Een leuk avontuur achter de rug met Bart, Jim, men lief en Sanne.De trekking in de Annapurna was de moeite en smaakte naar meer J.We hadden vrij mooi weer en hebben echt van de rust en natuur kunnen genieten .en tegelijk allen elkaar wat beter leren kennen want zon tocht doet toch wel iets.
De grote ronde witte tempel die je ziet op men fotos is Boudanath, een van de grootste stoepas in de wereld staat in mijne gids.Deze boeddhistische tempel , waar we naartoe zijn geweest heerste een zalige rust.De ohm muziek hoor je daar overal.De gemiddelde Nepalees houdt zich ook half-time bezig met geluk op te zoeken. Enkele tips:
-Je loopt wijzersin rond de tempel, anders krijg je ongeluk en dat zoeken we niet!!
-De molens rond de tempel laat je draaien, daarop staan mantras (gebeden) en die worden dan door de wind verspreid, het is 30000 keer effectiever dan bidden, tja!Heb dat dan gedaan natuurlijk.Rondom de tempel staat het er trouwens vol mee, elke molen bevat dan weer een andere mantra
-Vervolgens zullen we katoenen proppen verbranden in een terracotta pot, voor geluk natuurlijk.Je neemt dan een stok en roert in deze brandende pot (vree warm!), met het roeren erbij krijg je nog meer geluk!
-Overal op de tempels zitten er duiven.Zij zijn heilig dus koop wat voeder voor hen als je jezelf wil verlossen van je zonden
-Leg een oranje bloem op je hoofd en zet een rode stip op je voorhoofd
-laat een kaarsje branden
-kijk in de ogen van de levende godin, het Kurami meisje dat voor haar raam verschijnt, elke dag om 16u in het Kurami huis, te Dubar square in Kathmandu.
-Offer boeddha: zet een kommetje water bij zijn beeld met een bloemetje erin, dat brengt nog wat extra geluk
Dit voorgaande is praktisch allemaal gelukt,
Dus mijn conclusie: ik kan met een gerust hart beginnen aan mijn avonturen-reisje
( komende zaterdag)
De planning:
-mijn grenzen verleggen: samen met twee stoere mannen, een rafting doen, en de rivieren zijn hier niet gelijk de Semois of de Ourthe vrees ik
-daarna trekking door de Anapurna vanuit Pokhara voor 5 dagen
-dan naar Chitwan, waar we een halve dag rondvaren in een kano om de krokodillen te ontmoeten, en 1.5 dag op de rug van een olifant de jungle zullen intrekken, JIHA
Vandaag hebben we spaghetti gemaakt, gegeten dat we hebben gedaan, goh, het deed vree deugd om terug eens wortels en tomatensaus op men bord te zien liggen, hmmmmmm.
Het maken van de saus was hectisch.Ze zijn niet gewoon om iets anders te koken dan dal bath, ik heb alles vree goed int oog moeten houden en gaf duidelijke instructies.Ze zouden de tomatensaus apart willen houden, dus niet mengen met de groenten, de wortels waren al half op vooraleer ze in de pot belandden, de courgette vonden ze niet zo oké, jaja, op zen Belgisch koken in een kindertehuis, t was een belevenis! Maar bijna allemaal vonden ze het erg lekker, dus missie geslaagd
Vandaag maakte ik met Sunita een ganzenbord spelletje.Je zou denken, oké, leuk voor de kinderen maar weet je dat we het s avond speelden met de huisvaders en dat ze het geweldig vonden?!Iedereen lachen en wij ook.
Na de trekking kopen het materiaal voor het kippenhok.Het wordt eentje in bamboe, met dak erop en een deurtje, om roofdieren buiten te houden.
Er wordt ook gezegde dat er 2j geleden hier vlakbij , 200m verder, een leeuw verscheen een verdwaalde zou ik dan denken want hier is wal wat bedrijvigheid (steenontginning) in de buurt en heb zelf nog geen wilde beesten opgemerkt.
deze week hebben wa al vanalles gewassen: - de kleedjes van de kleinsten - de hond sati (=vriend in het Nepalees) - de bedovertrekken en ons eigen gerief, alles volgens de traditionele Nepalese wijze, dat is met handzeep, schrobben, spoelen en dat met koed water, brrr. Leve onze Belgische wasmachines!! Niet voor de hond natuurlijk :-p
De andere foto was het maken van de lokale specialiteit die volgens ons, jammergenoeg, niet te eten was. Veel te veel chili en gewoon rare textuur...we hebben toch moedig geprobeerd!
Met mijn lijf ging het deze week niet goed.Ik heb véél last van men maag-darm stelsel, het houdt me s nachts wakker vannacht heb ik voor de tweede keer terug kunnen doorslapen.Dat deed echt deugd en ik fleur weer helemaal op .
Het weer is hier prima, ik heb al wat nepalese cultuur geproefd.Een erg kort berichtje, tis even druk nu.Dus enkel een paar fotos deze keer.
