De cholera is zijn weg aan het banen in PAP. Elke dag krijgen onze ziekenhuizen 100den patienten te verwerken. We hebben te weinig plaats voor de tenten en de stock. Zondag hebben we opnieuw een full charter vanuit Belgie gekregen. Niet alleen met medicatie en materiaal voor de cholera urgentie maar ook voor de projecten. Het heeft me 2 dagen gekost om alle dozen na te kijken. Door het transport en het gooien met de baxterdozen zijn er veel dozen beschadigd en doorweekt aangekomen. Door de slechte kwaliteit van de dozen was het onmogelijk om in 2 verdiepen te werken. Als we het dan toch hadden gedaan waren die paletten de dag erna omgevallen. Nog meer beschadigde dozen. Maar om de 20000 dozen ringer te stockeren moeten we wel stapelen. Eind deze week verwachten we nog 10000 L ringer. Hopelijk in betere staat.
Woensdagmorgen had ik het toch even heel moeilijk. Dinsdagavond heb ik tot laat zitten werken om de packinlijsten na te kijken en te kijken wat we ontvangeb hebben. Woensdagmorgen kwam alles tesamen: telefoons voor spoedbestellingen, vraag naar de inventaris van de stock, ORS oplossing maken, de bestellingen voor de projecten... Dan heb ik eens goed de frisse lucht van de apotheek ingeademd, de stress opzijgezet en gegaaaaan!!! Wat een hectische weken. werken 7 dagen op 7 vreet aan je, zeker als je dan nog niet slaapt. Echt nood aan ontspanning.. Zoals iedereen hier.
Ik ben hier jaloers op de Spanjaarden. Zij hebben een apotheker voor de urgentie en een apotheker voor de projecten. Terwijl onze stock en werk veel groter is en ik hier alleen 10 projecten gereer. En dan nog eens half handicapee ben...
Met mijn arm is het intussen beter. Ik beweeg ermee maar bepaalde bewegingen doen nog pijn. Ik heb hier natuurlijk teveel werk om die stil te houden en na een dag met dozen sleuren voel ik het savonds wel. Nu, het zeulen beperk ik. De gebroken tenen doen wel nog pijn. Ondanks het feit dat ze ingetaped zijn. Maar hoe kan zoiets rustig genezen als je kilometers aflegt per dag.
Komaan e, de motivatie is er , het lichaam bijna. Ik ga er hier nog een maand mijn restjes uitpersen.
