Aangezien ik mij voortaan vooral op het triatlon zal toeleggen heb ik maar meteen een nieuwe blog aangemaakt (met een meer toepasselijke titel): www.bloggen.be/triatlon4fun
Ook de manier van bloggen zal totaal veranderen: ipv zowat 1 berichtje per week zal ik voortaan per trainingsdag een aparte post plaatsen met daarin mijn trainingsgegevens en -ervaringen.
De ziekteperikkelen van het afgelopen weekend betekenen ook meteen het einde van mijn eerste tri- en duatlonseizoen. Gisteren ben ik nog gaan zwemmen en werkte ik een looptraining af, maar bij het lopen merkte ik dat de batterijen leeg zijn. Niet verwonderlijk eigenlijk: sinds 15 augustus van vorig jaar ben ik quasi onafgebroken in het getouw...
Een rustperiode zal dan ook heel welkom zijn. Eén keer per week zal ik over de middag wel nog in het zwembad duiken, maar verder hou ik het rustig tot medio oktober. Dan herbegin ik met duurtrainingen om stevige fundamenten te leggen voor het volgende seizoen. Tegen december zou ik dan ook het intensieve werk hernemen.
In het tweede gedeelte van de winter zal ik wellicht enkele wedstrijden (winterduatlons, mountainbike- of loopwedstrijden) afwerken.
In een latere post bericht ik nog over mijn trainingsstatistieken van het afgelopen seizoen...
T moest er eens van komen: ziek worden en forfait geven voor een wedstrijd. De ganse week liep ik al wat vermoeid, maar normaal worden mijn benen tijdens de laatste dagen voor een wedstrijd steeds frisser en beter. Woensdag kwam er echter een kink in de kabel: s avonds wat keelpijn gekregen, waardoor ik de geplande rustige looptraining van donderdag maar schrapte. Vrijdag beterde het gevoel echter stevig, waardoor ik 's avonds toch maar een loopje waagde. Dat ging fantastisch goed: redelijke krachtige benen en een vlotte tred. Deze ochtend werd ik nog doodmoe wakker, een ochtendpols van 45 (daar waar ik anders 37 à 38 heb), keelpijn, spierpijn en wat buikloop waren mijn deel. De ganse dag lig ik al uitgeteld in de zetel en krijg ik geen hap door mijn keel. Exit Ieper (morgen, zondag) dus, waar ik toch wel wat van verwachtte, aangezien de beter triatleten daar voor de 1/4 non-drafting kiezen...
Misschien voltrekt zich de komende uren nog een mirakel waardoor ik me wat frisser voel, maar met een lege tank aan een triatlon beginnen zou nu ook niet direct een van mijn verstandigste 'zetten' zijn...
OK, t is nog héél vroeg maar ik ben toch al eens beginnen kijken naar wat ik het volgende jaar op mijn boterham wil nemen...
In 2010 ga ik vooral een 4-tal 1/4 triatlons (allen non-drafting) afwerken: Sint-Laureins (mei), Eeklo (juni), Kapelle-op-den-Bos (augustus) Ieper (september)
Als 'voorbereiding' zou ik dan ook nog aan enkele duatlons (non-drafting), wielerwedstrijden (voorjaar) en stratenlopen deelnemen.
Heel stilletjes droom ik er ook van om aan de Hel van Kasterlee (15 km lopen - 100 km mountainbike en 30 km lopen) deel te nemen, maar of ik dat loopvolume onder de knie zal krijgen is nog een hééééél groot vraagteken...
Kwestie van nu al te weten waarvoor we trainen :-p
Met enige vertraging post ik een verslagje van de triatlon in en rond het Zilvermeer. Mooie locatie trouwens om een triatlon te organiseren: redelijk helder water, mooi fietsparcours en grotendeels offroad-lopen.
Bij de start had ik me weer achteraan gezet, maar dat bleek deze keer een foute zet. Ik zat immers achter een groot peloton zwemmers die eigenlijk trager zwommen dan mijn eigen tempo. Op zich is dat natuurlijk positief, want dan renderen de trainingen. Maar in wedstrijd is het toch behoorlijk frustrerend. Als 66ste in ongeveer 12'45 (exacte tijdsregistratie ontbreekt) trok ik naar de wissel. Die duurde spijtig genoeg veel te lang: eerst kon ik het touw van mijn wetsuit niet vinden, daarna verloor ik tijd bij het aantrekken van mijn sokken (toch eens beginnen trainen op het lopen zonder sokken...). Het fietsen verliep zoals normaal: inhaalrace van de 66ste naar de 51ste plaat, maar daar eindigde het: geen 'groepje' meer te zien... De tweede wissel verloopt steeds vlotter dan de eerste, ook nu weer: fiets ging snel in het rek, loopschoentjes aan en direct in een vlot tempo. Na 1 km nog wat sneller beginnen lopen en zelfs nog een atleet kunnen inhalen . De 5 km zou ik gelopen hebben in 19'42, maar ik betwijfel of de afstand wel effectief 5 km bedroeg (anders zou het wel héél snel geweest zijn voor mijn doen). Gefinisht als 50ste in 1:04:41
Besluit: zwemmen gaat er serieus op vooruit. In Ieper moet ik me misschien toch maar eens wat vooraan leggen bij de start. Het fietsen blijft mijn 'inhaalmoment', hoewel ik daar eigenlijk weinig voor train. Volgend jaar (zodra het me lukt om de 10km onder de 40'00 te lopen) ga ik me daar nog wat meer op focussen. Van mijn loopproef ben ik eigenlijk nog het meest tevreden.
Nu op naar de 1/8ste van Ieper (20/9) (drafting, spijtig genoeg)...
Vandaag en morgen 2 dagjes verlof, dus was ik van plan om deze ochtend een duurtraining op de fiets te gaan doen en vanavond (als snelheidstraining) in een stratenloop in Erondegem van start te gaan. K vond het al raar dat die op een maandagavond geprogrammeerd stond, maar op onze lokale kermis valt de 'hoofdbrok' ook op dinsdag, dus ja...
Deze ochtend toch nog maar eens gecheckt en ... de doorgaans betrouwbare www.runnersweb.nl bleek een cijfertje verkeerd te hebben getypt: 31/07/2009 is/was de correcte datum (en dus niet 31/08/2009). Nog wat verder gesurft en inderdaad: er zijn uitslagen terug te vinden van die bewuste vrijdagavond 31 juli... Ik hoop maar dat er vanavond niet teveel mensen de (nutteloze) verplaatsing naar Erondegem maken...
Het alternatief is nog zo slecht niet: in plaats van een 60-tal km ga ik deze middag (in het zonnetje!) op pad voor om en bij de 90 km in de Zeeuwse polders
Daarna nog een 2-tal dagen goed doortrainen en vervolgens enkele rustdagen in functie van de niet-stayer triatlon van Mol (zondag).
Deze ochtend heb ik de allerlaatste training van mijn start-to-swim afgewerkt. Eind mei was ik er mee begonnen omdat ik wegens een knieblessure toch niet kon lopen. Het schema was zo opgesteld om in 20 trainingen op te bouwen naar 2000m non-stop zwemmen. Daarstraks was het dan zover...
Vooral technisch is het zwemmen een lastige klus: houding/beweging van armen, benen, romp combineren met ademhaling is niet zo evident voor een 'niet-vis'.
Nu ik de afstand in de armen/benen heb, ga ik me vanaf volgende week wat toeleggen op het intensievere werk, want de snelheid is nog niet wat ze zou moeten zijn. Nu ja, een mens moet eerst leren stappen alvorens hij kan lopen... Maar 2:00 op 100m is toch wel voor verbetering vatbaar zou ik denken
Tot nu toe trainde ik qua intensiteit vooral op basis van testwaarden uit een verleden en vooral op basis van gevoel. In het 'Handboek voor Triatlontraining' van Paul Van Den Bosch kwam ik de formules van Karvonen nog eens tegen. Voor de aardigheid heb ik de berekeningen eens op mijn situatie toegepast (Max. HF 185 en ochtendpols van gemiddeld zo'n 38). (Tussen haakjes en in italic staan de hartslagzones die ik tot nu toe hanteerde)
De resultaten: Fietsen: Extensieve lange duurtraining: tussen 127 en 133 (<130) Extensieve middellange duurtraining: 133-142 (130-140) Intensieve duurtraining: 142-153 Tempo-duurtrainingen vlak (= Blokken of Intervaltraining): 153-157 (155-165) Extensieve intervaltraining: 162-169
Met mijn 'waarden op gevoel' kwam ik (vooral voor de uithoudingstrainingen) aardig in de buurt, maar uiteindelijk moet er toch besloten worden dat ik enkele belangrijke fouten maak(te): de intervaltrainingen op de fiets waren veel te intensief. Ook in het lopen ging het er bij die trainingen veel te hard (maximaal) aan toe.
Voor het lopen heb je echter 2 denkwijzen: ofwel train je bij de intervals op hartslag, ofwel baseer je je op tempo (min/km). Waarschijnlijk zal het er dus op aankomen om de intervals voorlopig nog ietsje trager af te leggen, zodat ik wel dichter in de buurt van mijn hartslagzone kom...
In Halle stonden 3.6km lopen - 32.5 km fietsen en nog eens 2.1 km lopen op het menu. Een blikje op de uitslag van 2008 boezemde me vooral voor het fietsonderdeel angst in. De betere fietsers deden toen zo'n 55' over die 32.5 km!!! Het beloofde dus een taaie brok te worden.
Vooraf had ik me weer enkele doelen gesteld, vooral dan voor het lopen. Gezien de korte afstand wou ik de eerste run onder de 4:00/km afwerken (+/- 14:25 indien de afstand ongeveer klopte). Voor de tweede run had ik me (rekening houdend met de zware fietsproef die eraan vooraf ging) 4:20/km (of 9:05 voor 2.1 km). Tijdens de verkenning viel het fietsparcours nogal mee: een golvend parcours met 3 klimmetjes per ronde, maar niet echt steil of lang. Het lopen ging over een rondje van 1800m: 400m bergop, 1 km vlak en 400m bergaf zal het ongeveer geweest zijn.
