hallo allemaal!!
Hier gaat alles goed!

Ik ben wel helemaal de kluts van de seizoenen en het moment van het jaar kwijt. Komt omdat hier het droge seizoen sinds bijna 2 weken van start is gegaan (en het dus al danig begint te stoffen –plantjes langs de weg met een rood laagje en ons brood wordt nu ook 2 keer zo snel hard J) terwijl hier ondertussen in de winkeltjes die door chinezen worden opengehouden plots plastieken kerstbomen (mét sneeuw!), gouden slingers en veelkleurige flikkerlampjes te koop aangeboden worden! Zijn ze sinterklaas dan vergeten? Hmm, die meneer zijne verjaardag vieren ze hier niet J  maar over een maand vieren ze hier ook wel kerstmis!  Vandaag heeft de mama van patricia me eraan doen denken dat het christus Koning was(van op de chiro herinner ik me daar koude knieën van...). Ik helemaal vergeten, maar zij niet: ze was helemaal in witte mariamode gekleed, en wenste ons al prevelend n heel prettige feestdag! n gekke madam J

Vorig weekend zijn we naar Kribi geweest. Plannen zijn we beginnen te maken toen Marianne (franse studente geneeskunde uit Lyon die hier voor 2 maanden stage loopt op de pediatrie in het CHU) vertelde dat ze er ook naartoe ging. Ze verblijft bij een bevriende familie (half Frans en Duits) in Bastos, eigenlijk zowat de chicste wijk hier in Y’dé (die waar alle ambassades gelegen zijn). En samen met die familie en de halve Duitse ambassade gingen ze het weekend doorbrengen in een speciaal daarvoor afgehuurd hotel aan de kust, niet ver van Kribi. Toen ze droogjes de prijs voor een kamer per nacht vertelde vielen we zowat achterover (30.000 CFA per nacht, wetende dat een beginnend verpleegster hier maar 50.000 CFA per maand verdient…), maar palmbomen, heter weer dan hier voelen en de Atlantishce oceaan zien leken ons wel aanlokkelijk. Dus hadden wij er zaterdag vroeg opstaan en weer meer dan 3,5u knellende ledematen voor over om richting Kribi te trekken! La Kribienne was de busmaatschappij deze keer en we hadden geluk want na een goed halfuurtje zat de bus al vol (inclusief het dak!!) en konden we vertrekken.

In Kribi aangekomen konden we meteen weer ervaren hoe het voelt om toerist te zijn: nog voor de motor van de bus goed en wel afgeslagen was werden we door de raampjes al verleid door menig taxichaufffeur die ons wel naar het meest subliemse hotel zou brengen… om de opdringerigen af te houden hielden we echter dapper vol dat we al lang wisten waar we naartoe wilden. Dat was gelukkig ook zo want Cyrille had voor ons een lijstje gemaakt van enkele adresjes waar we heen konden. We probeerden eerst Résidence Le Cocotier uit en hadden er geluk: voor een mooi prijsje hadden we er een appartementje met 2 kamers. Ook al hangen er hier aan de receptie dus officiële prijzen uit, je kan er altijd over onderhandelen en als je vrienden kan worden, des te beter: dan krijg je een vriendenprijsje! Kwam ons nog beter uit want cyrille zou  nog nakomen en dan konden we de prijs delen door 4 (enfin je, in theorie dan, want als we hier een van onze vrienden ergens mee naartoe nemen –met taxi, gaan eten in stalleke op straat, inkom ergens- dan verpinken ze niet als er betaald moet worden… dus betalen wij alles voor hun. we zijn het al gewoon en blijkbaar is dat hier de gewoonte, en van de andere kant bekeken krijgen we er op zn minst leuk gezelschap, een bodyguard, een gids en regelmatig een uitnodiging om ergens thuis te gaan eten voor in de plaats!). Erna hebben we ons in strand-tenuke gezet en de buurt gaan verkennen. Na enkele honderden meters kwamen we de wuivende palmen en het goudgele strand al tegen! Kribi is een toeristisch oord en dus zijn de prijzen ook gekruid… toch hebben we lekker en veel gegeten voor elk 1000 CFA. Nog best te doen als we het minimum van 2000 in de gidsen mogen geloven! We weten dan ook ondertussen waar we moeten zoeken he! Net zoals in Y’dé zijn er een heel deel vrouwen die met pot en pan zich voor het terrasje van een cafétje installeren. Bij hun kan je de meest traditionele plats vinden en die dan opeten op het terrasje, wat dus voor zowel die vrouwen als het cafétje voordelig uitkomt.

