Cholera+zware aardbeving+tropische cycloon en ik zit hier immobiel
Dinsdag was de grote dag voor de receptie van de grote vracht geneesmiddelen die vanuit Belgie kwam aanvliegen.
Rond 10u ging het vliegtuig landen, dan dedouanement, camions inladen en files trotseren. Dus tegen de middag zou de lading toekomen. Ik had al alles voorzien: ruimte maken, tent plaatsen. Die morgen was er dus niet veel te doen dan te wachten, dus ik dacht, laten we beginnen met inventaris, die normal gepland was deze week en die ik per se wil houden om mijn analyses van de stock te maken. We zouden beginnen met vaccins en de families die we niet zo veel aanraken zoals bedden, autoclaven
Dus, ik op zoek naar een ladder want dat material bevindt zich bovenaan de rekken. Ik ben de ladder opgeklommen en beginnen tellen. Plots schoof de ladder achteruit en ben ik 3 meter lager op de grond terecht gekomen. Ik ben op mijn 2 knieen gevallen en mijn voeten zaten vast onder de ladder. Met mijn linkerarm heb ik me proberen tegen te houden. Eerst moest ik bekomen van de shock. Maar toen kwam de pijn in de arm en begonnen mijn voeten te zwellen. Ik kon niet meer in mijn schoenen.
Ik ben dan naar project Sarthe gegaan om fotos te laten nemen. Andrea en Monica waren daar als orthopedisch chirurgen en Monica zag heel subtiel een barstje in mijn arm.
Maar voor de opvolging en de zekerheid moest ik fotos laten nemen in stad.
Gelukkig werkt Handicap International in Sarthe en ze hebben mijn rechterknie ingetaped en een draagberrie voor mijn arm gemaakt.
Dus op naar tstad waar ze mijn arm in onconmfortabele posities hebben gewrongen om fotos te nemen. Ik had nog altijd niets tegen de pîjn ingenomen en zat daar te wenen van de pijn. 2 dagen later het verdict: een gebroken teen, een fatpack ter hoogte van linkerelleboog (door contusie veroorzaakt en wat een teken is voor een fractuur) en een zeer pijnlijke rechterknie. Ik mag dus niet werken en dat terwijl we hier een crisis hebben. Het frustreert me enorm. Een hele week dus vanop mijn zetel liggen bellen, rapporten typen en verveling...
Het is nu zaterdag en ben stiekem toch naar de stock gegaan. Er waren spoedbestellingen voor ORS zakjes. Tot zover kon in delegeren, maar toen ze ook nog belden voor geneesmiddelen, labopotjes en handschoenen heb ik de hulp van Marco ingeroepen. Ik kan zelf niets opnemen, het bewegen met mijn kruk verloopt moeizaam. Maar kijk, mijn straf van alles alleen te willen doen...
Maar de cholera is hier nog niet de enige ramp. we verwachten nog een grote aardbeving en een tropische cycloon Tomas van categorie 4 die mogelijks Haiti een bezoekje kan brengen.
Een weekend zat er niet echt in: spoedbestellingen klaarzetten, donaties aan andere ngo's, over en weer rijden naar stock,...
Het is nu maandagavond en ik zit versleten, pokkezwart en ruikend naar chloor achter mijn PC. Er is een full charter aangekomen vanuit België met tienduizenden liters Ringer, honderden perfuseurs, catheters, naalden, spuiten, chloortabletten, cholera-kits, emergency food, ORS, ... Om deze hoop te kunnen wegzetten heb ik me de hele dag beziggehouden met het maken van plaats. Dus mijn mooi ingerichte rekken mocht ik gaan opbreken. De inhoud van de rekken heb ik getransporteerd naar leegstaande containers, het chirurgisch materiaal in een andere container. Ik denk dat ik een plaats van meer dan 100 m³ heb vrijgemaakt en dat zal nog niet voldoende zijn. Ik heb ook gevraagd een tent buiten te plaatsen om al het materiaal dat niet gevoelig is aan de warmte daar in op te stapelen.
Morgen komt de lading toe. Ik heb daarnet een kleine reunie gehad met mijn staff, hoe we het gaan aanpakken. Mannekes, het wordt een uitdaging. En op de koop toe hebben we niet genoeg palletten om alle dozen op te zetten. Als het heftig regent, regent het hier binnen in de stock.
Soit, voorbereidingen worden getroffen om de cholera buiten Port-Au-Prince (of toch buiten hulpverleners) te houden: handen wassen met chloor, groenten koken, fruit pellen, flessenwater drinken,... Duimen maar! Peel it, boil it, cook it or leave it
