Help Miel vooruit

Aanstaande zondag zal het in Houthalen-Oost een graadje warmer zijn dan elders in onze gemeente. Immers, de hartverwarmende reacties op de oproep 'Help Miel vooruit' zorgen ervoor dat meer dan 1100 personen zullen aanschuiven in ontmoetingscentrum 't Park voor een spaghetti. Een maaltijd ten voordele van Miel.
Wie Miel is en wat zijn verhaal is, vertelt hij zelf in een leuke brief. Via deze weg willen wij alvast de kookploeg alle succes wensen en uiteraard iedereen die meewerkt aan deze benefiet nu al danken. Die positieve samenhorigheid is knap...

En dit is Miel zijn brief:


Hallo

Ik ben Miel, een flinke jongen van  3 jaar die het leven doorkomt met een lach! Jammer genoeg heb ik de eerste minuutjes van mijn bestaan moeten vechten om bij mijn mama en papa te mogen blijven, en godzijdank is het mij gelukt, met de hulp van super dokter Wim die mijn hartje terug deed kloppen. Vanaf dat moment ben ik moeten blijven vechten, en doe het nog steeds, iedere dag, met veel plezier.

Omdat ik het nog niet goed begrijp, zegt mama maar altijd dat ik ‘uniek’ ben, en dat er niemand anders is net zoals mij. Ik heb haar eens horen vertellen tegen iemand dat ik Cerebrale Parese heb…
Dat een deel van mijn hersenen door een beschadiging niet of anders functioneren dan normaal. De cerebrale bewegingsstoornis uit zich op heel verschillende manieren, en in mijn geval is spasticiteit er een vorm van, en hoe sterk ik mijn best ook doe, als mijn papa weer eens zot doet, en mij zo laat lachen, of ik maak me boos omdat er weer eens iets niet lukt wat ik zo graag wil, spannen mijn spieren zo op, dat ik me eigenlijk overspan… niet makkelijk hoor! En wat ben ik dan sterk!
Maar wat ik niet snap, soms zegt mama dat ik veel te sterk ben, maar toch moet ik iedere dag oefenen om sterker te worden? De dokter vertelde eens tegen papa en mama dat het gebruik van het woord verlamming in verband met spasticiteit verwarrend kan zijn. En zo is het ook hoor, want ik begrijp er niets van. Ik voel soms sterk en verstijfd aan, dat komt omdat mijn hersenen niet in staat zijn om de juiste spanning aan mijn spieren door te geven en ze onderling op een goede manier te laten samenwerken. Daarom kan ik ook nog niet lopen, en nog niet praten. Eten is hier ook een groot probleem… maar ik doe zo mijn best! En ik wil mijn mama en papa toch ook wel bedanken omdat ze zoooooveel geduld hebben met mij, en me toch steeds nieuwe dingen laten proeven, en laten proberen… ik kan nu zelfs bijna eten zonder te mixen! Maar amai, wat is kauwen nog moeilijk! Ik vraag me af of ik het ooit wel zou leren?

Weet je wat ik wel goed kan? Fietsen! Ik cross met mijn driewielertje, dat ze een beetje hebben aangepast voor mij, heel het huis rond. Maar dat peuterfietsje is bijna te klein, en ja, ik krijg bijna een nieuwe fiets als ik 3 jaar ben!! Ik kijk er zo naar uit… dan kan ik eindelijk stiekem de kasten opendoen als mama het niet ziet, en mijn neefjes en nichtje achterna.

Maar ik ben ook aan ‘t oefenen in een rolwagentje. Ik heb er eentje mogen kiezen van mama en papa, en weet je, ik wou eigenlijk een roze, maar sssht, heb toch maar de blauwe aangewezen ;)

Maar jammer genoeg kosten al die dingen zoveel geld, en moeten mijn mama en papa zo hard werken om mij al die dingen te kunnen kopen. Met de steun van mijn familie ben ik al ver vooruit geraakt, maar de centjes blijven niet zomaar binnenstromen :(

Samen met zo vele lieve mensen gaan mijn familie en vrienden van mama en papa voor mij een leuke benefiet organiseren, onder het motto “Help Miel vooruit”, zodat ik nog meer de kans krijg om mij te kunnen ontplooien…

Willen jullie mij hiermee helpen?

Hele dikke knuffel,
Miel x


Wil jij het verhaal van Miel volgen, dan kan je terecht op http://www.miel.jux.com/. Je nog bijkomend aanmelden voor een spaghetti wordt moeilijk, het zit helemaal vol... Wil je toch nog je steentje bijdragen, neem dan gerust contact op met Karen Haest, kara@telenet.be.