We hebben erna de haven van Kribi bezocht, een plaats waar buiten boomstammen ook de vis van de traditionele vissersbootjes verhandeld wordt, en er zaten fameus grote exemplaren bij! Foto’s trekken is op die overdrukke plaatsen en beetje riskant en lijkt voor mij ook n beetje voyeuristisch. Want zoveel toeristen lopen hier ook weer niet rond: de meeste blanken komen hun aan-het-strand-afgelegen-4-sterren-hotel-met-zwembad-bar-en-souvenierwinkeltje niet uit en de rijke kameroenees die hier op weekend komt valt voor ons niet echt op tussen de rest… Verder hebben we nog wat strandjes onveilig gemaakt, het ene al idyllischer dan het andere. Ik wil jullie nu niet meteen jaloers maken maar het had soms veel weg van de filmset bounty of van coca-cola waar die jonge sexy priester uit het water komt gestoomd… enfin, na bijna 2 maanden Afrikaans stadsleven in Y’dé gaan n mens precies al snel beginnen wegdromen bij het zien van wat golfjes J Toen we zo bij zonsondergang aan het mijmeren waren hebben we Marcellin leren kennen. Kameroenees, opgegroeid in Kribi en studenten in iets van rechten in Y’dé. Dankzij hem hebben we die avond lekker en goedkoop kunnen eten en hij bood ook aan om ons de volgende dag te gidsen naar de Chutes de Lobe, op zo’n 7 km van Kribi. Mooi meegenomen want ondertussen had cyrille laten weten dat hij wegens drukte op zijn werk ons niet meer zou kunnen komen vergezellen ginder, tot daar ons mooi gemiddelde voor de kamers… ;-)

’s Ochtends hadden we gelukkig net onze was en plas gedaan voor het water uit de kraan op was...  J we zijn dan met een taxi (deze keer met 7 erin…) richting het hotel gegaan waar Marianne verbleef. Vandaar lagen de Chutes van Lobe maar op wandelafstand. De rivier de Lobé mondt daar via een waterval rechtstreeks uit in de oceaan, naar het schijnt een van de weinige plaatsen op de wereld waar zout en zoet water zo plots met elkaar in contact komen. En ondanks dat het al het begin van het droog seizoen is was de chute toch nog ferm “gezollen” volgens de locals! De moeite!

Toen konden we ons niet meer houden en zijn we een beetje verder de golven echt gaan trotseren! Zaaaaaaaaaaalig, telkens dat Ushuaya gevoel en zeer aangenaam dat het water helemaal niet zo zout smaakt als bij ons!

Terug in Kribi geraken was echter niet zo’n gemakkelijke opdracht. De watervallen liggen namelijk nogal afgelegen in die zin dat je best een taxi bestelt voor de heen- en terugrit. Omdat wij bij het vertrek ’s ochtends nog niet zeker wisten wanneer we ervan wilden terugkeren hadden we van de chauffeur zijn gsm nummer gekregen. Mja, daar ben je hier niet zo veel mee: slechte ontvangst en het nummer dat het niet bleek te doen… wachten bleek ook geen optie want buiten 4x4’s vol met blanken, passeren er weinig auto’s en we wilden graag terug zijn om op tijd de bus naar Y’dé te halen…. Zoals in vele situaties was de oplossing er echter wel, alleen moesten we hem in dit geval durven zien…: de brommer nemen. Hoewel het er ervan vergeven is, is het een voertuig waar we in Y’dé voor geen triljoenen CFA op zouden kruipen, het zou gewoon zelfmoord zijn! Hier echter op de rustige rode hobbelweggetjes met zeer weinig kruispunten en tegenliggers durfden we de uitdaging wel aan! Temeer ook omdat de driver ons plechtig beloofd had “prudent” te rijden…! Ine, marieke en haar rugzak vanachter, die van mij vanvoor en dan maar laten wapperen die haren! Gert kwam dapper met een volgend exemplaar! Zonder kleerscheuren aangekomen en zelfs gecharmeerd, die brommer-taxi’s verzekeren hier het inkomen van heel wat kameroenese jonge mannen (vooral heel grappig om te zien dat de drivers vaak ne dikke fleece en n muts en handschoenen aantrekken – tegen de kou…). Met La Kribienne prima terug in Y’dé aangekomen op nog een schappelijk uur!


