatst op de 2 kolommen van de carport
na.
Waar die precies moeten komen, wordt nog serieus wat dokteren en puzzelen, dus
beginnen we met de gemakkelijke zaken, en dan komen we vanzelf wel bij de
moeilijkere verbindingen.
Uiteraard
houden we ook vandaag onze eigen veiligheid, die van onze buren en onze
investering in t achterhoofd en maken we alles stevig vast d.m.v.
windverbanden.
Opnieuw
willen we ons vake uitgebreid bedanken: zonder zijn hulp stonden we nergens. Lang
leve zijn eeuwige geduld en oog voor detail: Thanks Daddy-oh!
Vandaag
bestaat onze taak uit het verstevigen van de kolommen door ze onderling te
verbinden met horizontale balken. Eerst de mastodonten van noord (straat) naar
zuid (tuin), daarna de kleinere tussenbalken van oost (buur met huis) naar west
(buur met bouwgrond).
Hieronder
krijg je een idee van het materiaal dat we hier onder andere voor nodig hebben.
Het A4-blad ligt erbij om je een idee te geven van de schaal. De onderste
bouten zijn nog 12cm langer dan een halve meter!
Opnieuw
werken we met ons drietjes en doen we ons best om RUSTIG te blijven, vooral als
de wind onze activiteit zo leuk vindt, dat ze ook vandaag onuitgenodigd
meespeelt. De verbindingen tussen de tuin en de straat zijn kanjers van maar
liefst 16,5 meter lang en die moet tussen de verticale kolommen die we gisteren
rechtgetrokken hebben. 1 kraanbediende en 2 begeleiders van de balk, opnieuw
met onze klimkoorden.
Ready, set, G0 maar liefst gently & slow!
Zoals je op
de fotos kunt zien, gebruiken we houten kepertjes en sergeanten om de 1ste horizontale balk voorlopig
vast te maken aan de verticale kolom. Zo blijft die balk zeker op zijn plaats
totdat zijn tweelingsbroer netjes lang hem rust aan de andere kant van de
kolom. Pas dan kunnen we de bouten door en door steken.
En als de 1ste
lange horizontale balken eindelijk de kolommen met elkaar verbinden, plaatsen
we ook de kleinere tussenbalken om de joekels te verstevigen.
Vandaag is een grote dag: we gaan proberen om de volgende 6
kolommen van de middelste sokkels op het grondkader te plaatsen. Als we daarin
slagen, weten we alvast dat werken met gigantische joekels een haalbare kaart
is en dat we er zeker van kunnen zijn dat het nieuwbouwhuis van onze buren
ongedeerd blijft.
Het belooft dus een spannende dag te worden, die gepaard
gaat met een hele hoop denk- en precisiewerk afgewisseld met sleur en trekwerk.
Rode draad: blijf kalm we doen ons best!
Eerst even kijken of die reuzen überhaupt tussen ons
grondkader passen
We gebruiken ijzeren potten om te meten of de kolommen netjes tussen de balken
van t grondkader zullen glijden: hmmm daar moet duidelijk nog wat aan
gesleuteld worden. Goed dat we besloten hebben t nog niet vast vast te draaien
vooraleer alle kolommen erin staan en de tussenverbindingen gemaakt zijn.
Hoe gaan we te werk? Lang leve multifunctionele kepers en
houten spieën. Met de kepers kunnen we of t grondkader door een combinatie van
liefde en brute kracht uit elkaar wrikken, of de opening verbreden door 2 kepers
tegen elkaar te zetten en er houten spieën tussen te slaan.
Ok, plaats genoeg, dus tijd voor de 1ste hoge kolom.
Vake Jos en Katleen begeleiden de balk met klimkoord uit de
Olympia, Ward bestuurt de kraan.
De wind lijkt interesse te tonen voor dit schouwspel en probeert ons een handje
te helpen. De vergroot de uitdaging enkel voor ons, maar goed we can do it!
Als de balk tussen de gleuf glijdt, is het tijd om deze
vast te maken.
We gebruiken een houtbeitel als ijzeren spie om de verzinkte
pot een eindje van het hout te trekken. Op die manier zorgen we ervoor dat
opening tussen de tussenbalken van het grondkader en de verticale kolom langzaam maar zeker gedicht wordt. Laten we de beitel achterwege, dan blijft de
verbinding tussen het hout open staan. Niet direct onze bedoeling.
Om zeker te zijn dat deze kolom niet meer gaat lopen,
voorzien we ook wat windverbanden. Hiervoor gebruiken we houten latten van 5m
lang. (22/100).Uiteraard checken we
eerst of de kolom waterpas staat: ja , vake, met de waterpas van den Aldi met
de bel naar binnen:D
Zo ver zijn we al. Maar nu nu moeten we het touw terug
naar beneden krijgen, zonder zelf naar boven te gaan: dat wordt leuk.
Gelukkig zijn de mannen zo slim geweest om daar op voorhand
als eens over na te denken. Gisteren hebben ze er samen met Dries hun hoofd
over gebroken. Die wist ons nl. te vertellen dat onze kraanhaak met de veersluiting
het ons niet makkelijk zou maken om het touw terug los te maken op hoogte.
Dan maar werken met een strop, dacht Ward ja, en een strop
die moet uiteindelijk lossen!
Voila! De 1ste kolom van vandaag is geplaatst. Nu
de volgende 5.
Maar eerst: DETAIL! Niets ontsnapt aan het Alziend Oog van Vake Jos!
Onze lange grondbalken lijken een beetje naar binnen te trekken over de afstand van respectievelijk 15 en 12 meter: m.a.w: ze staan een beetje hol. Om exact te weten hoe krom ze staan, nagelen vake Jos en Ward een metskoord aan de zijkant van de balken. Daar waar de afstand tussen het koord en de balk groter is, wordt de balk terug in lijn gezet met behulp van bruut geweld.
methode 1: Een rubberen hamer (we willen ons hout beschermen) en veel kracht of methode 2: een zware hamer + een keper (we willen ons hout zeker dan beschermen) en nog meer bruut geweld.
Eenmaal het kader terug helemaal recht staat, is het klaar om alle andere kolommen er mooi en vooral ook waterpas tussen te laten schuiven.
De grote lijnen zijn nu al voor een deel uitgetekend. Dit
wordt ons huis.
En rijzen zullen we: vandaag gaan de eerste kolommen de lucht
in, but first things first: het grondkader en de juiste nagels.