De start was redelijk heftig: met 200 deelnemers direct een trechter in. Net achter mij begonnen er een paar het asfalt te kussen, maar verder geen schade. Geleerd uit mijn fout in Grembergen (te snel starten) deed ik het hier iets behoudender: 3:51, 3:52 en 4:02 voor de eerste kilometers kwamen uit op 13:29 voor 3.5 km (3:51/km - 106de looptijd). Tijdens de fietsproef haalde ik enkele trosjes atleten in, tot ik uiteindelijk bij 2 andere fietsers van ongeveer hetzelfde niveau geraakte. Met 3 konden we een goed tempo ontwikkelen en werd de 32.5 km afhaspelen in 57:15 (50ste fietstijd en als 58ste gewisseld). Na een snelle wissel zat ik direct in een goed looptempo, maar na 1.5 km moest ik iets vertragen. Met 9:17 over 2.23 km (4:07/km) haalde ik ook hier mijn doel.
Uiteindelijk finishte ik tevreden als 61ste in 1:20:01.
Vrijdag 14 augustus stond ik in Grembergen aan de start van de stratenloop over 6 km. Voor de rest van het seizoen heb ik geen enkele dua- of triatlon meer op het programma waar meer dan 5 km moet worden gelopen. Daarom koos ik ervoor om ook hier de korte afstand te lopen als 'snelheidstraining'. Tijdens mijn interval-lopen doe ik blokjes van 1 km aan 4:10/km. In wedstrijden gaat het steeds een stukje sneller, maar hier zou ik het dan wel 6 km moeten uitzingen (ipv telkens ééntje). Vandaar hoopte ik om uit te komen op 4:15/km ofwel 25:30 voor de 6 km. Op de eerste rij gestart ging het direct heel snel. Met 3:40 voor de eerste km was ik dan ook héél wat boven mijn niveau aan het lopen. Dringend vertragen dus, of het zou nog een lange lijdensweg worden... Mijn volgende kilometers legde ik af in 3:57, 4:14; 4:11 en 4:13. De laatste kilometer probeerde ik nog wat te versnellen, maar mijn Garmin dacht daar blijkbaar anders over: 4:18/km...
Samengeteld: 24:18 over exact 5.93 km ofwel 4:05 (14.6 km/u) gemiddeld. Mission accomplished dus . Op naar de magische grens van 4:00/km!
O ja, op de 6 km werd ik uiteindelijk 7de, maar als je met deze tijd in de top-10 zit kan je natuurlijk moeilijk over een sterk bezette wedstrijd spreken...
Het zomergriepje lijkt stilaan onder controle. Hopelijk kan ik morgen een eerste rustige looptraining doen en dan daags nadien terug met het serieuze werk beginnen.
De voorbije dagen heb ik tijd genoeg gehad om mijn trainingsresultaten en planningen eens grondig onder de loep te nemen. Daaruit heb ik besloten om voortaan nóg meer de aandacht op het lopen te leggen. Het grote doel blijft uiteraard nog steeds om op de 10km onder de 40' te duiken. Mijn huidige besttijd op die afstand is momenteel 43'24" (Zevergem, 10/7/09), dus die kloof lijkt me té groot om daar in 1x werk van te maken. Daarom ga ik op basis van een schema van 20 weken toewerken naar 42'00 om dan nadien naar 40'00 te proberen gaan. Dit schema komt uit het werk waar ik ook mijn opstartprogramma uithaalde en waar ik heel tevreden over was. http://www.sparrenweg.info/superrunner/html/trg6.html.
De reden van de klemtoon op het lopen te leggen is eigenlijk 2-ledig: 1. Achterstand tijdens het eerste lopen in de winterduatlons beperken, zodat ik nog in een mooie positie aan de fietsproef kan beginnen. De ambitie in die wedstrijden is om deze winter toch enkele malen in de top 20 en hopelijk ook top 15 te geraken. 2. Bij de triatlons is het zwemmen mijn zwakste onderdeel. In dat geval is het motiverend als je zowel in het fietsen als in het lopen geregeld wat tegenstanders kan oprapen. Tot nu toe moest ik steeds enkele van die ingehaalde fietsers tijdens het lopen weer laten gaan. Hopelijk kan ik deze trend volgend seizoen met een betere loopproef dan ombuigen...
Over mijn trainingsschema mag een groot kruis gemaakt worden: een zomergriepje is mijn plannen aan het dwarsbomen. Maandag gingen de training nog goed, maar dinsdagochtend kreeg ik tijdens de blokken mijn hartslag niet naar omhoog zoals dat normaal het geval is. In combinatie met een licht verhoogde ochtendpols had ik al gauw door dat er iets op til was en brak de training af na het 2de blokje. 's avonds bij de rustige duurtraining liep het wel weer beter (normale hartslag en normaal gevoel), maar daarna begon ik me stilaan ziek te voelen.
Woensdagochtend opgestaan met een nog hogere pols, spierpijn, keelpijn en snot... Rusten dus. Hopelijk kan ik heel gauw terug de draad oppikken en in het tweede deel van mijn verlof verder bouwen aan de conditie.
Gisteren stond mijn vuurdoop in de triatlon op het programma. Vooral de zwemproef baarde me zorgen: nog nooit 750m aan één stuk gezwommen én een week eerder pas mijn enige 'open water'-training gehad. Daar gaf het me eerlijk gezegd al een oncomfortabel gevoel: weten dat er onder mij een diepte van ettelijke meters gaapt... Maar kom: als een ander dat kan, zal dat bij mij ook wel lukken zeker.
Aan de start stond met 59 man toch wel een beperkt deelnemersveld, wat ik zeker geen nadeel vond. Eens de start gegeven dacht ik totaal niet aan die 'diepte' of afstand: t was gewoon zo snel mogelijk naar de boei en dan naar de overkant zwemmen. Mijn gebrek aan ervaring speelde al: bij de start wijkte ik al serieus van het parcours af, allesbehalve de kortste weg naar de boei... Uiteindelijk vond ik het enorm plezant en kon zelfs nog 10 man achter mij houden: 750m in 15'19".
De wissel verliep wat traag, aangezien ik door een schaafwond op mijn achillespees een paar sokken moest aantrekken, maar eens op de fiets ging het zoals gewoonlijk: zoveel mogelijk deelnemers trachten bij te halen (en liefst ter plaatse te laten). Met een 22ste fietstijd (35'48" voor 21 km) kwam ik als 39ste in de wisselzone.
Ok bij de 2de wissel terug extra tijd verloren omdat ik ook nog een pleister op die wond wou kleven voor de loopproef (kwestie van die wond niet nog groter te laten worden en dus een tijdje niet te kunnen trainen). De laatste 4.5 km namen 21'25 in beslag (34ste looptijd) wat finaal een 37ste stek in 1u12'32 opleverde.
Besluit: het zwemmen was plezant, maar ik had wel dubbel zoveel tijd nodig als de goede zwemmers... Het fietsen ging naar mijn gevoel iets minder, maar ik heb de laatste tijd dan ook relatief weinig fietstrainingen gedaan. Over het lopen ben ik dan wel weer tevreden. De extra aandacht/trainingen die ik hier aan besteedde leveren resultaat.
Vorige week vrijdag heb ik dan op de valreep besloten om deel te nemen aan de avondjogging van Zevergem (De Pinte). De bedoeling hiervan is om de loopsnelheid in de duatlons/triatlons toch wat op te krikken. Bij intervaltrainingen lukt het me maar met veel moeite om 1 km aan 14 km/u te blijven lopen, terwijl je in een wedstrijd toch altijd wat meer kan.
In Zevergem stond een 10km loop op het programma. Tijdens de duatlon van Geluwe deed ik daar 44'57" over, dus deze keer zou ik het toch wat sneller willen... De eerste 5 km gingen heel vlot (gemiddeld zowat 4'15" per kilometer). Rond km 6 kende ik echter een dipje waardoor ik al gauw 10 à 15" meer nodige had per kilometer. De laatste kilometer ging dan weer wel terug aan 4'18", waardoor ik uiteindelijk als 83ste finishte in 43'24" (13.82 km/u).
Uiteindelijk blijken dit zeer goede trainingen te zijn. Voortaan ga ik dus wat vaker stratenlopen in mijn programma opnemen ter voorbereiding van de duatlons/triatlons.
Vandaag heb ik eens optimaal gebruik gemaakt van de moderne technologie. Aangezien het een druilerige dag was, keek ik rond 18u op de buienradar van meteox.be om te zien wanneer ik 'droog' zou kunnen trainen. Volgens de simulatie op die site zou het een uurtje later voor een langere periode droog moeten zijn... En inderdaad: om 19u trok ik mijn loopsloefkes aan en heb gedurende gans de tocht heb ik geen drupje hemelvocht kunnen ontwaren. De techniek staat voor niets!
Volgende toepassing van de sateliet-technologie: mijn Garmin 405 die mij een schat aan trainingsinformatie oplevert. Tijdens het lopen kan je er 1001 gegevens mee bekijken. Bij thuiskomst leg ik het horloge bij de PC en terwijl ik aan het douchen ben, worden de gegevens draadloos overgebracht naar de PC, zodat ze achteraf rustig kunnen bekeken/geanalyseerd worden.
Persoonlijk heb ik het apparaat ingesteld dat het de gegevens van elke kilometer opslaat en dan nadien in een tabel weergeeft (zie afbeelding - klik om te vergroten). Op die manier kan je de evolutie gedurende de training, maar ook de progressie op lange termijn heel duidelijk voorstellen.
Vorige week vrijdag ben ik, in het vooruitzicht van de aankomende triatlons, een wetsuit gaan uitkiezen. Na wat opzoekwerk op het internet viel mijn oog op een Orca Sonar. Op diverse forums stond dit pak als zeer degelijk en toch betaalbaar opschreven. Op naar Runningcenter in Hulste dus...
Als er iemand ooit een wetsuit wil kopen kan ik je deze winkel absoluut aanraden. Bij aankomst vertelde ik de verkoper dat ik een absolute leek ben. Onmiddellijk kregen we een zeer duidelijke en objectieve uitleg over het pak en over eventuele alternatieven in dezelfde prijsklasse. Na een Orca gepast te hebben en een alternatief van Sailfish besloot ik omwille van de pasvorm om toch maar bij mijn eerste gedacht te blijven. Het zat me gewoon veel beter dan de Sailfish. Ondertussen nog een pak tips gekregen over het aantrekken en onderhoud van zo'n pak, wat zeker niet overbodig is...
Volgende week (tijdens mijn herstelweek in functie van Oudenaarde) zal ik er eens mee in open water gaan zwemmen om het aan een grondige praktijktest te onderwerpen.
