Namaste! Quote van de week: "Bij vergeven gaat het niet over de ander maar over jou. Het is loslaten van de last die je met je meedraagt."
29-04-2011
Iets dat ik niet ga missen:
Het feit dat de kinderen hier vaak niet goed worden behandeld!
De jongens die hier de straatwerken uitvoeren zijn net de 10j gepasseerd.Je ziet het gebeuren maar kan niet meteen iets doen, das toch wel frustrerend!!
- Ik heb nu wat dagjes vrij en die gebruik ik om te genieten en te werken voor school.
Ik ben nu in Nagarkot, niet ver van Kathmandu maar wel een wereld van verschil met de vuile stad.Hier enkel mooie uitzichten, rust, arenden die rondcirkelen en lekker eten. Ik ben ernaar toe gegaan al zittend op het dak van een bus.
Dat ga ik nog het meeste missen, het feit dat in Nepal zoveel kan en mag (als buitenlander dan!).
- je ziet ook een foto van een echt frituur in Kathmandu met overheerlijke frieten, mmmmmmm
- en een ander menutje, iets Japans, de uitleg van de kok klonk lekker, maar het oogde echt niet, al bij al was het wel lekker!
-Nieuwe kids, dit is hun tweede dag in het kindertehuis, van L naar R: Remica, Suman, Srijana en kleine Sujan.Nog een beetje onwennig maar je merkt een grote nieuwsgierigheid ze zullen hun draai snel vinden, denk ik!
-Verder juwelen en sleutelhangers maken: hier met Prabina (zij maakt steeds toffe, nieuwe combinaties) en huismoeder Rita
-Hier fotos van mezelf in Sari, zo zou ik eruit kunnen zien moest ik trouwen in Nepal.Het is een typisch kleed dat enkel wordt gedragen op trouwfeest of als je als getrouwde vrouw naar een festival gaat, bvb de vrouwendag is hier erg bekend
-Hier maken we mijn lievelingontbijt, muesli voor iedereen! Ze aten het 'smiddags en waren er verzot op, natuurlijk hebben ze die goed gesuikerd zoals ze met alle drank hier doen
-De kleinsten zijn hier ook de grootste deugnieten!!
-de kinderen hebben de bakstenen van op het speelterrein naar hogerop verplaatst: zowel de kleinsten als de groteren hielpen enthousiast.Ikzelf heb me bezig gehouden met ze mooi te ordenen.
Vanwege mijn blessure moet ik het rustig aandoen! Na controle in het ziekenhuis bleek mijn kuitbeen ook gebroken te zijn en ik ben een week ziek geweest aan men maag...weer niet goed maarja. Ik kan gelukkig nog altijd verder ondanks de "kwaaltjes".
De voorbije weekjes is er wat gezweet in het kindertehuis:
-het dak van de keuken is gans vernieuwd
-de muur aan de straat is hersteld, het was een ware puzzel met immens grote zware stenen: die mannen moeten er stukken afkappen om de puzzel te doen kloppen en staan gewoon op hun sletskes te werken (?!)
-De bomen zijn gesnoeid en er werd eentje omgekapt, ter bescherming van de muur: jongens van 15 en 16 jaar klaarden deze klus.Ze zijn enorm sterk en wisten van aanpakken
-Het toilet van de plaatselijke hospitaal was zijn bezoekjes waard!
-Mijn voet: de ligamenten van men rechterenkel zijn gescheurd, na een hilarische val: ik was erg druk aan het zwaaien na mijn looptocht en sprong elegant binnen lang de poort van NCN .maar ik sprong niet hoog genoeg, men tip raakte de ijzeren onderkant met dit gevolg.Jammer want rusten is heel onpraktisch in Nepal!
-Schilderen met de kinderen
-Een geit van 2 weken op mijn schoot, die dan ook spontaan aan men trui begon te sabbelen :-p
Ik probeer iedereen in te schakelen, de kleinsten sorteerden de parels, de meisjes en huismoeders maakten al behoorlijk wat armbandjes, kettingen en binnenkort ook sleutelhangers en oorbellen J.
Ik ben gestart met een nieuw plan.Ik kocht een ganse zak parels: van hout, steen, glas en ook wat plastieken parels voor de kleintjes hier.Ik kocht ookmateriaal om juwelen te maken: slotjes, ringskes, een tang maar die had ik al ;-p.Ik heb in die winkel les gekregen hoe juwelen te maken, vree tof. Samen met de meisjes maakte ik tot nu al wat (eenvoudige maar schoon!) oorbellen, armbanden en kettingen.Ik gaf elk meisje een paar oorbellen, en de kleintjes (ook de jongens wilden perse een armbandje!) kregen een armbandje van plastieken parels.Ze waren vree content!!
Tussendoor hebben we samen met huismoeders en meisje maïs en soja gezaaid.Niet van de poes: om 7u begonnen we en zaaien op een berg vind ik niet meteen erg praktisch!! Maar weeral een ervaring rijker, het was ook tof om te kunnen meehelpen.
PS: Voor de mensen die denken dat ik super vermagerd zou zijn... tis niet zo. De huismoeders en meisjes brengen me superveel thee (erg zoete!), maken gebakken rijst als tussendoortje en het is moeilijk te wijgeren want ze maken het behoorlijk lekker . De dal bath weet ik intussen ook al meer te appreciëren, ik doe tegenwoordig een beetje Chilli op men rijst...
In Chitwan passeren de olifanten gewoon over straat, erg grappig in het begin.Zeker voor iemand die alleen olifanten in de zoo of het circus ziet.De fotos spreken meer dan ik kan uitleggen Tijdens de safar hebben we een python (wurgslang) gepasseerd die lag te rusten op een goeie 2m van ons wandelpad.Een erg groot exemplaar dus tof en speciaal om hem te ontmoeten daar!
Je ziet ook fotos van kinderen beschildert en ook van onszelf.Op 19 maart was het hier Holi, een feestdas waarop je elkaar mag natmaken en beschilderen, en dan het liefst met waterbalonnen, zakjes water, en gekleurd poeder niemand is veilig die dag!
Een leuk avontuur achter de rug met Bart, Jim, men lief en Sanne.De trekking in de Annapurna was de moeite en smaakte naar meer J.We hadden vrij mooi weer en hebben echt van de rust en natuur kunnen genieten .en tegelijk allen elkaar wat beter leren kennen want zon tocht doet toch wel iets.
. 
.