Na een hele hoop deskundigen te raadplegen ontdekten we
dat nagelen de stevigste en duurzaamste oplossing blijkt te zijn als t op
houtverbindingen aankomt. (Bouten en moeren natuurlijk niet meegerekend). Nagels
maken in tegenstelling tot schroeven de houtstructuur niet kapot en ze plooien
mee met t hout. Schroeven daarentegen breken als t hout te hard beweegt en
bewegen zal ons huis doen, want hout leeft:D
Waarschijnlijk werden schrijnwerkers daarom vroeger timmermannen genoemd:p
Vake Jos heeft deze voormiddag andere verplichtingen, dus
bellen we papa Jef (de papa van Eefje), voor technische informatie. Tijdens
dit telefoontje komen we aan de weet dat de ankernagels die we nodig hebben om
verder te kunnen werken gewoon meegeleverd zijn met de rest van t ijzer. Als
we dat nu gisteren hadden geweten, had ons dat heel wat discussie gespaard,
maar goed: we kunnen verder!
En we
krijgen hulp, zowel in het doen als met praktische tips.
s Morgens helpt papa René ons eerst met nagelen en daarna vult hij de sleuf
rondom onze kruipkelder verder aan met zand. Zéér noodzakelijk, omdat het
werken met het hout zo vergemakkelijkt wordt: dank je wel!
Iets later
in de voormiddag melden ook Jean-Marie en Eefje zich aan, klaar om ons met hand
en antwoord bij te staan. En om ons stevige touwen te lenen, zodat we onze
kraan echt zijn geld waard wordt. Eefje maakt zich meester van de dompelpomp in
de kruipkelder en Jean-Marie helpt ons erop los te nagelen en geeft schrijnwerkertips:
een hele dikke merci alletwee!
Wanneer J-M
& E richting hun eigen werf vertrekken om dakpannen te leggen en stromuren
te zetten, komt vake Jos toe. We werken het kader verder af en takelen
meterslange balken in de lucht. Aan de uiteinden stroppen we klimkoorden om de
kolos vanop een afstand te begeleiden prachtig toch!
In de loop
van de namiddag zegt Dries ook plotseling Hallo! :D
Ook hij is
geladen met een heleboel knowhow en denkt en redeneert rustig mee. Bovendien
steekt hij ook graag de handen uit de mouwen (lucky us), waardoor op t einde
van de dag de 4 verticale kolommen van het plat dak recht staan. Fijn om hem
erbij te hebben: thanks 4 your help!
En zo gaat
de zon stilletjes aan weer onder. De transformatie van onze wijk is een feit:
t zal er nooit meer t zelfde uitzien :D
Opnieuw
zijn we vroeg uit de veren en dat zal zo blijven tot Ward opnieuw gaat werken
in augustus.
Vandaag starten
we rustig. Met we bedoelen we vanaf nu het houtskeletbouw-team dat bestaat uit
de twee onnoemelijk harde werkers (krachtpatser: Ward en wiskundig genie: vake
Jos) en de werfleider (die ook Manusje-Van-Alles, koffiedame en fotograaf van
dienst is: Katleen). We bekijken de plannen, zoeken en vinden vrij snel de
juiste balken, meten en snijden de EPDM op maat (om tussen de sokkels en het
hout te leggen, zodat de balken geen water trekken via de beton, waardoor we
voorkomen dat ze beginnen te rotten).
Rond de
middag springt Peter even langs om de machtige houtstapel te bewonderen en natuurlijk
wat fotootjes te nemen voordat hij op vakantie vertrekt. Hij was net de
bouwlijnen op de werf van Benno en ?? gaan uitzetten in Aarschot. Nieuwe
collega strobouwers die we misschien wel ooit in t echt zullen zien.
Veel had
hij niet te vertellen, buiten dan dat hij ons goede moed en veel plezier toewenst
en dat hij benieuwd is hoever we zullen geraken binnen de termijn van Ward zijn
verlof dat nog 2,5 week duurt
In de
namiddag laat ook Tom van Omniplex even zijn hoofd zien. Net op t juiste
moment. Wij hebben immers gééén idee hoe en met wat we de basisspanten aan
elkaar moeten bevestigen: gebruiken we best schroeven of nagels, hoe lang, hoe
groot en hoeveel gaatjes moeten we vullen?
Daarop belt
hij naar Patrick in Sankt Vith en die verzekert ons dat we nagels moeten
gebruiken. Anyway, dat is voor straks eerst de spanten op hun plaats leggen.
En ze
passen net! t Is echt nipt! De balken zijn 2 cm langer dan doorgegeven op
plan, wat het voor ons superspannend maakt. We hebben immers al een gevelsteen
opgemetst, omdat we op de cm precies hebben gewerkt. De spouw is nu helemaal
gevuld met hout.
Tom verzekert ons dat het hout enkel nog zal krimpen. Daar duimen we voor,
anders wordt onze steen omvergeduwd en dat willen we liever vermijden.
Als we s
avonds huiswaarts keren ligt al meer dan de helft van het grondkader. De rest
moet wachten tot we de juiste nagels in ons handen hebben.
Een rustige
woensdag ochtend: de vogeltjes fluiten en het zonnetje lacht ons stralend toe. Om 6u30
genieten we in stilte van de rust op ons grondje.
30 min. later arriveert een gigantische, blauwe eekhoorn, rechtstreeks van ons Belgisch Ardens
Woud.
De
bestuurder van deze reusachtige vracht is niemand minder dan Robert, een echte houtkabouter!
Onze dag kan alvast niet meer stuk.
In de loop
van de dag deelt hij de kennis en de knowhow van zijn volk en zijn gouden raad
luidt:
Blijf te allen tijde de rust bewaren en laat je vooral niet opjagen. Als je
een probleem tegenkomt, zet je dan gezellig neer met een tasje koffie of thee,
denk er eens over en ga dan weer aan de slag.
Ondertussen
blijft hij geconcentreerd om al dat hout met een kleine Manitoe proper op de
bouwgrond langs ons huis te stapelen, aandachtig luisterend naar onze
instructies.
Hoe meer
hout Robert uit de vrachtwagen tevoorschijn tovert, hoe harder Ward begint te
glunderen en stralen: zijn zin om te beginnen kan niet groter zijn. Een
levensgrote puzzel in 3D de ultieme droom van een voormalige lego-fanaat!
Katleens maag daarentegen krimpt helemaal samen en de moed zakt haar in de
schoenen. De 2de vrachtwagen onthult nl. meer dan 10 balken van 16,5
meter lang! Hoe gaan wij die in hemelsnaam de baas kunnen?
Vooral
rustig blijven, herhaalt Robert.
Dat is dan ook precies wat we zullen doen!
TIP 1:
1.Bereid de levering van het hout goed
voor en zorg dat je erbij bent.
Wij hebben op voorhand de montageplannen en de bijhorende balkennummering goed
bekeken. Om de levering vlot te laten verlopen en ervoor te zorgen dat het hout
dat we zullen gebruiken om het kader en de 1ste verdieping in elkaar
te puzzelen bovenaan de stapel ligt, hebben we een oplopende genummerde lijst
gemaakt van het hout met een indicatie waarvoor we het later zullen gebruiken: ZéééééééééééééééééééééééR handig! We kennen immers werven genoeg waar het kaderhout bijvoorbeeld onderaan
de stapel belandt.