De voorbije week heb ik voor het eerst terug op normaal niveau kunnen trainen, en dit zonder hinder te ondervinden van mijn knie. Op het programma stonden 3 zwemtrainingen van telkens 2000m, twee duurtrainingen van 70 km op de fiets, een eerste (korte) blokkentraining op de tijdritfiets en tenslotte 2 (loop)duurtrainingen van 9 km en een intensief tochtje.
Voor deze week staan eerst 2 rustdagen op het programma, om te vervolgen met: Woensdag: fietsen - duurtraining 85 km Donderdag: lopen - intensieve duurtraining Vrijdag: fietsen - duurtraining 85 km + zwemmen (600m + 500m + 3x300m) Zaterdag: fietsen - blokken 4x 7'30 + lopen - duurtraining 9 km Zondag: zwemmen (5x400m) + lopen - interval 6x800m
Wat mijn wedstrijdprogramma betreft: Hoewel het op training toch wel beter gaat dan verwacht, voel ik me toch nog niet klaar om de 1/4 non-drafting van Wevelgem aan te vatten. Triatlons ging ik ook nog niet direct op mijn programma zetten, maar... het bloed kruipt waar het niet gaan kan: op 19/7 ga ik het er dan toch eens op wagen in Oudenaarde (1/8° triatlon)
Vervolgens zal het waarschijnlijk de sprintduatlon van Geel (9/8), Halle (21/8) en Waardamme (30/8) naar de non-drafting triatlon van Mol (6/9) gaan. Daarna staan nog de duatlon van Wetteren (13/9) op het programma. Als de voorbereidingen vlot verlopen hoop ik misschien ook in de 1/4 non-drafting triatlon van Ieper (20/9) te starten.
Morgen mag ik bij de dokter langs om een artro CT-scan te laten maken. De voorbije 2 looptrainingen (telkens 5 km) verliepen echter volledig pijnloos, waardoor ik toch weer stilaan volgens schema kan gaan trainen. Bij het fietsen voel ik wel nog een klein pijntje, dus daar worden volume/intensiteit nog heel beperkt gehouden. Voortaan zal ik ook telkens enkele zwemtrainingen in mijn programma opnemen, hoewel er nog geen concrete plannen zijn om ook effectief een triatlon te gaan doen.
Maandag: zwemmen - 1x400m, 2x300m, 2x250m Dinsdag: lopen - duurloop 7 km Woensdag: fietsen - hersteltraining 30 km Donderdag: lopen - duurloop 5 km + zwemmen - 2x400m, 4x150m Vrijdag: aspecifieke krachttraining + fietsen - hersteltraining 30 km Zaterdag: lopen - duurloop 7 km + fietsen - hersteltraining 30 km Zondag: zwemmen 1x500m, 4x150m, 1x500m + fietsen 30 km + aspecifieke krachttraining
Er zit toch wat vooruitgang in de zaak... Vandaag heb ik mij een half uurtje met de tijdritfiets op de rollen gewaagd: geen enkele pijn gevoeld! Morgen ga ik dan ook de loopsloefkes eens eventjes aantrekken om te zien hoe het in die discipline verloopt.
Daarstraks zijn we trouwens wat basis-zwem-uitrusting (bril, badmuts) gaan halen om morgen dan nog eens het zwembad trachten te trotseren.
Gisteren kon ik eindelijk op consultatie bij een specialist. Maar veel nieuws heeft dit (nog) niet opgeleverd: 'waarschijnlijk' heb ik een beschadiging van het kraakbeen aan mijn linkerknie, maar een artro CT-scan (volgende dinsdag) moet dit bevestigen en de ernst hiervan vaststellen. De week daarna kan ik dan nog eens bij de specialist om de resultaten en verdere behandeling te bespreken. Nog 2 weken ongeduldig afwachten dus...
Wel enig positief nieuws: tijdens het 'bevoelen' van mijn knie heeft de dokter het gewricht waarschijnlijk (onbewust) terug op de juiste plaats gezet. In die mate dat ik nu bij geen enkele beweging pijn voel. Waarschijnlijk waag ik me deze week dan ook eens kort op de rollen om toch eindelijk nog eens wat te kunnen fietsen.
Vandaag heb ik ook een plonske in het zwembad gewaagd. Maar als een echte toerist met short, zonder brilletje (en vooral: zonder zwemstijl) was het geen sinecure om iets te doen dat op zwemmen leek... De komende dagen zal ik eens een zwembrilletje en neusknijper kopen om evt. wat zwemtrainingen te gaan doen. Op die manier blijf ik dan toch wat bezig en kan ik misschien sneller dan verwacht eens een triatlon meepikken...
Maar eerst zien dat ik weer deftig kan lopen/fietsen natuurlijk!
Sinds 2 mei heb ik al last van een lichte pijn aan mijn linkerknie. In de week die daarop volgde had ik (in het vooruitzicht van de duatlon in Ruddervoorde) een rustweek en verdween de pijn vanzelf. De dag na Ruddervoorde kon ik echter de trap niet meer af. De huisdokter vond echter geen oorzaak en raadde een extra rustweek aan. Weer geen verbetering, integendeel: na die extra rustweek kreeg ik tijdens een fietstraining zodanige pijn dat ik niet eens meer op eigen kracht thuisraakte. Onmiddellijk moesten alle trainingen gestopt worden en uiteraard zijn ook alle wedstrijden voor de komende weken geschrapt...
Dinsdag kan ik eindelijk bij een specialist langs en hopelijk wordt daar een oorzaak (en vooral oplossing) gevonden, want ik ben nu al meer dan een maand zonder training en dat begint toch (zware) gevolgen voor de conditie te hebben...
De voorbije periode zal ik dan maar beschouwen als rustperiode (die normaal voor augustus voorzien was). Bij de hervatting van de trainingen zal dan moeten blijken hoe de conditie is en wat ik nog van het (zomer)seizoen kan/mag verwachten.
Met veel voldoening kijk ik terug op mijn eerste non-drafting wedstrijd. De eerste run ging tamelijk vlotjes. Met 5 km in 20'56 kon ik als 73ste de wisselzone intrekken. Op de fiets had ik direct een goed ritme te pakken en kon zo opschuiven naar rang 52 (20 km in 33'41). Met een tijdritstuur had ik er zeker nog wat tijd vanaf gehaald, maar het gevoel op de fiets zat wel goed. Voor de eerste keer haalde ik mijn voeten uit mijn schoenen bij het naderen van de wisselzone, wat merkelijk sneller gaat dan op koersschoenen door de wisselpost te lopen en daar te wisselen. De laatste loopproef vatte ik wat te voortvarend aan, waardoor ik na anderhalve kilometer serieus moest vertragen. Naar 'goede' traditie verloor ik nog enkele plaatsen en finishte uiteindelijk als 58ste in 1u07'55.
T is al véél te lang geleden dat ik nog een bericht postte, maar door omstandigheden kwam het er nooit van...
In de tussentijd heb ik natuurlijk niet stilgezeten. Op het vlak van training geen spectaculaire dingen gedaan. Gewoon het programma dat ik aan het volgen was verdergezet.
De interval-looptrainingen werpen wel hun vruchten af. Een eerste keer deed ik 6x 800 meter aan +/- 14 km/u. En vorige zondag stonden 10x 400m op het programma, waarbij ik telkens toch vlot boven de 15 km/u kon blijven lopen. Geen spectaculaire dingen voor goede lopers, maar dit broekje was er toch wel blij mee!
De duurtrainingen gaan ook steeds beter (lees: hogere snelheid aan een lagere hartslag), dus mag ik wel stellen dat het lopen weer (lichtjes) verbetert is...
Nog wat nieuws op materiaalgebied: volgende woensdag zou mijn fiets klaar moeten zijn, dus daarop is het nog eventjes wachten. In de tussentijd kocht ik een PRO Synop TT stuur. Probleem is dat de shifters voor Campagnolo blijkbaar moeilijk te vinden zijn. Kortom: voor aanstaande zondag in Ruddervoorde zal ik nog met mijn traditioneel koersstuur rijden.
De kogel is door de kerk: begin deze week ben ik mijn nieuwe fiets gaan bestellen. Het is (zoals oorspronkelijk voorzien) dan toch geen Ridley of Prorace geworden, maar uiteindelijk viel mijn oog op een Zannata Z80. Als afmontage heb ik voor Campagnolo Centaur 10 speed gekozen.
Eens die fiets (een van de komende weken, want er is geen haast bij) aangekomen is, zal mijn Ridley Compact dan 'omgebouwd' worden tot tijdritter voor de non-drafting wedstrijden.
Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar k heb er toch lichtjes genoeg van: vorige week ging het lopen voor geen meter (zie vorige post). Deze week heb ik maandag en dinsdag rust gehouden, woensdag een goede krachtuithoudingstraining op de fiets gedaan en donderdag toch een vlotte looptraining afgewerkt tijdens de middagpauze. 's avonds na het avondeten kreeg ik echter enorme steken in mijn maag. Zodanig zelfs dat de dokter er werd bijgeroepen en enkel een spuit de pijn wat draaglijker kon maken. Vrijdag een ganse dag in de zetel gelegen/geslapen en bovenop de maaglast ook nog zeer pijnlijk (vooral rug-spieren). Zaterdag ging het al een stuk beter, maar de maagpijn is toch nog altijd niet volledig verdwenen... De oorzaak kan echter niet worden achterhaald: na de looptraining at ik een broodje, maar mijn collega heeft geen last gehad. En als avondmaal at ik hetzelfde als mijn vrouw, maar ook zij heeft geen klachten gehad...
Kortom: het wordt hoogtijd dat alle fysieke kwaaltjes achter de rug zijn zodat ik terug deftig kan beginnen trainen!
Devolder wint terecht de Ronde van Vlaanderen. En waar zaten de 'werkweigeraars' van donderdag in De Panne? De mannen die het, onder het mom van 'extra recuperatie', niet meer nodig achtten om in de tijdrit (en sommigen zelfs de ochtendrit) van start te gaan en daarmee zowel organisatoren als supporters en tv-kijkers voor schut zetten?
Voor zover mijn geheugen reikt heeft Devolder die bewuste dag toch zijn fietske gepakt en zelfs zijn uiterste best gedaan met een 3de plaats in die chronorit. En tóch was hij blijkbaar voldoende gerecupereerd om Jan en Alleman zijn achterwerk te tonen in Ninove...
Misschien moeten de maandlonen van de luiaards maar eens gehalveerd worden en het prijzengeld laten verdubbelen. Misschien koersen ze dan wel nog voor hun geld... Of krijgen ze stilaan ook de 'voetballersmentaliteit' en gaan ze klagen/protesteren als ze eens 2 wedstrijden in 1 week moeten spelen...
