Zelfverminking, self-mutilation, l'auto-mutilation, la auto-mutilación..
"Zelfverminking bij jongeren wordt steeds erger" " 1 op 10 Vlaamse jongeren doen aan zelfverminking" "Zelfverminking moeilijk te begrijpen als buitenstaander' " De ergste vorm van zelfverminking is zelfmoord"
"Zelfverminking is jezelf pijn doen. Je uit je dan op een andere manier, die niet goed voor je is. Het werkt meestal verslavend en is heel moeilijk van af te raken door een stof die vrijkomt. Meestal is er professionele hulp voor nodig om er van af te raken."
Het was winter, januari. Er lag geen sneeuw op de grond, maar de lucht was donker. Mijn pen schreef de woorden op het papier. Ik liet mijn personga in mijn boek doen , wat ik wilde. Nooit had ik maar een second bij stil gestaan dat mij dit ook kon overkomen. De personage nam het mes vast in haar trillende handen, trok een diepe snee..Waarom schrijf ik over iets waar ik niks van af weet? Hoe KAN ik over zo iets schrijven? Ik weet niet hoe het voelt, wat er door je heen gaat wanneer je het koude ijzer en de scherpe punt op je huid voelt, ik weet niet waarom iemand dit doet, waarom je het blijft doen als er ergens het besef moet zijn dat het niet goed is..Er was een plotselingen pijnsteek in mijn pols. Mijn handen hadden iets vast, maar ik wist niet wat. Tranen stroomde uit mijn ogen, maar ik wist niet waarom. Tot mijn ogen naar iets keken, wat opeens niet meer van mij was. Ik zag geen bloed. Alleen een diepe snee die gemaakt was in mijn eigen pols door mijn eigen hand. En ik wist niet waarom. Ik wist niet wanneer ik de beslissing had gemaakt om dit te doen. Wat ik net had gedaan, was gestoord. Dit hoorde niet bij mij , en ik zou dit nooit van mijn leven nog opnieuw doen. Maar het internet had gelijk. Telkens wanneer ik pijn voelde in mijn hart, was een mes de gemakkelijkste oplossing. Het begon heel onschuldig, nooit een druppeltje bloed. Maar eigenlijk ging vanaf de eerste keer dat ik het deed , vanaf de eerste keer dat het mes mijn huid raakte, verkeert. Alsof echt alles verandert als je zo iets doet. De reden waarom ik het de eerste keer had gedaan, was gewoon totaal gestoord. Ik had het gedaan omdat ik er een verhaal over schreef en niet over zo iets kon schrijven zonder ervaring. Nu ik had mijn ervaring, waarom stopte ik dan niet gewoon? Die week op school was verschrikkelijk. Mijn pols deed pijn en de scharen zagen felrood. Ik deed het niet meer opnieuw die week. Ik voelde de drang om het aan iemand te vertellen. Dat moest. Ookal hield ik het veel liever geheim. Dus zei ik het 's avond op msn tegen mijn vriendje. Hij zei dat ik het nooit meer mocht doen, wat een normale reactie was, maar het was niet genoeg. Als ik ging slapen, sneed ik me op nieuw, en opnieuw. Ondertussen wist Roxanne het ook. Ze trok zich er niet zoveel van aan. Niemand trok zich er wat van aan. Ze vertrouwde me, ze dachten dat ik het nooit meer ging doen. Want dat had ik belooft. Ik schaamde me. Elke keer dat ik het mes voelde en de belofte verbrak, schaamde ik me. Toen het eindelijk weer vrijdag was, wat betekent dat we lo hadden, ging het helemaal mis. In de kleedkamers zag ik rode strepen op Lena's pols staan. Ik kwam er achter dat ik niet meer de enigste was die dit deed. Lena had het een keer gedaan. We beloofde elkaar het nooit meer te doen. De zoveelste belofte. Ik had het mijn vriendje belooft, ik had het Roxanne belooft. En al die beloftes betekende juist niks voor mij. Maar deze wel, de belofte met Lena. Dus ik stopte , en het ging gemakkelijker dan ik dacht. Tot dan , die dag.. het begon opnieuw. Erger, dieper, erger. Ik kreeg een sms van Ray, ze betekende toen nog niet zo veel voor mij , ze had zich ook gesneden. Opeens leek iedereen het te doen; Ray, Dillyan, Zayn, Hilary, Taylor.. Ik ging op zoeken op internet over zelfverminking en kwam dus dat zinnetje tegen van; zelfmoord is de ergste vorm van zelfverminking. vanaf toen ging alles heel snel. - Ray ging zich veel vaker snijden, ik ook. We werden heel close. - Veel mensen op school kwamen er achter wat ik deed - nog meer mensen gingen het doen - mijn tante kreeg kanker - ik miste Shary heel hard, ze was degene die echt alles wist van mij. Ik kon haar alles vertellen maar ik kreeg nooit een knuffel omdat we 500km van elkaar woonde .. Maar ik kwam er weer boven op en stopte opnieuw. Weer niet voor lang. Mijn vriendje maakte het uit. 