TIP 2:
1.Voorzie
voldoende PLAATS!Thank the heavens dat
de bouwplaats langs ons nog niet is verkocht. Geen idee waar we die hoop
tandenstokers anders kwijt waren geraakt.
Tegen het
vallen van de avond kan onze houtkabouter eindelijk naar huis. 2x is hij op en
af naar de bossen van Sankt Vith gereden om al ons hout ter plaatse te krijgen.
Tevreden en
met een klein hartje rijden we naar huis. Morgen begint het pas echt!
Van een sterke basis gesproken: 't Belgische leger kan er nog wat van leren ;)
Onze funderingsplaat bestaat uit maar liefst "4 netten" die opgebouwd zijn in 6 lagen!
- laag 0: * plastiek (om te voorkomen dat de beton in contact komt met het zand, zodat: 1. de plaat niet te snel uitdroogt 2. het grondwater niet in de beton trekt en daardoor problemen veroorzaakt.) * betonnen afstandhouders - laag 1: * ijzeren netten van 2m breed 5m lang met Ø 8mm - laag 2: * ijzeren staven van 6m lang met Ø 10mm, die we om de 50 cm op de 1ste laag netten vastmaken (dwars t.o.v. de straat) * ijzeren afstandshouders die we om de meter evenwijdig met de ijzeren staven op de 1ste laag netten vastmaken - laag 3: * betonnen afstandhouders (ter hoogte van de sokkels) * per sokkel 3 ijzeren staven van 2m lang met Ø 16 mm die we op de betonnen afstandshouders plaatsen - laag 4: * per sokkel 3 ijzeren staven van 2m lang met Ø 16 mm die we dwars op de vorige staven vastmaken De staven van Ø 16 mm vormen op deze manier een mini-net onder de sokkels. - laag 5: * ijzeren staven van 6m lang met Ø 10mm, die we om de 50 cm bovenop de ijzeren afstandhouders vastmaken (evenwijdig met de straat) De staven van Ø 10 mm vormen op deze manier een mega-net over de hele plaat. - laag 6: * ijzeren netten van 2m breed 5m lang met Ø 8mm die bovenop de ijzeren afstandhouders geplaatst worden - laag 7: * ijzeren korven (netten in U-vorm geplooid) om de sokkels te wapenen
Dit klinkt als veel werk en dat is het ook. We zijn er dan ook enkele weekenden mee zoet om alles mooi op zijn plaats te krijgen.
Beelden zeggen meer dan woorden, dus volgt hier een foto-verslag voorzien van beknopte tekst en uitleg, kwestie de focus op het praktische te houden.
Dag 1 ... de ijzermarathon begint!
Om al dat ijzerwerk aan elkaar vast te maken gebruiken we een zakkentrekker en veeeeeeeeel binddraadjes: tussen de 3000 en de 4000 om precies te zijn! Dat vastbinden noemt men in het mooi Nederlands het "ijzerwerk vlechten". Na al die lagen is Katleen dan ook een volleerd en gespecialiseerd ijzervlechter, van een carrière switch gesproken!
Zoals binnenkort zal blijken, hebben we een vrij stevige
funderingsplaat waarop onze sokkels rusten i.p.v. de 16 kleine
sokkeltjes die oorspronkelijk voorzien waren. Vol goede moed
begonnen we aan een zoektocht om een kwaliteitsvol alternatief voor
beton te vinden, omdat beton nu net niet zo ecologisch is als wat wij in
gedachten hadden. Een hele hoop alternatieven zoals kalkhennepbeton en
glasschuim granulaten (een recyclageproduct uit rest glas van de merken
Technopor of Geocell) passeerden de revue. O.w.v. de slechte
kwaliteit van onze ondergrond en 't feit dat we toch graag stevige en
betrouwbare fundamenten wensen, besluiten - met veel tegenzin - dan toch
voor beton te gaan.
We bellen rond naar verschillende
betoncentrales in de buurt om de prijzen te vergelijken. Toegegeven, die
liggen heel erg dicht bij elkaar, dus maakt 't ons op 't einde nog maar
weinig uit wie de beton levert.
Dat was zo TOT VANDAAG. Ik zat
nog met een vraag over de samenstelling van de voor ons voorgeschreven
beton c25/30 - R'wk = 30N/mm². De ene betoncentrale beweert nl. dat we
dan beton met 350 kg cement moeten bestellen, de andere zegt dat 300 kg
cement dan al meer dan voldoende is. Om wat wijzer te worden contacteer
ik Geert, een goede vriend en ingenieur in spe met de vraag of hij ons
hierover wat toelichting kan geven, aangezien 't prijsverschil tussen
beton met 350 kg en met 300 kg cement toch aanzienlijk is. Zeker als we
spreken over meer dan 50 kuub!
Wel om die mail te sturen zocht ik
de naam van een specifieke firma op, maar kwam ik toevallig uit op
CASTERS BETON. En daar ben ik zeer blij om. Ze hebben een gloednieuwe
centrale die langs het kanaal in Genk gevestigd is. Natuurlijk is dat
niet hetgene wat me zo gelukkig maakt, hun visie daarentegen wel. Voor
zover ik weet zijn zij de enige betoncentrale in de buurt met een groene
kijk om ecologisch verantwoord en op een duurzame manier beton te
produceren. Hun medewerker en betonleverancier Ben Voortmans wist me te
vertellen dat ze hun eigen groene stroom opwekken door middel van
zonnepanelen, dat ze binnenkort zullen investeren in hun eigen
windmolens, dat ze AL het regenwater dat op hun site valt opvangen om te
hergebruiken zodat ze hun leidingwaterafname zoveel mogelijk beperken
en dat ze nu al oude beton recycleren voor bepaalde wettelijk
goedgekeurde toepassingen. En dit allemaal om hun ecologische voetafdruk
tot een minimum te herleiden! Whoehoe! Petje af! Bovendien doen ze
hun best om op de hoogte te blijven van de laatste vernieuwingen op dit
gebied en sprak het hen enorm aan dat we een strobalen thuis gaan
bouwen. Tja, als we dan toch genoodzaakt zijn om ergens beton te
bestellen, dan het liefst bij een firma die dezelfde ideeën in het hart
draagt als wij: in dit geval is dat dus Casters Beton.
Om die
reden nemen we bijvoorbeeld ook al jaren groene stroom af bij Ecopower:
in Vlaanderen de enige producent die 100% groene en duurzame energie
levert.