Trouwens: een gewone werknemer zou eens hetzelfde moeten doen... benieuwd hoelang die nog in dienst zou blijven!?
Zaterdag ben ik met een collega vertrokken voor de 140 km van de Ronde. Met de mountainbike (wel voorzien van slicks uiteraard) heb ik op een ontspannen manier de hellingen en kasseistroken in de Vlaamse Ardennen verteerd. We hebben voor de 'verstandigste' weg gekozen: tussen de hellingen op t gemak, óp de hellingen gewoon een vlot tempo gereden (behalve de Koppenberg, waar alles geblokkeerd zat en we dus ook mee met de massa te voet naar boven moesten). Op die manier ben ik eigenlijk met nog heel frisse benen over de meet in Ninove gebold. Even dreigde het toch mis te gaan toen ik bij de beklimming van de Eikenberg mijn ketting brak. Gelukkig stonden er boven enkele collega-rijders die een kettingpons bij zich hadden (waarvoor dank!).
Toch ook wat minder goed nieuws: door die lange tocht had ik mijn duurloop verplaatst naar vrijdag. Na 5 km op de finse piste van Laarne heb ik de training moeten onderbreken wegens aanhoudende pijn in beide benen (zowel boven- als onderbenen). Na de duatlon van Geluwe heb ik eigenlijk nog geen enkele vlotte looptraining kunnen afwerken. Blijkbaar duurt het toch wel enkele dagen eer mijn lichaam van zo'n inspanning herstelt. Ook mijn (anders prominent aanwezige) eetlust is niet zoals normaal. Om blessures en overtraining te vermijden ga ik de komende week voornamelijk rust houden. Misschien doe ik eind deze week wel een korte duurloop om te kijken ho het ervoor staat. Ondertussen probeer ik vooral mijn scheenbenen veelvuldig te strekken. Ook het warm houden met warmtepacks helpt heel wat.
Een week rust lijkt misschien wat te voorbarig, nu het toch wel goed gaat en ook de goesting om te trainen er nog is. Maar vroeger heb ik het al te vaak voorgehad dat ik (ondanks duidelijke signalen dat het genoeg geweest was) veel te lang bleef doortrainen, waardoor een lange rustperiode (en het bijbehorende conditieverlies) noodzakelijk waren... En dat probeer ik nu toch wel liever te vermijden!
De trainingsaanpak blijft de komende weken dezelfde. Zoals voorzien wordt wel elke week een snelheidstraining in het lopen aan de planning toegevoegd.
Maandag: fietsen - hersteltraining op de rollen Dinsdag: lopen - extensieve duurtraining 10 km Woensdag: fietsen - krachtuithouding 4x3' (2') Donderdag: lopen - snelheidstraining 4x1 km in 4'15" (3' loslopen) Vrijdag: aspecifieke krachttraining Zaterdag: fietsen - intervaltraining 3x10 + lopen - extensieve duurtraining 10 km Zondag: fietsen - extensieve duurtraining 100 km + lopen 3x10' aan wedstrijdtempo (13 km/u)
Eventueel rij ik zaterdag de 140 km van de Ronde van Vlaanderen (ipv de intervaltraining)
Op het werk hebben we ondertussen de mogelijkheid om over de middag te gaan sporten en achteraf een douche te nemen. Op dinsdag en donderdag kan ik 's avonds dus eens rustig thuis blijven.
Ik wou het eens voelen en ik héb het gevoeld: een kwart-duatlon is geen lachertje!!!
Zoals vooraf gepland heb ik in het eerste lopen mijn eigen tempo aangehouden. Met 44'57 over 9,942 km (bijna 13,3 km/u) was ik zeer tevreden, hoewel dit pas een 81ste tijd op 89 deelnemers was. Solo startte ik in de fietsproef. De eerste 7 km waren volledig wind tegen/zijwind. In combinatie met het golvende parcours vond ik dit best pittig en absoluut nadelig voor eenzaten. Van remonteren was dan ook weinig sprake. Enkel een groepje van 5 dat een minuutje voor mij gestart was heb ik na heel wat moeite kunnen inhalen. Bij dit groepje in de wielen blijven vond ik iets te makkelijk, maar om er blijvend van weg te rijden had ik eerlijk gezegd ook de benen niet meer. De fietsproef vond ik dus (vooral door de aard van het parcours en de wind) behoorlijk tegenvallen (1u16'36 voor 41,5 km). Na dik 2u trok ik dan de loopschoenen terug aan voor de afsluitende run over 5 km. Hier was het vooral zaak om te 'overleven' en toch te blijven lopen. Met 21'40" was ik toch nog redelijk tevreden. Alles bij elkaar werd ik 68ste op 89 deelnemers (81 finishers), 11 seconden na de eerste dame.
Besluit: de kwart-afstand is afzien en vooral in het laatste looponderdeel de pijn verbijten. Door mijn beperkte loopcapaciteiten moet ik in het fietsen solo rijden, wat in de draftingwedstrijden een enorm nadeel is. Op de vlakke stukken ging het echter wel zeer vlot (constant rond de 40-45 km/u kunnen rijden), zodat ik toch eens benieuwd ben om een non-draftingwedstrijd op overwegend vlakke wegen te betwisten.
Op het moment dat ik over de streep kwam dacht ik 'waarom doe ik dit mezelf aan', maar na een verfrissende douche overheerste toch het gevoel van 'voldoening'. En daarvoor doen we het uiteindelijk toch allemaal!!!
Vorige week heb ik met pijn in het hart moeten vaststellen dat mijn fietsje zijn beste tijd gehad heeft. 7 jaar geleden kocht ik een Ridley Compact waar ik 2 seizoenen meet in competitie ben gekomen. Aangezien ik geen trainingsfiets heb, werden alle trainingen (zowel op de weg, maar ook op de rollen) met dat beestje afgewerkt. Na die 2 jaar bleef ik redelijk veel fietsen zodat het nu toch stilaan versleten is: het bracket begint heftig naar links en rechts te dansen als er kracht op de pedalen wordt gezet.
Ik ga het echter niet zomaar afdanken. Een PRO Synop TT Kit erop en dan kan het dienst doen als 'tijdritfiets' voor de non-drafting wedstrijden.
Ter vervanging hoop ik eigenlijk dat mijn fietsenmaker nog een Ridley Compact op de kop kan tikken, maar gezien het bouwjaar van die frames vrees ik ervoor. Als alternatief ga ik misschien voor een Prorace Moros of Zeus. Mocht er iemand ervaring hebben (positief/negatief) met deze frames/fietsen hoor ik het graag! Ook goede alternatieven van die prijsklasse (hoeft absoluut niet per sé carbon te zijn) mag je me steeds laten weten, want op gebied van techniek ben ik een echte leek.
Zoals gezegd voel ik me klaar om mijn vuurdoop op het 'lange werk' in Geluwe tot een goed einde te brengen. Maar wat verwacht ik er nu exact van? Eerst en vooral wil ik niet de fout maken die ik in Geel gemaakt heb: voluit meestarten en zoveel mogelijk plaatsen willen goedmaken in de eerste kilometer. Want na 2 km had ik het beste al gehad en verloor ik dus nadien veel meer plaatsen dan dat ik er eerst goedgemaakt had. Ik ga me dus helemaal achteraan het deelnemersveld in gang zetten en de eerste 2 km zeker niet forceren. Stilaan wat versnellen zodat ik uiteindelijk op een gemiddelde van 12 km/u wil uitkomen (dus onder de 50' indien het effectief 10km is). Waarschijnlijk zal ik op die manier in het laatste kwart van het deelnemersveld aan mijn fietsproef moeten beginnen. Hier verwacht ik om toch wel wat plaatsen goed te maken en zo'n 35 km/u gemiddeld te halen (1u10' over de 40 km). Het perfecte scenario zou natuurlijk zijn dat ik bij een andere redelijke fietser verzeild geraak en dat die bereid is om samen het volle pond te geven om zo samen op te schuiven De laatste loopproef zal een kwestie van overleven worden en mijn plaatsje trachten te behouden. 5km is natuurlijk lang... Maar als ik ook hier 12 km/u haal zal ik dik tevreden zijn. Besluit: als ik alle 'streeftijden' optel én als de opgegeven afstanden exact kloppen moet ik binnen 2u25' de aankomst bereiken. We'll see...
De voorbereidingen voor mijn eerste echte duatlon op de weg (van aanstaande zondag in Geluwe) zit erop! In september begonnen met een schema om 10 km te leren lopen is deze week (net op tijd) volledig afgewerkt. Uiteraard verliest je steeds enkele weken door ziekte, blessure, rustperiodes of gewoon tijdsgebrek. Uiteindelijk heb ik er zowet 28 weken over gedaan, maar het is dan toch gelukt: dinsdag liep ik 13 km en gisteren deed ik er nog eens 11 km bij. Na de wedstrijd van Geel was ik zinnens om met het snelheidswerk te beginnen, maar uiteindelijk besloot ik om toch geen stappen over te slaan en daarmee te wachten tot ik de afstand in de benen heb. Na Geluwe is de tijd hiervoor dus rijp.
Ook in het fietsen maakte ik een goede progressie. Tot januari deed ik enkel uithoudings- en krachttraining, maar na mijn matte fietsproef van Zonhoven heb ik intervalletjes in het menu opgenomen. Ook deze gingen van week tot week beter en beter. In Geel mocht ik hiervan de eerste resultaten ervaren met een goede fietsproef.
Ik voel me dus absoluut klaar om naar Geluwe af te zakken... De ambitie is (gezien mijn nog te beperkte loopsnelheid én het feit dat het om een drafting-wedstrijd gaat) beperkt, maar hierover meer in een post later deze week...
Wat de trainingsarbeid voor deze week betreft: naar goede gewoonte hou ik de laatste dagen voor een wedstrijd voldoende rust. 1 korte looptraining en een hersteltraining op de fiets plus een enkele aspecifieke krachttraining zullen zowet mijn enige wapenfeiten worden.
