Namaste! Quote van de week: "Bij vergeven gaat het niet over de ander maar over jou. Het is loslaten van de last die je met je meedraagt."
09-02-2011
week 1
Hey!!
Ik zit hier in het Java café, een cafétje met allerlei superlekkere dingskes: heb net ne choco gedronken kwestie van mijn goede gewoontes niet te verliezen ;-p. Vandaag zijn we het kindertehuis gaan bezoeken. Een rit van 10km achter op de moto. Jammergenoeg geen helm voor degene die achterop zit maar je kan in Kathmandu geen snelheid halen met een voertuig. Geen enkele lijn staat getekend op de baan, de wegcode is: links rijden en toeteren om te zeggen: " ik ben hier en ga maar uit men weg". Niet normaal hoeveel ze hier toeteren, heb er bijna hoofdpijn van ;-), maarja, even wennen zeker. Dus in het kindertehuis, trouwens erg mooi gelegen tegen een berg aangebouwd. Daar zullen we slapen in de bibliotheek, we gaan dus al slapende nog wijzer worden ;-p. We gaan de eerste 10 dagen met de kinderen mee naar de school, om deze de manietr van lesgeven te obeserveren en te zien of de kinderen niet beter naar een andere school kunnen gaan. Daarom zullen we ook naar een tweede school gaan om het daar ook te observeren, dat moet in het geheim gebeuren. Blijkbaar zijn de twee scholen niet elkanders beste vriendjes.. We gaan ook helpen in het huishouden maar daarnaast willen we zelf wat realiseren. De plannen zijn het naaiatelier opstarten (vooral Sanne) en een kippenhok maken op het terras, dat ga ik doen!
We verblijven dinsdag en woensdag in Kathandu, Thamel is de Europese wijk waar we overnachten. Kathmandu is vuil (ze lijken gewoon alle afval op straat/in de beek te gooien), tis ook erg stoffig. Het heeft hier de afgelopen winter niet geregend (??) en daarom ligt hier alles zo stoffig bij. De mensen in de winkeltjes stoffen dan ook de ganse tijd hun koopwaar af, en tis nodig! Je merkt de armoede meteen: telkens wanneer we op 50m van het hotel, passeren aan een bepaalde hoek, worden we aangesproken door straatkinderen die daar leven. En ja, ge ziet ze staan/zitten/hangen met papieren lijmzakjes waarvan ze de ganse tijd snuiven, triest maar dat is ook Kathmandu Die kinderen gedragen zich niet normaal, ze hebben een vreemde blik en vragen je om 'biscuits'.
Het mooie aan Kathamndu zijn de kleuren, echt alles heeft hier kleur, de mensen zijn supervriendelijk. Ook merk je totaal niks van agressie. Vandaag passeerden we de apentempel, dat wordt één van onze eerste touristische bezoekjes
ik hoop dat ik op mijn blog genoeg zal zeveren en jullie op de hoogte houden. het is de eerste keer dat ik een blog bijhoud maar het lijkt me tof om te doen. Straks om half vier vanmiddag, stijgt het vliegtuig op richting Doha (Quatar). Daar komen we aan om 12u vannacht en tegen ongeveer 5u stijgen we opnieuw op om tegen de middag in Kathmandu te landen, wel allemaal lokale tijd. In totaal zijn het 10u30 vliegen. En dan kan alles beginnen hé In Kathmandu zullen we eerst één nachtje blijven, om te aklimatiseren, donderdag gaan we naar het kindertehuis, ongeveer 10km verder in Ramkot. We slapen in het kindertehuis, ofwel in het naaiatelier ofwel in de bibliotheek, want alle ruimten worden al benut. Wekelijks zal ik op internet kunnen in één of ander internetcafé.
Voila, een beetje stressy maar alles oké, ik kijk er al zoooo lang naar uit zodat het voor mij toch wel een erg speciale reis zal worden.
Hey!!
Die kinderen gedragen zich niet normaal, ze hebben een vreemde blik en vragen je om 'biscuits'. 
