Het zijn van een Stijn

Vandaag een vroege (vanaf 5u10) op lijn 21. Totaal geen problemen (ik ben zelfs vrij wakker voor iemand die al van 4u30 met de wekker wakker schoot) en een bijzonder rustige dag met een rustige spits. Mensen waren natuurlijk afgeschrikt dat "de sneeuw de ochtendspits in de war zou sturen".

Vanaf 10 uur is het in Antwerpen (heel lichtjes) beginnen sneeuwen. Ik had nog nooit in sneeuw gereden, maar een uur later was ik al klaar, dus erg veel ervaring heb ik niet opgedaan. In dat uur ben ik wel niet één keer geslipt of hinder ondervonden van de sneeuw.

Thuis wel, daar ben ik met mijn natte zolen pardoef van de trap gevallen in de gang van het appartement. Geen nood: de trap heeft niets.

Vorig jaar, in december, was de sneeuw wel een catastrofe. Toen 'werkte' ik al bij de Lijn. Werken tussen aanhalingstekens, want ik was in opleiding. Toen had ik mijn rijbewijs nog niet. Op die dag moesten we examen manoeuvres doen. Eén persoon heeft dat kunnen doen, en is geslaagd, maar slipte voortdurend op de parking van de rijschool. Vandaar werd het onze uitgesteld en werden we al in de namiddag huiswaarts gestuurd. Op zich jammer, want de sneeuw biedt een unieke kans om ons die speciale weersituatie aan te leren. Op de parking dan.

Geen sneeuwproblemen dus. Ook niet om met de bus naar Zoersel, naar mijn papa, te gaan. De bussen reden op tijd. De eerste chauffeur reed zelfs alsof er geen sneeuw lag. Hij is ook niet uitgeschoven.

Ik lag er met mijn fiets wél bijna, maar dankzij mijn super-de-luxe jongmenselijke reflexen heb ik dat verijdeld. Lees: ik heb geluk gehad.

Sneeuw. Dat zijn mijn meest gelukkige dagen. Ik ben al dagen op voorhand opgewonden omdat het zou gaan sneeuwen. Ik vind niets zo mooi als dat.

Wat betovert de wereld meer dan sneeuw? Al die lelijke beton, al die lelijke asfalt, alles wat lelijk is, wordt zachtjes toegedekt met een stralend tapijt (ik hoor sommigen denken: "totdat het van die vieze, zwarte drek wordt!"; weg met die negativiteit, er is meer sneeuw dan drek, nah!). De wereld ziet er anders uit. En ze klinkt ook anders. Niet alleen dempt de sneeuw alle geluid, behalve het knerpen van voetstappen, ook wordt iedereen rustig omdat ze allemaal schrik hebben te vallen of uit te schuiven. Alles gaat trager dus, maar zo wordt alles aangenamer.

"En de koude dan?" hoor ik u vragen. Voor mij is koude absoluut geen belet. Integendeel, ik hou van koude. En wie er niet van houdt, die moet zich maar lekker warm aankleden. Gezellig, toch?

Sneeuw. Samen met mijn beste vriend worden we er helemaal vrolijk van. En in het donkere bestaan mag dat wel eens. Witheid. Stralende, pure witheid. Een wit wonder, dat de wereld in een paar minuten verandert. Kom maar op, lieve sneeuwvlokjes, en maak mijn leven mooier!

Zo, genoeg in de zevende hemel gezeten. Straks denken ze nog dat ik iets gesnoven heb. Een vlokje sneeuw misschien?