Devolder wint terecht de Ronde van Vlaanderen. En waar zaten de 'werkweigeraars' van donderdag in De Panne? De mannen die het, onder het mom van 'extra recuperatie', niet meer nodig achtten om in de tijdrit (en sommigen zelfs de ochtendrit) van start te gaan en daarmee zowel organisatoren als supporters en tv-kijkers voor schut zetten?
Voor zover mijn geheugen reikt heeft Devolder die bewuste dag toch zijn fietske gepakt en zelfs zijn uiterste best gedaan met een 3de plaats in die chronorit. En tóch was hij blijkbaar voldoende gerecupereerd om Jan en Alleman zijn achterwerk te tonen in Ninove...
Misschien moeten de maandlonen van de luiaards maar eens gehalveerd worden en het prijzengeld laten verdubbelen. Misschien koersen ze dan wel nog voor hun geld... Of krijgen ze stilaan ook de 'voetballersmentaliteit' en gaan ze klagen/protesteren als ze eens 2 wedstrijden in 1 week moeten spelen...
Trouwens: een gewone werknemer zou eens hetzelfde moeten doen... benieuwd hoelang die nog in dienst zou blijven!?
Zaterdag ben ik met een collega vertrokken voor de 140 km van de Ronde. Met de mountainbike (wel voorzien van slicks uiteraard) heb ik op een ontspannen manier de hellingen en kasseistroken in de Vlaamse Ardennen verteerd. We hebben voor de 'verstandigste' weg gekozen: tussen de hellingen op t gemak, óp de hellingen gewoon een vlot tempo gereden (behalve de Koppenberg, waar alles geblokkeerd zat en we dus ook mee met de massa te voet naar boven moesten). Op die manier ben ik eigenlijk met nog heel frisse benen over de meet in Ninove gebold. Even dreigde het toch mis te gaan toen ik bij de beklimming van de Eikenberg mijn ketting brak. Gelukkig stonden er boven enkele collega-rijders die een kettingpons bij zich hadden (waarvoor dank!).
Toch ook wat minder goed nieuws: door die lange tocht had ik mijn duurloop verplaatst naar vrijdag. Na 5 km op de finse piste van Laarne heb ik de training moeten onderbreken wegens aanhoudende pijn in beide benen (zowel boven- als onderbenen). Na de duatlon van Geluwe heb ik eigenlijk nog geen enkele vlotte looptraining kunnen afwerken. Blijkbaar duurt het toch wel enkele dagen eer mijn lichaam van zo'n inspanning herstelt. Ook mijn (anders prominent aanwezige) eetlust is niet zoals normaal. Om blessures en overtraining te vermijden ga ik de komende week voornamelijk rust houden. Misschien doe ik eind deze week wel een korte duurloop om te kijken ho het ervoor staat. Ondertussen probeer ik vooral mijn scheenbenen veelvuldig te strekken. Ook het warm houden met warmtepacks helpt heel wat.
Een week rust lijkt misschien wat te voorbarig, nu het toch wel goed gaat en ook de goesting om te trainen er nog is. Maar vroeger heb ik het al te vaak voorgehad dat ik (ondanks duidelijke signalen dat het genoeg geweest was) veel te lang bleef doortrainen, waardoor een lange rustperiode (en het bijbehorende conditieverlies) noodzakelijk waren... En dat probeer ik nu toch wel liever te vermijden!
De trainingsaanpak blijft de komende weken dezelfde. Zoals voorzien wordt wel elke week een snelheidstraining in het lopen aan de planning toegevoegd.
Maandag: fietsen - hersteltraining op de rollen Dinsdag: lopen - extensieve duurtraining 10 km Woensdag: fietsen - krachtuithouding 4x3' (2') Donderdag: lopen - snelheidstraining 4x1 km in 4'15" (3' loslopen) Vrijdag: aspecifieke krachttraining Zaterdag: fietsen - intervaltraining 3x10 + lopen - extensieve duurtraining 10 km Zondag: fietsen - extensieve duurtraining 100 km + lopen 3x10' aan wedstrijdtempo (13 km/u)
Eventueel rij ik zaterdag de 140 km van de Ronde van Vlaanderen (ipv de intervaltraining)
Op het werk hebben we ondertussen de mogelijkheid om over de middag te gaan sporten en achteraf een douche te nemen. Op dinsdag en donderdag kan ik 's avonds dus eens rustig thuis blijven.
