Dag belgenlandje!!

Het feit dat ik al volledig gewend ben aan “ah, la blanche, vient ici!” op straat, de lekker frisse douche ’s morgens, het eeuwig getoeter van taxi’s en de keuze tussen een leven delen met een rijpe kameroenees of met mijne koen, is een goed teken, maar het wil ook zeggen dat het hier serieus begint af te korten. En misschien hoort ge me al af komen… zelfs de afrikaanse tijd gaat hier uiteindelijk te snel…! De laatste stageweek gaat in en tegen vrijdag moeten we al ons boeltje bijeen gepakt hebben. Prof Achou heeft zich namelijk eens bijeengepakt en de snelheid van wel 1000 afrikaanse acties werd er beslist dat ons appartement een uitgebreide en grondige opknapbeurt gaat krijgen. Waterleidingen gaan vervangen worden, vreemde gaten gedicht, herschilderingen, vervanging deuren/ramen en muggengaas enz…Wij vetrekken vrijdag voor een kleine 10 dagen naar het Noorden van Kameroen en dan gaan ze eraan beginnen. Als we terugkomen kunnen we voor de resterende dagen terecht in het appartement van een Zwitserse universiteit hier in dezelfde blok. Het is trouwens in samenwerking met de zwitsers dat de herstellingen gebeuren.

Dinsdag ben ik met cyrille naar een repetitie geweest van een koor hier in Etoug-ébé, n wijk in Yaoundé. Het was een schitterende mengeling van afrikaanse klanken, chaos, traditie en natuurlijk dans en muziek! Misschien toch even schetsen: partituren bestaan niet, in het beste geval een velletje papier met de tekst. De enige manier om een lied vanbuiten te leren is dat iemand anders het voor je voorzingt en dat je dat dan heeeeel vaak herhaalt in kleine stukjes.. J hevige discussies waren er omtrent de choreografie, ja hoor daar wordt over nagedacht, maar het is de moeite! En natuurlijk ontbrak het kerstrepertoire er niet! De rust van de klassieker “stille nacht” werd wel bijna verstoord door de over-volumineuze stemmen van de afrikaanse vrouwen hier, maar dat heeft ooh zoveel charme!!! voor de liricezen: een uitgebreider verslag volgt!! hoe gaat het ondertussen met jullie repetities?

Vorig weekend hebben we bezoek gekregen van de dominee die we onderweg naar Bamenda hebben leren kennen. Hij had een zak vol met groenten en fruit en baton bij en het was heel leuk om hem terug te zien! Hij heeft ons uitgenodigd om kerstmis bij hem en zijn familie in Bafoussam door te brengen. Afhankelijk van onze terugreis van het noorden gaan we zien of we er geraken. Het is namelijk niet zo gemakkelijk om lange afstanden af te leggen in Kameroen. Van noord tot zuid strekt Kameroen zich over meer dan 1500 km uit. Vliegtuigmaatschappijen die in het verleden die afstanden overbrugden zijn nu herleid tot… niet meer vliegen of enkel met militaire doeleinden… en hoewel de wegen hier vrij goed zijn heb ik zo de indruk dat enkel die waar de president vaak over rijdt geasfalteerd zijn… van Yaoundé naar Douala en andere grote steden, naar Kribi (maar dan ook geen meter verder…) en andere schoon toeristische plekjes waar hij een buitenverblijf heeft. Het transport naar het noorden gaat voor ons waarschijnlijk enkele dagen in beslag nemen, maar dat hoort erbij!

Verder zijn we in dat weekend met Marieke naar het CHU geweest. Ze had al een tijdje last “troubles intestinales” en af en toe koorts en wilde graag een dokter zien. Het resultaat was een hele resem onderzoeken en een waslijstje antibiotica. We zijn ondertussen al bijna een week verder en het gaat gelukkig veel beter!

Gisteren, zaterdag zijn we met Moïse, Eugène en Cyrille naar de jaarlijkse foire geweest hier in Yaoundé. De foire is een combinatie van een beurs-markt-festival met standjes uit heel kameroen en vooral véél volk en sfeer! We hebben er van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat souveniertjes te kopen. Dankzij imposante Moïse hebben we goeie prijskes kunnen bekomen in het afdingen!

We hebben hier al veel Kameroenees eten gegeten. Onze favoriet is “mets de pistaches”.  Vandaag zondag zijn we bij JJ en zijn zus dat gerecht gaan klaarmaken. Eerst samen gezellig naar de markt voor de ingrediënten. Iedere wijk heeft hier op zn minst een of meerdere eigen marktjes waar iedere dag iets te beleven valt: verse groenten en fruit, fuilles, alle soorten rijst en bonen, maniok, plantaines, aardappelen, zoete patatten, casava’s, vis/vlees/levende kippen, kledij, schoenen, gereedschap,… enfin, kleurrijk, alles is er te vinden en de waar worden met de nodige afrikaanse touch aangeprezen! Een zaligheid om er rond te lopen! Het marktje waar we nu geweest zijn had met zijn tegels op de grond, de zon op ons bolleke en de vele groenten en fruit veel weg van een zuid-europees marktje J (is dat de heimwee die begint te spelen?). De mets bereiden bleek kinderspel, hem inpakken in de fuilles was ietsje moeilijker maar geduld en oefening baart afrikaanse kunst! Het is zeker iets dat we thuis kunnen maken, al zullen we de fuilles (van banenenplant of andere) moeten vervangen door plastic zakjes, weg met de charme…! Na een anderhalfuurtje houtvuur was het gereed, smullen!!

