Iedereen zal wel een beetje met de toekomst bezig zijn. En ik de laatste tijd wel erg veel. Ik denk dat ik eindelijk mijn weg gevonden heb, het doel en de passie die ik al mijn hele leven met me meedraag: dieren! 

Van mijn ouders mocht ik vroeger niet studeren, laat staan een richting met dieren en nu is mijn motto: "het is nu of nooit". Niet dat ik al zo oud ben  maar ik voel gewoon aan dat ik op een kruispunt in mijn leven sta en dat ik een heel nieuwe weg ga inslaan. 

3 weken geleden ben ik begonnen met de 2de module van hondengedragstraining en vorige les overviel de lerares mij met een heel bijzondere vraag. Of ik klaar was om les te geven over konijngedrag !!! Aanvankelijk was ik verbouwereerd, ik wist ook niet of ze het meende. Maar nu ik de tijd heb gehad om er over na te denken, weet ik het: "dit is het, dit is mijn doel waar ik al zo lang op wacht en waar ik al zolang naar toe werk." Door ervaring en opzoekingen weet ik ontzettend veel van konijnen (als ik zo vrij mag zijn om dat te zeggen, valse bescheidenheid heeft geen zin ) en ik zou het fantastisch vinden als ik deze kennis mag delen met anderen. 

Sowieso doe ik dit al via mijn knagers website maar op deze manier kan ik nóg meer mensen bereiken en dat is de bedoeling. Mensen laten inzien dat konijntjes geweldige dieren zijn die ook intelligent zijn, gevoelens hebben en heerlijke huisgenootjes kunnen zijn. 

Natuurlijk is er ook de twijfel, kan ik wel lesgeven? Want het is toch een vak apart. Maar die twijfels moet ik aan de kant zetten. Ik doe niets liever dan spreken over konijntjes en doe dit volgens vrienden met zeer veel passie maar hoe kan het ook anders  ? Ook twijfel ik nu weer of de lerares het wel meende, maar waarom zou ze het anders vragen terwijl de hele groep erbij zit? De lessen over honden zijn trouwens ook weer razend interessant, beduidend moeilijker dan de 1ste module maar ik ben er zeker van dat ik het er goed vanaf ga brengen. Als ik op mijn gevoel afga en dit combineer met mijn kennis moet dat gewoon lukken. 

En dan komt mijn kinderdroom misschien toch nog uit…

Amai, dit was een fijne droom! Kan ook niet anders als het over een berg hamsters gaat ! 

De droom begon met gepiep dat ergens vandaan kwam. Op dat ogenblik was ik bij mijn ouders thuis in mijn broers werkhokje. Daar stond een dunabak vol met een 10-tal hamsters, enkele volwassen exemplaren en enkele jonkies van hoogstens een paar weken oud. Ze hadden alle kleuren: zwart, wit, oranje, bont, gevlekt, met witband en ga zo maar door. En ze waren allemaal even tam en knuffelig. Ineens hoor ik nog klaaglijk piepen dat uit een andere hoek komt. Er was er eentje ontsnapt dus die zette ik vlug terug bij de anderen. Maar omdat ik weet dat hamsters solitaire dieren zijn en alle geslachten door elkaar zaten, haastte ik me om ze allemaal apart te huisvesten. Eentje leek immers al hoogzwanger. 

Toen ik naar boven ging om reservekooien te zoeken, was ik plots in mijn eigen huis, op de kamer waar ik de kooien heb staan. In het echte leven heb ik ook nog reservekooien want je weet maar nooit. Ik zocht me suf naar oplossingen want ik heb maar 2 traliehamsterkooien, kleintjes dan ook nog; en verder nog 2 dunabakken waarvan eentje de rooster moet aangepast worden. Dan vond ik ook nog 2 curverbakken die in noodgeval kunnen dienen en voor de rest zijn het niets anders dan konijnen/caviakooien met veel te grote tralieafstand. Dus ook daar een oplossing voor aan het zoeken… en toen was de droom afgelopen. 

Ik vond geen verklaring in droomboeken maar wel eentje in Luisteren naar Dieren – werkboek. De sleutelwoorden zijn voorbereiding, organisatie en nieuwsgierigheid. Hamstermensen zijn eenlingen en lijken van het ene creatieve project naar het andere te gaan. Er is voortdurend activiteit en verandering. Niet alle projecten werken maar de aantallen werken in hun voordeel. 