Ik wou het eens voelen en ik héb het gevoeld: een kwart-duatlon is geen lachertje!!!
Zoals vooraf gepland heb ik in het eerste lopen mijn eigen tempo aangehouden. Met 44'57 over 9,942 km (bijna 13,3 km/u) was ik zeer tevreden, hoewel dit pas een 81ste tijd op 89 deelnemers was. Solo startte ik in de fietsproef. De eerste 7 km waren volledig wind tegen/zijwind. In combinatie met het golvende parcours vond ik dit best pittig en absoluut nadelig voor eenzaten. Van remonteren was dan ook weinig sprake. Enkel een groepje van 5 dat een minuutje voor mij gestart was heb ik na heel wat moeite kunnen inhalen. Bij dit groepje in de wielen blijven vond ik iets te makkelijk, maar om er blijvend van weg te rijden had ik eerlijk gezegd ook de benen niet meer. De fietsproef vond ik dus (vooral door de aard van het parcours en de wind) behoorlijk tegenvallen (1u16'36 voor 41,5 km). Na dik 2u trok ik dan de loopschoenen terug aan voor de afsluitende run over 5 km. Hier was het vooral zaak om te 'overleven' en toch te blijven lopen. Met 21'40" was ik toch nog redelijk tevreden. Alles bij elkaar werd ik 68ste op 89 deelnemers (81 finishers), 11 seconden na de eerste dame.
Besluit: de kwart-afstand is afzien en vooral in het laatste looponderdeel de pijn verbijten. Door mijn beperkte loopcapaciteiten moet ik in het fietsen solo rijden, wat in de draftingwedstrijden een enorm nadeel is. Op de vlakke stukken ging het echter wel zeer vlot (constant rond de 40-45 km/u kunnen rijden), zodat ik toch eens benieuwd ben om een non-draftingwedstrijd op overwegend vlakke wegen te betwisten.
Op het moment dat ik over de streep kwam dacht ik 'waarom doe ik dit mezelf aan', maar na een verfrissende douche overheerste toch het gevoel van 'voldoening'. En daarvoor doen we het uiteindelijk toch allemaal!!!
Vorige week heb ik met pijn in het hart moeten vaststellen dat mijn fietsje zijn beste tijd gehad heeft. 7 jaar geleden kocht ik een Ridley Compact waar ik 2 seizoenen meet in competitie ben gekomen. Aangezien ik geen trainingsfiets heb, werden alle trainingen (zowel op de weg, maar ook op de rollen) met dat beestje afgewerkt. Na die 2 jaar bleef ik redelijk veel fietsen zodat het nu toch stilaan versleten is: het bracket begint heftig naar links en rechts te dansen als er kracht op de pedalen wordt gezet.
Ik ga het echter niet zomaar afdanken. Een PRO Synop TT Kit erop en dan kan het dienst doen als 'tijdritfiets' voor de non-drafting wedstrijden.
Ter vervanging hoop ik eigenlijk dat mijn fietsenmaker nog een Ridley Compact op de kop kan tikken, maar gezien het bouwjaar van die frames vrees ik ervoor. Als alternatief ga ik misschien voor een Prorace Moros of Zeus. Mocht er iemand ervaring hebben (positief/negatief) met deze frames/fietsen hoor ik het graag! Ook goede alternatieven van die prijsklasse (hoeft absoluut niet per sé carbon te zijn) mag je me steeds laten weten, want op gebied van techniek ben ik een echte leek.
