Deze morgen om 9 uur vertrokken in Breskens, de zon scheen maar dat zou niet blijven duren, en bovendien krijg ik het getij tegen na de middag.
Het werd een beproeving tegen de elementen, het weer werd steeds onvriendelijker met windvlagen van 7 beaufort en golven die uit alle richtingen leken te komen.
Maar de oude Stippel heeft de stresstest goed doorstaan, en om 14 uur maakte ik vast aan de stijger van de RBSC in Zeebrugge.
18/07/2011 - Vandaag de hele dag gewacht tot de wind ging matigen. De voorspellers zegden dat dit in de avond zou zijn, het werd uiteidelijk 22 uur voor ik in Zeebrugge kon uitvaren. Op de foto het vertrek bij valavond (op de foto klikken om te vergroten). De wind was nu wel afgenomen, maar de golfslag zeker nog niet. Na in geen tijd tot voor de de vuurtoren van Blankenberge te zijn gezeild moest ik nog een slag over de andere boeg maken. Nu kwamen de golven niet meer van voor maar van opzij. Het lukte van geen kanten om de boot op koers te houden, en comfortabel was het allerminst. Zo ging het niet verder, ik besloot om terug naar Zeebrugge te varen. Dit duurde nu wel een pak langer, want alhoewel met de wind mee moest ik wel tegen de stroomzin in varen. Toen ik op nog geen 100 meter van de havenhoofden verwijderd was bedacht ik dat het water veel kalmer geworden was. Uit nieuwsgierigheid wijzigde ik de koers naar aan de wind, en nu ging het veel beter. Het liep al tegen middernacht maar ik besloot een tweede poging te wagen. Ondertussen was het tij gekeerd, opnieuw moest ik tegen de stroom in varen, maar deze keer ook nog tegen de wind. Enfin, een ervaren Noordzee zeiler had dat waarschijnlijk meteen al wel aangevoeld, dat het zolang niet zou duren voor die golfslag ging minderen. Dan had ik mij het heen en weer varen kunnen besparen. Zo leert een mens elke dag bij, en dat maakt het zeilen tot zo'n interessante hobby, je kunt dat 30 jaar intensief doen en nog steeds nieuwe dingen leren. Het heeft ook zoveel verschillende facetten: de ene dag maak je een ontspannend toertje op de Kempense kanalen met je pasgeboren neefje aan boord, en de volgende dag vaar je een uitputtingsslag tegen de elementen. Maar al dat gesleur aan koorden en zeilen wordt nooit saai, want daarnaast is er de navigatie: koers, snelheid, plaatsbepaling (met de gps is dit wel een stuk makkelijker geworden). Als beginnende solo zeiler moet ik nog wennen om te vertrouwen op de stuurautomaat. Dit elektronische speeltje houd de boot op koers terwijl ik mij bezig houd met de zeiltrim of het bestuderen van de kaart en almanak, maar echt gerust ben ik er nog niet in wanneer ik dan binnen in de kajuit zit. Een kwestie van wennen zeker, het lijkt er alleszins op dat de autopilot de boot beter op koers houd dan ik zelf, dus misschien worden we ooit nog wel eens goede vrienden, de stuurautomaat en ik. Om 01u30 maakte ik vast naast een vriendelijke Hollander met een Bavaria zeiljacht in de VVW haven in Blankenberge. Gratis internet hebben ze hier heb ik gemerkt, vandaar dit snelle bericht.