Over de stages heb ik nog niet zoveel verteld… dat komt omdat ze heel veel indruk op me maken en ik het daarom heel moeilijk vind om erover te vertellen. Moeilijk om op een juiste manier weer te geven hoe het er hier in een ziekenhuis aan toe gaat, ik zal er wel uitgebreid over vertellen als ik terug thuis ben. In iedere geval gaat het er hier heel anders aan toen dan bij ons.

Nu sta ik samen met marieke op de dienst gynaecologie. In de ochtend doen we samen met de andere studenten de observaties van de opgenomen patiëntes op de zalen, erna kunnen we overleggen met de residenten over de therapie. Anders dan bij ons gaan de pas bevallen moeders hier niet naar huis met 1 koets met een baby’tje en 1 koets volgestouwd met producten en materiaal voor de kleine. Met een beetje geluk wandelen ze hier met hun kindje (en opvallend vaak 2-lingen!) naar buiten samen met een hoop goede raad en advies van de witte producten. “Counseling” noemen ze dat, en het gaat da over heel elementaire dingen: ze vertellen bijvoorbeeld dat je als vrouw zelf mag beslissen of je in de toekomst nog kinderen wil, zonder te reppen over anti-conceptie, maar kom het is al een begin van bewustmaking…; dat er 2 soorten vaccinaties zijn: een programma met vaccinaties die de overheid betaalt en andere bijkomend maar ook noodzakelijk programma dat de mensen zelf moeten betalen (het gezicht dat de moeders trekken bij het horen van deprijzen verraad al welke keuze ze gaan maken). De counseling wordt door de studenten gedaan. Dat bewijst hoe nauw studenten hier betrokken zijn bij de werking van een afdeling (anders dan bij ons!).

Door de week doe ik regelmatig een wacht ’s nachts op de salle d’acoucchement. Iedere keer een belevenis en de ideale manier om bij te leren (er lopen dan minder studenten rond). Er zijn 5 bedden voorzien voor de vrouwen in arbeid, alles in dezelfde zaal, enkele gescheiden door een doek. Enfin, dit is in ieder geval al meer privacy dan in Biyem Assi waar de arbeidstafels om te beginnen ook al dienden als bevaltafel en waar de tafels zo dicht opeen stonden dat je er nauwelijks tussenkon. Er zijn 3 tafels voorzien voor bevallingen, maar er is maar 1 plaats waar het babytje opgevangen wordt (met een 60-watt peerke als warmtebron). Op hectische momenten staat ge daar dan een prutske van 1,5 kg aan z’n voetjes ondersteboven (ja zo pakken ze hier babykes op) vast te houden omdat ze net een ander pasgeboren kindje aan het verzorgen zijn. Wegens plaatsgebrek dan maar bij de moeder op bed verzorgen..

Bij ons is een keizersnede een spoedgeval. Hier ook, maar dan wel met vertraging… komt omdat eens de beslissing genomen is de familie (àls ze al meegekomen zijn) op de hoogte wordt gebracht van de kost van de operatie. Eerst zijn ze aan de grond genageld als ze de prijs horen: bijna 90.000 CFA als eerste kost, maar op het einde kan dat oplopen tot bijna 200.000 CFA (meer dan 300 euro). Dan paniekeren ze omdat ze zich realiseren dat ze dat geld zeeeeeeeeeeer moeilijk bij elkaar zullen kunnen sprokkelen op zo korte tijd en omdat de verpleging er dan op aandringt schieten ze even later in actie om het geld te vinden. Ondertussen zijn we al meer dan 15 minuten verder en zou die kleine bij ons al geboren zijn… ’s nachts heb ik het meegemaakt dat de familie 6 uur wegbleef… ondertussen lag die vrouw daar met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap van een 2-ling die bleef bloeden…

Moeilijke situatie ook als je ziet dat een meisje van 16 op de gang ligt af te zien met koorts terwijl ze een abortus doet, nadat ze 2 maanden voordien zogezegd “de baby al hadden weggehaald”… of een moeder die met de navelstreng tussen haar benen binnenkomt. Met meer dan 2 uur vertraging omdat ze eerst naar een santre de santé geweest was. Ik kan echter niet ontkennen dat mijn moeder gevoel niet naar boven komt telkens als een bevalling wel goed afloopt (en dat is gelukkig toch in de meerderheid van de keren!) die kleintjes hier zijn immens schattig en vrágen om verzorgd en vastgepakt te worden!! J

mensjes ginder,
hou jullie goed, ik duim voor diegene die examens hebben en succes met cadeautjes kopen!
dikke warme knuf
ineke