Een van de ongelukkigste beelden in de wereld van vandaag is dat van een vrouw die van top tot teen is gehuld in een vormeloos zwart gewaad en door een spleetje naar buiten kijkt. De boerka is niet alleen een instrument om vrouwen te onderdrukken en daarbij een benauwende ontkenning van hun vrijheid en schoonheid, het is ook een teken van mannelijke wreedheid en tragische vrouwelijke onderwerping. Dat botst met onze westerse normen en waarden en wekt, zo blijkt ook uit voorgaande reacties, irritaties op. Tot zover mijn persoonlijke opvatting.
De vraag is hoe je hier als samenleving verder mee om moet gaan. En zo laait de polemiek over religieuze tekens en de neutraliteit van de staat weer op.
De boerka wordt in België slechts gedragen door een kleine groep van migrantenvrouwen.Voorstanders van een verbod stellen dat de boerka de integratie van migranten in ons land verhindert, tegenstanders spreken over een "marginaal fenomeen" en zeggen dat een verbod tot spanningen zou leiden. Zo denkt de buitenwereld erover.
Maar hoe denken deze verhulde vrouwen daar zelf over? Zolang zij zwijgen, zullen wij niet weten wie er precies achter het gewaad schuilgaat en welke gedachten en gevoelens zij koesteren. De boerka maakt toenadering quasi onmogelijk en dat maakt nu net deel uit van ons ongemakkelijk gevoel.
Zolang zij zwijgen, zullen wij ook niet weten of het verplicht afwerpen van de boerka hun emancipatieproces op gang brengt. En wat als zij kiezen voor het isolement van de boerka? Bovendien, en dat is misschien een opmerking in de marge, is het ook niet omdat je geen hoofddoek, boerka of niqaab draagt, dat je als vrouw in deze maatschappij automatisch alle kansen krijgt.
Kortom: al deze vragen leiden niet tot één sluitend antwoord. De maatschappelijke werkelijkheid valt niet in een mal te passen. Laat staan in een algemeen verbod op het dragen van religieuze gewaden.
14-07-2009 om 21:43
geschreven door Phaedra
|