Nog een berichtje dat vorige week maar niet op men blog geraakte: Het kindertehuis ligt buiten kathmandu, in de bergen van Ramkot.We werden erg hartelijk ontvangen, en nu worden we nog steeds behandelt als gasten, wat we niet altijd willen, maarja.
De kinderen zijn lief en aanhankelijk.Maar je merkt dat ze een echte familie missen, ze klampen je soms aan en willen in bed gestopt worden wat natuurlijk vree leuk is om te doen. Maar onderling is er een sterke band, de grote helpen de kleintjes met werkelijk alles.
Na 1 week heb ik eigenlijk al massas te vertellen.Echt alles is hier gewoon anders, amai!
Dus ik zal proberen er iets uit te pikken.
Iets dat ik eergisteren meemaakte, het was dan 14 feb, Valentijn!Een groot gebeuren in Nepal .De meisjes vroegen me ook wat ik zou kopen voor men boyfriend, ze giechelden allemaal.Elke nacht krijg ik ook een slaapwel van hen: bye Miss and sweat dreams about your boyfriend, en dan weer giechelen natuurlijk, hihi.
Dus op Valentijn was ik in class 6,dat zijn de 14 jarigen.De tuchtmeester en de oudere studenten hielden razzia in de klas!! Iedereen naar buiten, boekentassen op de schoolbank en daar begon de speurtocht naar .cadeautjes!!Ja, een cadeautje geven op deze dag aan je lief is verboden hier.Na 10 min mochten we terug naar binnen,maar eerst werd iedereen gefouilleerd, tja
En dan werd er een liefdesbrief gevonden, iedereen begon te lachen.De liefdesbrief belandde in de handen van de tuchtmeester en die las het geamuseerd, de juf kwam erbij staan.De romantische dader in kwestie was zijn briefje kwijt, ocharme!!
Mijn lijf pruttelt tegen, ik heb fysiek ik al wat geleden: - enorm veel last van stof, je zit hier net zoldas in de straten van china, mensen lopen op de straat lopen met een - erna een ontstoken keel gehad ( is wel al genezen) - diarree (was te verwachten!) - daarna obstipatie..Tja, en nooit eerder gehad.Vree lastig gevoel op de duur. Naar de apotheker gegaan om medicatie te kopen dezelfde avond zat ik op de pot, 2u lang, een mooie fysieke prestatie als ge weet dat het hier al hurkend is!
Met de kinderen gaat het goed maar zoals ik verwachtte, vraagt het veel van me om de ganse dag in het huis te spenderen. Ik leef dan in het Gentse met een rustige vriendin samen, die enkel wat strest en lawaai maakt als ze examens heeft ;-P. Hier in het kindertehuis is er elke minuut wel ergens lawaai en ik moet de deur op slot zetten om even alleen te kunnen zijn op de kamer.Dus ik doe men best om mijn eigen grenzen te respecteren, en dat lukt wel ze. De kinderen hebben al geleerd dat ik ook werk heb voor school en niet elke minuut ter beschikking ben. Nog wat moeilijk zijn de avonden.Tot nu waren dat de enige momenten dat ik kon werken voor school.Maar het koelt enorm af hier, geen verwarming en (meestal) geen elektriciteit. Dus Stefanie met een koplamp op en de laptop Door de kou slaap ik altijd met mijn kledij aan, in de slaapzak en dan een dikke dons erboven.Maar stilaan worden de nachten zachter
Geen nood, ik hoop dat ik niet te negatief klink, ik wil gewoon even ook de andere kant van het leven zoals het is in Nepal schetsen. Ik ben wel blij dat ik hier ben en denk dat ik véél ga leren op die drie maanden. De nepalezen zijn erg blij met 2 Belgen hier, we worden overal als VIPs behandeld (krijgen thee en eten) ook al willen we dat niet altijd.Ik moest in een klas ook eens iedere student zijn schrift signeren, vreemd eigenlijk. Mijn kamer is al versierd door de vele tekeningen en briefjes van hen die ik heb opgehangen. Ik gaf ook al wat les (men eerste keer) maar ik ging vooral de nepalese manier van lesgeven observeren. De leerkrachten en directeur vragen ons tips en raad om wat ze kunnen verbeteren aan hun manier van onderwijzen. Ze bezien ons als experts(??) omdat we van het goed ontwikkelde België komen.
We hebben doorgedaan vanaf 10 feb tot nu, zonder 1 dagje vrij! Nu 4dagen vrij. We hebben gisteren Durbar square bezocht en de komende dagen zien we wel..voor de rest eens ne keer uitslapen en gene rijst eten!! En ja, tussendoor werken aan men eindwerk.