Als je je nu afvraagt of er 300 kg of 350 kg cement in
c25/30 beton moet zitten, dan heb ik geen pasklaar antwoord op die
vraag. Volgens Belgische en Europese richtlijnen moet er minstens 300 kg
cement in c25/30 beton zitten en 320 kg in c30/35 beton. De
betonkwaliteit is echter niet afhankelijk van het aantal kg cement erin
zit, vermits er verschillende cementtypes bestaan (portlandcement,
portlandcomposietcement, hoogovencement ...) met elk hun eigen
karakteristieken en daarbinnen ook nog eens hun eigen klassen. De
veiligste keuze is te vragen naar beton met een BENOR-keurmerk. Dan
staat die c25/30 beton garant om te weerstaan aan een welbepaalde druk,
nl. 30N per mm²
Klein detail: De meeste beton voor een
vloerplaat wordt geleverd met een granulaat (grind en/of kiezel) met
een grootte van 32mm. Op de zijkant kan dat granulaat zelfs 40mm zijn. Waarom is dat voor ons belangrijk om te weten? We
hebben veel ijzer in onze plaat zitten en 't zou fijn zijn dat die
granulaten er natuurlijk nog wel vlot door kunnen lopen, om een stevige
basis te vormen. Net daarom opteren we best voor beton met fijnere
korrels: nl. die van 4 à 16 mm. Deze beton is natuurlijk iets prijziger,
toch blijft het een noodzakelijk kwaad. We kunnen onze fundering niet
zomaar eventjes opnieuw leggen na x aantal jaar.
Nog twee weetjes: 1.
Zorg ervoor dat het wapeningsijzer zowel aan de onder-, boven- en
zijkant bedekt is door een betonlaag van minstens 3 cm dik. Op
die manier voorkom je dat het ijzer in de beton roest. Roestend ijzer
trekt immers water aan en werkt betonrot in de hand.
2. Laat het beton aanlengen met een superplastificeerder (sterk waterreducerdend vloeimiddel) i.p.v. met water.
Water werd vroeger vaak op werven gebruikt om het beton beter
verwerkbaar te maken, maar blijkt niet zo 'n geschikt middel te zijn. Het verlaagt zowel de
sterkte als de duurzaamheid, omdat het beton dan meer en grotere
poriën bevat.
Ook dit WE geraken we nog niet aan het ijzerwerk voor de funderingen.
De roofing van de chalet heeft Vake Jos prachtig verder afgewerkt.
Daarna kroop er veel tijd in het uitmeten van de afstand van onze sokkels: ons funderingsplan, komt nl. niet helemaal overeen met het montageplan van ons skelet. Wat betekent dat we wat extra moeten doordenken, rekenen, meten, herberekenen ...
Allemaal noodzakelijk kwaad voordat we ook maar kunnen beginnen met het ingraven van de wachtbuizen voor onze nutsvoorzieningen.
Wachtbuizen dus: na een vergelijkende studie tussen Gamma, Brico, Vaes, Hulsmans trekken we toch maar weer naar Peer om deze dingen bij Paesen aan te kopen.Voordeel: we krijgen meteen een hele hoop info mee. Nadeel: er is opeens weer een groot stuk van onze beperkte tijd opgeslorpt.
Ook bij het ingraven van deze schatjes blijft de boodschap het hoofd erbij houden.
Water moet immers op minstens 80 cm diepte liggen (vorstvrije grond). Wij moeten dus net iets dieper graven, anders ligt die buis recht in onze betonplaat. Niet bepaald de bedoeling.
Regenwater dat we wensen te hergebruiken voor onze toiletten enzo, moet ook binnengebracht worden, volgens ons op dezelfde diepte. Goed dat we daar nog ineens opkomen.
Als we ooit leidingwater in ons tuinhuis wensen, kunnen we ook die wachtbuis best al voorzien. Eenvoudig is het om dan om in dezelfde greppel ook de wachtbuis voor elektriciteit te leggen.
Gas: mag max. 3 meter ver in 't huis liggen en de wachtleiding ligt op een diepte van 60 cm. Die greppel, die ik al overenthousiast gegraven had, mag dus terug dichtgegooid worden, Infrax gaat immers niet dieper, ook al ligt er een wachtbuis. Dan boren ze nog liever door onze muur uit op onze kosten. Iets om aan te denken wanneer we onze kruipkelder aan 't opmetsen zijn.
Doordat het gas maar 3 meter ver in 't huis mag liggen, mogen we het niet samen met de andere nutsvoorzieningen binnen brengen. Dat komt omdat al onze andere meters 8 meter diep in ons huis boven komen. Om die reden besluiten we dan ook geen dure energiebocht, maar caboflex wachtbuizen te kopen. Deze zijn voorzien van trekdraad. We zorgen voor 3 versies: - ø 110 mm voor water en aardgas - ø 90 mm voor elektriciteit - ø 63 mm voor telenet en telefoon enzo... Dan is 't aan ons om ervoor te zorgen dat ze een bocht met een straal van 1 meter maken als we ze in onze plaat laten boven komen. Knutselwerk dus: simpel op te lossen met wat hout, schroeven en gezond verstand.
Weer een goed gevuld WE. Hopelijk kunnen we dan in onze volgende vrije momenten eindelijk beginnen met de wapening voor onze betonplaat.
Dit weekend staat het afwerken van de roofing op 't programma en dan het uitzetten van de sokkels, zodat we kunnen beginnen met de betonnetten.
Maaahaaaarrrrrr, 't universum had iets anders voor ons in petto. Gewapend met een scheef bakkes (dankzij een bezoekje aan de tandarts) haal ik Vake Jos uit om op deze stralende namiddag de roofing af te werken. Eenmaal aangekomen op de grond, ziet de lucht echter ZWART! Vake Jos helemaal ambetant (de weergoden waren ons tijdens 't branden van de roofing ook al niet goed gezind: we kregen de ene windvlaag na de andere, met zandstormen tot gevolg ... de Sahara is er niets tegen - remember?)
Enkele luttele seconden later vielen de eerste druppels al uit de lucht. Ik vond 't allemaal nog grappig. Vake Jos had zich vorig WE nl. afgevraagd of de roofing eigenlijk wel waterdicht was ... dus dit was de ideale gelegenheid om dat uit te testen. Althans, dat vond ik toch. Dus druppeltjes werden regen, het zonlicht werd verjaagd door donder en gebliksem, het waaide en het stormde EN 't heeft zelfs gehageld! Als dat niet testen is, weet ik 't ook niet meer. De chalet is alvast tegen alles bestand!
Hoe guurder het regen werd, hoe guurder ook 't humeur van Vake Jos. Rustig stilzitten staat niet in zijn woordenboek, dus liep hij ongeduldig te ijsberen. Ik vroeg me af wat hier allemaal de bedoeling van was ... ik geloof nl. niet zo erg in noodlot enz. Het antwoord volgde kort daarna.
Door dat ge-ijsbeer kreeg Vake Jos ons schuifraam in de mot. Dat stond precies toch wel erg scheef. Waterpas erbij gehaald en jammer maar helaas: zijn oog had gelijk. En nog niet zo'n beetje! Onze hele chalet was naar 1 kant aan't overhellen. Damn!