Toen ik vroeger aan triatleten (en bij uitbreiding ook duatleten) dacht, kwamen spontaan de woorden 'trainingsbeesten' en 'materiaalfreaks' in mij op. Over het eerste is mijn mening nog steeds ongewijzigd, maar na deelname aan enkele winterduatlons stel ik mij toch wel vragen omtrent sommige van die zogenaamde 'materiaalfreaks'... Eventjes verduidelijken:
Bij mijn eersteling in Geluwe viel mij direct op dat zowat de helft van de deelnemers met een geveerde voorvork rondhost. Ten eerste weegt zo n draak van (soms) enkele honderden euro meer dan het dubbele van zijn 'ongeveerde' broertje van 15 euro. Ten tweede verdwijnt een groot percentage van het geleverde vermogen (vooral bij het optrekken na de bochten) domweg in de grond. De veerweg gaat immers eerst indrukken (kost energie) en dan pas gaat je fiets de overige energie gebruiken om je fiets voorwaarts te bewegen. In modderige omstandigheden is dit veren echter totaal zinloos.
Vervolgens in Maldegem en recenter nog in Geel: keihard (resp. kurkdroog) parcours. Staat meer dan de helft van de atleten in de wisselzone met een fiets waarop banden zijn gemonteerd met noppen die niet zouden misstaan op een tractorband! Er waren zelf deelnemers met o.a. Noby Nic (Schwalbe) die voor zeer modderige ondergrond geschikt zijn. Ook hier gaat een groot gedeelte van het geleverde vermogen verloren, namelijk via de veel grotere rolweerstand die deze noppenbanden hebben. Neem daarbij de soms veel te lage druk die in de banden gepompt wordt en je verliest al gauw een pak tijd tijdens het mountainbike-onderdeel. Zelf heb ik in Geel met ferm afgesleten semi-slicks gereden en daarin 4,5 bar gepompt en ik mag zeggen: het ging vlot vooruit!
Zondagochtend ben ik opgestaan met keelpijn, waardoor ik de geplande trainingen heb afgelast. In de loop van de dag kwam daar een licht grieperig gevoel bij, maar blijkbaar is het niet echt 'doorgebroken'. Ook maandag nog hetzelfde gevoel, maar na 9u slaap voelde ik mij vandaag al heel wat beter. Als ik mij morgen terug 100% voel ga ik volgend schema afwerken:
De winterduatlons zijn spijtig genoeg achter de rug, de mountainbike zal dus eventjes op zolder verdwijnen... In Geluwe (29/3) wacht echter al direct een opdracht van (voor mij dan toch) lange adem: 10 km lopen (nog nooit gedaan) - 40 km fietsen en nog eens 5 km lopen. De fietstrainingen zullen dus o.a. bestaan uit langere intervaltrainingen en krachttrainingen om na het looponderdeel toch terug een zo sterk mogelijke remonte te kunnen inzetten. Bij de looptrainingen ga ik wekelijks 1 snelheidstraining doen om de basissnelheid te verhogen.
Gisteren tijdens een laatste fietstraining voelden de benen al heel goed aan. Na de verkenning van het fietsparcours (supersnel, gelukkig had ik semi-slicks gemonteerd en 4 bar druk in mijn banden gezet) had ik er goede hoop op...
En Geel heeft uiteindelijk grotendeels gebracht wat ik ervan verwacht had. De eerste run (4 km) eindigde ik als 58 ste in 17'05 (14,05 km/u, net wat ik gehoopt had dus). Na een redelijk goede wissel kon ik aan mijn klassieke inhaalrace op de mountainbike beginnen. 53'00 had ik nodig om de 24 km af te werken (27,17 km/u), goed voor de 16de fietstijd. Als 18de kon ik dan aan de laatste run beginnen maar hier verliep het wat stroever dan gehoopt. 7 atleten gingen mij nog voorbij (9'30 voor 2 km - 12,63 km/u ofte 50ste tijd). waardoor ik finaal als 25ste over de streep kwam.
Besluit: hoogtijd om wat snelheidswerk in de looptrainingen te steken, want daar verlies ik nog veel te veel tijd. Ook de snelle starts (eerste honderden meter aan 17 km/u) doen mij telkens de das om. Het fietsen verliep dan weer stukken beter: het resultaat van de intervaltrainingen is duidelijk.
Door tijdsgebrek heb ik deze week niet alle geplande trainingen kunnen afwerken. Vooral de duurtrainingen op de fiets hebben er moeten bij inschieten. In plaats daarvan heb ik echter wel stevige intervaltrainingen uitgevoerd. Noodgedwongen "kwaliteit boven kwantiteit" dus...
Deze week staat vooral in het teken van herstel in functie van de winterduatlon van Geel. De trainingsleer voorziet dan zowat 50% van de gewone trainingen, maar persoonlijk heb ik het meeste baat bij volledige rust (op enkele hersteltrainingen na natuurlijk). Zo wordt ook het kopje eens leeggemaakt én is er voldoende tijd om het materiaal te onderhouden en klaar te maken voor de wedstrijd.
Wat de wedstrijd van Geel dan betreft: ik heb me ingeschreven voor de 'recreatieve wedstrijd' (4 - 24 -2 km). En er is toch wel wat ambitie. Niet dat ik me vastpin op een bepaalde plaats (kan ook niet als je geen enkele van de deelnemers kent), maar indien het parcours volledig verhard is hoop ik toch op een gemiddelde loopsnelheid van ongeveer 13,5 à 14,0 km/u in de eerste run. De fietsproef in Zonhoven vond ik toch wel redelijk tegenvallen, waardoor ik in de weken die daarop volgden voor het eerst intervaltrainingen heb ingelast. Deze misten hun effect niet: er is hier duidelijk progressie gemaakt. En als ik dan het parcours in Geel bekijk (lange rechte stukken en redelijk harde ondergrond) moet er ook hier een goed resultaat inzitten. In de laatste run zal het er dan op aankomen om mijn plaats te verdedigen.
Uiteindelijk heb ik de intervaltrainingen van vorige week vervangen door stevige duurtrainingen van 100 km op woensdag (heuvelachtig) en zaterdag (vlak). Ook deze week ga ik nog eens wat stevig duurwerk op het programma zetten om dan na de winterduatlon van Geel terug met intervaltrainingen te herbeginnen.
Vandaag eens een korte looptraining (5x1 km) gedaan om te zien of mijn enkel wel volledig genezen is en... jawel! Niet de minste pijn meer. En nog meer goed nieuws: de loopconditie heeft op het eerste zicht niet te veel geleden onder de trainingsonderbreking. Het tempo dat ik voorheen op training liep kon ik nu ook probleemloos aanhouden...
De trainingsperiode zit er weer op... tijd voor nog eens een weekje rust. De revalidatie van mijn blessure verloopt beter dan voorzien: na 5 sessies kiné en 2,5 weken loop-onderbreking zijn de ligamenten voldoende hersteld. Dit weekend mag ik de looptrainingen dan ook terug hervatten met een korte training.
Verder staan deze week enkel een 2-tal recuperatietrainingen van 1u met de fiets op het programma.
Na het weekend begint dan de voorbereiding op de winterduatlon van Geel (8 maart). Deze zal dan voornamelijk bestaan uit looptrainingen en het vervolg van het intervalprogramma met de fiets.
De pijn aan mijn enkel (omgeslagen tijdens de winterduatlon van Zonhoven) blijkt voort te komen uit een verrekking van de ligamenten. De behandeling hiervan bestaat uit 10 sessies kiné, het aanbrengen van een gel en... 3 weken zonder looptraining. Het gevolg hiervan is dat mijn wedstrijdplanning zal moeten aangepast worden. De winterduatlon van Heusden-Zolder valt nog in die inactiviteitsperiode en ga ik dus schrappen. In plaats daarvan zet ik de recreatieve wedstrijd in Geel (3 maart) op mijn agenda.
Afhankelijk van mijn loopconditie bij de hervatting zal ik dan beslissen wat er met de wedstrijd in Geluwe moet gebeuren: als het schema voor de 10 km volledig kan worden afgewerkt, start ik op de 10-40-5 km, anders zal het spijtig genoeg de promo-duatlon worden.
De eerste echte intervaltrainingen zijn heel goed verteerd. Op de dijk in Dendermonde werkte ik resp. 5 (woensdag) en 7 (zaterdag) blokjes van 3' af aan een stevig tempo. Bij het lopen is er echter een probleem opgedoken: tijdens de duatlon van Zonhoven moet ik ergens ongemerkt mijn enkel omgeslagen hebben. Dinsdag na de looptraining was er redelijk veel pijn waardoor ik donderdag geen looptraining afwerkte. Zaterdag was de pijn verdwenen, maar tijdens het begin van het lopen, maar vooral nadien, stak die weer de kop op. In die mate dat ik maandag de dokter opzoek om te laten onderzoeken en preventief geen looptrainingen op het programma zet voor deze week. Er kan dus wat extra fietstraining op het programma komen...
Tijdens de wedstrijd van Zonhoven heb ik ondervonden dat het fietsen wat minder ging, vandaar dat de rustige duurtrainingen (de basis is zeker goed genoeg) stilaan plaats gaan ruimen voor intervaltraining. Het lopen wordt uiteraard verder opgebouwd.
Bij de verkenning van het parcours viel het al op: dit wordt een zware dobber! Het lopen was volledig offroad en het fietsparcours liep (vond ik) voor geen meter door de natte zandgrond.
Tijdens de wedstrijd kon ik een redelijk goede tred aanhouden in de eerste loopproef. Als 29ste (2,59 km in 11'15") trok de wisselpost in/uit, op een half minuutje van een groepje. De zwaartte van het fietsen indachtig hield ik er de eerste kilometer een redelijk gematigd tempo op na, met de bedoeling om daarna naar het voorliggend groepje te rijden. Tegen het einde van de 2de ronde was ik daarin geslaagd en toen kwam het erop aan om gewoon een zo hoog mogelijk tempo te blijven aanhouden. Resultaat van de fietsproef: 21ste tijd (26,5 km in 1u17'09"). Verkleumd en doornat trok ik dan mijn loopsloefkes aan en lukte mij iets wat nog nooit gelukt was: iemand inhalen tijdens het lopen!!! Deze laatste 2,43 km duurde 11'48" zodat ik uiteindelijk als 25ste in 1u41'34" over de aankomst kwam.
Besluit: de loopproeven gaan steeds beter (resp. 13,8 en 12,4 km/u - offroad weliswaar). Tijdens het fietsen had ik absoluut geen goed gevoel, maar op de verkenning had ik ondervonden dat het ook met 'frisse benen' geen makkelijk parcours was (voor mannen van 'De Vlaanders'). Uiteindelijk ben ik nog zeer tevreden met de uitslag (deze was in elk geval beter dan wat het gevoel tijdens de wedstrijd deed vermoeden)!
