De haven van Étaples heeft een lastige aanloop, die bij eb volledig droogvalt. Gelukkig zijn de mensen in deze haven heel behulpzaam en vriendelijk. Ik werd ontvangen alsof ze op mij gewacht hadden. De oude vissershaven ligt diep in de baai van de Canche, en valt eveneens voor een groot gedeelte droog. Het is een facinerend natuurgebied, dankzij het spel van de getijden veranderd de omgeving voortdurend. Zeehonden moeten hier ook veel voorkomen, maar helaas heb ik er weeral geen gezien (ik heb de groeten dus nog steeds niet kunnen overbrengen).
05/08/2011 - Ik ben woensdag nacht, of eigenlijk donderdag morgen, volledig uitgeput aangekomen in Dieppe. Ik kon in Étaples pas vertrekken met hoogwater om 16 uur, en kreeg op het laatst het tij tegen. Die laatste 10 mijl hebben mij 3 uur en 10 liter benzine gekost, opboksend tegen wind en stroom. Gelukkig werd ik beloond met een beschutte ligplaats midden in de oude haven in de stad, waar rond het leven afspeelt.
07/08/2011 19:07 - Ik hou niet van deze plek. Vier dagen al zit ik hier vast. Twee pogingen heb ik ondernomen om hier weg te raken. Gisteren opgegeven, na 2 uur met motor bij tegen wind en golven op pas 6 mijl opgeschoten, met nog 25 mijl voor de boeg tot de volgende haven, Fécamp. Ik heb mij er nu bij neergelegd hier een aantal dagen te moeten wachten, tot moeder natuur mij gunstiger gezind zal zijn. Wij westerse mensen zijn dat niet gewoon, te moeten wachten omwille van factoren die we niet in de hand hebben. Voor alles moet er direkt een instant oplossing voorhanden zijn. Maar er is geen helpdesk voor windrichting problemen. Misschien is het niet zo slecht om eens een keer verplicht rust te nemen.
In elk geval heb ik gisteravond op de terugweg naar Dieppe genoten van 2 uur heerlijk zeilen met de wind vanachter, zonder motor. De zon kwam na een zwaar bewolkte dag in extremis toch nog even onder het wolkendek vandaan, wat een prachtig kleurenspel op de witte krijtrotsen opleverde.
Zicht op Dieppe
Voor het strand van Dieppe, met het kasteel en links het casino
13/08/2011 - Eindelijk is er wat minder wind. Wel nog altijd recht van voor, maar ik ga vandaag toch maar weer eens een poging (de vierde) wagen om Fécamp te bereiken. De laatste keer moest ik terugkeren omdat een van de zijstagen (de staalkabels die de mast overeind houden) op het punt stond te breken. Na lang zoeken heb ik in Dieppe een adres gevonden waar ze een nieuwe konden maken.
Best handig zo'n vismarkt in de buurt. Zo hoef je er zelf niet voor het water in!
Met de bus een bezoek gebracht aan Le Tréport. Normandië heeft veel mooie kustplaatsen.
15/08/2011 11:18 - Vandaag schijnt zowaar de zon! Ik dacht het in Normandië nooit ophield met regenen. en de voorspelling voor de komende dagen ziet er ook goed uit, het werd tijd want ik begon het aardig beu te worden, het is augustus, de zon moet schijnen, daar heb ik recht op!
Vandaag verder naar het westen, waarschijnlijk Le Havre of Caen
In Fécamp is met een mes een stuk van het land afgesneden lijkt het wel.
Tussen Fécamp en Le Havre ligt Étratat. De krijtrotsen, die op de meeste plaatsen recht naar beneden gaan, hebben hier door eeuwenlange erosie en door een onderaardse rivier hun huidige vorm aangenomen.
De Stippel zeilend voor Étretat, met de uitgeholde rots, l'Arche
l'Arche en l'Aiguille. Er bestaan mooiere foto's er van. maar nooit vanaf de Stippel genomen!
Nog eens dezelfde plek vanuit het westen (klik op "HD" voor goed beeld)
16/08/2011 - Op maandag 15/8 aangekomen in Le Havre. Van deze stad was na de gevechten in 1944 niets meer over. Ik ben de volgende ochtend meteen verder gevaren, kan er dus verder weinig over zeggen.
17/08/2011 18:04 - Gisteren hier aangekomen, geen grote afstand afgelegd dus, er was dan ook weinig wind. Ik moet nu gaan bekijken hoe ik naar Saint-Malo kom, het wordt een lastig stuk, met veel getijdenhavens.