Tja, ben niet zeker wat ik hiermee moet aanvangen. Dat ik met veel dingen tegelijk bezig ben klopt als een bus, dat ik een eenzaat ben ook. Misschien is het gewoon een bevestiging dat ik toch op de goede weg ben. Want de laatste tijd had ik mijn twijfels omdat ik de indruk had dat ik met zovele dingen tegelijk bezig ben dat ik niets tot een goed einde leek te brengen. Organisatie is niet mijn sterkste troef, misschien moet ik daar aan gaan werken.

Dat is het enige woord waarmee ik kan formuleren wat ik nu voel. De lezers die de weblog volgen weten dat wij heel wat pech hebben gehad en dat we het financieel niet al te breed hebben. Daarom ben ik ook werkelijk dankbaar dat er mensen zijn die aan ons denken en die ons willen helpen in tijden van nood. Vroeger schaamde ik mij een beetje daarvoor maar ik besef nu dat dit nergens voor nodig is. 

Zo heb ik de laatste tijd al veel kleren gekregen die nog zo goed als nieuw zijn, kookpotten en -pannen en we verwachten nog nieuwe overgordijnen en een bankstel, allemaal gratis. Het zijn uitgaven die we nu met een gerust hart niet hoeven te doen en op die manier kunnen we doorsparen voor andere dringende dingen. 

Want met een eigen huis (waarvoor ik ook dankbaar ben) zijn er ook altijd kosten: zo is onze lavabo stuk, het terrasdak nog steeds lek, de gevel vertoont barsten… 

Maar alles op zijn tijd, ik geloof dat mijn beschermengel er wel voor zorgt dat alles op zijn pootjes terecht komt. Voor de rest niet zo heel veel nieuws. Ik ben begonnen met de 2de module van hondengedrag en hoewel het héél interessant is, denk ik ook dat het héél moeilijk zal worden. 

Mijn boek maakt ook vorderingen (dat werd tijd) en ik heb weer wat tijd om bij te lezen (ben 3 boeken tegelijk bezig waaronder healing voor dieren). En dan kan ik nu ook melden dat er eindelijk grote vorderingen zijn wat betreft de update van de spirituele site! Ik hoop ze tegen eind januari af te hebben, indien er niets tussenkomt natuurlijk .

Nee, niet mijn kat maar laat me bij het begin beginnen. De afgelopen dagen verschijnt er zoveel slecht nieuws rondom ons waardoor ik extra dankbaar ben dat ik zulke dingen niet meemaak. (ik zal maar hout vasthouden, afkloppen enz.). Vele kennissen hebben een dierbare verloren of het nieuws gekregen dat dit binnenkort zal gebeuren. Mijn moeders poes is weggelopen en zo ook de hond van de achterburen. Vreselijk als je je maatje van jaren moet verliezen. 

Maar wat met het meest getroffen heeft – en dit is omdat ik er zo nauw bij betrokken was - was het feit dat hier net aan ons huis een poes overreden is. Ik hoorde een auto ineens heel hard en lang remmen, keek aan het raam en zag een auto ook weer wegscheuren. Toen zag ik een zwart-witte kat strompelen, het was verschrikkelijk. Zijn voorlijf liep nog terwijl zijn achterlijf afwisselend naar rechts en links om klapte . Ik ging vlug de vervoersbox van de konijnen halen terwijl mijn vriend hem probeerde te vangen. Natuurlijk was hij bang en hij verstopte zich onder de trap van het appartement hier tegenover. Heel voorzichtig in de box geduwd want hij blies fel en de dierenarts gebeld. Zij zei dat we de politie moesten verwittigen en die stuurden op hun beurt ‘zwerfkat in nood’. Ik had hem in de hal gezet en ging regelmatig kijken (wat duurt wachten dan lang!) en af en toe hoorde ik hem klaaglijk miauwen. En plots niets meer. Blijkbaar was hij heel ernstig gewond want er kwam bloed uit zijn bekje. Ik was er kapot van en heb echt zitten huilen. Ik wou zo graag dat hij zou genezen, wat moet het arme katje pijn hebben gehad. En wie weet zit er nu ergens een gezin vruchteloos te wachten… Hij zag er toch weldoorvoed uit. 