19/07/2011 - Vandaag maakt de kust haar reputatie van zonnigste regio eindelijk waar. De hele dag nog geen druppel neerslag gezien. Zo'n lange periode van droogte is haast ongekend. Het was nodig want na al het regen en buiswater van de afgelopen tijd was het aan boord door en door vochtig geworden. Ik heb dan ook de hele boot uitgemest en alles te drogen gelegd, en verder de tijd gebruikt om de mast nog eens te strijken (plat leggen), aangezien de verlichting niet goed werkte. Ook het schiemanswerk werd aangepakt, zo werd de ankertros van een nieuwe oogsplits voorzien (zie foto, erop klikken om te vergroten)
19/07/2011 - Ik hou van deze plek. Wanneer het voor de rest in België overal regent schijnt hier de zon. Maar de grootste attractie hier zijn toch wel de mensen. Zo zie je ze in het echte leven niet. Heerlijk om hier op de zeedijk rond te wandelen. Ter bekroning van de dag een groot pak met mayonaise en een cervela bij Frituur Carlo achter de Paravang.
Als ik een achtertuin had bouwde ik er mijn eigen Blankenberge.
Voor wie er nog nooit is geweest, naar het schijnt kun je er ook over land komen. De toegang is gratis. Een aanrader!
26/07/2011 - Gisteren van Blankenberge naar Oostende. Helaas niet verder geraakt aangezien de wind weg viel in de avond. De duurste haven tot nu toe, maar daarvoor lig je dan ook midden in de arena. Nog nooit zo op mijn bord gekeken bij het ontbijt.
26/07/2011 - Het gaat vooruit, al is het met kleine stappen. De laatste haven voor la douce France. Vanaf morgen schijnt alle dagen de zon! Op de foto de Stippel tussen de staketsels van Nieuwpoort.
28/07/2011 - Gisteravond aangekomen in Gravelines, een kleine getijdenhaven tussen Duinkerke en Calais. Ik had op voorhand gebeld vanuit Nieuwpoort om zeker te zijn van een plaats. Om 16 uur vertrokken om met het tij naar het westen te zeilen, en tegen 21 bereikte ik de ingang van het lange kanaal dat tot in het centrum van deze vestingsstad voert. Om 22 uur lag ik voor de sluis die toegang geeft tot de haven. De sluis stond open maar de brug die erover ligt was gesloten. Ik was al bang dat ik de nacht met mijn boot liggend op een zij in het droogvallende kanaal moest doorbrengen. Maar niet in Frankrijk! Vanuit het halfduister kwamen 3 mannen die begonnen slagbomen te sluiten en aan een rad te draaien, en langzaam opende de brug en kon ik doorvaren. Aan de stijger werd ik onthaald door 4 jongens die aan hun boot aan het werken waren, en die spontaan een glas wijn (plastiek beker) wijn aanboden. Vive La France!
De Stippel in het bassin van de Port de Gravelines
31/07/2011 - Afscheid nemen is lastig. Na enkele dagen in deze sympathieke haven hebben verbleven valt het niet mee om te vertrekken. Maar het weer is prachtig, al is er weinig wind, maar met de stoom mee moet het lukken om deze avond Calais te bereiken. Samen met Blankenberge was dit tot nu toe het meest aangename verblijf. Het lijkt erop dat de havens die het lastigst te bereiken zijn de tofste zijn. Hier liggen ook meestal kleinere boten, een heel verschil met Breskens of Zeebrugge.
Zicht op de havengeul naar zee vanop de vestingswallen van Gravelines. Deze sluizen zijn niet voor de scheepvaart maar regelen het peil van het water in de gracht die volledig rond de stad loopt.
Dezelfde sluizen van de andere kant, bij eb. Rechts op de kaaimuur het bord "Visitors" met een pijl naar rechts richting jachthaven. Het is wachten tot hoogwater voor hier terug boten kunnen passeren.
Zicht op de geul vanaf dezelfde plek.
Petit-Fort-Philippe, met de vuurtoren van Gravelines
De toegang tot de havengeul. Bij eb valt deze volledig droog, zie de eb lijn achter de pier. Moet ik hier met mijn boot door?
.
De voorhaven. Het lijkt wel of de hele mensheid op de vlucht is, met boot of zwerfwagen.
De vuurtoren van Gravelines.