Gisteren in Deauville de Franse Douane aan boord gehad, en vandaag Neptunus. Die Belgische vlag heeft toch wel nadelen, heel mijn voorraad Westmalle moest er aan geloven! (Nous aimons bien les produits Belges...)
op de gps is het moment te zien waarop de Greenwich meridiaan wordt overschreden (2de regel op het scherm)
22/08/2011 - Vanaf nu gaat het in zuidelijke richting!
De afgelopen dagen fantastisch zeilweer gehad, voor het eerst eigenlijk sinds Dieppe. Eerst van Deauville tot Ouistreham gezeild, geen grote afstand, maar daarna duurt het een hele tijd voor er weer een makkelijk bereikbare haven komt.
De 44 zeemijl (80 km) van Ouistreham naar Saint-Vaast in 10 uur tijd afgelegd. In Ouistreham ligt de jachthaven achter de zeesluis, waar enkel versast wordt van 3 uur voor - tot 3 uur na hoogwater. Ik had de keuze tussen 6 uur s'morgens vertrekken of 12 uur s'middags. Het werd het laatste. In Saint-Vaast kon ik dan weer pas binnen na middernacht, omdat de haven daar ook maar bereikbaar is bij voldoende hoogwater. Gelukkig was het nog niet helemaal duister toen ik aankwam, zodat ik mij een beetje kon oriënteren. Er lagen nog een paar jachten voor anker, maar dat was toch wel zenuwslopend, 2 uur lang liggen hobbelen terwijl het schip aan de ankerlijn snokt, daarna in het aardedonker het anker ophalen, dat maar met veel moeite los kwam, en dan eindelijk de beschutting van de haven. De voldoening was dan ook groot.
Gisteren namiddag de Raz de Barfleur gerond, een beruchte kaap op het noord-oostelijke uiteinde van het schiereiland Cotentin. Alles liep gesmeerd en rond 21u30 maakte ik vast in de haven van Cherbourg. Vandaag staat Guernesey op het programma, eindelijk komt die boot eens van pas, want tot nu toe had ik beter op de fiets kunnen gaan, dat was sneller geweest!
Op de foto de havendam van Cherbourg, bij het binnenvaren
23/08/2011 15:27 - Het bestaat nog, de cultuurchock. De kanaal eilanden - waar de palmbomen groeien (zeggen ze). Echt alles is hier anders, het uur, de taal, de verkeerscode, het geld (this is Sterling area, sir!). Het eerste wat ik deze morgen op de radio hoorde was reclame voor een speciaalzaak in school uniformen op Island FM (echt waar). De overtocht van Cherbourg naar Guernsey verliep vlekkeloos. Ik moest daar stipt om 14 uur vertrekken en met de neerstroom dicht onder de kust naar Cap de la Hague zeilen, om rond 17 uur met stil water (wanneer het tij kentert) door de Alderney Race te varen. Dat was belangrijk, dit is het gebied met de sterkste stomen ter wereld. Met springtij kan het hoogteverschil tussen eb en vloed 14(!) meter bedragen. gelukkig is het nu doodtij en zijn de omstandigheden meer gematigd, maar ondanks het feit dat ik met stil water en doodtij door de Alderney Race (of Raz Blanchard) vaarde was het er toch een wilde kermis. Daarna kreeg ik het tij mee, de wind ook en rond 22 uur (21 uur plaatselijke tijd) kwam ik aan in Saint Peter Port. Het was wel wat zoeken in het donker tussen de voor anker liggende boten naar waar ik moest zijn, gelukkig kwam er een bootje van de Port Control om me binnen te loodsen. (nadat ik de inklaringsformulieren had aangenomen en verklaard had dat er geen dieren aan boord waren). Hier kom je er niet vanaf met een paar Westmalles. Maar alles is in orde, de Stippel ligt in de marina van Saint Peter, en het regent cats and dogs op Guernsey. Morgen naar Jersey; Saint-Malo is bijna in zicht. Daar gaat de mast plat en volgen enkele dagen rustig varen op de kanalen dwars door Bretagne, naar de Golf van Biskaje. Ik ben er aan toe.
24/08/2011 20:20 - Net aangekomen in Saint-Helier. Een middelgrote West-europese stad, zo te zien. 4-vaks autowegen, tunnels, stoplichten, en veel banken en juweliers. Het zeilen is hier magnifiek, zie filmpje.