Dus: alarmbel slaan en weer creatief zijn. De rest van 't WE werd dan ook in beslag genomen door spanriemen te spannen en een katrol te maken om heel 't spel terug recht te trekken en door ons zolderplaten af te werken, zodat we de hoeken d.m.v. 't principe van driehoeksverstevigingen blijvend kunnen blokkeren. Daar hadden we vorige week nog geen tijd voor gehad. Ook de binnenmuren hebben we geplaatst en tegen de zondag was ons materiaal op. Verderwerken ging niet meer. Dan maar even langs de werf van Jean-Marie en Eefje om vervolgens te genieten van een rustgevende wandeling.
Lang leve de natuur. Daar kikkeren we zo weer van op!
De komende 2 weken is onze chalet wat de klok slaat!
Die ligt nog op elkaar gestapeld in de tuin van Vake Jos en met de lente in't land, beginnen de uitluikende plantjes er hinder van te ondervinden. Dus meten, beredeneren, zagen, freezen ... -jaja MET HAMER EN BEITEL voor 't precisiewerk - we van 's morgens tot 's avonds dag in dag uit. Het ene vuurtje is nog maar half geblust of er komt al een ander skelet uit de kast gevallen.
Dankzij de hoofdbrekende slapeloze nachten van vooral Vake Jos wordt overal een mouw aan gepast om alles zo goed mogelijk te renoveren: zodat we binnenkort een stevig, stabiel woonbaar "huisje" hebben. Als we nu een beetje chance hebben, is 't in juni woonklaar. Tegen dan hopen we water, stroom en riolering te hebben: een uitdaging als je in een straat zonder naam woont, zo blijkt.
Tussendoor is Els zo lief om de keurder van onze werfkast op te wachten. Wij zijn druk aan't werk en zij woont in de buurt van onze grond. Eventjes op en af en onze elektriciteit is een feit ... Althans dat dachten we toch! De kast wordt afgekeurd, aangezien er nog iets los hing en omdat hij nog niet aangesloten was op de aardingslus. Héél vervelend, vooral omdat we op voorhand gebeld hadden met de vraag of dat al moest gebeuren. De vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn verzekerde ons dat dit niet nodig was. De "gezellige" afkeurder dacht daar anders over. Nu was onze geleiding in de grond immers nog meer dan 320 Ohm, en die zou onder de 30 Ohm moeten liggen om goedgekeurd te worden. De reden waarom we die lus nog niet hadden gelegd, is omdat die uit koper bestaat (in ons geval 70 meter koper) en koperdieven zijn daar verzot op. Ons gedacht: zolang we niet met de ijzernetten voor onze funderingsplaat bezig zijn, wachten we liever met die lus te leggen: better safe than sorry. En met die netten gaan we wachten tot onze chalet rechtstaat. Ons verdubbelen kunnen we helaas nog niet, dus is't een simpele kwestie van prioriteiten te stellen.
Om onze plicht te vervullen en toch elektriciteit te krijgen, leggen we dus de lus wel uit. Gevolg: gepikt! Paesen zal blij zijn dat we een 2de X 70 meter komen halen.
Helaas hebben Jean-Marie en Eefje de eerste week problemen met hun bouwkraan. We hadden nl. afgesproken om maandag paraat te staan, zodat we hen een helpende hand konden toesteken met het in elkaar knutselen van hun skelet. Die helpende hand wordt een weekje uitgesteld wat ons schema net iets uitdagender maakt. Een week later is het dan zover en helpen we hen met het uitsorteren van de balken. Totdat we plots telefoon krijgen van Paesen dat onze ijzeren bewapening geleverd wordt. Daarop gaan we naar onze werf en keren wat later terug, om te ontdekken dat een 2de motor van de bouwkraan het begeven heeft. Opnieuw bouwvertraging voor hun dus: spijtig! 't Zou fijn geweest zijn, moesten we hen wat meer kunnen helpen. Jammer genoeg zaten we zelf met een deadline: de laatste 3 dagen van de paasvakantie hebben we immers een hele hoop versterking ingeschakeld om onze chalet recht te zetten. Dat betekende voor ons opnieuw prioriteiten stellen en doorwerken tot in de late uurtjes.
Voor we 't weten is 't vrijdag en meldt de eerste lading extra mankracht zich aan. Erik en Papa René helpen ons 3tjes met het inladen van alle panelen in de verhuiswagen. Daar zijn we een dagje mee zoet. Tegen het vallen van de avond komt ook Steven langs om ons te helpen met het pas zetten van de stoeptegel"sokkels" onder onze chalet. Zaterdag is D-Day: Vake Jos (uiteraard), Erik, Steven, Papa René, Nils, Veerle, Bart, Sofie, Els, Geert ... heel erg bedankt! Op een verongelukte deur en een omgevallen muur na, is de chalet zonder al te veel kleerscheuren rechtgezet. Zondag: Paasfeest en bezoek bij 5 kanten van de familie - eventjes een verdiende rust dus na alle inspanningen! Maandag: Roofing branden deel 1
Volgend weekend: roofing branden deel 2 → de betonnetten zullen dus nog even moeten wachten!
donderdag 31 maart 2011, 1 dag vroeger dan voorzien.
Om 8u 's
morgens krijg ik onderweg naar school telefoon van onze grondwerker.
Aangezien 't vandaag druilerig weer is, gaat hij ons kruipkeldergat
vandaag uitgraven i.p.v. morgen. Onze werf ligt immers in een
verkaveling waar men volop aan't bouwen is, dus als hij hier en daar wat
zand morst of verliest en dat wordt dan modder door de regen is dat
niet zo erg. Zo kan hij morgen bij andere mensen die in een nette wijk
wonen gaan graven tijdens 't mooie weer.
Wel spijtig, want ik had
er graag bij willen zijn. Zeker nu Ward in 't zuiden van België
vertoeft met zijn para's in spe. Al is het maar om te coördineren waar
de bergen zand naartoe moeten, zodat we onze chalet nadien nog deftig
kunnen installeren.
Niet dus. Ik werk van 's morgens in't school
tot 's avonds laat op 't internaat en onze grondwerker doet 't zelfde.
Wel iets minder lang: hij begint iets na 8u en is al voor 18u klaar.
Tijdens mijn middagverplaatsing van werk a naar werk b, rijd ik er snel
even langs om 't zien hoe 't vlot en een fotootje te trekken, maar veel
tijd heb ik niet.
Echt iets controleren lukt dan ook niet, omdat de
werken nog volop aan de gang zijn. Ondertussen zijn er al 11 camions
grond afgevoerd!
Achteraf gezien was 't toch wel beter geweest moest ik wel in de
buurt gebleven zijn. Ons gat is niet helemaal recht uitgegraven, zowel
in de lengte, de breedte als in de diepte. Op zich kunnen we onze plan
nog wel trekken door wat creatief met deze uitdaging om te springen,
maar moest ik er bij geweest zijn kon ik toch nog gevraagd hebben om 't
langs achter wat verder uit te graven, zodat we plaats hebben om onze
kelder op te metsen.
