Een eigen blog...lang getwijfeld....voor wie ....voor wat...... Gaat een hond, kat, goudvis, giraf, tjiftjaf, (vul uw favoriet huisdier in) dat lezen en zo ja: was dat de bedoeling..... Is het niet pretentieus te denken dat de wereld zit te wachten op mijn ontboezemingen ? Ja, misschien wel.....so what...... Misschien sterft deze blog een vlugge en roemloze dood....misschien staat hij bol van rake, spitse, geestige oneliners en literaire bijdragen van een onaards niveau, om nog maar te zwijgen over sfeerstukjes die ongekende emoties zullen losweken bij mijn alsmaar groeiende lezersschare..... Geen valse bescheidenheid: the sky is the limit... Ik ben er klaar voor.....nu gij nog....
Volgende zaterdag word ik 69........Dank u....... Een respektabele leeftijd waar ik, willens, nillens, steeds vaker mee gekonfronteerd word.Bij bijeenkomsten met vrienden of kennissen neemt het medische hoofdstuk:kwalen en ongemakjes meer en meer tijd in beslag. En nee dit is geen pessimisme of doemdenkerij maar de onontkomelijke werkelijkheid. Ik doe mijn best er niet sjagrijnig of depressief van te worden maar het is een feit dat het me meer, veel meer bezig houdt: de vergankelijkheid der dingen en des levens (god, wat klinkt dat zwaar op de hand). Toch niet teveel over doorbomen....wat hebben mijn kleinkinderen aan een oude(van hart)opa. En wat heeft de oma aan een oude opa...... Dus denk ik maar nu en dan aan hartstilstanden, prostaatoperaties, pijnpompen,slaapmaskers, onherstelbaar beschadigde wervels en de rest van dat lijstje zonder eind..... Voeg daarbij nog de leeftijdsgenoten met een gat in hun geheugen (ben ik bang van, liever een geheugen in mijn gat) en, helaas, degenen die al het tijdelijke voor het eeuwige ingeruild hebben........ Die laatsten zijn gegaan op een relatief jonge OUDERDOM. Ik hoop op een nog lange LEEFTIJD.........
Verjaardag gevierd....dus op naar de zeventig....... In de watten gelegd door moeder de vrouw, kinderen en kleinkinderen met toffe kadokes....vooral die van Charlotte, Emma en Lisse waren origineel en heel arbeidsintensief.Daarna getafeld met ne goeie chinees, taart en koffie.....meer moet dat niet zijn. Een paar dagen later voor een kleine week naar onze "deuxième résidence" (klinkt chic, hé) in Hastière vertrokken. Paar dagen alleen met de middenste van de kleinkinderen, ons Emma,...eindelijk belofte ingelost ("wil alleen, zonder zussen, logeren bij opa en oma in d'Ardennen). 'tIs ne kapoen maar we hebben genoten..... Dan nog paar dagen alleen met mijn madame......niks sensationeels gedaan: gras afgereden, kruidentuin bijgewerkt, huis opgekuist, naar de lokale zaterdagse markt geweest.....Plezant....ook dat werken want voldoenig dat alles er pico-bello bijligt....... Weer vreemde hersenkronkels bij mediteren.....dacht ik, waar haal ik het, als ik nu mijn eigen grafschrift mocht ontwerpen, wat zou dat dan zijn ? Luguber....nee, helemaal niet. Ik denk iets in de aard van: "SPIJTIG......IK WAS GEIRE NOG EEN BEKKE GEBLEVEN"
Een eeuwigheid en twee dagen da'k nog eens iets geblogd heb....maar ja wat wilt ge: druk, druk, druk...stressy, stressy, stressy.....(als we maar gewichtig kunnen doen...). Wat is er allemaal gebeurd ? Zoneke mee helpen verhuizen naar zijn nieuwe woonst ....belangrijke beslissing om "echt" te gaan samenwonen met zijn Wendy. Weken voor tekenen akte heel zenuwslopend voor zoon (wat wilt ge als ge moet rekenen op begrip en goodwill van notariskantoren en banken)..... Nog eens een weekje in Ardennen geweest: met de vroegere bende van de voetbal (drie andere koppels en wij) stukje gaan eten. Was tof...... Als een donderslag bij heldere hemel het overlijden van mijn overbuurman in Hastière Marcel vernomen, Duffelnaar, levensgenieter die daar konstant woonde. Plots kaarsje uit....nooit ziek geweest....was ook van '43.....doet willens, nillens nadenken......Huis is al verkocht, twee percelen grond staan te koop. Annie, zijn weduwe, gaat terug naar Duffel. Mogelijk nog triester: Jerry, ne gast waar mijne zoon mee gevoetbald heeft,38 jaar jong, twee kinderen die ons verlaten heeft ....kanker vastgesteld, behandeld,quasi zeker genezen, toch hervallen ......noodlottige afloop.....erg, heel erg. Daarom.....vandaag ons zieke Emma moeten bijhouden....nee, ons Emma mogen en kunnen verzorgen....