25/08/2011 - Van Jersey ging het naar de Îles de Chausey, een archipel van rotseilanden voor de Baie du Mont Saint-Michel. Het is hierletterlijk varen tussen de rotsen, die soms wel, maar soms ook net niet boven water uitsteken. Zeer geconcentreerd navigeren is hier noodzaakelijk, en het is maar dankzij de hulp van de Franse schipper op Jersey die alles met mij heeft doorgepraat dat ik hier ben geweest, anders had ik het niet aangedurft. Het bijzondere van deze plek is het grote verval met de getijden, een groot deel van de eilanden verdwijnt bij hoogwater en komt bij eb opnieuw tevoorschijn. Op het hoofdeiland staan enkele huizen, een kleine winkel en een hotel. In de verte zie je de Mont Saint-Michel liggen. Als je hier ooit in de buurt bent is een bezoek zeker de moeite waard, er varen veerboten vanuit Granville en Saint-Malo.
26/08/2011 - Le Stippel est dans le port de Saint-Malo depuis cette aprês-midi. Arrivée en Bretagne, finalement. A Jersey j'avais de la chance d'être amarée à coté d'un bateau avec des gens sympa en stage de voile. Ils m'ont guidée vers les Îles de Chausey, un archipel d'un beauté incroyable.
De Stippel ligt sinds deze middag aangemeerd in Saint-Malo. Eindelijk in Bretagne. In Jersey had ik het geluk om in de haven naast een boot van een Franse zeilschool te liggen, met een sympathieke groep mensen aan boord. Zij hebben mij de afgelopen dagen bijgestaan en samen zijn we naar Saint-Malo gevaren, met een tussenstop afgelopen nacht in de Archipel van Chausey. Deze groep rotseilanden ligt tussen Jersey en de Bretoense kust en is echt van een ongelooflijke schoonheid.
Vandaag was voorlopig de laatste dag op zee, en voor deze
speciale gelegeheid hadden de weergoden de windkraan nog eens extra
opengedraaid, uiteraard in de tegenovergestelde richting als waar ik
heen moest, maar dat ben ik ondertussen wel gewend.
Le bateau avec les stagiaires en voile. Avec eux j'ai naviguée ensemble de Jersey à Saint-Malo Op de foto het schip van de groep stagiaires waarmee ik vanaf Jersey samen ben opgevaren.
Tegen de middag werd het echter steeds milder en de aanloop van
Saint-Malo was echt magnifiek. Wat een schitterende plek is dit toch.
27/08/2011 - Na 5 weken op zee was het hoog tijd om weer eens schoon schip te maken. Vanavond komt er bezoek, dus dan moet het er weer een beetje treffelijk uitzien hier.
De kom van Port des Bas-Sablons, bij laagwater. Er ligt een drempel van 2 meter hoog voor de ingang, waardoor het water niet verder zakt, anders zou het hier bij eb volledig droogvallen. Ja kan dan dus ook niet in of uitvaren. Het verval bedraagt op dit moment 12 meter, maar kan, afhankelijk van de stand van zon en maan, oplopen tot 14 meter. Op de achtergrond zie je een paar schepen op de helling staan, die daar deze morgen bij hoogwater zijn opgezet. Het peil bij hoogwater steekt boven de top van mijn mast uit. Grillig!
29/08/2011 - De motor heeft het de afgelopen tijd zwaar te verduren gehad, en blijkbaar is het hem allemaal wat teveel geworden. In ieder geval doet ie het niet meer, en vandaag zijn we de auto gaan halen in Saint-Malo om hem weg te brengen. Een mooie gelegenheid om de omgeving eens vanaf het land te verkennen.
Zicht op Saint-Malo 'Intra muros'
Een van de eilanden voor Saint-Malo
De monding van de Rance, met in de verte de "Usine Marémotrice"
Het lijkt wel of deze boten zijn gestrand, maar zo is het hier de gewoonte. Veel ankerplaatsen vallen bij laagwater droog.
De "Anse Solidor" ten zuiden van Saint-Malo.
Somige schepen zien er uit of er al enige tijd niet meer mee is gevaren. Ook dit is een traditie hier, oude vissersschepen vinden hun einde ergens in een baai in Bretagne.
Op zondag 28/8 konden we om 16 uur met hoogwater vertrekken in Saint-Malo, de rivier de Rance op. De eerste hindernis was de "Usine Marémotrice" een electriciteitscentrale die werkt op het getij. voor de scheepvaart is er een sluis voorzien in de stuwdam. Daarna zij er nog altijd getijden, al wordt het wel afgeremd door de stuw.
De bruggen zijn voorlopig nog hoog genoeg voor de mast, we zeilen nog steeds. Hier de brug bij Port Saint-Hubert
Het water werd steeds smaller,
en smaller,
tot we uiteindelijk bleven vaststeken, wegens te ondiep. We moesten wachten tot 20 uur voor we uiteindelijk door de sluis konden naar het hoger gelegen "Canal d'Îlle-et-Rance, waar we vastmaakten in de Port De Plaisance De Lyvet. De Stippel vaart terug op zoet water, na 1,5 maand op zee te zijn geweest.