Ik hoop alleen maar dat ik het juiste gedaan heb door hem hier rustig in een box alleen te laten sterven, katten zijn toch graag alleen dan dacht ik. Hij lag er heel vredig bij, lekker opgerold. Nu is hij tenminste in een warm huis gestorven omringd door mensen die de beste bedoelingen hadden. Ik heb hem aangemeld bij Binnenbeest ( http://www.binnenbeest.be/ ) en Bello ( http://www.bello-vzw.net/ ), zo kunnen de eventuele baasjes toch iets te weten komen. 

Maar het heeft me zo aangegrepen, ik was kwaad en verdrietig tegelijkertijd. Kwaad op de bestuurder die zomaar doorgereden is en verdrietig omwille van de kat, de eventuele eigenaars en de onverschilligheid van sommige buren. Ze stonden bijna allemaal voor hun raam maar staken geen vinger uit. Je moet weten dat mijn vriend heel allergisch is voor katten en toch probeerde hij hem te redden. Op zo een moment mag je niet aan jezelf denken en doe je toch alles om zo een beestje te redden, niet? 

Ik weet niet welke les ik hieruit moet leren, misschien dat je niet ieder dier kan redden. Misschien ook dat ik het mij niet zo hard mag aantrekken en gewoon door moet gaan met mijn leven, dieren zouden het ook zo doen. Maar ja, ik kan het niet helpen dat ik wat complexer in mekaar zit. Alles ging zo snel, ik heb nog niet eens fatsoenlijk afscheid kunnen nemen van je. Hopelijk weet je dat we het beste met je voor hadden. Rust zacht lieve kat en speel maar fijn op de regenboogbrug. Hopelijk heb je daar veel vriendjes, ik had je heel graag een leven gegund maar blijkbaar had iemand andere plannen met jou. 

Volgens het boek ‘Luisteren naar dieren’ brengen katten magie, mysterie en vaardigheden bij het succesvol najagen van je doelen in het leven, maar ik vermoed dat het geldt voor levende katten… Voor wat betreft de kleuren: zwart staat voor mystiek, magie en nieuwe geboorte; een kleur van rustige kracht en bescherming. Wit betekent gewoonlijk een weerspiegeling van een sterke spirituele boodschap en de waarschuwing dat je voorzichtig moet zijn en niet met energie moet strooien. Maar nogmaals: ik weet niet eens of hier een boodschap achter schuilt…

Behalve dan dat het razend druk is met de feestdagen, optredens, repetities, opnames en kinesitherapie. Er blijft dus weinig tijd over voor spirituele belevingen en dat vind ik wel jammer. Ik kijk eigenlijk al een beetje uit naar volgend jaar en in het bijzonder naar het moment dat de grote drukte voorbij zal zijn. Hopelijk is dat half januari want dan begin ik met mijn 2de module hondengedragstraining. Helaas is ‘mijn’ merel niet meer teruggekomen, je weet wel, het vrouwtje dat iedere morgen trouw op haar eten zat te wachten. Ik hoop maar dat er niets gebeurd is en dat het gewoon wil zeggen dat ik haar niet meer nodig heb. Tussen al die drukte door heb ik wel nog tijd gevonden om een bezoekje aan het Dierenparkje te brengen. Ze hebben dan gelijk ook wat oud brood en worteltjes gekregen. En de nijntjes zijn zo tam dat ze het uit je hand komen eten maar dat staat natuurlijk niet op foto . Een fotoreportage: 

Pf, wat een nacht. Ik hoop dat mijn maagklachten aan de basis liggen van deze vreemde dromen. Hoe dan ook, ik herinner me zoals gewoonlijk enkel nog flarden dus hier komen ze. 

In de eerste droom woonde ik niet in mijn eigen huis, ik kende het huis zelfs niet. Ik zag dat de buren eindelijk bezig waren met een omheining te plaatsen zodat hun 3 honden (1 grote bruine, 1 middelgrote zwarte en 1 kleine zwart-witte) niet meer bij mijn konijntjes konden. Een tijd later ging ik kijken hoe ver ze gevorderd waren, blijkt het een heel laag hekje te zijn! Nauwelijks een halve meter hoog! Natuurlijk niet genoeg om de honden tegen te houden en in mijn hoofd was ik al hogere afsluitingen aan het kopen. Op dat moment springt de grote bruine hond over het hekje en net dan zie ik mijn ooghoek dat Snowy buiten loopt. Op dat ogenblik word ik wakker.