Tijdens de voorbije wedstrijden viel het mij op hoe snel de andere atleten wisselen van schoeisel. Kwam ik met een groepje aan na de fietsproef, dan waren de collega's al een tijdje terug op pad terwijl ik mijn schoenen nog aan het vastknopen was. Op zoek naar de oplossing dus... en die bleek heel simpel: elastische veters. Gewoon schoentje uit- en aantrekken. Gedaan met veters knopen. In theorie klinkt het goed, maar wat geeft de praktijk? Nu ja, als alle tri- en duatleten daarvan gebruik maken zal het wel zijn nut bewezen hebben, maar ik wil het toch ook wel eens testen alvorens er mee in competitie te treden...
Voor de prijs hoef je het alvast niet te laten: 10 euro voor een stelletje 'Free Lace'-veters.
Het aanbrengen in de schoenen vergt wel wat prutswerk: in die veters zitten knoopjes die achter de gaatjes blijven zitten (om zo je schoen nauw aangesloten te maken). Trek je de veter uit, dan verdwijnen de knoopjes en kan je de veter door het oog halen.
Tijdens de training voelde het verrassend comfortabel aan: strak rond de voet, zonder echt te hard te spannen en het aan- en uittrekken gaat ook heel wat sneller dan telkens die vetertjes te knopen... Bij dit systeem zijn dragers van steunzolen wel wat in het nadeel: de ruimte om in je schoen te stappen wordt wat beperkter. Door dunnere sokken te dragen los je echter al een deel van het probleem op.
Besluit: mooie uitvinding voor de wedstrijden, maar voor looptrainingen ga ik het wel bij de klassieke veters houden.
Na een bezoekje aan de podologe werden mijn steunzolen wat bijgewerkt. Het resultaat: zowel tijdens als na het lopen heb ik niet de minste hinder van mijn knie! Vakwerk!!!
Het lopen op zich gaat trouwens ook van week tot week vlotter. We hebben ondertussen 15 van de 20 trainingsweken uit het 'opstartprogramma' afgewerkt en over 5 weken staat dus de 'test' over 10 km op het programma. Zoals de zaken er nu voorstaan hoop ik op een tijd onder de 50:00. Dit zou ik al super vinden, want 10 km aan een stuk lopen leek me maanden geleden nog een utopie, laat staan op 12 km/u te halen...
Op basis van de gerealiseerde tijd wordt dan terug een programma over 20 weken afgewerkt die er nog enkele minuten moet van afdoen, zodat we op termijn (zomer 2009?) rond de 42:00 (ofte 15 km/u) willen uitkomen.
Misschien neem ik er in de zomervakantie eens een korte triatlon bij (ter kennismaking én om de grote kloof tussen Kortrijk en Halle op te vullen), maar heel veel zal mijn planning wellicht niet wijzigen (tenzij er ergens een non-drafting zou georganiseerd worden).
Het heeft langer geduurd dan verwacht, maar ze is er: de eerste (kleine) blessure. Niet de scheenbenen, maar wel mijn linkerknie voelt sinds eind vorige week wat pijnlijk aan. Tijdens het lopen of fietsen zelf heb ik er geen hinder van, maar bij het opstappen van de trap of andere bewegingen waarbij mijn kniegewricht moet draaien is er een matige pijn (rechtsonder mijn knieschijf).
Om geen risico's te nemen ga ik een weekje 'loop-rust' nemen en van de gelegenheid gebruik maken om wat extra duurtrainingen doen op de fiets (van woensdag tot zondag is het toch verlof). En natuurlijk de podoloog eens consulteren om te achterhalen wat de oorzaka van het euvel is en vooral... wat we er kunnen aan doen!!!
Gisteren stond de duatlon in Maldegem (3,5 km - 21 km en 1,8 km) op het programma. Mijn ambitie: de beide loopproeven aan minstens 12 km/u afwerken en de fietsproef met een tevreden gevoel afsluiten. Door de vriestemperaturen van de voorbije dagen lag het fietsparcours en keihard bij. Ook de lange rechte stukken waarop een hoog tempo kon ontwikkeld worden stonden mij heel erg aan!
De eerste run (die 3,8 km bleek te zijn) legde ik af in 16'16". Tot km 2 ging het voortreffelijk, maar nadien moest ik wat gas terugnemen. Uiteindelijk haalde ik 14,02 km/u en dus was mijn eerste missie geslaagd. De wissel nadien ging al een stukje sneller dan Geluwe en als 57ste kon ik aan de fietsproef beginnen.
21 mountainbike-kilometers (2 ronden) namen 46'35" in beslag, wat overeenkomt met 26,15 km/u (incl. wissels). Hier stelde ik vast dat ik nog niet de ganse duur aan maximale intensiteit kon blijven rijden (heb er ook nog niet op getraind), maar de explosiviteit is er door de krachttraining wel heel erg op vooruitgegaan. Van plaats 57 schoof ik door naar plaats 27 in de wedstrijd.
Tijdens de wissel verloor ik enkele plaatsen en de afsluitende 1,5 km deed ik in 7'10" (12,56 km/u). Ook hier doel bereikt, hoewel het tempo toch een stukje lager lag dan in de eerste run. Toen kon ik echter 2 km aanpikken bij een groepje terwijl ik nu alleen moest lopen.
Uiteindelijk finishte ik als 33ste in 1u11'30".
Besluit: Het lopen is toch al een stuk(je) beter dan in Geluwe. De wissels gingen iets sneller en dankzij een (voor mij althans) droomparcours ging de fietsproef vlotjes.
De looptrainingen (en duatlontrainingen in het algemeen) bevallen me heel erg: afwisselender (lopen - fietsen - krachttraining) en uitdagender ('leren lopen') dan enkel de wielertrainingen. Aangezien ik me heel erg interesseer in het maken/interpreteren van statistieken/evoluties/... (zie eerder bericht) én omdat er in de volgende fase van de looptrainingen enkel nog gewerkt wordt met tempo's (min/km) die ik uit mezelf totaal niet kan inschatten, ben ik sinds deze avond de trotse bezitter van een Garmin Forerunner 405
Vanaf morgen tot maandag heb ik verlof en kan ik dus, naast het afwerken van de geplande trainingen, de werking van dit toestelletje eens bestuderen en uiteraard grondig testen.
Bevindingen zullen uiteraard volgen...
Klik op de foto voor de productinformatie van de Garmin Forerunner 405
Frank (Deboosere) en Sabine (Haegedooren) voorspellen voor morgen een uitgeregende dag, terwijl er een trage duurtraining op het programma staat. Planning aanpassen dus en vandaag om 9u30 vertrokken richting Nederland (Zeeland). Aangezien het al een tijdje geleden is dat ik nog een echte 'trage' duurtraining deed had ik me voorgenomen om ook effectief met de handrem op te rijden. En het lukte wonderwel!!! Van bij het begin een zalig gevoel: 105 tr/min en een hartslag van +/- 130 sl/min. De weersomstandigheden waren dan ook uitmuntend: een zonnetje en weinig wind.
Het was trouwens hoog tijd dat ik nog eens enkele trage duurtrainingen op het programma zette. Bij de overige trainingen viel het me op dat het herstel telkens nét dat ietsje minder was dan tijdens de eerste opbouwfase, waar er wekelijks 3 dergelijke trainingen op het programma stonden. Nu de feestdagen (en de bijbehorende verlofdagen) er zitten aan te komen gaan we er dus van profiteren om de basis weer wat bij te schaven.
Aangezien ik vorige week niet 100% fit was, heb ik enkel de kracht- en looptrainingen afgewerkt. Komende week herhaal ik dus gewoon de toen voorziene fietstrainingen, terwijl ik voor de looptrainingen het volgende blokje kan aanvatten:
Het blijft traditie... vroeger had ik er al (veel te regelmatig) last van en ook nu achtervolgt het mij: de week na een rustweek wordt ik ziek. Vrouw en kind sukkelen sinds dit weekend met keel en luchtwegen en nu is het ook bij mij kantje-boordje. Gans de week al ten laatste om 21u in bed om toch zoveel mogelijk uit te rusten én een keelspray om regelmatig te ontsmetten houden het voorlopig onder controle, maar veel trainen zit er niet echt in (maandag en woensdag een aspecifieke krachttraining en gisteren 3x12' gaan lopen zijn zowat mijn enige wapenfeiten).
De Kerstloop in Burcht van komend weekend is dus nog een groot vraagteken!
Dit bericht gaat niet direct over duatlon, maar gezien mijn achtergrond in het wielrennen wil ik deze bedenking toch wel posten...
Enkele weken geleden stond gans t Kuipke nog op de stoelen te springen voor onze (voor velen dan toch) nationale piste-trots... Maar ook hij heeft blijkbaar "aan 't potje" gezeten. Waarschijnlijk zal er nu weer een gans toneelstuk opgevoerd worden dat hij enkel 'ter goeder trouw' een medicijn nam tegen een opkomende verkoudheid of één of ander allergie... Laat ons duidelijk zijn: als je ziek bent moet je niet koersen, maar rusten. Dan moet je ook niks nemen en kan je ook niet gepakt worden!
Over allergie gesproken... zowat alle (vooral weg-)renners hebben blijkbaar astma tegenwoordig!? Is gans het peloton dan één grote ziekelijke bende (sport is toch gezond)? Of is dit weer een goedkoop excuus om voorschriften voor 'puffertjes' te kunnen krijgen en 'legaal' te ge(mis)bruiken...
En dan die strafmaat. Waarom zou een renner/sporter die meer ambitie dan talent heeft zich niet wagen aan de verboden snoepjes??? In een groot deel van de gevallen beroept men zich op de ondertussen legendarische 'procedurefouten' om vrijgesproken te worden. En als men dan toch écht pech heeft, komt men er in het slechtste geval van af met 2 jaar schorsing (bij herhaaldelijke inbreuken welteverstaan)... Waarom geen levenslange schorsing van bij de 1ste inbreuk vraagt een mens zich dan af!?
Hoe groot is de kans eigenlijk dat een sporter gecontroleerd wordt? Wel: ikzelf heb 8 jaar competitie gedaan (zowel op de weg als wintermountainbike). Grofweg spreken we hier dus over 5 à 600 wedstrijden. Zeggen en schrijven 1 keer ben ik gecontroleerd geweest. En dan nog te bedenken dat het wielrennen met voorsprong de meest gecontroleerde sport in Vlaanderen is...