Zoals gezegd voel ik me klaar om mijn vuurdoop op het 'lange werk' in Geluwe tot een goed einde te brengen. Maar wat verwacht ik er nu exact van? Eerst en vooral wil ik niet de fout maken die ik in Geel gemaakt heb: voluit meestarten en zoveel mogelijk plaatsen willen goedmaken in de eerste kilometer. Want na 2 km had ik het beste al gehad en verloor ik dus nadien veel meer plaatsen dan dat ik er eerst goedgemaakt had. Ik ga me dus helemaal achteraan het deelnemersveld in gang zetten en de eerste 2 km zeker niet forceren. Stilaan wat versnellen zodat ik uiteindelijk op een gemiddelde van 12 km/u wil uitkomen (dus onder de 50' indien het effectief 10km is). Waarschijnlijk zal ik op die manier in het laatste kwart van het deelnemersveld aan mijn fietsproef moeten beginnen. Hier verwacht ik om toch wel wat plaatsen goed te maken en zo'n 35 km/u gemiddeld te halen (1u10' over de 40 km). Het perfecte scenario zou natuurlijk zijn dat ik bij een andere redelijke fietser verzeild geraak en dat die bereid is om samen het volle pond te geven om zo samen op te schuiven De laatste loopproef zal een kwestie van overleven worden en mijn plaatsje trachten te behouden. 5km is natuurlijk lang... Maar als ik ook hier 12 km/u haal zal ik dik tevreden zijn. Besluit: als ik alle 'streeftijden' optel én als de opgegeven afstanden exact kloppen moet ik binnen 2u25' de aankomst bereiken. We'll see...
De voorbereidingen voor mijn eerste echte duatlon op de weg (van aanstaande zondag in Geluwe) zit erop! In september begonnen met een schema om 10 km te leren lopen is deze week (net op tijd) volledig afgewerkt. Uiteraard verliest je steeds enkele weken door ziekte, blessure, rustperiodes of gewoon tijdsgebrek. Uiteindelijk heb ik er zowet 28 weken over gedaan, maar het is dan toch gelukt: dinsdag liep ik 13 km en gisteren deed ik er nog eens 11 km bij. Na de wedstrijd van Geel was ik zinnens om met het snelheidswerk te beginnen, maar uiteindelijk besloot ik om toch geen stappen over te slaan en daarmee te wachten tot ik de afstand in de benen heb. Na Geluwe is de tijd hiervoor dus rijp.
Ook in het fietsen maakte ik een goede progressie. Tot januari deed ik enkel uithoudings- en krachttraining, maar na mijn matte fietsproef van Zonhoven heb ik intervalletjes in het menu opgenomen. Ook deze gingen van week tot week beter en beter. In Geel mocht ik hiervan de eerste resultaten ervaren met een goede fietsproef.
Ik voel me dus absoluut klaar om naar Geluwe af te zakken... De ambitie is (gezien mijn nog te beperkte loopsnelheid én het feit dat het om een drafting-wedstrijd gaat) beperkt, maar hierover meer in een post later deze week...
Wat de trainingsarbeid voor deze week betreft: naar goede gewoonte hou ik de laatste dagen voor een wedstrijd voldoende rust. 1 korte looptraining en een hersteltraining op de fiets plus een enkele aspecifieke krachttraining zullen zowet mijn enige wapenfeiten worden.
Toen ik vroeger aan triatleten (en bij uitbreiding ook duatleten) dacht, kwamen spontaan de woorden 'trainingsbeesten' en 'materiaalfreaks' in mij op. Over het eerste is mijn mening nog steeds ongewijzigd, maar na deelname aan enkele winterduatlons stel ik mij toch wel vragen omtrent sommige van die zogenaamde 'materiaalfreaks'... Eventjes verduidelijken:
Bij mijn eersteling in Geluwe viel mij direct op dat zowat de helft van de deelnemers met een geveerde voorvork rondhost. Ten eerste weegt zo n draak van (soms) enkele honderden euro meer dan het dubbele van zijn 'ongeveerde' broertje van 15 euro. Ten tweede verdwijnt een groot percentage van het geleverde vermogen (vooral bij het optrekken na de bochten) domweg in de grond. De veerweg gaat immers eerst indrukken (kost energie) en dan pas gaat je fiets de overige energie gebruiken om je fiets voorwaarts te bewegen. In modderige omstandigheden is dit veren echter totaal zinloos.