Yes, we hebben dan toch onze richtdatum kunnen waarmaken.
Thuis (in het supermooie appartement van Wards ouders) genieten we nog even van
het prachtige zicht en de zonsopgang, daarna maken we een korte tussenstop om
de zaagmachine bij kennissen te droppen en om 9u30 staan we op de bouwgrond.
Samen met Peter.
Even tussendoor: die hoop hout ... dat wordt onze tijdelijke woonoplossing. We
hebben een chaletje gekocht voor op onze bouwgrond dat momenteel nog meer weg
heeft van een vervallen scoutslokaal dan van een gezellige thuis, maar geen
nood: we renoveren het helemaal! Ramen vernieuwen, rotte planken vervangen,
dampscherm en isolatie in de panelen steken ... dat komt goed! Een
mini-bouwproject in wording. Als we dan kemels maken met het leggen van de
elektriciteit en het aansluiten van de riolering, ofzo, zijn we tenminste al
geleerd voor als we dat nadien definitief en in 't groot overdoen ^^ Alles op
zijn tijd en voor ons het ideale volgende stapje. Huren en lenen is voor ons
nl. geen optie.
Maar goed, bouwgrond en funderingen afpalen: daar ging het om.
Gewapend met 16 kepers (dat zijn dus gewoon vierkante balkjes, hè) van 6 cm/6
cm, en 8 planken van 2 m lang, 12 nagels, 2 naar onze mening grote, naar Peters mening
kleine hamers en 100 m metskoord trekken we naar de grond.
Voor alle duidelijkheid, dit is wat je nodig hebt - of toch wat wij nodig
hadden:
- 20 kepers van 6 cm / 6 cm en toch liefst meer dan 1 meter lang
- 8 smalle planken van 2 m lang en ongeveer 30 cm breed
- minstens 30 nagels of schroeven (da's steviger)
- een schroef(boor)machine is handiger en efficiënter dan een hamer
- een grote rol metskoord (die van Peter was minstens 1000 meter, schat ik)
- een pen waarmee je op het snel en eenvoudig markeringen op het hout kan maken
- een GROTE, LANGE, ZWARE hamer om die kepers in de grond te slaan : Lang Leve
Peter's Voorzienigheid
(natuurlijk had hij ons ook gewoon dit lijstje kunnen doorgeven, dan
moesten we niet zo creatief zijn op de grond)
En dan ben je ongeveer gesteld. Tip: koop ruwe kepers en ruwe planken, die zijn de helft goedkoper
en da's toch maar voor eventjes.
Verder had Peter zo'n speciale hoogtemeter bij en een grote waterpas en dan kan
het lachen beginnen.
Een leuk werkje, zeker als de wind hard waait, we te weinig schroeven hebben,
te weinig koord, balken die krom trekken en extra versteviging nodig hebben ...
Hahahaaa! Dan is 't heeeeeeeel handig dat we in een nieuw aan te leggen
woonwijk bouwen, waar een hele hoop professionele werkmannen aan de slag zijn.
Wat vrouwelijke charmes bovenhalen en ik heb zo 't materiaal dat we vergeten
zijn. Wie weet krijg ik die ook in de strobouw aan't werk gezet :D
Ik moet wel zeggen: ons stukje moederland ziet er opeens al een heel pak
kleiner uit met die koorden die er nu gespannen staan. Ook ons gigantisch huis,
is niet meer zo gigantisch. Ik vraag me af waar die 4 kinderen ooit met
hun liefjes gaan zitten ... toekomstmuziek ^^
De laatste foto's zijn 360° getrokken, gezien van op onze grond. Binnenkort zal
het hier vol leven zijn. Nu genieten we nog even van de stilte en de rust.
De knoop is doorgehakt! Na lang wikken en wegen hebben we toch maar besloten om een VC en een EPB-verslaggever aan te stellen. Die laatste is sowieso verplicht: met serieuze boetes tot gevolg als die er niet of te laat aan te pas komt. De eerste, dat is een andere zaak. Niemand kan ons schijnbaar met zekerheid zeggen hoe de wetgeving omtrent veiligheidscoördinatoren er nu precies uitziet. Volgens de ene is het absoluut verplicht - zeer duidelijk te lezen op elke website van mensen die dit beroep uitoefenen. Volgens anderen komt het zo nauw niet. Zeker niet als je zelf bouwt. Om het zekere voor het onzekere te nemen, bellen we dus met de staat: 1700 ... een rechtstreekse lijn met de Vlaamse Overheid die gratis met raad en daad bijstaan. Nu gaan we het weten! Of toch niet? De vriendelijke mevrouw aan de andere kant van de lijn, weet me te vertellen dat met de info die zij voor haar heeft liggen een VC NIET verplicht is, wanneer het een eensgezinswoning betreft (helemaal niet als we zelf bouwen). Maar 100% zeker is ze niet, aangezien dit blijkbaar een Federale Bevoegdheid betreft, i.p.v. een Vlaamse, dus verwijst ze ons door naar www.werk.belgie.be (een mens moet het maar allemaal weten) Daar openen we de "Gids van A tot Z" en wat vinden we onder de "V" OMG, daar staat toch niet "Veiligheids- en gezondheisdcoördinatoren op tijdelijke of mobiele bouwplaatsen", zeker? Echt wel.
"Werven waarvoor coördinatoren moeten worden aangesteld
Wanneer tenminste twee aannemers de werken uitvoeren, zelfs al komen
deze aannemers nooit gelijktijdig op de bouwplaats, moeten coördinatoren
aangesteld worden. Als het geheel van de werken door slechts één aannemer wordt
uitgevoerd, is er dus geen verplichting om coördinatoren aan te stellen."
Dit gecombineerd met:
"Wie wordt als aannemer beschouwd?
Aannemers zijn niet alleen de personen
die traditioneel in de bouw als aannemer beschouwd worden, maar
eveneens om het even welke werkgever of zelfstandige die tijdens de
uitvoering van het bouwwerk werkzaamheden uitvoert. Zo worden de
nutsbedrijven, die op een bepaald ogenblik water-, gas-, of
elektriciteitsleidingen plaatsen, meegerekend als aannemers.
De zelfbouwer daarentegen wordt niet als aannemer beschouwd."
Wat weten we nu meer? Dat eigenlijk IEDEREEN officieel verplicht is om een VC aan te stellen, tenzij je alles, maar dan ook ALLES helemaal alleen doet èn dat je de chance hebt dat er slechts 1 bedrijf de nutsvoorzieningen komt aansluiten.
→ bij ons sluit Infrax: de elektriciteit, het aardgas en de riolering aan en VWM het water ... en hopla: dat zijn dus al 2 aannemers die niet op hetzelfde moment op de werf aanwezig zullen zijn en elkaar dus ook nooit in de weg lopen.