Bij de opstart van mijn trainingen (half augustus) ben ik uit noodzaak ook aan een dieet begonnen. Van 85 kg ging het (volgens een planning van 2 kg per maand) naar 77 kg. Geen commercieel gedoe (Weight Watchers, dieetpillen, crash-dieet, ...), maar gewoon toegepast wat iedereen weet: geen snoep, gezond en afwisselend eten tot je voldaan bent (en niet tot je niet meer kunt) en natuurlijk veel sporten...
Nu wil het toeval dat afgelopen 7 dagen werden uitgeroepen tot de Week van de Friet! Gevolg voor ondergetekende die (ook al geheel toevallig) een rustweekje had voorzien: 1,5 kg bijgekomen.
Gelukkig duurt zo 'n week maar 7 dagen en hebben we nu weer gelegenheid om de vetrandjes er weer af te halen!
Zelf ben ik een hevige fan van statistieken (soms tot mijn eigen frustratie als er niet instaat wat ik had verwacht...). Vandaar een overzichtje van mijn duatlon-trainingsgegevens tot op heden. Op 19/8 ben ik eraan begonnen. De eerste maand deed ik enkel wandelingen om de pezen en gewrichten te verstevigen en voor te bereiden op de looptrainingen. Vanaf 9/9 begon dan het echte werk met de looptrainingen (Start to Run naar 10 km over 20 weken) en zijn ook de fietstrainingen (eerst een maand uitsluitend duurtrainingen, nadien ook krachttraining) opgestart. En op 5/10 tenslotte ben ik begonnen met de aspecifieke krachttrainingen.
Wandelen: 13u15 in 15 trainingen Fietsen (weg + rollen + MTB): 38u30 in 25 trainingen Lopen: 25u in 31 trainingen
Verder nam ik ook deel aan 2 wedstrijden: Berlare (testwedstrijd) en Geluwe (winterduatlon).
De afgelopen 3,5 maanden sportte ik dus een goeie 86u40 in 82 trainingen.
Over de trainingen van komende week kan ik kort zijn: niks! Na 15 trainingsweken (waarvan 1 week ziek en 3 weken zonder fiets, maar waarin het lopen bleef doorgaan) ga ik er eens een weekje de riem compleet afleggen. Van die tijd kan ik gebruik maken om de fietsen nog eens op punt te stellen, wat overuren te maken op het werk (zodat er achteraf wat meer 'trainingsverlof kan genomen worden uiteraard) en uiteraard ook wat tijd maken voor vrouw en kind... Volgend weekend trekken we er trouwens ook eens een weekendje op uit.
De week nadien kunnen we dan met een frisse kop/lijf terug aan het zwaardere werk beginnen...
De plannen die ik had beraamd om het loopgedeelte in Geluwe aan te pakken waren (zoals deels verwacht) van weinig tot geen nut... De wedstrijdomstandigheden stuwden mijn pols van bij de start de hoogte in, zodat de voorziene hartslaglimieten waardeloos waren. Wat me wel opviel was dat het subjectieve gevoel bij die hogere hartfrequenties veel comfortabeler was dan bij diezelfde waarden op training. Zoals in het wedstrijdverslag gezegd ben ik trouwens veel te voorzichtig gestart. Van in het begin heb ik een eigen (rustig) tempo gelopen, terwijl het eigenlijk toch wel wat sneller kon.
In het afsluitende loopgedeelte had ik dan eigenlijk het omgekeerde effect als verwacht: de hartslag was tijdens het wisselen zodanig gezakt dat het een hele tijd duurde eer die in de vooraf bepaalde 'doelzone' zat. En tijdens het gehele tweede loopgedeelte kwam ik eigenlijk nooit aan de hartslagwaarden van de eerste run, terwijl het toch even "snel" ging en de vermoeidheid al in een redelijk gevorderd stadium was na anderhalf uur afzien.
Regen, wind (stof)hagel en sneeuw maakten er gisteren in Geluwe een echte 'winter'duatlon van. De voldoening achteraf is er alleen maar groter op...
Als allerlaatste van de 74 deelnemers vertrokken ("dan kan ik er alleen maar inhalen") werkte ik de eerste run (3,4 km) af in 17'48, 'goed' voor een 65ste tijd. Na een lange wissel (gezien de weersomstandigheden nam ik de tijd om nog een jasje en droge handschoenen aan te trekken) deed ik 1u13'31 (incl. 2 wissels) over de mountainbike-tocht (36ste tijd). De tweede run (3,2 km) duurde 16'01 om uiteindelijk als 47ste te finishen in 1u47'40". Om de één of andere reden sta ik niet in de officiële uitslag, maar daar gaan we onze slaap niet voor laten...
Besluit: de loopproeven (vooral de eerste) werkte ik veel te behouden af uit schrik om de man met de hamer tegen te komen. Tijdens de volgende wedstrijd probeer ik om met een snellere loper mee te gaan en zien we wel waar het schip strandt. De fietsproef ging voor 3/4 redelijk vlot, maar in het laatste kwart zat ik door mijn beste krachten heen, waardoor ik niet verder kon opschuiven. De tijd valt op het eerste zicht wat tegen, maar in deze fietstijd zitten ook de 2 wisseltijden waar ik ruim de tijd nam (2x droge handschoenen en een extra jasje aangetrokken + wat gedronken).
Hoe dan ook ben ik zeker tevreden over de wedstrijd. T was heel plezant en dat is nog steeds het voornaamste!!!
Tot zaterdagmiddag zijn de trainingen van deze week eigenlijk allemaal vlotjes verlopen. Rond 13u30 vertrok ik voor de fietstraining van 90 km, maar al gauw merkte ik dat mijn hartslag absoluut niet steeg zoals normaal. Ook de beentjes voelden niet echt fris aan. Tekenen van vermoeidheid dus... Ik heb dan maar een halfuurtje losgereden en dan teruggekeerd naar huis. Zondag en maandag eens goed uitrusten en hopen dat ik dinsdag terug kan hervatten met de looptraining.
Na de (te verwachten) té snelle loopstart in de testwedstrijd van 25 oktober ben ik wat gaan experimenteren tijdens de looptrainingen. Doel van de missie: het hoogst mogelijke looptempo halen dat ik gedurende de ganse wedstrijd kan volhouden. De enige parameter waar rekening mee kan gehouden worden is dan uiteraard de hartfrequentie. Daarom heb ik gedurende de voorbije weken telkens mijn laatste loopblokje aan een steeds hoger tempo afgewerkt. Blijkt dat het lopen met een hartfrequentie van 160 tot 165 bpm toch gedurende een ruimere tijd doenbaar is voor mij. In principe weet ik dus wat mij te doen staat... Maar dan komt het gegeven van de 'wedstrijdomstandigheden' om de hoek kijken: is het niet zo dat de hartfrequentie tijdens een wedstrijd altijd enkele slagen hoger ligt dan op training (bij dezelfde inspanning)!? Moet er dan bij de vooraf bepaalde zone van 160-165 sl/min enkele slagen bijgeteld worden in de hoop dat ik het tempo toch 3,5 km kan volhouden? Of hou ik me toch best aan de vooropgestelde limieten met het risico dat ik niet voluit ga en achteraf moet vaststellen dat het 'toch nog wat harder' kon...
Besluit: je mag dan vooraf alles uittesten... Maar sport blijft (gelukkig) geen exacte wetenschap. Ervaring opdoen is nog steeds de beste leerschool!
Vanaf de volgende week komt er ook specifieke krachttraining op het programma. Daarvoor doe ik een beroep op mijn 'oude' vertrouwde Tacx Excel. Fantastisch machientje dat nog dateert van mijn wielertijd bij de juniores (nu toch zo 'n 10 jaar geleden). Het is in feite de voorloper van de Tacx Cosmic: zowel de helling (slope van -4 tot +9) als het vermogen (van 0 tot 900 Watt) kan ingesteld worden. Die 900 Watt zullen we echter bijlange niet nodig hebben (ook nog nooit nodig gehad trouwens!): deze krachttrainingen beginnen met een grondige warming-up gevolgd door 4 souplesse blokjes van 4' aan 110 tot 120 tr/min). Daarna begint het echte werk: blokjes die in het begin 1'30 duren en waarbij ik aan 250 Watt rond de 60 rpm blijf aanhouden. Na elk blokje wordt dan 2' losgereden (min. 100 tr/min).
Nu moet dat wattage met een korreltje zout genomen worden: het apparaat is noot geijkt geweest, dus die 250 watt kunnen er evengoed 200 of 300 zijn. Maar aan de instellingen wijzig ik nooit iets, ook de bandenspanning blijft bij elke training gelijk zodat ik toch alle trainingen onderling wat kan plaatsen.
En natuurlijk is het de bedoeling om na enige tijd wat meer te gaan duwen dan die 250 Watt...
Aangezien er een weekje vakantie aankomt kan er de komende dagen wat extra (fiets- en algemene kracht)training afgewerkt worden... Als het weer wat meewil natuurlijk!
Een planning blijft een planning en moet van tijd tot tijd eens gewijzigd worden... Aangezien het lopen tijdens de testwedstrijd van vorige zaterdag beter meegevallen is dan verwacht, lijkt het interessanter om niet in Herentals (1,5 km - 15 km - 1,5 km) te debuteren, maar om voor de iets langere winterduatlon van Geluwe (op 22/11/2008 met 3,4 km lopen - 25 km mountainbiken - 3,2 km lopen) te gaan.
Afgelopen zaterdag organiseerden we met/voor enkele collega's een duatlon (5 km - 32,5 km - 2,5 km). Aangezien ik tot nu toe enkel blokjes tot 5' gelopen heb, vertrok ik toch met veel vraagtekens aan de eerste loopproef. Onervaren als ik ben vertrok ik natuurlijk wat te snel, maar uiteindelijk lukte het me toch om de 5 km ononderbroken af te leggen (in 26'17", op 5'43" van de leider...). Gelukkig was de fietsproef relatief lang, zodat ik naar de 2de plaats kon oprukken (32,5 km in 1u00'22" - 2'48" achter de koploper). In het laatste loopgedeelte (12'55") kon ik mijn stekje toch nog behouden, zodat ik 'debuteerde' met een 2de plaats. Conclusie: mijn lopen (zowel qua snelheid als qua stijl) staat nog in zijn prilste kinderschoenen. Ondanks het feit dat ik me vooral op het lopen toeleg (en dus enkel wat duurtrainingen met de fiets doe) valt de 'fietsconditie' nog wel mee.