Ook in de volgende droom zat een hond, een husky deze keer. Nu woonde ik terug bij mijn ouders en om de één of andere reden was ik doodsbang voor die hond. In het echte leven ben ik verzot op dieren, husky’s zie ik zelfs heel graag. Ik zag de husky zoals in een horrorfilm langzaam de deur naderen, eerst de schaduw van zijn grommende bek, ik hoorde het diepe gegrom en dan zag ik zijn kop. Iemand hield me bij mijn arm vast toen ik naar boven wilde vluchten en liet die net op tijd los. Toen werd ik wakker. 

En de laatste droom die ik me herinner was zo mogelijk nog vreemder. Ik zat in mijn autootje en plots ging de vrachtwagen die uit de tegenovergestelde richting kwam spookrijden. Hij kwam zo dicht dat ik in ademnood kwam, plots zat ik ook niet meer in mijn auto maar was ik die vrachtwagen met mijn blote handen aan het tegenhouden! Het volgende moment zat ik weer terug in mijn auto, ziedend van woede. Terwijl ik de vrachtwagen voorbij reed, stak ik mijn middelvinger omhoog (tja ) en ramde ik hem van de weg af (met mijn Nissan Micraatje ja ja ). Ik zag de vonken van schurend metaal, de hele zijflank van mijn auto was beschadigd en de vrachtwagen kantelde. En weer werd ik wakker. 

Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee of het allemaal een betekenis heeft. Een hond zou zowel een deel van mezelf als een andere persoon kunnen symboliseren. Een vrachtwagen die op me afkomt, kan symbool staan voor een catastrofe in de buitenwereld die ik op de loer zie liggen. Het kan een schuldcomplex van een ingebeelde misdaad uit de kindertijd zijn waarvoor ik mezelf wil straffen. Of hij kan symbolisch zijn voor innerlijke, onbewuste krachten die het bewuste ik proberen te vernietigen- wat verlies van controle en psychische chaos zou betekenen. Tja, overal zit wel een kern van waarheid in maar voorlopig zie ik het plaatje toch nog niet.

Zoveel bijzondere ervaringen meegemaakt deze week! Dat moet ik hier gewoon neerzetten. In de vorige log schreef ik al over het roodborstje. Die zie ik nog steeds dagelijks maar het bijzondere vind ik: hij/zij zit ‘s morgens regelmatig klaar voor het strooivoer, wel op een veilige afstand maar toch. Maar nog meer bijzonder: een zeer stoere merel die gewoon bij me blijft zitten terwijl ik het voer strooi. En geloof, ik sta zo dichtbij dat ik haar zou kunnen pakken maar het deert haar niet. Ofwel heeft ze heel grote honger en kan het haar weinig schelen, haha. Omdat ik het zelf bijna ongeloofwaardig vond klinken: een filmpje als bewijs. 

Vrijdagnamiddag zijn we eindelijk eens naar de Kerstmarkt in Maastricht geweest. Ik ben al naar verschillende lokale Kerstmarkten geweest maar dit was toch echt fantastisch! Zo sprookjesachtig mooi, woorden schieten tekort, daarom: een slideshow. 

Ik heb me er eventjes uitgeleefd door cadeautjes voor mezelf en mijn vriendin te kopen, mijn ogen de kost te geven en mijn maagje natuurlijk ook met overheerlijke poffertjes, hm… En onderweg naar deze kerstmarkt heb ik ook weer verschillende vogels gezien, de kraai die mij overal lijkt te vergezellen maar specialer vond ik dat ik een grote groep meeuwen heb gezien. Die zie je wel vaker in een grote stad hoewel ze eigenlijk meer thuishoren aan het water. Nog zo een watervogel die ik op het vasteland gezien heb: de blauwe reiger, een koppeltje zelfs. Zowel de reiger als de meeuw zijn verbonden met het water en het vasteland. Daarom moet ik mij verdiepen in andere dimensies dan alleen de aardse en uiteenlopende activiteiten ondernemen. Dat lijkt oppervlakkig maar dan ben ik wel van veel markten thuis. Werkt het ene niet, dan het andere wel. De reiger zegt ook nog dat je je eigen pad moet volgen omdat jij weet wat het beste voor je is, niet de anderen. Meeuwen laten je op een nieuwe subtiele manier communiceren, leren je tussen de regels door lezen en lichaamstaal van anderen begrijpen. Ook leren ze ons opruimen en stimuleren ze eetlust en juist eetgedrag. Poeh, veel om over na te denken…