Verder staat er een hele brochure op de site van FOD waarin deze specifieke Welzijnswet verder wordt toegelicht: http://www.werk.belgie.be/WorkArea/showcontent.aspx?id=24442
Wat leren we hier uit:
dat we (of beter gezegd - onze VC :D )15 dagen voordat met de werken starten aan de "bevoegde buitendienst van de Algemene Directie Toezicht op het Werk" moeten laten weten dat onze "tijdelijke bouwplaats" wordt opgestart;
we behoren tot de groep "Gevaarlijke Werken" :s , want: er is valgevaar op meer dan 5 meter (ons dak komt nèt iets hoger ^^ );
dat het veiligheids- en gezondheidsplan, het coördinatieboek en het PID ten alle tijde op de werf aanwezig moeten zijn, in de vereenvoudigde versie weliswaar, aangezien we een woning bouwen van < 500m²;
de dienst Toezicht op het Werk → Technische Inspectie mogelijk controleert of er een VC is aangesteld en alles volgens plan verloopt (de kans op controle bij een eensgezinswoning is eerder klein, toch in ons geval bestaand doordat er 148 Sleutel-Op-de-Deur-Woningen in onze buurt worden opgetrokken)
dat bij een woning < 500m² de architect eigenlijk belast is met de functie van VC, ook al staat in zijn contract dat dat niet zo is. Dat hij dus zelf iemand moet aanduiden in overleg met de bouwheer als hij afziet van deze job en dat hij en niet de bouwheer alle verantwoordelijkheid draagt als er toch iets moest mislopen terwijl dat niet gebeurd is.
dat boetes ongewoon hoge sommen kunnen aannemen.
Zo zie je maar hoe eenvoudig Vadertje Staat jobs creëert die nergens op slaan :( en waar wij toch flink wat voor moeten betalen: lang leve het lobbyen en byebye lieve centjes, 't was fijn om jullie bij ons te hebben. We wensen jullie veel plezier en hopen dat jullie erg gauw met héél veel vriendjes naar ons terugkeren ^^
Ondertussen hebben we de daad bij het woord gevoerd en 2 mensen aangesteld die of VC of EPB-verslaggever zijn.
Man man man ... bij een bouw komt toch heel wat kijken, hoor! Zelfs voordat we nog maar 1 hoopje zand kunnen verplaatsen. Wat hebben we zoal nodig ...
STRO!!!! Duhuh! tarwe, rogge of triticale (= kruising tussen tarwe en rogge) o.w.v. hun stevige, lange halmen die moeilijk breken in tegenstelling tot die van gerst. Gerst breekt te gemakkelijk waardoor de isolatiewaarde van dat stro aanzienlijk daalt. droge, vastgeperste balen van 40 cm x 36 cm x 80 cm (b x h x l) met een vochtigheidsgraad van 10 à 15% of minder (vochtigheidsmeter)
HOUT Rode Noorse Den of Oregon met een FSC of PEFC-label (→ hout afkomstig uit gebieden waar men aan duurzaam bosbeheer doet)
sonderingsrapport (om te bepalen welk soort fundering we best gebruiken, afhankelijk van de ondergrond: sokkels, sleuven of een plaat)
goedgekeurde bouwaanvraag (die 35 dagen op de bouwgrond moet uithangen, voordat de werken mogen beginnen)
brandverzekering voor een nieuwbouwwoning (die ook alle helpers verzekert: better safe than sorry)
veiligheidscoördinator (vanaf de bouwplannen totdat 't huis af is) → verplicht vanaf 't moment dat er 2 verschillende aannemers aan de bouw van ons huis werken, ongeacht of dat op 't zelfde moment is, of met een aantal weken ertussen. OPGELET: als je een grondwerker laat komen en infrax om de nutsvoorzieningen te laten aansluiten, zit je officieel gezien al aan 2 aannemers ... beetje belachelijk! * PID = postinterventiedossier (wordt samengesteld door de VC) bevat verscheidene documenten die men nodig heeft bij eventuele latere werken aan een gebouw.
Al de gebruikers - eigenaars, huurders, of, bij eventuele
verbouwingen, architecten of aannemers - moeten op een eenvoudige
manier
kunnen achterhalen welke bv. de structuren van het gebouw zijn, hoe de
structuur werd opgebouwd en welke materialen er in een gebouw zitten. Daarom worden alle technische gegevens met betrekking tot een gebouw verzameld in een dossier. Dit dossier moet gedurende de ganse levensduur bij het gebouw
blijven en zal worden aangevuld met de nieuwe gegevens indien er zich
wijzigingen aan het gebouw voordoen. Het PID moet bij een eventuele verkoop dan ook overgedragen worden aan
de notaris, die het op zijn beurt overdraagt aan de nieuwe eigenaars.
Men kan het PID vergelijken met het gelijkvormigheidsattest en het
onderhoudsboekje van een auto. Alle aannemers en leveranciers hebben de plicht om op verzoek alle benodigde documenten te bezorgen. INHOUD: * de aanbevelingen of adviezen die door de veiligheidscoördinator zijn gemaakt in de ontwerp- en uitvoeringsfase. * alle soorten vergunningen: verkavelingsvergunning, milieuvergunning, bodemattest, bouwvergunning, kapvergunning . * lastenboek * stabiliteitsstudie * allerlei installatieplannen van elektriciteit, verwarming, sanitair, klimaatregeling * technische fiches van de gebruikte materialen (verkrijgbaar bij de leveranciers van deze materialen). * keuringen van elektriciteit, leidingwater, CV * documentatie, garanties en gebruiksaanwijzigingen van technische
apparatuur (verwarmingsketels, boilers, pompen, kleppen, ventielen,
keukentoestellen ) * plannen AS BUILT. = architecturale plannen van de werkelijke toestand van de woning na de constructie van het gebouw (incl. alle wijzigingen, verbeteringen noties ... t.o.v. het originele plan → schetsen + notities die op oorspronkelijke plan) De
invoering van het as-built attest kadert in het nieuwe decreet
Ruimtelijke Ordening. Wie moet een as-built attest aanvragen? Iedereen die een
stedenbouwkundige vergunning aanvraagt of die een gebouw opricht waarbij de tussenkomst van
een architect nodig is. De
aanvraag moet gebeuren binnen 90 dagen na de ingebruikname van het
onroerend goed. Ook wie zijn woning verkoopt vanaf 1 juni 2012 zal het as-built attest
moeten kunnen voorleggen. Het attest moet dan bij het compromis en de
authentieke verkoopsakte worden gevoegd. Hoofdrol voor de architect Het as-built attest van een nieuwbouw kan enkel opgemaakt en afgeleverd
worden door erkende architecten die erkend (ingeschreven bij de Orde van
Architecten). Wat kost het attest? Om willekeur in de prijszetting te vermijden, zijn de