De vijand (keelpijn) is bestreden, dus het trainingsprogramma kan vanaf volgende week terug verdergezet worden. Maandag: aspecifieke krachttraining Dinsdag: lopen 5X4' (2' wandelen) Woensdag: fietsen - duurtraining van 70 km Donderdag: lopen 4x5' (2' wandelen) Vrijdag: lopen - 2x5' (2' wandelen) gevolgd door 1x10' + aspecifieke krachttraining Zaterdag: organiseren we met/voor enkele collega's van het werk een duatlon (5 - 33 - 2,5). Zondag: mountainbike (+/- 2u)
Een goede maand na het opstarten van de trainingen ben ik geveld door wat ziekteperikkelen. Keelpijn en snot, de klassiekers dus. Gelukkig weet een mens ondertussen met welke middeltjes hij het beste af is! In mijn geval is dat een spuitbusje Medical (om de keel te ontsmetten) en Rhinathiol (tegen het slijm in neus en keel). En een weekje volledige rust natuurlijk!
We zijn ondertussen een 2-tal maanden aan het trainen en kijken stilaan uit naar een eerste wedstrijd. Gezien de heel beperkte (loop)afstanden lijkt de winterduatlon van Herentals op 23 november een ideale gelegenheid.
In het vooruitzicht van de specifieke krachttraining op de fiets die binnen enkele weken op het programma komt, maar ook ter versteviging van de belangrijkste spiergroepen, gaan we stilaan beginnen met algemene krachttraining. Nu heb je 2 opties: ofwel ga je naar een veel te duur fitness-centrum waar je dan tussen een hoop would-be bodybuilders aan de slag kan met die belachelijk lage gewichtjes van je. Komt daarbij dat je in de meeste gevallen evenveel tijd verspilt met het heen- en terugrijden als de effectieve trainingstijd die je ginder kan besteden. Ofwel haal je zelf een krachtbank, een halter en enkele gewichten in huis en ga je op zolder aan de slag. We kozen dus voor het tweede. Voor nog geen 100 euro heb je een basis-toestel waarmee je zeker en vast aan de slag kan. Reken dan nog 50 euro voor gewichtjes en halter en je bent nog altijd veel goedkoper af dan je inschrijving bij een fitness-centrum.
We weten al waar we gaan trainen, maar nog niet wàt we gaan trainen. Als uithoudings-sporter is het niet de bedoeling om er als een bodybuilder uit te zien, maar heb je krachtuithouding nodig. Veel herhalingen met lage gewichten dus. Meteen het antwoord op de klassieke (half spottend, half bezorgde) vraag als je het woord 'krachttraining' in de mond neemt: "ga je bodybuilder worden, manneken?". Nee dus. Waarom zou je anders eerst moeten afvallen om dan nadien weer een massa totaal nutteloze spieren bij te kweken?
Als loper/fietser kan je je beperken tot het trainen van de borstspieren (houding bij het lopen), schouders (houding bij het tijdrijden), buikspieren (algemene houding) en natuurlijk beenspieren (blessurepreventie van o.a. de knieëen maar ook voorbereiding op de specifieke krachttraining op de fiets). Voor elke spiergroep kan je op het internet massa's oefeningen vinden. 2 oefeningen per groep waarbij je voor elke oefening 2 reeksen van 15 herhalingen doet is voor een beginnen zeker en vast voldoende. En huldig steeds het basisprincipe: veel herhalingen met lage gewichten!
Eindelijk! Hoewel ik er toch met enige vrees aan begonnen ben, zit de allereerste looptraining erop. Geen vrees om het niet 'te kunnen', maar vrees ivm hoe mijn scheenbenen zouden reageren op de eerste looppassen. Geen probleem dus. Nu ja, het was natuurlijk geen training om van achterover te vallen. Na een warming-up (15' wandelen voorafgegaan door stretching) moest ik 3x1' lopen afgewisseld met 2' wandelen. Elke iets of wat getrainde loper komt waarschijnlijk niet bij van het lachen, maar een mens moet ergens beginnen, nietwaar. Dat had de podologe mij trouwens op het hart gedrukt: "hoewel je absoluut zeker harder/langer zal kunnen lopen moet je je strikt aan het schema houden. Geduld is de enige manier om succes te boeken". We zullen dan maar geduld hebben zeker...
Het wennen aan de steunzolen zal wellicht een tijdje duren. Gezien de 'grootte' van mijn voetafwijking liggen nu joekels van zolen in mijn schoenen die evenveel reliëf vertonen als het eerste het beste maanlandschap. Niet teveel aan denken tijdens het lopen en dan komt het wel goed!
Voor het fietsen kan ik op wat meer ervaring bogen. Na 9 jaar competitieve ervaring (1996 t.e.m. 2004) ben ik nog een jaar ploegleider geweest bij de nieuwelingen en junioren van het Asfra Racing Team. Intussen volgende ik bij Bloso ook de opleiding van Trainer B Wielrennen en ging ik 2 jaar aan de slag als trainer bij de junioren van het Thompson Cycling Team. Dit voorjaar reed ik nog enkele wedstrijden, maar de motivatie was niet meer dezelfde als voorheen (volgen in het peloton ging wel, maar om elke dag te trainen en dan enkel mee te kunnen met de groep is ook niet mijn ding).
De trainingsplanning voor het fietsen is redelijk eenvoudig. Aangezien het duatlon-seizoen pas eind maart 2009 start (afgezien van eventueel enkele kortere winterduatlons), hebben we nog een zee van tijd. Voor elke fase kan dus meer dan voldoende tijd worden uitgetrokken.
De eerste 12 weken staan in het teken van de basis-opbouw. 2x per week een rustige duurtraining en 1x per week (woensdagavond) mag het iets sneller. Starten bij 40 km en elke week 10 km bij. Per 3 trainingsweken houden we een rustweek waarin niet gefietst wordt, maar waar de looptraining wel blijft doorgaan.
In afwachting van de eerste looptraining kunnen we wel het loopschema al gaan bepalen. Tijdens de consultatie bij de podologe hebben we het hierover gehad. Conditioneel mag het lopen normaal geen probleem vormen, maar het gevaar zal hem in de mogelijke blessures t.g.v. overbelasting schuilen. Het moest dus een programma worden dat voldoende traag opbouwt zodat de botten, pezen en gewrichten voldoende tijd kregen om aan de belasting te wennen.
Rekening houdend met mijn ambitie om het liefst de duatlons over lange afstand (en non-drafting) te gaan doen, zou het dus een soort 'Start-to-run'-schema worden waarin gedurende 20 weken wordt opgebouwd naar 10 km lopen.
Voor vandaag een afspraak gemaakt bij een podologe om metingen te laten doen zodat er geschikte steunzolen kunnen gemaakt worden. Bleek dat ik geweldige holvoeten heb, waardoor bij elke pas mijn voetboog inzakt en zo de scheenbeenproblemen veroorzaakte. Voor mijn voettype zou ik een neutrale loopschoen met veel demping nodig hebben. De 'Grid Shadow' van Saucony zou ideaal zijn. Dus zijn we die bij Topsport in Lebbeke gaan halen zodat de schoenen nog deze week konden ingewandeld worden. Volgende week dinsdag, als de steunzolen klaar zijn, kan dan met de looptraining begonnen worden.
De wandelingen, die dienen om de spieren, gewrichten en ander tuig te verstevigen, werpen ondertussen hun vruchten af. Beginnende bij 25' werd de duur opgebouwd tot max. 1u30' aan een tempo van ongeveer 8:30 per km (ofte zo'n 7,5 km/u).
De eerste wandeling met de nieuwe schoenen is een verademing. Je voelt bijna niet dat je ze aanhebt en de schokken worden ook véél beter opgevangen. Nu ja, voordien slofte ik rond op 'schandalen' uit de Makro die waarschijnlijk nog geen 20 euro gekost hebben. En na ze een jaar of 4 gedragen te hebben (voor alles behalve lopen) waren de zolen al losgekomen van de schoen. Hoog tijd voor andere en betere dus...
15 augustus: in Passe Partout staat een aankondiging voor de recreatieve duatlon 'De Vlasschaard' in Zele. 3,4 km lopen, 33 km fietsen en nog eens 2,4 km lopen. Na de periode van het wielrennen, waar ik begin april mee gestopt ben, ben ik op zoek naar een nieuwe (sportieve) bezigheid. Fietsen blijft me nog wel aanspreken, maar met de wegwedstrijden heb ik het wel gehad. Elke jaar wordt in Berlare een triatlon georganiseerd, maar als je enkel kan fietsen heb je daar ook weinig aan. Nee, dan lijkt duatlon wel iets meer (of minder) te hebben. Er is echter 1 probleem: ik kan totaal niet lopen!
In de lagere school was het lopen altijd een merde. En in het secundair kon ik het wielrennen als excuus inroepen om niet (voluit) te hoeven meedoen. Bij een poging (begin 2007) om een start-to-run programma te volgen ben ik na 4 weken gestrand met problemen aan het scheenbeen.
Maar nu willen we er vol voor gaan en dus hebben we links en rechts wat advies ingewonnen. Een atletiektrainster raadde me aan om als voorbereiding gedurende minstens een maand 3 à 4 maal per week lange wandelingen aan een stevig tempo te maken, zodat de gewrichten (en alles wat nog moeilijk kan doen) wat verstevigd worden. Daarnaast nog stretching-oefeningen én aangepaste loopschoenen met op maat gemaakte steunzolen zouden het probleem moeten verhelpen...
Het is er dan toch nog eens van gekomen: op 30 april trok ik mijn koersbroek nog eens aan om mee te rijden in een wegkoers... In Beveren werd de eerste rit van de Ronde van het Waasland voor wielertoeristen gereden. Een kermiskoerske van een dikke 60 km met enkel niet-aangeslotenen. Van bij de start ging het eigenlijk heel vlot. Ik kon mij makkelijk vooraan houden en van tijd tot tijd eens meespringen in een aanval. Gedurende gans de wedstrijd lag het tempo echter zodanig hoog (uiteindelijk meer dan 42 km/u gemiddeld) dat er niemand meer dan 50m voorsprong kon nemen. In de massaspurt die er dan onvermijdelijk kwam hield ik me volledig afzijdig en kwam als 64ste over de aankomst.
Zeker voor herhaling vatbaar, hoewel mijn 'pelotongevoel' na 4 jaar afwezigheid volledig weg was.
. De 5 km zou ik gelopen hebben in 19'42, maar ik betwijfel of de afstand wel effectief 5 km bedroeg (anders zou het wel héél snel geweest zijn voor mijn doen).
De plannen die ik had beraamd om het loopgedeelte in Geluwe aan te pakken waren (zoals deels verwacht) van weinig tot geen nut...
