Volgende zaterdag word ik 69........Dank u....... Een respektabele leeftijd waar ik, willens, nillens, steeds vaker mee gekonfronteerd word.Bij bijeenkomsten met vrienden of kennissen neemt het medische hoofdstuk:kwalen en ongemakjes meer en meer tijd in beslag. En nee dit is geen pessimisme of doemdenkerij maar de onontkomelijke werkelijkheid. Ik doe mijn best er niet sjagrijnig of depressief van te worden maar het is een feit dat het me meer, veel meer bezig houdt: de vergankelijkheid der dingen en des levens (god, wat klinkt dat zwaar op de hand). Toch niet teveel over doorbomen....wat hebben mijn kleinkinderen aan een oude(van hart)opa. En wat heeft de oma aan een oude opa...... Dus denk ik maar nu en dan aan hartstilstanden, prostaatoperaties, pijnpompen,slaapmaskers, onherstelbaar beschadigde wervels en de rest van dat lijstje zonder eind..... Voeg daarbij nog de leeftijdsgenoten met een gat in hun geheugen (ben ik bang van, liever een geheugen in mijn gat) en, helaas, degenen die al het tijdelijke voor het eeuwige ingeruild hebben........ Die laatsten zijn gegaan op een relatief jonge OUDERDOM. Ik hoop op een nog lange LEEFTIJD.........
