Om 5.50 loopt de wekker af en snooze ik nog ongeveer een
kwartier. Dan moet ik meestal haasten om nog op tijd gewassen te zijn, te
kunnen eten en eten klaar te maken om mee te nemen. Tegen 6.50 is de bus er
waar ik dan ongeveer een 20min hersendood opzit. Tegen 7.20 kom ik dan Thomas
zijn bureau binnen en we gaan dan op ons gemak naar beneden om het verslag te
horen van wat er sinds vorige dag met de cliënten is gebeurt. Rond acht uur is
dit dan gedaan en is er fika tot 8.30 dacht ik. Dan word het dagschema samen
met de cliënten overlopen.
Vanaf hier valt het zo wat te zien wat er gepland staat.
Ofwel word er nog koffie gedronken tot 10u, of gaan we terug naar de bureau
voor wat papierwerk. We zijn ook eens naar de winkel geweest om wat
ingrediënten om in de namiddag te koken. Maar meestal is het gewoon de tijd
proberen vullen tot 12u.
In de namiddag doen we dan bijvoorbeeld een kookactiviteit
om te zien hoe de cliënt functioneert. We letten dan bijvoorbeeld op hoe hij
problemen oplost, of hij gestructureerd werkt of hij deelstappen makkelijk onthoud,
. Tegen 15u is er dan weer fika voorzien, maar soms beginnen we daar veel
vroeger aan en tegen 16.15 is de werkdag afgelopen. Maar meestal stoppen we een
heel eind vroeger.
Volgende week zou er wel meer te doen zijn. Ik hoop het
toch, want zoals nu is het toch wel uberrustig.
Ik was al een 2x naar mijn stageplaats geweest om wat informatie te krijgen, maar nu was de eerste dag dat ik echt op stage moest staan. Ik moet zeggen dat ik het aangenaam vind. Mijn mentor Thomas is enorm rustig en heeft wat moeilijkheden om zijn Engelse woorden te vinden. Vandaag hebben we mijn sleutels en toegangskaart in orde gebracht alsook mijn persoonlijk alarm. Het is zo dat ik op een dienst sta waar mensen zitten die een misdaad begingen maar door hun psychiatrische stoornis niet in de gevangenis moeten.
Het is echt vreemd, ge zou het die mensen echt niet geven. Ge hoort zo dat er een iemand vermoord heeft, een ander mensenhandel van in Thailand regelde of op zijn vrouw sloeg. Die mensen lijken heel vriendelijk maar tegelijkertijd soms wereldvreemd en teleurgesteld in hunzelf en de situatie waar ze in terecht gekomen zijn.
Zoals ik al zei was het heel rustig. Om elf uur was mijn rondleiding ten einde en hebben we gewoon gewacht tot het middagpauze was om te kunnen eten. In de namiddag hebben we fika gedronken met enkele bewoners om ze te activeren, om in andere activiteiten die wel een doel hebben, deel te nemen. Nadien moest Thomas naar de tandarts dus ik was om 15u al naar huis. Vanaf morgen moet ik elke dag van 7.30 tot 16.15 op stage. In de vrije tijd dat ik heb ga ik proberen om wat taken te maken zodat ik 's avonds wat relaxer kan zijn. Ik mag ook later komen omdat er 's morgens enkel een overdracht is die in het Zweeds verloopt. Maar of ik nu om 6u opsta of om 8u, uit bed ga ik toch niet willen. Op die manier krijg ik iets gedaan op mijn dag en zit er wat structuur in.
Ik vind het aangenaam op stage, maar heb toch een beetje spijt dat het geen fysieke revalidatie is. Op het examen ga ik die ervaring niet kunnen gebruiken (fysieke revalidatie is het enige examen dat ik nog heb in België, en ons was verteld dat Zweden enkel fysieke was, niet dus). Langs de andere kant ben ik ook blij dat ik bij een rustig persoon als Thomas op stage sta, want als ik Tine hoor vertellen is haar mentor heel chaotisch, wat ik soms kan verdragen, maar mij misschien ook wat schrik zou aanjagen.
Ik heb enorm genoten van het weekend met Khristine. Alles
was redelijk goed geregeld, ons dagen zaten gevuld en we hebben van de zon
kunnen geniet. Alleen spijtig dat er door het paasweekend veel dingen gesloten
waren, of op andere uren pas opengingen/reden/varen.
Vrijdag
Ben ik Khristine gaan ophalen aan de luchthaven. Ik heb er
een uur staan wachten, en telkens er mensen toekwamen hoopte ik dat ze er bij
zat, ookal was haar vliegtuig nog niet eens geland. Na het nodige geknuffel
hebben we de bus genomen naar het centrum van Göteborg om daar even rond te
lopen en de volgende bus te nemen. De gehele tijd hebben we zitten praten en
nooit verder dan 10cm van elkaar weg geweest. Eens aangekomen in het hotel was
Khristine verbaasd over hoe mooi het was en al het lekkers die op de tafel
stond. Ik had twee bedden tegen elkaar gezet zodat we een slaapeilandje kregen
i.p.v. twee aparte bedden.