De jachthaven bevind zich in een gedeelte tussen twee tij sluizen. Een complex systeem dat ervoor zorgt dat er geen zout water landinwaarts komt. Twee maal per dag, wanneer het waterpijl aan beide zijden van de sluis gelijk is kunnen er gedurende 3 (!) minuten schepen passeren van de Noordzee naar de rivier de Aa en vice versa.
De vrouwen van Gravelines in druk gesprek, op de remparts van de oude stad.
Om 16 uur vertrok ik uit Gravelines, richting het westen langs de Opalen Kust. Twee uur later was ik bij Calais, en ongeveer op hetzelfde moment viel de wind volledig weg. De verleiding was groot om deze haven aan te lopen, maar ik zag enkele jachten rondjes draaien om te wachten op groen licht om tussen de veerboten naar binnen te varen, en de gedachte om daarna nog tot 23u30 op een onrustige plek aan een boei te moeten wachten op hoog water om het dok van de jachthaven te kunnen invaren stond mij ook al niet aan. Ik besloot dus maar om deze kelk te laten passeren en verder te varen naar Boulogne. De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat ik 2 uur op de motor heb gevaren, maar rond 21 uur kwam de wind opzetten uit het oosten, zoals voorspeld, en het laatste stuk in zuidelijke richting heb ik nog heerlijk kunnen zeilen.
Stippel in het Nauw van Calais, voor de Côte D'Opale.
De Stippel vaart het Engels kanaal op. De engte tussen Calais en Dover is overwonnen. Op de achtergrond Cap Griz-Nez bij zonsondergang, Hier doe je het allemaal voor!
01/08/2011 - Boulogne-sur-Mer is eigenlijk een heel aangename stad. Bij aankomst krijg je het gevoel van een echte grote stad binnen te varen, maar schijn bedriegt. Achter de na-oorlogse benedenstad ligt de bovenstad, met volledig (alweer) intacte vestingsmuren.
01/08/2011 - Sinds de passage van Cap Griz-Nez is de invloed van de oceaan veel groter geworden. De kleur van het water veranderd langzaam van groen naar blauw, en de eb en vloed stromen gaan in omgekeerde richting. Als ik het goed begrijp komt de vloed in de Noordzee van het noorden, en in het kanaal van het zuiden (de Golfstroom). In het nauw van Calais komen de beide samen. In elk geval is het verschil tussen hoog- en laag water fors toegenomen, hier in Boulogne was het verval vandaag 7 meter. Op de foto de haven bij eb (er op klikken om te vergroten). Als het vloed is komt het water tot waar de stenen van de kaaimuur wit zijn. Ik had deze middag eigenlijk ook een foto moeten maken vanuit hetzelfde
standpunt bij vloed, om het verschil goed te kunnen zien. De sluizen waar nu een waterval uit komt werden een paar uur geleden nog gebruikt om schepen door te laten, nu steekt de bodem enkele meters boven het water uit. Morgen moet ik met hoog water bij Étaples zijn, er komt heel wat rekenwerk kijken bij het zeilen.
Klik hieronder op de pijl naar links voor het vervolg van de reis
De haven van Étaples heeft een lastige aanloop, die bij eb volledig droogvalt. Gelukkig zijn de mensen in deze haven heel behulpzaam en vriendelijk. Ik werd ontvangen alsof ze op mij gewacht hadden. De oude vissershaven ligt diep in de baai van de Canche, en valt eveneens voor een groot gedeelte droog. Het is een facinerend natuurgebied, dankzij het spel van de getijden veranderd de omgeving voortdurend. Zeehonden moeten hier ook veel voorkomen, maar helaas heb ik er weeral geen gezien (ik heb de groeten dus nog steeds niet kunnen overbrengen).
05/08/2011 - Ik ben woensdag nacht, of eigenlijk donderdag morgen, volledig uitgeput aangekomen in Dieppe. Ik kon in Étaples pas vertrekken met hoogwater om 16 uur, en kreeg op het laatst het tij tegen. Die laatste 10 mijl hebben mij 3 uur en 10 liter benzine gekost, opboksend tegen wind en stroom. Gelukkig werd ik beloond met een beschutte ligplaats midden in de oude haven in de stad, waar rond het leven afspeelt.