Vervolgens in Maldegem en recenter nog in Geel: keihard (resp. kurkdroog) parcours. Staat meer dan de helft van de atleten in de wisselzone met een fiets waarop banden zijn gemonteerd met noppen die niet zouden misstaan op een tractorband! Er waren zelf deelnemers met o.a. Noby Nic (Schwalbe) die voor zeer modderige ondergrond geschikt zijn. Ook hier gaat een groot gedeelte van het geleverde vermogen verloren, namelijk via de veel grotere rolweerstand die deze noppenbanden hebben. Neem daarbij de soms veel te lage druk die in de banden gepompt wordt en je verliest al gauw een pak tijd tijdens het mountainbike-onderdeel. Zelf heb ik in Geel met ferm afgesleten semi-slicks gereden en daarin 4,5 bar gepompt en ik mag zeggen: het ging vlot vooruit!
Zondagochtend ben ik opgestaan met keelpijn, waardoor ik de geplande trainingen heb afgelast. In de loop van de dag kwam daar een licht grieperig gevoel bij, maar blijkbaar is het niet echt 'doorgebroken'. Ook maandag nog hetzelfde gevoel, maar na 9u slaap voelde ik mij vandaag al heel wat beter. Als ik mij morgen terug 100% voel ga ik volgend schema afwerken:
De winterduatlons zijn spijtig genoeg achter de rug, de mountainbike zal dus eventjes op zolder verdwijnen... In Geluwe (29/3) wacht echter al direct een opdracht van (voor mij dan toch) lange adem: 10 km lopen (nog nooit gedaan) - 40 km fietsen en nog eens 5 km lopen. De fietstrainingen zullen dus o.a. bestaan uit langere intervaltrainingen en krachttrainingen om na het looponderdeel toch terug een zo sterk mogelijke remonte te kunnen inzetten. Bij de looptrainingen ga ik wekelijks 1 snelheidstraining doen om de basissnelheid te verhogen.
Gisteren tijdens een laatste fietstraining voelden de benen al heel goed aan. Na de verkenning van het fietsparcours (supersnel, gelukkig had ik semi-slicks gemonteerd en 4 bar druk in mijn banden gezet) had ik er goede hoop op...
En Geel heeft uiteindelijk grotendeels gebracht wat ik ervan verwacht had. De eerste run (4 km) eindigde ik als 58 ste in 17'05 (14,05 km/u, net wat ik gehoopt had dus). Na een redelijk goede wissel kon ik aan mijn klassieke inhaalrace op de mountainbike beginnen. 53'00 had ik nodig om de 24 km af te werken (27,17 km/u), goed voor de 16de fietstijd. Als 18de kon ik dan aan de laatste run beginnen maar hier verliep het wat stroever dan gehoopt. 7 atleten gingen mij nog voorbij (9'30 voor 2 km - 12,63 km/u ofte 50ste tijd). waardoor ik finaal als 25ste over de streep kwam.
Besluit: hoogtijd om wat snelheidswerk in de looptrainingen te steken, want daar verlies ik nog veel te veel tijd. Ook de snelle starts (eerste honderden meter aan 17 km/u) doen mij telkens de das om. Het fietsen verliep dan weer stukken beter: het resultaat van de intervaltrainingen is duidelijk.
Door tijdsgebrek heb ik deze week niet alle geplande trainingen kunnen afwerken. Vooral de duurtrainingen op de fiets hebben er moeten bij inschieten. In plaats daarvan heb ik echter wel stevige intervaltrainingen uitgevoerd. Noodgedwongen "kwaliteit boven kwantiteit" dus...
Deze week staat vooral in het teken van herstel in functie van de winterduatlon van Geel. De trainingsleer voorziet dan zowat 50% van de gewone trainingen, maar persoonlijk heb ik het meeste baat bij volledige rust (op enkele hersteltrainingen na natuurlijk). Zo wordt ook het kopje eens leeggemaakt én is er voldoende tijd om het materiaal te onderhouden en klaar te maken voor de wedstrijd.