We slapen in het kindertehuis, onze dag ziet er als volgt uit:
-6u: opstaan om gemberthee of Nepalithee (met melk) te drinken, ik krijg er vaak Nepalese koekjes bij
-8u30: eten, Dal Bath.Dat is rijst (=Bath in het Nepali) met een soepje van linzen (=Dal)
-9u: de schoolbus is er die ons na een rit van 30 min over smal, rotsig en glibberig parcours afzet aan de school.Deze bus zit echt stampvol zoals je wellicht kon vermoeden ;-)
-Om 13 u is er Tiffin, een echt middagmaal kennen ze hier niet, het zijn koekjes of graantjes die wat weg hebben van vogelvoeder
-Om 16u is er opnieuw tiffin.Dat zijn vaak noedels met pikante kruiden (tis net te doen voor mij)
-17u-19u is het schoolwerk, dat begeleiden ik met Sanne, meestal stoppen we iets vroeger omdat het te donker is om te kunnen lezen, en er is geen elektriciteit
-19u30: avondmaal: Dal Bath met groentjes, olé
-Erna eventueel animatie
-22u of vaak vroeger: slapen!
We steken we een handje toe bij het eten maken en huishouden in het kindertehuis. In de ochtend en middag helpen we op school. Het is eerst observeren want het verschilt sterk met ons schoolsysteem.
De dag wordt sterk beïnvloed door het feit dat er geen electriciteit is, soms zijn het maar 4 uurtjes overdag, maar elke dag is het anders. Dus de stopcontacten werken meer niet dan wel, best een grote aanpassing voor een Belgje die zo gewend is aan licht overal...
Ik zit hier in het Java café, een cafétje met allerlei superlekkere dingskes: heb net ne choco gedronken kwestie van mijn goede gewoontes niet te verliezen ;-p. Vandaag zijn we het kindertehuis gaan bezoeken. Een rit van 10km achter op de moto. Jammergenoeg geen helm voor degene die achterop zit maar je kan in Kathmandu geen snelheid halen met een voertuig. Geen enkele lijn staat getekend op de baan, de wegcode is: links rijden en toeteren om te zeggen: " ik ben hier en ga maar uit men weg". Niet normaal hoeveel ze hier toeteren, heb er bijna hoofdpijn van ;-), maarja, even wennen zeker. Dus in het kindertehuis, trouwens erg mooi gelegen tegen een berg aangebouwd. Daar zullen we slapen in de bibliotheek, we gaan dus al slapende nog wijzer worden ;-p. We gaan de eerste 10 dagen met de kinderen mee naar de school, om deze de manietr van lesgeven te obeserveren en te zien of de kinderen niet beter naar een andere school kunnen gaan. Daarom zullen we ook naar een tweede school gaan om het daar ook te observeren, dat moet in het geheim gebeuren. Blijkbaar zijn de twee scholen niet elkanders beste vriendjes.. We gaan ook helpen in het huishouden maar daarnaast willen we zelf wat realiseren. De plannen zijn het naaiatelier opstarten (vooral Sanne) en een kippenhok maken op het terras, dat ga ik doen!
We verblijven dinsdag en woensdag in Kathandu, Thamel is de Europese wijk waar we overnachten. Kathmandu is vuil (ze lijken gewoon alle afval op straat/in de beek te gooien), tis ook erg stoffig. Het heeft hier de afgelopen winter niet geregend (??) en daarom ligt hier alles zo stoffig bij. De mensen in de winkeltjes stoffen dan ook de ganse tijd hun koopwaar af, en tis nodig! Je merkt de armoede meteen: telkens wanneer we op 50m van het hotel, passeren aan een bepaalde hoek, worden we aangesproken door straatkinderen die daar leven. En ja, ge ziet ze staan/zitten/hangen met papieren lijmzakjes waarvan ze de ganse tijd snuiven, triest maar dat is ook Kathmandu Die kinderen gedragen zich niet normaal, ze hebben een vreemde blik en vragen je om 'biscuits'.
Het mooie aan Kathamndu zijn de kleuren, echt alles heeft hier kleur, de mensen zijn supervriendelijk. Ook merk je totaal niks van agressie. Vandaag passeerden we de apentempel, dat wordt één van onze eerste touristische bezoekjes
ik hoop dat ik op mijn blog genoeg zal zeveren en jullie op de hoogte houden. het is de eerste keer dat ik een blog bijhoud maar het lijkt me tof om te doen. Straks om half vier vanmiddag, stijgt het vliegtuig op richting Doha (Quatar). Daar komen we aan om 12u vannacht en tegen ongeveer 5u stijgen we opnieuw op om tegen de middag in Kathmandu te landen, wel allemaal lokale tijd. In totaal zijn het 10u30 vliegen. En dan kan alles beginnen hé In Kathmandu zullen we eerst één nachtje blijven, om te aklimatiseren, donderdag gaan we naar het kindertehuis, ongeveer 10km verder in Ramkot. We slapen in het kindertehuis, ofwel in het naaiatelier ofwel in de bibliotheek, want alle ruimten worden al benut. Wekelijks zal ik op internet kunnen in één of ander internetcafé.
Voila, een beetje stressy maar alles oké, ik kijk er al zoooo lang naar uit zodat het voor mij toch wel een erg speciale reis zal worden.
Hey!!
Die kinderen gedragen zich niet normaal, ze hebben een vreemde blik en vragen je om 'biscuits'. 