tarieven voor de aflevering van het attest in het decreet bepaald. - Eengezinswoning: 250 euro - Meergezinswoning: 1 000 euro - Een niet-woongelegenheid: 2 000 euro (De vermelde tarieven zijn inclusief BTW) Goedkeuring van het attest Het College van Burgemeester
en schepenen. valideert het attest zodat het rechtsgeldig is. Het college heeft 60 dagen om te beslissen of het attest goedgekeurd wordt. (Bron: NAV; Dimitry Descamps juni 2009) * de veiligheidscoördinator maakt een fotoreportage van het
verloop van de werken. * Proces verbaal van overdracht van deze documenten (bewijs dat opdrachtgever de documenten ontvangen heef) * EPB-verslag * risico's en instructies m.b.t. aanpassingen, verbouwingen, afbraak (bron: notaris.be + arve.be)
EPB-verslaggever (vanaf 8 dagen voordat de werken starten)
landmeter (voor de afpaling van onze bouwgrond m.b.v. hoekpalen → bij ons normaal voorzien door de verkavelaar)
aansluitingen op het netwerk van nutsvoorzieningen (water, riolering, elektriciteit (nodig vr de bouwkraan die het houtskelet plaatst), gas) De verwerking van deze aanvraag tot de effectieve aansluiting duurt gemiddeld 4 à 6 weken Infrax vraagt hiervoor een definitieve straatnaam en busnummer: in ons geval een uitdaging aangezien we die pas in mei 2011 krijgen en we al in april 2011 gebruik wensen te maken van de nutsvoorzieningen (o.a. voor het plaatsen van het houtskelet)
gekeurde werfkast
herashekken of iets anders om de bouwgrond mee af te grenzen
grondwerker met kennis van zaken (best 3 weken voordat de werken aanvangen vastleggen)
houtskeletbouwer
winkel waar we een speciale korting krijgen voor het vele materiaal (dat we tijdens de bouwwerken nodig hebben) kunnen halen
Met andere woorden opzoeken, surfen, navragen, lezen, lezen, lezen, vinden, offertes aanvragen, kiezen en beslissen (niet zo goed voor de nachtrust ^^)
Ons bouwaanvraagdossier dat we eind december binnenbrachten bij de gemeente Beringen, is al goedgekeurd! Yippiekajeej! Tijd om onze plannen te delen en de goedkeuring te afficheren op onze bouwgrond.
Eind augustus 2010 Nu we een stukje "thuis"land gekozen hebben, kan onze zoektocht naar een financiële instelling beginnen: een heel avontuur! Van het Hypotheekhuis (Genk) langs de Immotheker (Hasselt) naar de Hypotheekwinkel (Geel) en terug. Allemaal stellen ze ons gerust dat dit project financieel gezien een haalbare kaart is en allemaal kwamen ze op de proppen met interessante tips. Hun voorstellen kunnen echter niet tippen aan onze persoonlijke bezoekjes aan verschillende banken. Dat zijn er best een hele hoop! Natuurlijk voor het goede doel, want lenen op 30 jaar doen we uiteraard niet elke dag en dan kunnen we maar beter het best mogelijke voorstel van dit moment te pakken krijgen. We zorgen ervoor dat we tijdelijk op de hoogte zijn van het reilen en zeilen van het bankwezen: door informatie op te zoeken over de OLO's, de rentevoeten van de OLO's dagelijks bij te houden en de banken te contacteren wanneer die weer net gezakt zijn. Zo geven we alvast de indruk dat we kennis van zaken hebben en daardoor krijgen we standaard zeer goede voorstellen. hypotheekwinkel.be en rodv.be zijn twee sites die we met regelmaat van de klok bezoeken. Kaarsjes met intenties doen ook goed hun werk.
Eind september werpt onze korte, maar krachtige inzet zijn vruchten af: we tekenen een vaste rentevoet om U tegen te zeggen en krijgen een SSV op maat. De bediendes en directeur van de KBC hebben het onderste uit de kan gehaald en dat op een immer vriendelijke en menselijke wijze. Op naar december 2010 ... dan tekenen we voor de hypotheek en de grond bij de notarissen.
Zoals velen ons al hebben voorgedaan zijn ook wij beland bij Peter Vos en zijn vrouw Lies - de drijvende krachten achter architectengroep B.archi. Onze ontmoetingen worden steevast gekenmerkt door de combinatie van serieuze gesprekken en luchtige hilariteiten. Wij zijn de zoveelste bouwers met een uitdagend budget die toch een eigen nestje wensen- gelukkig voor ons is dat Peters specialiteit. We zijn benieuwd ...
Na een teleurstellende huizenjacht van 3 jaren,
besloten we om toch maar eens de "bouwgrond te koop"-zoekertjes wat
nader te bekijken. Binnen de maand viel ons oog op een bouwperceel in
een nieuwe verkaveling. Het had niet direct het speelbos of het
uitgestrekte natuurgebied grenzend aan onze tuin zoals we gehoopt
hadden, toch is het een mooie en vooral betaalbare compromis.
Ons
stukje moederland ligt in een doodlopende straat waarop binnenkort
hopelijk heel wat spelende kindjes zich kunnen uitleven. Van ons
gedroomde grote bos schiet slechts een peulschil over, toch zijn we
dankbaar: op deze manier grenst onze tuin niet aan de tuin van onze
achterburen, waardoor het typische woonwijkgevoel plaats maakt voor een
oase van rust. 100 of 200 meter verder ligt het kanaal waar onze
kindjes langs de ene kant kunnen kanovaren en langs de andere kant
kunnen waterskiën moesten ze er zin in krijgen. Ook de jeugdbeweging en
de sporthal bevinden zich max. 3 straten verder en we liggen vrij dicht
bij 't centrum van Beringen. De enige factor die ons deed twijfelen
waren de vele hoogspanningskabels in de buurt. Daarom lieten we een
professioneel onderzoek uitvoeren naar de elektrische en magnetische
velden in de hele verkaveling. De uitslag stelde ons gerust: waarden
waren te verwaarlozen.
Het ziet ernaar uit dat we onze droom
dan toch kunnen realiseren: het eigenhandig bouwen van onze
eco-vriendelijke, warme thuis. Leuk detail: wij zijn het enige koppel
in de hele verkaveling die zelf bouwen, al de rest gebruikt een soort
van sleutel-op-de-deur-formule. Dat betekent dat wat er ook gebeurt: in
deze woonwijk zetten we ongetwijfeld het meest unieke huis!
Achteraf gezien was 't toch wel beter geweest moest ik wel in de
buurt gebleven zijn. Ons gat is niet helemaal recht uitgegraven, zowel
in de lengte, de breedte als in de diepte. Op zich kunnen we onze plan
nog wel trekken door wat creatief met deze uitdaging om te springen,
maar moest ik er bij geweest zijn kon ik toch nog gevraagd hebben om 't
langs achter wat verder uit te graven, zodat we plaats hebben om onze
kelder op te metsen.