Wat de wedstrijd van Geel dan betreft: ik heb me ingeschreven voor de 'recreatieve wedstrijd' (4 - 24 -2 km). En er is toch wel wat ambitie. Niet dat ik me vastpin op een bepaalde plaats (kan ook niet als je geen enkele van de deelnemers kent), maar indien het parcours volledig verhard is hoop ik toch op een gemiddelde loopsnelheid van ongeveer 13,5 à 14,0 km/u in de eerste run. De fietsproef in Zonhoven vond ik toch wel redelijk tegenvallen, waardoor ik in de weken die daarop volgden voor het eerst intervaltrainingen heb ingelast. Deze misten hun effect niet: er is hier duidelijk progressie gemaakt. En als ik dan het parcours in Geel bekijk (lange rechte stukken en redelijk harde ondergrond) moet er ook hier een goed resultaat inzitten. In de laatste run zal het er dan op aankomen om mijn plaats te verdedigen.
Uiteindelijk heb ik de intervaltrainingen van vorige week vervangen door stevige duurtrainingen van 100 km op woensdag (heuvelachtig) en zaterdag (vlak). Ook deze week ga ik nog eens wat stevig duurwerk op het programma zetten om dan na de winterduatlon van Geel terug met intervaltrainingen te herbeginnen.
Vandaag eens een korte looptraining (5x1 km) gedaan om te zien of mijn enkel wel volledig genezen is en... jawel! Niet de minste pijn meer. En nog meer goed nieuws: de loopconditie heeft op het eerste zicht niet te veel geleden onder de trainingsonderbreking. Het tempo dat ik voorheen op training liep kon ik nu ook probleemloos aanhouden...
De trainingsperiode zit er weer op... tijd voor nog eens een weekje rust. De revalidatie van mijn blessure verloopt beter dan voorzien: na 5 sessies kiné en 2,5 weken loop-onderbreking zijn de ligamenten voldoende hersteld. Dit weekend mag ik de looptrainingen dan ook terug hervatten met een korte training.
Verder staan deze week enkel een 2-tal recuperatietrainingen van 1u met de fiets op het programma.
Na het weekend begint dan de voorbereiding op de winterduatlon van Geel (8 maart). Deze zal dan voornamelijk bestaan uit looptrainingen en het vervolg van het intervalprogramma met de fiets.
De pijn aan mijn enkel (omgeslagen tijdens de winterduatlon van Zonhoven) blijkt voort te komen uit een verrekking van de ligamenten. De behandeling hiervan bestaat uit 10 sessies kiné, het aanbrengen van een gel en... 3 weken zonder looptraining. Het gevolg hiervan is dat mijn wedstrijdplanning zal moeten aangepast worden. De winterduatlon van Heusden-Zolder valt nog in die inactiviteitsperiode en ga ik dus schrappen. In plaats daarvan zet ik de recreatieve wedstrijd in Geel (3 maart) op mijn agenda.
Afhankelijk van mijn loopconditie bij de hervatting zal ik dan beslissen wat er met de wedstrijd in Geluwe moet gebeuren: als het schema voor de 10 km volledig kan worden afgewerkt, start ik op de 10-40-5 km, anders zal het spijtig genoeg de promo-duatlon worden.
De eerste echte intervaltrainingen zijn heel goed verteerd. Op de dijk in Dendermonde werkte ik resp. 5 (woensdag) en 7 (zaterdag) blokjes van 3' af aan een stevig tempo. Bij het lopen is er echter een probleem opgedoken: tijdens de duatlon van Zonhoven moet ik ergens ongemerkt mijn enkel omgeslagen hebben. Dinsdag na de looptraining was er redelijk veel pijn waardoor ik donderdag geen looptraining afwerkte. Zaterdag was de pijn verdwenen, maar tijdens het begin van het lopen, maar vooral nadien, stak die weer de kop op. In die mate dat ik maandag de dokter opzoek om te laten onderzoeken en preventief geen looptrainingen op het programma zet voor deze week. Er kan dus wat extra fietstraining op het programma komen...
Tijdens de wedstrijd van Zonhoven heb ik ondervonden dat het fietsen wat minder ging, vandaar dat de rustige duurtrainingen (de basis is zeker goed genoeg) stilaan plaats gaan ruimen voor intervaltraining. Het lopen wordt uiteraard verder opgebouwd.