's Avonds lag ik met mijn ipod in bed. We hadden die dag schoolreis gehad en ik was super ziek geworden. 's Avonds ging het eindelijk beter maar ik miste mijn vriendje dus heel hard, en hij deed nogal raar. Tot hij opeens zei dat hij geen gevoelens meer had. En het eerste wat ik deed was mijn breekmes pakken en snijden. Ik was kapot. Alles begon opnieuw. Deze keer sneed ik met bloed. Ik sneed heel diep, elke avond opnieuw. Ray begon zelfmoordpogingen te ondernemen. Ik ook. Dood gaan was mijn enigste doel. Maar hoe ik ook probeerde iets hield mij altijd in leven. En dat iets was Shary. Hoewel ze 500km verder op woonde, hield zij mij juist in leven. Telkens als ik het probeerd, flitste zij voorbij. Ik kon haar niet in de steek laten. Niet nu haar vader haar bijna had vermoord. Niet wanneer ze voor de eerste keer verliefd was. Ik kon haar onmogelijk in de steek laten. Dus ik vond mijn kracht terug. Of beter: ik kreeg de kracht van Shary. Ze vertelde me in een mailtje achteraf dat ze zicht voor mij had gesneden. Heel diep over haar hele arm. Het had vijf uur of meer gebloedt. Het deed super veel pijn. Ze had gedacht dat haar pijn zou omgezet worden in kracht voor mij. Kracht om te stoppen. Het klinkt onwerkelijk en gestoord en gek, maar het was wel zo. Ik stopte. Maar ik vecht nog elke dag. Telkens als ik slechte dingen over me heen krijg, denk ik er wel is aan. "Als ik nu zou snijden, hoef ik dit niet te voelen." En dat is nu net de "beautiful lie". Want als je snijdt, dan voel je geen pijn in je hart die je kapot maakt. Dan voel je niks, een paar seconden lang.Maar als je het mes weg haald, dan voel je iets anders. Het maakt je niet kapot, het breekt je. Je voelt je schuldig om wat je deed, je wordt onzeker, je hebt een geheim dat je moet verbergen, je wordt bang voor je zelf. Eigenlijk wilde ik me nooit snijden, omdat het verslavend was deed ik het. Als het gewoon overdag is, dan denk je regelmatig; laat ik me vanavond gewoon niet snijden. Maar 's avonds lijkt alles tien keer erger. Het was 's avonds dat ik een sms van Ray kreeg dat ze dood wilde, en dan is snijden de uitweg. Wat snijden met je doet, is heel moeilijk uit te leggen. Voor iedereen voelt het waarschijnlijk anders, maar je gaat er kapot van. Als je dit leest, en je nog niet snijdt, doe het dan nooit. Ik wil niemand aan zetten om te snijden, dus ook niet jij. Het is geen uitweg, alles wordt niet beter als je snijdt. HET WORDT SLECHTER. Als je iemand kent die zich snijdt, luister dan naar haar. Luister naar haar verhalen, controleer elke dag haar pols op nieuwe littekens. Laat deze blog aan haar of hem zien. Je moet er voor haar zijn. Er naar vragen. Ookal wil je het waarschijnlijk niet weten hoe slecht het gaat of wat ze soms denkt. Maar als je jezelf snijdt, moet je er over praten. De persoon die snijdt zal er niet over willen praten. Maar als je blijft volhouden, dan praat ze uiteindelijk wel. En als je praat, dan deel je alles wat in je hoofd zit en voelt het minder zwaar aan. Jij kan haar of hem helpen. En als je dat niet kan, omdat je haar of hem niet begrijpt of omdat je er zelf aan kapot gaat , zeg dat dan niet maar neem haar mee naar iemand die dat wel kan. Want wat heb je er nu aan als iemand zegt: " sorry , ik kan je niet helpen"? Als je jezelf snijdt, mail me dan. Ik wil mijn verhaal met heel veel mensen delen, ik wil zo veel mogelijk mensen helpen met dit probleem. Ik heb nu de "ervaring" die ik zelf eerst wilde voor mijn verhaal, maar die ik nu wil delen met mensen met het zelfde probleem, ik wil ze laten zien dat dit echt niet zo moet , het kan ook anders. En aan iedereen die het nog niet doet, begin er niet aan ookal lijkt het goed. doe het niet. Snijden is een probleem, geen oplossing
