Hier enkele foto's voor al de mensen in België die klagen over de sneeuw.
Er staat ook filmpjes op facebook
Ik wou vandaag naar de fitness gaan, maar de bussen reden niet, hopelijk zijn er binnen enkele uren sneeuwruimers gepasseerd en kan ik toch de bus nemen.
Gisteren zijn we met de groep uitgegaan. Eerst zijn we met ons allen op een appartment van Anne (klasgenoot). We zijn pizza gaan halen (ik spaghetti) en hebben ons ginder volgeboeft. Het is er de gewoonte om u thuis eerst zat te drinken en dan pas uit te gaan, want alcohol in pubs is duur. Tine, ik en Viktor waren zelfs niet tipsy, maar de anderen hadden er op momenten toch goed van. We zijn dan tegen 21.30 naar de Academian gegaan. Ik ben binnen geraakt met mijn bandje dat ik terug aan elkaar heb geplakt met plakband. Foto's hiervan zijn te zien of facebook.
Mensen in Zweden hebben niet graag dat je naast hen op de bus zit, maar met 4 tesamen naar toilet gaan kan dan geen kwaad blijkbaar. Er was ons verteld dat er heel veel volk ging zijn en dat ze sletterig zouden gekleed zijn. Geen van beiden was waar. Maar ik heb dit nogal gehoord van 'veel volk', ik denk dat hier niet weten wat veel volk is. 'S morgens in Gent proberen den bus of tram proberen nemen, met als voordeel dat je niet kan omvallen omdat iedereen zo dicht op elkaar staat, dat is veel volk. En van dat sletterig was ook niet veel aan. Het was eigenlijk heel vergelijkbaar met België.
Het is hier wel zo dat een een cafe of dancing maar 5u mag open zijn, dat wil zeggen dus van 21u tot 2u. Maar het meeste is al dicht om 22u, zoals de cinema enzo. We zijn dan om 23u naar huis gegaan, zodat we er de volgende dag op tijd uitkonden. En dat was ook zo.
We hebben vandaag over psychiatrische modellen bezig geweest. Nadien hebben Tine en ik de bibliotheek bezocht en wat boeken voor ons eindwerk meegenomen. Kben fier op mezelf, ik heb al uit 1 van de 3 boeken het meest belangrijke gehaald en in Word opgesteld. Ik moet er hier gewoon voor zorgen dat ik niet uit het oog verlies, we moeten zoveel doen. Mij kende resulteert dat in alles chaotisch doen en niets afgewerkt krijgen. Dus dat is hetgeen waar ik nu op let en dat mij lukt. Voor mij een hele prestatie.
Deze avond opnieuw gaan trainen. Kheb mijn eerste vriendje gemaakt in de fitness. Het was een bicep-curler die mij vroeg om te hem te helpen op zijn sticking-point (forced reps with assistence noemen ze zo iets). Het leuke is wel dat ik altijd het squatrack voor mij alleen heb. In Zweden trainen ze allemaal hun armen, en vanaf ze iets zwaardere gewichten gebruiken nemen ze handschoentjes en trainen ze in kooien met gelijders. Ik snap niet waarom, alsof wanneer je ooit iets boven je hoofd moet wegzetten dat dit dan ook in gelijders gaat zitten, maar kom, het zal wel aan mijn veel te praktische ingesteldheid liggen. Maar ik klaag niet, zoveel te beter voor mij, dan kan ik het leuke speelgoed gebruiken.
Ik moet dringen wat meer slapen, want ik val bijna in slaap in de lessen of tijdens groepswerken. Mijn medestudenten maken grapjes dat ik zit te dutten met mijn ogen open, misschien hebben ze wel gelijk. Maar dit komt omdat ik tot een uur of 21-22u werk voor school en nadien begin te skypen of na films kijk tot 2u ofzo. Het is zo een beetje een combinatie van veel werk maar weinig zin. Ik probeer mijn best om zo stukken af te werken en dat lukt wel, dus daar ben ik fier op.