Zaterdag
Hebben we lekker lang uitgeslapen en het gratig ontbijt
gemist. Dus zijn we maar meteen overgegaan op het middagmaal. We konden uit een
aantal dingen zelf kiezen en als dessert was er een lekkere verfijnde
chocoladetaart. Nadien zijn we naar het winkelcentrum geweest waar Khristine
heel gelukkig was met haar nieuwe mini-handtas en mini-portefuille. Ze heeft
vanaf nu ook een horloge, ze is het alleen nog niet gewoon :p. Maar de kleren
hier vond ze toch niet zo mooi. Omdat er verder niet veel meer te beleven viel in
het winkelcentrum zijn we snel eens naar ons appartement komen kijken om op
tijd terug te zijn voor onze voetmassage. Het was een reflexorische voetmassage
met een spiritueel tintje aan. Ik vond het nog aangenaam maar de plaatsen die
pijn deden ging ze extra behandelen zodat het nog meer pijn deed. Het idee was
dat deze pijn van ergens komt, stressvolle situatie, angsten, overdreven
arbeid, en dat ge zich vastzet in bv uw maag. Door op de plek van de voet de masseren
dat met de maag overeenkomt moest ge tegelijkertijd die pijn proberen loslaten
en laten verdwijnen. Ik moet eerlijk toegeven dat de pijn verminderde maar niet
echt weg was. Khristine vond die pijn net iets minder leuk.
Zondag
Steven kon niet uit bed. Maar dat was geen verrassing. We
hebben lekker ontbeten en voor we naar Gränna vertrokken zijn we eerst even
mijn schoolcampus gaan bezoeken. Gränna zelf is mooi, maar veel valt daar niet
te beleven. Ene Andree was een poolreiziger en nu is alles in die stad naar die
persoon genoemd, ook het eethuis dat me toen het ultieme geluk bezorgde. Buiten
in het zonnetje zitten met hamburger en frietjes, naar mensen gapen, iedere
levensgenieter weet waar ik over spreek. Nadien zijn we enkele winkeltjes enzo
gaan bezoeken waar Khristine alle souvenirs voor haar ma gevonden heeft en waar
we veel snoep hebben gekocht. Die typische rood-witte, J-vormige snoep word
daar gemaakt. Nadien zijn we naar het eilandje Visingso geweest waar er enkel
kan gewandeld of gefietst worden. Om onze avond in stijl af te sluiten zijn we
in La Mia Pizzeria tegen ons appartement een gigantische pizza gaan eten,
geloof het of niet, zelf ik ALS Khristine hebben volledig te pizza opgekregen.
Ik kan u zweren, ze zijn groooooot. We waren toen te moe om nog naar de cinema
te gaan en zijn gewoon meteen huiswaarts (of hotelwaarts dan toch) gekeerd.
Maandag
Khristine kon niet uit bed (yes, ik niet alleen). Na
schandalig lang snoozen hebben we ontbeten en ons klaargemaakt voor ons
vertrek. Eerst effe een stop gemaakt in ons appartement om wat gerief af te
zetten en mijn sporttas te maken die Tine later de op avond mijn in
drughandelaars stijl gaat overhandigen in het station. De fitness was maar tot
21u open en ik was pas om 20u in het station, dus was dat de enige mogelijkheid
om alsnog te kunnen gaan trainen.
Dus omdat we moesten wachten op onze bus in het station
hebben we een overdreven grote muffin en cookie gegeten met een super glas
chocomelk. In Boras was er geen zak te beleven, alles dicht. Maar wat wel open
was, was het lekkerste steakhuis van Zweden. We kregen de menukaart met veel
suggesties op, maar we wezen promt naar buiten dat we de steak met gebakkan
patatjes wouden dat zo smakelijk stond uitgebeeld op een plakaat. Na ons vol te
proppen met de steak van ons leven zijn we vertrokken naar Göteborg waar we ons
laatste uur samen op bankjes konden doorbrengen.
Hieronder (of boven, ik weet niet waar ze gaan komen) heb ik
enkele fotos gezet. Meer zijn er te zien op facebook
Hotel
Bibliotheek
Plein campus
Khristine blij bij het zien van Zwanen
Oude apotheek in school
Sofia Kerk in Jönköping
Voldaan bij Andree
Snoepwinkel
Altijd warme voeten
Kasteel op Visingso (eiland in midden van Vattern-meer)
Gränna
Boras
Super lekkere steak
