Heaaj
Morgen vertrek ik eindelijk op vakantie naar frankrijk. Heb de super veel zin in. We gaan helemaal naar het zuiden waar het super warm is. Als er internet is op de campings dan blog ik wel regelmatig. En anders krijgen jullie later alles te horen over de vakantie. Ik poet morgen vroeg op en het is nu al bijna elf uur dus Slaapwell <3
Soms lees ik forums op websites over zelfverminking. En echt heel vaak zijn er mensen die zeggen dat ze niet snappen waarom mensen zich snijden. Dan zeggen ze dingen als; het is toch geen oplossing? En wat ben je er nu meer? Of waarom doe je het?
Het stomme is dat ze gelijk hebben. Het is geen oplossing. Je bent er niks mee. Waarom dien we het eigenlijk? Maar als je "dieper" gaat kijken naar wat er achter een snee schuilt, dan is er meer dan die vragen.
Ze weten ten eerste niet dat het een verslaving is. Om het technisch en wetenschappelijk uit te leggen; als je jezelf snijdt komt er een stofje vrij. Dat stofje zorgt ervoor dat je je goed voelt. Maar die stof is heel verslavend en duurt heel even. Dus je hebt dat gevoel een paar seconden. Als het stofje weggaat, voel je je meestal schuldig over wat je deed. Niemand wilt een schuldgevoel, dus snij je je weer. Omdat na een paar keer het stofje geen invloed meer heeft en je lichaam er toch nood aan heeft , ga je meer en dieper snijden.
Het is moeilijk om uit te leggen dus als je het niet snapt moet je het maar is googelen.
Dus we blijven het doen omdat het verslavend is maar we weten dat het slecht is? Nee en ja. Het is gewoon een manier om ons uit te drukken. Als allerlei gevoelens over je heenkomen en je er niet over kan praten, is snijden soms de enigste oplossing. Snijden is een soort van huilen voor ons. Als je weent , dan voel je je opgelucht, net hetzelfde als met snijden. Alleen is dat bij huilen van langere duur en kan huilen geen kwaad. Ik sneed omdat ik vanbinnen kapot ging. Ik had een hoop problemen maar kon er niet over praten. Ik weet niet waarom maar op de een of andere manier vind ik het heel moeilijk om over mijn gevoelens te praten. Het lucht bij mij niet op omdat ik altijd net het verkeerde zeg. Hoe in mij precies voel, daar lijken soms geen woorden voor te bestaan. Praten kan ik niet. Ik heb het ook nooit geleerd. Er was niet iemand om me te leren over hoe ik over gevoelens moet praten weet je. Er was iemand die me leerde tellen, lopen, dansen, spelen..maar innerlijke dingen die gepaard gaan met verdriet , vallen niet te leren. Je kan niet leren hoe je met je verdriet moet omgaan of hoe je er over moet praten. Dat kun je of dat kun je niet. En ik kan geen van beide. Wenen was voor mij soms geen oplossing. Want ik wilde geen pijn voelen in mijn hart. Ik weet niet of ik dit goed kan uitleggen maar ik zal proberen. Er was een tijd dat ik al mijn problemen ergens wegstopte, verborg of te wel opkropte. Ik had geen zin meer in tranen of pijn. Ik wilde gewoon gelukkig zijn. Maar je kan geen regenboog krijgen zonder een beetje regen. Dus ik was even gelukkig. Lachte, zong..totdat ik alleen was. Als ik alleen ben , ga ik over alles na denken. Over dingen die pijn doen maar waar je over na moet denken om te verwerken. In die tijd deed ik dat niet. En na een tijd werd ht te veel. Alles kwam er uit, maar ik wilde het niet. Toen heb ik heel lang over iets nagedacht ; snijden of niet? Telkens als ik iets slecht meemaak, als ik me niet goed voel, verdrietig ben of kapot ga, wil ik snijden. En dan denk nog zoals vroeger in het begin; 1keer kan geen kwaad. Ik weet wel dat het wel kwaad kan , het is altijd moeilijk om een beslissing te nemen. Of ik snij of niet. Ik wil snijden , maar mijn geweten zegt dat het iet goed is. Het is zoals sommige mensen veel snoepen. Dat willen ze maar ze weten ook dat het ongezond is. Meestal doen ze het toch. En bij hun kan het geen kwaad. Bij ons wel. Als je een keer terug begint, weet je nooit of je ooit nog wel stopt. Ik praat ook niet over mijn problemen omdat heel veel mensen mij niet snappen. Je moet het eerst meemaken voor je het snapt, dat weet ik. Maar het is zo kut dat ik iedereen kan helpen en niemand mij. Ze denken dat het weer goed met me gaat, en ja dat is ook zo maar ze beseffen niet dat ik nog steeds tegen die verslaving aan het vechten ben. Dat weet ik alleen, nu jullie ook. Ik zal noooit stoppen met vechten. Ik wil weer leven, ik wil niet meer dood. En daar bij helpt dit zinnetje;
" cause god knows we are worth it"( want god weet dat we het waard zijn)
I'm not a believer, I'm not a prayer. I just know That there is a man who loves everybody how they are And he let us live with a part of us love.
Haay guys, ik heb het nogal druk , daarom dat ik niet meer elke dag schrijf. Maandag was ik gaan zwemmen , daarna kwam Ray slapen tot drie uur smiddags de volgende dag en toen moest ik meteen naar Roxanne toe. Daar ook blijven slapen, s avonds thuis gekomen. Ik was echt super moe en had geen engergie meer om te bloggen, vandaar dit late bericht. Deze zaterdag ga ik op vakantie voor ongeveer drie weken. We hebben waarschijnlijk wel internet op de campings maar dat is niet zeker. Ik ga af en toe wel weer bloggen dus deze blog gaat geen drie weken stil liggen.
Hier een paar liedjes waar ik altijd blij van wordt (: ;
- believe in me van Demi lovato, I won't give up van Jason Mraz
Gewoon omdat de tekst super mooi is
- live my life van Justin bieber , lmfao enzovoort
- till I'm gone van Wiz khalifa en Tinie Tempah
- magic van B.O.B
- smile van Avril Lavigne
- I promise you van Selena Gomez
- can't be tamed van Miley Cyrus
- boyfriend van Justin Bieber
- Dj got us falling in love again van Usher
- watcha say van Jason Derülo
- can't say no van Conor Maynard
- what makes you beautiful van 1D
Sommige zijn al best oud, maar zoals Roxanne ooit zei; liedjes worden nooit oud