Weeral een eeuwigheid later.......Ziekenoppas van Emma achter de rug......Naar Hastière vertrokken....twee dagen later terug thuis.....ons Charlotje (de oudste), keelontsteking.....daar een weekje mogen op passen.....plezant, krijgt een massa genegenheid terug van zo'n kind......Dan schooljaar gedaan.....Dochter, schoonzoon en drie kleinkinderen inpakken voor een weekje Djerba....Eerste keer dat ons Emma en Lisse gaan vliegen.....Wij terug naar Ardennen: bezoek gehad van Agnes en René, Rita en Mark. Meegevallen over heel de lijn want er was ne rotdag voorspeld wat het weer betreft.....Sabine en Frank zaten er gelukkig voor ons dik naast..... Zaterdag nu: zijn van deze middag terug thuis. Volgende week: woensdag of donderdag terug naar d' Ardennen...... Maar daarover later meer.......
Een eeuwigheid en twee dagen geleden dat ik nog iets geschreven heb....een kombinatie van vergetelheid, luiheid en nog iets waar ik nu niet kan opkomen. Wat er allemaal gebeurd is ? Een massa natuurlijk....heel wat keertjes naar Hastière met en zonder de kleinkinderen....telkens een verademing wat ook het weer of de duur van het verblijf moge zijn. Persoonlijk blijf ik worstelen met een "paar" kilokes overgewicht (weegschaal duidt soms 95 k° aan), gevolg van mijn rookstop op 6/10/2009 na een gouden jubileum paffen...en van snoepen. Jaja, ich bin ein alte snoeper ! Probeer er wat aan te werken...helaas niet konstant en zeker niet fanatiek...... Voor de rest is alles goed wat de gezondheid betreft (hout vasthouden): ja wat stramme spieren en krakende gewrichten en die driedubbele salto met schroef komt er ook zo goe nimeer uit (vooral die schroef laat het afweten). Mijn levensgezellin, ons Jeannine, sukkelt met een pijnlijke schouder: scan genomen en volgende week kennen we het resultaat. De twee oudste kleinkinderen die naar de "grote school" gaan zijn met een uitstekend kerstrapport thuis gekomen en ons Lisse haar vooruitgang in binnen de lijntjes kleuren is fenomenaal...... Samengevat: zonder noemenswaardige problemen 2013 binnen gerold....en nu maar hopen dat alles op wieltjes zal blijven lopen (binnen gerold.....wieltjes, ge moet er maar opkomen, hé). Ga proberen met de volgende bijdrage niet zolang te wachten........
...het ging vooruit...het ging razendsnel vooruit......
Verleden zaterdag verjaardag gevierd voor ons Charlotte......uniek want eerste keer twee cijfers, prille tiener....volgend stadium: prille puber, zeker. Bedolven onder de kadokes van ouders, grootouders, vrienden en vriendinnetjes....mag ook voor een keer voor een heel lief meisje. Met vrouwtje deze morgen naar schouderdoktoor geweest voor uitslag scan...door vroegere operatie slecht aangehechte bicepsspier....Advies: vermits het nu een beetje beter gaat, nog wat afwachten. Anders operatieve ingreep: volledige verdoving, één dag hospitalisatie, zes weken revalidatie. Dus liever niet maar als het echt niet anders kan......... Laatste dagen wat last van het maagske.......niet erg.......toch een beetje in het oog houden...... Zondag, voor de eerste keer, naar het aperitiefconcert geweest in de Bosuil. Een organisatie van landelijke gilde.......dikke meevaller.