Gisterenmorgen hoorde ik het vrolijke gekwetter van een roodborstje op mijn terras. En ja hoor, eentje zat aan de rechterkant veel lawaai te maken, de andere zat op de schutting toe te kijken. Geen idee of het een mannetje was die naar het vrouwtje zat te fluiten of 2 mannetjes waarvan de ene de andere probeerde te verjagen. Daarvoor ken ik helaas te weinig van vogels. Qua verklaring vind ik in het boek van Andrea Wansbury – "Vogels, hemelse boodschappers" het volgende:

En in "Luisteren naar dieren" van Ted Andrews staat dan weer dat de roodborst creativiteit en nieuwe groei brengt en dat ik niet bang moet zijn om uit volle borst mijn eigen lied te zingen, ongeacht welke tegenwerkingen ik ook krijg. 

De kraaien die ik zag, waren in mijn droom. Ik kan me enkel nog herinneren dat de droom zich afspeelde op de middelbare school en dat ik door het raam naar buiten keek. I.p.v. een rij zwaluwen op de elektriciteitsdraad zag ik een rij kraaien zitten. Je kan je voorstellen hoe die draad doorzakte onder het gewicht. Kraaien zijn boodschappers van magie, schepping van kansen en spirituele kracht.

Natuurlijk is het normaal dat ik veel vogels zie als ik hen voer. En hier zit een heleboel: huismussen, ringmussen, heggenmussen, kool- en pimpelmeesjes, winterkoninkje, roodborstje, zelfs een koppel ratten. Die laatste zijn niet zo gewenst maar gezien ik tegen vergif ben en een ratvriendelijke val 25€  kost, mogen ze voorlopig blijven tot ik een andere oplossing heb gevonden. 

Wat mij vooral opvalt dit jaar is het aantal merels, het zijn er werkelijk enorm veel in vergelijking met andere jaren en zowel mannetjes als vrouwtjes. Gisteren telde ik er een stuk of 8. En wat zijn ze tam! Ze zitten gewoon te wachten tot ik het voer strooi en wachten zelfs niet met eten totdat ik binnen ben. Ik kan gerust tegen hen praten, ze vliegen niet weg en schrikken niet. 

Volgens "Luisteren naar dieren" van Ted Andrews worden 2 of meer merels in elkaars buurt als een goed voorteken beschouwd. Normaal gezien zijn het heel territoriale vogels. Merels betekenen verrassingen en hoe de krachten der natuur werkzaam zijn in je leven. In "Vogels – hemelse boodschappers" van Andrea Wansbury staat dan weer dat merels je komen vertellen dat je teveel met anderen bezig bent en jezelf vergeet. Je zou jezelf eens moeten verwennen met een massage e.d. Laat ik dat nu net krijgen van de kinesiste . Verder kan het ook te maken hebben met een moederfiguur waarmee je nog onopgeloste zaken hebt. Tja, in mijn geval is dat zo maar dat zal misschien voor velen zijn. 

En wie zijn dan die andere zwarte vogels zal je je afvragen? Wel, nog steeds houden de kraaien en eksters mij gezelschap onderweg, net als de merels trouwens. Ook zitten ze in de boom net boven het terras te roepen. Kauwen trekken hier ook regelmatig over maar dat zal wel normaal zijn in deze tijd van het jaar. Het is in elk geval fijn om te weten dat je nooit alleen bent en dat je – naast je beschermengel – ook een wat tastbaarder gezelschap hebt. En dat magie en het occulte nooit ver weg zijn.

Jammer genoeg herinner ik me slechts 2 ervan. Ik heb tevergeefs geprobeerd om ze ‘s nachts allemaal te onthouden, ik had ook geen pen en papier naast me liggen, stom. Maar goed, ik begin met de eerste die ik me wel nog herinner. 