Vrijdag waren we uitgenodigd bij een pediatrisch chirurg die werkt in een ziekenhuis dichtbij Hopital Central. met hem hebben we een boompje opgezet over de verschillen tussen hier en europa. en hij kan erover meepraten want hij heeft in frankrijk een deel van zijn specialisatie en opleiding gedaan. was n heel gezellige avond met natuurlijk afrikaanse gevulde tafel! als neusje van de zalm werden we in zijn auto met airco terug naar huis gebracht!

Deze zaterdag zijn we naar Monatélé geweest, een klein dorpje op een uurtje boemelen van Y’dé. Een tante van JJ woont daar en we zijn er hartelijk kontvangen! Ze kwam net terug van haar akkers en had verse maïs en bladeren van de maniokplant bij: dé ingrediënten van Sanga (we hebben het helpen koken). Monatélé staat wel in grote letters op de kaart, maar et is toch maar een klein stadje, en waar de tante woont nog afgelegener (ze hebben er net 5 maanden zonder stroom gezeten…) maar die grote letters da komt omdat het een soort van mini-provincie-hoofdstadje is J we hebben hier al heel vaak palmwijn gedronken, maar daar hebben we ook gezien hoe ze dat maken: ze kappen ne goeie dikke palmboom om en als die dan horizontaal ligt maken ze aan het uiteinde een reservoirke dat het sap dat uit het afgesneden top van de boom opvangt, iedere dag gaan ze dat op bepaalde uren leegmaken en uit zo’n 5 omgehakte bomen halen ze dagelijks toch zo’n 2-4 liter. Het ziet er wit uit, af en toe zit er een mierke of wat schors in en het bruist een beetje. Het smaakt naar… tja, iets met een beetje gist (naart schijnt zit er ook natuurlijke alcohol in) en beetje gesuikerd. Zo’n omgehakte palm kan tot 3 weken palmwijn geven! ik weet niet zeker of het geluk is om he merbij te zetten, maar de familiefoto nemen was hilarisch, bewijze d ecompositie ervan...

vandaag is Eugène met ons op rondleiding geweest hier op de site van de Unief. Y'dé heeft een universitreit in 2 delen, en 1 ervan Yaoude I is hier gelegen (deel II kligt ergens in het noorden), ons appartement ligt er eigenlijk in... (marieke is niet meegeweest, ze voelde zich niet zo super, ne straffe rume heeft haar te pakken, al voor de 2de keer...!) het is een kei groot domein waar hier en daar een gebouw van het unief op ligt, tussen de palmbomen, exotisch... De faculteiten wetenschappen, geneeskunde en die van humane wetenschappen (fylosofie, literatuur,...) zijn er gevestigd. wat gert en mij er vooral van bijgebleven is is dat er op zondagochtend (het was net 9u voorbij...) heeel wat studenten in de lege auditoria plaats namen om te studeren of elkaar bijjles te geven... je kan hier inderdaad best niet je jaar verspelen, het is peperduur!! er zijn ook studentenkamers en een soort van resto (waar de studenten slechte kost kunnen eten voor 150 CHF =25 eurocent...) spijtig genoeg zijn er van het unief uit niet genoeg kamers (20 000 studenten) en moeten de meesten iets zien te huren in de stad. er is dan ook een heuse studentenwijk gegroeid vlak achter de univesitaire site. een leuke sfeer, maar niet gemakkelijk om er te wonen: voor 15000 CFA in de maand in een kamertje van  maximum 3 op 3m, zonder stromend water, weinig licht en om de kosten te drukken soms met 2 of 3 op n kamertje... maar wel sfeeeeer! dat is dan mss wel spijtig aan het feit dat er voor ons al voor onderdak gezorgd was, hoewel we in vergelijking zelfs niet mogen spreken van klagen... de studenten hier hebben het niet gemakkelijk, er zijn hier geen beurzen of ouders die helpen betalen, waardoor ze bijvoorbeeld vaak maar 1 maal per dag kunnen eten...

enfin, het gaat hier dus prima!
morgen de laatste 3 weken stage die ingaan, op gynaecologie in het CHU, amai, da begint hier af te korten... spijtig!
hou jullie goed ginder en voor diegenen die al axamens hebben toitoitoi!!!

gros bisous
Ineke