Vandaag was nog al vermoeiend. Ik ben eigenlijk net terug van "vakantie" . Mijn ouders waren 5dagen naar Duitsland. En ik wilde absoluut niet mee! Dus mocht ik 5 dagen naar een vriendin toe, Roxanne(schuilnaam). Als we bij elkaar logeren blijven we meestal tot 4uur s nacht op en slapen we tot 11u. Dat lang op blijven is die 5dagen wel gelukt maar het uitslapen niet echt (: dus nu ben ik super moe. Had ik vandaag een harde ruzie met een heel speciaal meisje, Ray(schuilnaam). Ze betekent erg veel voor mij en ze is een soort van zusje. Ik ken haar nog maar 2jaar. Maar het voelt langer door alles wat we hebben meegemaakt. Nu was ik er achter gekomen dat Ray tegen Roxanne over mij had "geroddeld". Eigenlijk was onze ruzie al een week bezig maar vandaag was het niet meer te houden.had ze een geheim van mij door vertelt. En ik deed nog al gemeen tegen haar. Ik zei dat haar sorry te laat was nzo. Uiteindelijk was ik zo kwaad en verdrietig tegelijk dat ik woedend mijn gsm in mijn kast smeet. Ik keek er de hele namiddag niet meer naar. Totdat ik opeens besefte dat ik heel fout bezig was. Als ik haar kwijt wilde, moest ik vooral zo verder doen! Maar ik wilde haar niet kwijt. Niet na alles. Dus zette ik mijn telefoon weer op. Toen hij afstond , had ik een soort van zorgeloos gevoel weet je. Ik kon geen problemen meer bij krijgen. Maar ik was er niet voor mijn vriendinnen. Ray en ik hebben het uitgepraat. En ja, als een vriendin over je roddelt of een geheim verklapt, begin je wel is te twijfelen. Misschien over het vertrouwen tussen jullie of over jullie vriendschapsband. Maar als ze een echte vriendin is, zijn een paar fouten dan erg? Uit fouten leer je en wordt je sterker. Dus meisje, als je dit leest, weet dat ik van je hou en je noot laat gaan, Ray. <3Alisanne
Haaii, Deze blog heet Stay Strong, omdat die woorden veel voor mij betekenen. Je zult waarschijnlijk wel weten dat Demi Lovato deze twee woorden op haar polsen heeft getatoeëerd. Demi betekend dan ook weer veel voor mij. Ze is mijn grote voorbeeld. Voor de gene die haar niet kennen , even een soort van 'paspoortje': Naam: Demi Lovato Geboren: 20 augustus 1992 Bekent als: Zangeres, actrice, rolmodel Albums: don't forget, here we go again en unbroken werkt bij disney channel speelt mee in Sonny with a change, camp rock 1 & 2, princess protection program zit in de jury van X-factor, U.S Demi werd in 2010 in een kliniek opgenomen omdat ze eetstoornissen had en leed aan automutilatie. Dat laatste was/is dus ook een van mijn problemen. Automutilatie ofwel zelfverminking is jezelf pijn doen, om het zacht uit te drukken. Sommige trekken hun haar uit maar de meeste snijden zich. Ik weet natuurlijk niet helemaal hoe het bij Demi is gegaan. Volgens interviews begon Demi met snijden omdat ze gepest werd. Maar omdat te weten hoef je deze blog natuurlijk niet te lezen. Omdat ik graag mijn verhaal en problemen met anderen wil delen, heb ik deze blog aangemaakt. Ik heb ook geen zin in een totaal negatieve blog, dus je zult hier ook veel over muziek vinden of testjes of leuke quotes. Dit word een soort dagboek van mij. Eerst wat meer over mezelf; - Mijn echte naam is niet Alisanne, dat is gewoon mijn nickname. - Ik ben bijna 14 jaar oud - Ik hou van schrijven en ik hoop binnekort mijn eerste boek uit te kunnen brengen waar ik nu vol op mee bezig ben. - Muziek is mijn obsessie. Ik speel gitaar, en ik zing maar dat trekt op niet veel (; Ik luister liever naar mensen die echt kunnen zingen zoals Demi Lovato, Avril Lavigne, B.o.B, Wiz Khalifa, Usher, Taylor Swift, Britney Spears, ... - Ik haat zowat alle mensen die liegen over belangerijke dingen - Shary(schuilnaam) is mijn allerbeste vriendin maar ze woont 500km verder op en ik heb haar nog nooit gezien. Ik ken haar vanaf 2 septemeber 2009, via internet. We hebben een heel speciale band en we weten alles over elkaar - Ik heb heel veel fantasie en heel veel dromen - Ik heb geen leven; ik verzamel quotes, schrijf gedichten, schrijf verhalen, schrijf in een dagboek, ik lees super dikke boeken, ik verzamel songteksten, en nu heb ik nog een blog erbij. - Het meeste hou ik van mijn allerliefste vrienden en vriendinnen
Nu jullie wat meer over mij weten, ga ik beginnen aan mijn aller eerste echte blog bericht. ♥Alisanne
P.s; je mag mij altijd mailen als je ergens mee zit