07/08/2011 19:07 - Ik hou niet van deze plek. Vier dagen al zit ik hier vast. Twee pogingen heb ik ondernomen om hier weg te raken. Gisteren opgegeven, na 2 uur met motor bij tegen wind en golven op pas 6 mijl opgeschoten, met nog 25 mijl voor de boeg tot de volgende haven, Fécamp. Ik heb mij er nu bij neergelegd hier een aantal dagen te moeten wachten, tot moeder natuur mij gunstiger gezind zal zijn. Wij westerse mensen zijn dat niet gewoon, te moeten wachten omwille van factoren die we niet in de hand hebben. Voor alles moet er direkt een instant oplossing voorhanden zijn. Maar er is geen helpdesk voor windrichting problemen. Misschien is het niet zo slecht om eens een keer verplicht rust te nemen.
In elk geval heb ik gisteravond op de terugweg naar Dieppe genoten van 2 uur heerlijk zeilen met de wind vanachter, zonder motor. De zon kwam na een zwaar bewolkte dag in extremis toch nog even onder het wolkendek vandaan, wat een prachtig kleurenspel op de witte krijtrotsen opleverde.
Zicht op Dieppe
Voor het strand van Dieppe, met het kasteel en links het casino
13/08/2011 - Eindelijk is er wat minder wind. Wel nog altijd recht van voor, maar ik ga vandaag toch maar weer eens een poging (de vierde) wagen om Fécamp te bereiken. De laatste keer moest ik terugkeren omdat een van de zijstagen (de staalkabels die de mast overeind houden) op het punt stond te breken. Na lang zoeken heb ik in Dieppe een adres gevonden waar ze een nieuwe konden maken.
Best handig zo'n vismarkt in de buurt. Zo hoef je er zelf niet voor het water in!
Met de bus een bezoek gebracht aan Le Tréport. Normandië heeft veel mooie kustplaatsen.
15/08/2011 11:18 - Vandaag schijnt zowaar de zon! Ik dacht het in Normandië nooit ophield met regenen. en de voorspelling voor de komende dagen ziet er ook goed uit, het werd tijd want ik begon het aardig beu te worden, het is augustus, de zon moet schijnen, daar heb ik recht op!
Vandaag verder naar het westen, waarschijnlijk Le Havre of Caen
In Fécamp is met een mes een stuk van het land afgesneden lijkt het wel.
Tussen Fécamp en Le Havre ligt Étratat. De krijtrotsen, die op de meeste plaatsen recht naar beneden gaan, hebben hier door eeuwenlange erosie en door een onderaardse rivier hun huidige vorm aangenomen.
De Stippel zeilend voor Étretat, met de uitgeholde rots, l'Arche
l'Arche en l'Aiguille. Er bestaan mooiere foto's er van. maar nooit vanaf de Stippel genomen!
Nog eens dezelfde plek vanuit het westen (klik op "HD" voor goed beeld)
16/08/2011 - Op maandag 15/8 aangekomen in Le Havre. Van deze stad was na de gevechten in 1944 niets meer over. Ik ben de volgende ochtend meteen verder gevaren, kan er dus verder weinig over zeggen.
17/08/2011 18:04 - Gisteren hier aangekomen, geen grote afstand afgelegd dus, er was dan ook weinig wind. Ik moet nu gaan bekijken hoe ik naar Saint-Malo kom, het wordt een lastig stuk, met veel getijdenhavens.
Gisteren in Deauville de Franse Douane aan boord gehad, en vandaag Neptunus. Die Belgische vlag heeft toch wel nadelen, heel mijn voorraad Westmalle moest er aan geloven! (Nous aimons bien les produits Belges...)
op de gps is het moment te zien waarop de Greenwich meridiaan wordt overschreden (2de regel op het scherm)
.
