Ik probeer ze van me af te schudden, het bonst in mijn hoofd elke seconde denk ik eraan, hoe kan iemand je zover drijven en er plezier in hebben, want dat heeft hij, destalker is het per ongeluk te weten gekomen en lacht ermee,
het was geen hulpkreet, neen daarom was ik te ver, heb enkele uren tussen leven en dood gelegen, veel denk ik hadden jullie me aub laten gaan, dit is geen leven dit is een hel voor me. Niemand stopt die vent! Ik vecht ertegen echt maar ik ben één nerveus bolletje dat op springen staat, deze nacht kon ik niet slapen ik wilde er naar toe! kalmeer middelen helpen niet zo goed meer, mijn lichaam word ze gewoon, ik wil het niet doen hem iets aandoen mezelf iets aandoen maar innerlijk schreeuwt het om hulp, en woede en verdriet! Eenzaamheid....is mijn lot nu! Voor mij een hel.
Het eergste hij is geslepen, dus mailt me niet, belt me niet meer, zoekt derden op of waar ik ben komt foto's trekken en maakt afschuwelijke artikels op zijn website die door iedereen kunnen gelezen worden! Ik word als een ex gevange bezien en hij is het met zoveel klachten en gerechterlijke instantie's die achter hem zitten, maar hij heeft de kacht van internet amls er iets van hem geschreven word vraag hij recht van antwoord zelfs dat mogen wij niet!
Ik ben niet meer de steun pillaar van vroeger, de sterke vrouw die alles aankon, god wat heb ik het daar of zo moeilijk me, ook geen steun van het gerecht, zielig, lag ik in een doodskist op 25 dec hd dit de koppen van elk journaal en krant gehadlt, gelukkig niet,
maar zielig dat men eerder een lijk moet zien en dan pas reageert door het gerecht! ik ben blij dat ik niet dood ben , echt, al vecht ik er elke dag tegen... ik vecht al heel mijn leven alleen, ik ben niets anders gewent, cexhten tegen oneerlijkheid, tegen de anderen, het ergse is ik wil niet vechten gewoon deel uitmaken van een leuke groep, maar altijd is er concurrentie, mensen zijn jaloers, zelfs mijn eigen zus! mijn eigen moeder die me nooit wilde!
Wie ben ik, waar kom ik vandaan? de twee mensen die me goed bijblijven zijn mijn grootvader en mijn tante, daar had ik echt het karakter van maar ik was nog meer wereldswijs, als ik iets begin is het bingo, en dat roept veel jaloezie op, ik wil dit niet altijd, ik wil wat ik doe goed doen kwalitiet, en met een goed gevoel.
Waar blijf ik de sterkte vandaan halen om me recht te houden om de buitenwereld niet laten te zien hoe erg het soms is, lachen kan ik niet meer, een flauwe glimlach, die kan er net af....
Niemand, behalve het gerecht, en dat weten we nu niet,
ach ik zak dieper en diepr elke keer, nu zit het echt niet meer, ik zoek werk om niet meer te piekeren, giesteren leuke dag gehad met mijn jongste, maar dan rol ik in een zwart gat, ik sta tegen over mijn partner en die begint direct over probelmen, dit en dat... en daar ga ik weer, lopen van alles, ik kan het gewoon niet meer aan,
Was dit de persoon waar ik verliefd op ws, de vrolijke positieve persoon, heb ik het nog gezien dat het een piekeraar was tot en met, en nu ik voel me schuldig voor alles wat ons over komen is, de financiele moeilijke momenten, zwanger postnotaal depressief niet kunnen me werken advocaten die niets uithaalden!
en hier zit ik een vat vol schulgevoelens, die aangesterkt worden elke keer mijn partner praat tegen me, ik neem veel kalmeer middelen, de rand is vol, druppel per druppel loopt het over, deze nacht wilde ik naar mijn stalker gaan , vond zijn adres niet, wilde dingen doen die ik nog nooit gedaan had , eens echt erop los slaan mijn frustratie en pijn lossen na al die jaren afzien! God wat zou me dat goed doen! Dit is geen mens dat is een beest en een beest heeft een geweten dus dit is nog geen beest meer! Wat is het dan, deze vuiligheid wilde mijn kindje dood in me toen ik zwanger was, daarom stalkte hij me die laatste maand 36 keer op 26 dagen! NOOIT vergeef ik hem dat, NOOIT!
Hij heeft mijn hobby geschandaliseerd door leugens , nu ik een andere hobby heb begint hij weer!
Echt ik zit in tweestrijd tussen hem iets doen of mezelf, en het is te ver al te lang al geweest!
Vandaag is zo'n dag , het zit me niet mee, ik denk veel aan vroeger, dingen die ik gedaan heb mooie leuke dingen, dromen die ik had, het gaat beter , maar niet vandaag, voel me wat ziekjes, down, al tijd tijd die drie jaar is net of mijn leven weggespoeld is , dat ik in een nachtmerrie terecht ben gekomen, en dat ik er niet wakker kan uit worden.
Ik wil gewoon rustig genieten van het leven, waarom lukt dat niet, nog een jaartje en alles is op de achtergrond, we hebben hulp en de rust keer langzaam terug.
Toch ween ik soms vanbinnen van de verloren jaren, die stilstonden en me veel pijn deden door mensen die niet in deze maatschappij horen! Verwerking heet zoiets, maar hoe kan je verwerken als de persoon in feite nog niet is gestopd en verder doet?
Hier bij me thuis , met uiteicht op groende heuvels , het genieten van de volgens, de rust, de geborgenheid, soms wil ik niet buiten, is dit mijn veilig nest!
Hoe kan men voor sommige dingen gerechterlijk ineens alles regelen in een paar dagen, voor sommigen is het een aanslepende hel van jaren? Wat scheelt er hier met dit rechtssysteem, die man staat overal bekend , bij politie , bij gerecht!
Ik probeer ze van me af te schudden,
Ik ben niet meer de steun pillaar van vroeger,
Waar blijf ik de sterkte vandaan halen om me recht te houden 
Niemand, behalve het gerecht,