Ik heb al enkele keren proberen contact opnemen met mijn contactlerares in Zweden voor mijn keuzemodule. Maar die reageert niet op mijn mails, ik geraakt niet op de website en moet tegen 22/02 een taak indienen. Ik heb dan proberen mijn contactpersoon in België contacteren, maar ik kreeg een automatische mail terug dat die in krokusvakantie is. Dusja ... Ik heb nu aan Rickard gevraagd wat ik kan doen en we zullen wel zien. Als het niet doorgaat is het ook voor volgend jaar. Ik zou eigenlijk zelfs blij zijn moest het zo zijn. Voorlopig sleur ik mij zo een beetje door het schoolwerk, zonder te weten hoeveel het is -ik wil/durf niet kijken- en met een zeker onverschilligheid.
Sebiet eten maken en dan gaan fitness, ookal ben ik moe, als ik die bar zie met 100kg aan en omhoog duw zijn even alle andere onaangename gedachten weg en voel ik mij goed. Want in dit ben ik wel goed in, gewoon duwen en blijven duwen totdat die hoop ijzer die eigenlijk alleen maar naar beneden wil weer omhoog moet, met of tegen zijn zin. Hier blokkeert mijn hoofd niet, hier komt alles vrij, word mijn hoofd leeg en gaat alles beter...
Ik heb mijn verblijf in Zweden vandaag iets aangenamer gemaakt. Ik heb mij een bureaulamp, een blender en een webcam gekocht. Die blender deed wel effe pijn, toen ik merkte dat we al een staan hadden. Maar ik ben dan toch blij dat ik hem gekocht heb, ik kan hem meenemen naar België, ik wou er eigenlijk al lang een hebben. Ook was het spijtig van die webcam, er zit er één ingebouwd in mijn laptop, maar om een of andere dwaze reden wil die ni werken, alsook enkele toetsen niet.
Vandaag heb ik voor het eerst naar mijn stageplaats geweest. Het was een heel vriendelijke en zachtaardige mensen. Voor ergo mensen, hij doet wat denken aan een oude Stefaan De Rijcke. Zijn Engels was wat verroest zei hij zelf, maar dat is wel logisch voor zijn ouderdom, maar hij doet zijn best, hij heeft zo woordenlijsten liggen enzo. Hij heeft mij rondgeleid in enkele therapielokalen en een woordje uitleg gegeven. Maar hij wou niet teveel uitleg geven, de rest is voor wanneer ik toekom. Grappig is wel dat er meer personeel is dan patiënten, maar dat is misschien wel nodig, er zitten redelijk wa geïnterneerden (misdaad maar niet naar gevang, wel naar instelling). Ze hebben daar zo een alarmsysteem als er iets misloopt komt iedereen naar u gespurt.
We moesten vandaag ook met de groep een casus bespreken, maar ik heb daar figuurlijk op iemand haar tegen getrapt. Ik zei dat ze nogal veel praatte. Plagen doen ze graag ze, maar geplaagd worden is toch precies iets minder. In de namiddag was ik er natuurlijk niet meer bij want ik was naar mijn stage.
Kheb het zo een beetje gehad met studeren. Maar ik ben niet alleen, Tine heeft er nog erger van dan ik. Maar ik probeer gewoon nu zo stukjes af te werken en een overzicht te bewaren, niet te stressen en stoppen als het niet meer gaat. Dit heb ik geleerd uit mijn ervaring begin dit jaar, met stage en eindwerk dat fout ging.
We hebben zo ontdekt dat we boven nog opslagruimte hebben, dus we hebben heel gerief naar boven verhuist. We hebben daar ook een ladder gevonden die naar een luik in het dak gaat. Wie weet gaan we van daaruit wel eens foto's nemen en op de blog plaatsen.
Btw, ik ben vandemorgen eindelijk eens op tijd uit mijn bed geraakt. Mijn hoofd vertelde mij wel dat ik mezelf verloochende, maar ik ben dan toch maar gewoon onder de douche gestapt en gewacht tot ik wakker werd.
