Ik ben Hilda
Ik ben een vrouw en woon in kempen () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 29/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bloemen, reizen.
2 kinderen Inge , Erwin
4 kleinkinderen Louis en Fleur Amelie en Leonie
Over mijzelf
Ik ben Gaston, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Stonne.
Ik ben een man en woon in kempen () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 26/11/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: MH reizen .
Gehuwd met Hilda in 1970 .
Twee kinderen Inge en Erwin
Vier kleinkinderen Louis en Fleur Amelie en Leonie
Radio Trotoir 20 januari 11
We zijn nu in Mauretanie Nouadibou , gisteren avond aangekomen 20.30 , twas al donker .
De politie en douane van Mauretanië waren zeer vriendelijk en behulpzaam , er is hier verbetering gekomen .
Maar de marokkers hebben met ons voeten gespeeld , en ook met ons kl ten en nog geen klein beetje .
We waren s morgens vroeg aan de grens en om 10 uur plaatselijke tijd ging de grens open , er stonden 53 voertuigen voor ons .
Er was een nieuwe wet dat ieder voertuig door de scanner moest , binnen komende en ook diegene die buiten gingen .
Dat was natuurlijk teveel werk voor de ma rokkers en ze hielden een stipt heit staking .
En er mochten maar 5 voertuigen per uur door . Enkel het transport van groenten en fruit mocht alles voorbij rijden en moesten niet aanschuiven . Het ging langs geen kanten vooruit .
Ik ben dan ook maar naar de douane geweest om te melden dat ijk ook met groenten en fruit onderweg was , 3 bananen , 5 tomaten en een halve kg karotten . Maar dat was niet genoeg over de pruimen heb ik dan maar gezwegen .
Dus verder aanschuiven maar het schoof niet en op de middag hielden ze dan nog eens twee uur pauze om te eten en nadien nog een uurtje siësta .
OM 6 uur s avonds werd de grens gesloten en er stonden nog 35 voertuigen voor ons .
Dus we bleven nog een dag langer in ons geliefde maroc .
Achter ons stonden dan al meer dan 124 voertuigen , de politie reed altijd langs de file omdat ze schrik hadden voor onlusten er stonden heel veel afrikaners die naar huis reden om een religieus feest te vieren , aan de grens was ook een restaurant en de prijzen stegen per uur .
We hebben daar dus een gezellige avond gehad .
Allee s morgens dan maar terug opgestaan en toen ik door het raam keek zag ik overal bruine hoofdjes boven de duintjes steken , en het waren van die zwartjes die deze maal wel papieren hadden ??
Zo rond 2 uur in de middag was het teveel en iedereen ging aan de grens protesteren , want zo kon het niet verder .
Allee ze deden den bareel omhoog en we konden verder , de kleine autos moesten niet door de scanner , zo zou het vlugger gaan .
Maar toen wij door den bareel reden wilde ze ons terug naar de scanner sturen , mijn vrouwke riepnogal boos naar da poliske , petite voiture en we luisterde verder niet naar hem .
Anders konden we terug tussen de vrachtwagens gaan aanschuiven .
Na elfendertig controllekes stonden we aan de poort , ze deden de ketting weg en ze riepen bonne route maar er was geen route . We slingerde door het woestijn landschap dat vol met mijnen ligt en na 30 minuten stonden we 5km verder aan de grenspost van Mauretanië .
Nu staan we dus in Nouakschott en nemen we een rustdag .
Morgen gaan we de woestijn in naar Cap Tafarit
Stonne hilda en de max
