25-02-2011 om 07:29 geschreven door Stefanie  

25-02-2011 om 07:19 geschreven door Stefanie  

Hey,

Nog een berichtje dat vorige week maar niet op men blog geraakte:
Het kindertehuis ligt buiten kathmandu, in de bergen van Ramkot.  We werden erg hartelijk ontvangen, en nu worden we nog steeds behandelt als gasten, wat we niet altijd willen, maarja.

De kinderen zijn lief en aanhankelijk.  Maar je merkt dat ze een echte familie missen, ze klampen je soms aan en willen in bed gestopt worden wat natuurlijk vree leuk is om te doen.  Maar onderling is er een sterke band, de grote helpen de kleintjes met werkelijk alles.

Na 1 week heb ik eigenlijk al massa’s te vertellen.  Echt alles is hier gewoon anders, amai!

Dus ik zal proberen er iets uit te pikken.

Iets dat ik eergisteren meemaakte, het was dan 14 feb, Valentijn!  Een groot gebeuren in Nepal .  De meisjes vroegen me ook wat ik zou kopen voor men ‘boyfriend’, ze giechelden allemaal.  Elke nacht krijg ik ook een slaapwel van hen: ‘bye Miss and sweat dreams about your boyfriend’, en dan weer giechelen natuurlijk, hihi.

Dus op Valentijn was ik in class 6,dat zijn de 14 jarigen.  De tuchtmeester en de oudere studenten hielden razzia in de klas!! Iedereen naar buiten, boekentassen op de schoolbank en daar begon de speurtocht naar…………….cadeautjes!!   Ja, een cadeautje geven op deze dag aan je lief is verboden hier.  Na 10 min mochten we terug naar binnen,maar eerst werd iedereen gefouilleerd, tja

En dan werd er een liefdesbrief gevonden, iedereen begon te lachen.  De liefdesbrief belandde in de handen van de tuchtmeester en die las het geamuseerd, de juf kwam erbij staan.  De romantische dader in kwestie was zijn briefje kwijt, ocharme!!

 
Stefanie

25-02-2011 om 07:04 geschreven door Stefanie  

Dag!

Mijn lijf pruttelt tegen, ik heb fysiek ik al wat geleden:
- enorm veel last van stof, je zit hier net zoldas in de straten van china, mensen lopen op de straat lopen met een
- erna een ontstoken keel gehad ( is wel al genezen)
- diarree (was te verwachten!)
- daarna obstipatie..  Tja, en nooit eerder gehad.  Vree lastig gevoel op de duur.  Naar de apotheker gegaan om medicatie te kopen…dezelfde avond zat ik op de pot, 2u lang, een mooie fysieke prestatie als ge weet dat het hier al hurkend is!

Met de kinderen gaat het goed maar zoals ik verwachtte, vraagt het veel van me om de ganse dag in het huis te spenderen. Ik leef dan in het Gentse met een rustige vriendin samen, die enkel wat strest en lawaai maakt als ze examens heeft ;-P.  Hier in het kindertehuis is er elke minuut wel ergens lawaai en ik moet de deur op slot zetten om even alleen te kunnen zijn op de kamer.   Dus ik doe men best om mijn eigen grenzen te respecteren, en dat lukt wel ze.  De kinderen hebben al geleerd dat ik ook werk heb voor school en niet elke minuut ter beschikking ben.
Nog wat moeilijk zijn de avonden.  Tot nu waren dat de enige momenten dat ik kon werken voor school.  Maar het koelt enorm af hier, geen verwarming en (meestal) geen elektriciteit. Dus Stefanie met een koplamp op en de laptop
Door de kou slaap ik altijd met mijn kledij aan, in de slaapzak en dan een dikke ‘dons’ erboven.   Maar stilaan worden de nachten zachter

Geen nood, ik hoop dat ik niet te negatief klink, ik wil gewoon even ook de andere kant van ‘het leven zoals het is in Nepal’ schetsen. Ik ben wel blij dat ik hier ben en denk dat ik véél ga leren op die drie maanden. 
De nepalezen zijn erg blij met 2 Belgen hier, we worden overal als VIP’s behandeld (krijgen thee en eten) ook al willen we dat niet altijd.  Ik moest in een klas ook eens iedere student zijn schrift signeren, vreemd eigenlijk.  Mijn kamer is al versierd door de vele tekeningen en briefjes van hen die ik heb opgehangen.
Ik gaf ook al wat les (men eerste keer) maar ik ging vooral de nepalese manier van lesgeven observeren.
De leerkrachten en directeur vragen ons tips en raad om wat ze kunnen verbeteren aan hun manier van onderwijzen.  Ze bezien ons als experts(??) omdat we van het goed ontwikkelde België komen.

We hebben doorgedaan vanaf 10 feb tot nu, zonder 1 dagje vrij! Nu 4dagen vrij.  We hebben gisteren Durbar square bezocht en de komende dagen zien we wel..voor de rest eens ne keer uitslapen en gene rijst eten!!
En ja, tussendoor werken aan men eindwerk.

Stefanie

25-02-2011 om 07:02 geschreven door Stefanie