Weeral een paar maanden geleden........Dat komt ervan als geluk heel gewoon is......De deur met huisnummer 7 injesjot op 12 mei.....Toch efkes slikken........70 jaar......maar vooruit: in goede gezondheid, dacht ik toch. Wij de 16de naar Hastière waar het gras schreeuwde om afgereden te worden. Die donderdagnacht op vrijdag (lang verhaal kort houden): mottig geworden, nog mottiger, mottigst, figuurlijk het licht uit, gevallen, maagbloeding. Mijn superverpleegster juiste beslissing genomen: ambulance laten komen, hospitaal Dinant, 48 uur intensieve en nog vijf dagen op een "gewone" afdeling. Allemaal niet plezant zeker niet als daar nog een gebroken rib bovenop komt (gevolg van val). Maar elk nadeel heeft zijn voordeel, zoals de heer Cruyff zei: ikzelf maar vooral Jeannine hebben geweldige steun gekregen van zoon en dochter, de drie kleinkinderen en zeker schone zoon Jan en Wendy niet vergeten. Nu, 28/5, is het ergste leed geleden:soepel regime volgen, nog een beetje last om door te slapen (rib) en rapper moe dan anders....Zal wel terug in orde komen zeker....Seffens naar de huisdokter en binnen een paar weken een gastroscopie en medikatie nemen."Voordeel": vier kilo lichter...al had ik dat liever op een andere manier bereikt. Enfin, een voorval dat me toch aan het denken zet....nee, geen zwarte gedachten.....meer relativeren, me voornemen om me minder(vlug) druk te maken of te ergeren.....Alleen vrees ik dat, gezien de aard van het beestje, het heel moeilijk zal zijn om de huidige goede voornemens , blijvend vol te houden....Toch hardnekkig proberen: het is de moeite waard.........
Voila, sé........Gezondheidskroniek : twee bezoeken aan Imelda achter de rug....eerste voor jaarlijkse check-up van stents en fucktioneren aders...alles o.k. aleen moet ik, i.v.m. maagbloeding aan andere bloedverdunner slikken (flavix) die alleen terugbetaald wordt met het fiat van de controlegeneesheer mutualiteit. Zou geen problemen mogen geven....Vandaag, onder narcose, gastroscopie: niks verontrustend, wel ook elk jaar op kontrole gaan om evolutie slokdarm na te zien en , hopelijk voor de volgende 40 jaar, dagelijks een pilletje pantomed 40 mg slikken. Kontent dat die nazichten achter de rug zijn.... Verder zit onze zoon met zijn Wendy, Annie en Herman in Turkije.....Met al die onlusten en demonstratie ben ik niet 100 % gerust. Hoop dat ze gezond en wel hier donderdag landen. Eksamens lopen op hun laatste benen: vooral voor ons Charlotte nen minder plezante tijd......"klein"kinderen worden groot, hé opa. Gisteren met Jeannine gaan helpen bij eetdag ziekenzorg.......Hoop dat ik nog veeeele jaren achter de toog mijne nikkel mag afdraaien en niet aan die tafels moet gaan zitten..... Zaterdag mijn "studie"vriend Willy en zijn Germaine op bezoek gehad.....Zonder dat we het zelf willen loopt als een rode draad door onze gesprekken de kwalen en kwaaltjes van ieder van ons..... Oud worden ? Nee, oud zijn..........Pessimisme ? Nee, realisme....... En toch zing ik uit volle borst met Toon Hermans: "Ik heb het leven lief.......".
Vroegtijdig gepanikeerd omdat huisdokter(es) bij vastleggen afspraak liet verstaan dat ik vroeger dan om het jaar maag en slokdarm moet laten kontroleren......Bleek grotendeels vals alarm: moet wel om de zes maanden een gastroscopie ondergaan omdat onderste gedeelte slokdarm risico inhoudt en dus regelmatig moet gekontroleerd worden.......Niet 100% positief maar evenmin reden tot paniek.......Paar relaxerende dagen in Hastière achter de rug terwijl dochter, schoonzoon en kleinkinderen zitten en liggen te braden in Djerba. Vrijdagnamiddag en dinsdag werd onze nederige woning ingepalmd door de opnameploeg van de vtm reeks "De zonen van Van As".....Zo'n dertig mannen en vrouwen die, ondanks hun vriendelijkheid, ervoor zorgen dat uw privacy zogoed als nul is. Speciale belevenis maar denk dat het éénmalig zal blijven. Al hebben ze achteraf alles netjes op zijn plaats gezet en opgekuist. En nu maar eind dit jaar zien wat het resultaat is....Ben wel kurieus......