Klik hieronder op de pijl naar links voor het vervolg van de reis
09/09/2011 - Bretagne beschikt over een uitgebreid netwerk van kanalen, waarvan de 2 hoofdassen lopen van Nantes naar Brest (oost-west) en van Dinan naar La Roche-Bernard (noord-zuid). Respectievelijk meten deze kanalen 360km / 236 sluizen en 220km / 64 sluizen. Er zijn vertakkingen in Pontivy naar Lorient (Canal du Blavet) en bij Nantes over de Loire landinwaarts. Voor een deel werden bij de aanleg rivieren gekanaliseerd, en vervolgens met elkaar verbonden door middel van voor die tijd vernuftige hydraulische oplossingen - waterbekkens, aquaducten en tunnels werden aangelegd om de hoger gelegen panden (verbindingskanalen) van water te voorzien. In 1842 werd het eerste gedeelte in gebruik genomen. In de jaren 1970 kwam een einde aan de commerciele vaart op de kanalen: door de grote dichtheid van sluizen en de beperkte capaciteit ervan was het niet langer rendabel voor het vervoer van vracht. De pleziervaart heeft gelukkig gezorgd voor het behoud en zelfs restauratie van deze kanalen en kunstwerken, die een uniek beeld schetsen van de vroegere binnenvaart. De noord-zuid verbinding wordt veelvuldig gebruikt door zeiljachten die van het Engels Kanaal (La Manche) naar de Atlantische Oceaan (Biskaje/Gasconge) willen varen, en verder varen er veel 'Houseboats' die hier ter plaatse kunnen gehuurd worden. Met eigen schip kan natuurlijk ook, maar dan moet je over zee komen, er is geen aansluiting met de Europese binnenwateren. Zeker voor beginnende schippers is het hier ideaal, er is geen beroepsvaart, en ook voor de rest is het hier heel erg rustig. Het sluispersoneel is enorm vriendelijk en behulpzaam, en de omgeving is prachtig groen. De sluiswachterswoningen zijn echte pareltjes en elke sluis lijkt een klein parkje met een overdaad aan bloemen. Momenteel ben ik in Redon, het centrum van de bevaarbare waterwegen, waar de 2 assen elkaar kruisen. Ik vaar nu verder de rivier de Vilaine af in zuidelijke richting, naar de Barrage d'Arzal, en daarna via de monding van de Vilaine naar de Golf van Biskaje, de Oceaan op. Dat klinkt heel gewichtig, maar uit ervaring weet ik dat het op de "Atlantique" een stuk gemoedelijker varen is als op de Noordzee. De golven zijn hier wel hoger, maar ook langer waardoor je er op een klein schip minder last van hebt. Het is wel altijd even wennen aan de oceaan deining, al heb ik zelf gelukkig weinig last van zeeziekte.
Op de foto's enkele sfeerbeelden van het Canal d'Ille-et-Rance en La Vilaine. Veel opnames van sluizen, het waren er dan ook heel wat.
Na een week op de Bretoense kanalen aangekomen in Redon, waar de mast terug recht kon worden gezet. Nu is het nog slechts enkele kilometers tot de Atlantische Oceaan. Het was een aangename en rustgevende afwisseling op de kanalen, 250 km en 64 sluizen scheiden het Engels kanaal van de oceaan, maar het personeel hier doet er alles aan om dit zo vlot mogelijk te laten verlopen, en de omgeving is prachtig groen en schilderachtig. (klik op "HD" voor goede beeldkwaliteit)
Ik heb nog ongeveer een maand over om enkele rustige zeiltochtjes te maken, naar Belle-Île en de Golfe Du Morbihan onder andere, en er zijn nog plaatsen vrij aan boord.
14/09/2011 23:43 - Dat zeezeilen is allemaal goed en wel, maar eigenlijk ben ik diep van binnen ook maar een zoetwatermatroos. Zo eens een keer een uurtje zeilen, dan een terrasje, s'middags nog een uurtje zeilen, aperitief erbij, dat is meer mijn ding. Hier op de Vilaine in Frankrijk heb ik het toch wel gevonden zeker. Alleen de Berenburg ontbreekt, maar dat leer ik ze hier ook nog wel drinken!
Eerst maar eens beginnen met uitrusten,
het zeil erbij op, dat staat goed op de foto's.
Je verwacht ieder moment dat er bij een volgende bocht een Skûtsje tegemoet komt.
Deze Friese koeien staan er nog een beetje onwennig bij, langs de oever van de Vilaine
En dan eindelijk een terasje, in La Roche-Bernard
Klik hieronder op de pijl naar links voor het vervolg van de reis
