Weeral een paar maanden geleden........Dat komt ervan als geluk heel gewoon is......De deur met huisnummer 7 injesjot op 12 mei.....Toch efkes slikken........70 jaar......maar vooruit: in goede gezondheid, dacht ik toch. Wij de 16de naar Hastière waar het gras schreeuwde om afgereden te worden. Die donderdagnacht op vrijdag (lang verhaal kort houden): mottig geworden, nog mottiger, mottigst, figuurlijk het licht uit, gevallen, maagbloeding. Mijn superverpleegster juiste beslissing genomen: ambulance laten komen, hospitaal Dinant, 48 uur intensieve en nog vijf dagen op een "gewone" afdeling. Allemaal niet plezant zeker niet als daar nog een gebroken rib bovenop komt (gevolg van val). Maar elk nadeel heeft zijn voordeel, zoals de heer Cruyff zei: ikzelf maar vooral Jeannine hebben geweldige steun gekregen van zoon en dochter, de drie kleinkinderen en zeker schone zoon Jan en Wendy niet vergeten. Nu, 28/5, is het ergste leed geleden:soepel regime volgen, nog een beetje last om door te slapen (rib) en rapper moe dan anders....Zal wel terug in orde komen zeker....Seffens naar de huisdokter en binnen een paar weken een gastroscopie en medikatie nemen."Voordeel": vier kilo lichter...al had ik dat liever op een andere manier bereikt. Enfin, een voorval dat me toch aan het denken zet....nee, geen zwarte gedachten.....meer relativeren, me voornemen om me minder(vlug) druk te maken of te ergeren.....Alleen vrees ik dat, gezien de aard van het beestje, het heel moeilijk zal zijn om de huidige goede voornemens , blijvend vol te houden....Toch hardnekkig proberen: het is de moeite waard.........