Die ging wederom over bloemen, lilakleurige deze keer. Ze hadden een licht streepje in het midden van hun blad en waren stervormig. In mijn bewuste leven ken ik deze bloemen thans niet, ze moeten ergens in mijn onbewuste opgeslagen zitten, sowieso is paars één van mijn lievelingskleuren. Maar het bijzondere was: die zag ik boven mij zweven. In vorige blogs schreef ik al dat ik regelmatig dingen boven me zag zweven en nu waren het dus bloemen. Wat ik nu ook zeker weet, is dat ik die dingen wel degelijk zie in slaaptoestand, eigenlijk net in de fase dat ik de overgang naar wakker worden maak. Ik droomde dus dat die bloemen boven mij zweefden en net als andere voorwerpen kwamen ze dichterbij, alsof er traag werd ingezoomd. Ik werd bang en trok de dekens over mijn hoofd. Toen werd ik dus wakker en ik had de dekens niet over mijn hoofd getrokken, duidelijk een droom dus en al helemaal niets om bang voor te zijn . 

Integendeel, de bloem waar ik van gedroomd heb, heet de Agapanthus, ook wel Afrikaanse lelie genoemd. De Latijnse naam Agapanthus is afgeleid van het Griekse 'agape' dat letterlijk liefde betekent en 'anthos' dat voor bloem staat. De Agapanthus is dus een echte liefdesbloem. In Zuid-Afrika wordt ze ook gebruikt als symbool van vruchtbaarheid en geneesmiddel tegen menstruatiepijnen, tegen gezwollen benen enz. Een afbeelding van deze mooie bloem: 

Volgens het droomwoordenboek kan het dit symboliseren: 

* de fundamentele orde en schoonheid van de psyche. Mediteren over een bloem wordt aanbevolen als een middel om innerlijke genezing te bevorderen. 

* Of de bloem probeert u te herinneren aan de schoonheid en stilte van de natuur en aan de noodzaak om naar die schoonheid en stilte in uzelf terug te keren. Het is een herinnering dat simpelweg zijn, en het zich laten ontvouwen van het grondplan van uw leven, belangrijker is dan presteren en bereiken (in de buitenwereld). 

"Toevallig" ben ik mij net van het materiële en financiële aan het keren en ben ik terug begonnen met yoga. 

Over naar de volgende droom, heel wat minder fijn. 

Ik zat samen met nog iemand in de auto maar het was onduidelijk of ik zelf aan het stuur zat. Het speelde zich af op de Ganzenbroekstraat in Diepenbeek, richting centrum (niet belangrijk voor jullie maar misschien wel voor mij, ik probeer zo gedetailleerd mogelijk weer te geven.) De oude olijfgroene bestelwagen voor ons slingerde plots naar links, dan naar rechts, om ineens in de remmen te gaan en achteruit te rijden! Ook wij gaan in volle vaart achteruit om een aanrijding te voorkomen. De vaag oranje auto achter ons begrijpt het allemaal niet en steekt ons voorbij… om zich dan met een rotvaart in de flank van de bestelwagen te boren. En in plaats van hulp te bieden, schieten wij er als een speer van door! We rijden de blok om, door de Dautenstraat (thv dat kruispunt gebeurde het ongeval) en de politie en ambulances staan er al met flikkerende lichten. 

Dan word ik wakker. Omdat ik getuige ben van het ongeval en niet het slachtoffer weet ik niet goed hoe ik de droom moet interpreteren. Ook droom ik niet over de slachtoffers, enkel van de wagens. 

Volgens het droomwoordenboek kan het gaan om een rechtlijnige terugblik naar het echte leven. Het kan betekenen dat ik in het echte leven iets over het hoofd gezien heb, iets vergeten ben. Tja, mijn geheugen is zo al een zeef, dat wordt moeilijk dan . Wat betreft de kleur: oranje kan zowel agressiviteit, bewustzijn, optimisme en gepaste eigenliefde betekenen. Groen staat dan weer voor persoonlijke groei of iets wat aan het rotten is in het onderbewuste. 

Hoezo verwarrend ? Eens goed over nadenken en bekijken of de vorige droom er ook mee in verband staat.

Mijn werkloosheidsperiode begon goed: die verkoudheid was erger dan ik dacht en bleef langer hangen dan verwacht. Ik ben nog steeds niet 100% genezen maar voel me toch al veel beter. 

Ondertussen ben ik me er ook van bewust geworden dat mijn ex-job ook goede dingen met zich mee heeft gebracht. Zo weet ik nu dat ik voor mezelf durf opkomen, heb ik weer een les geleerd in mensen vertrouwen en geleerd hoe moeilijk het effectief is om ‘spiritueel’ te blijven onder zoveel stress. Ook heb ik een bijdrage heb geleverd aan 2 van mijn ex-collega’s (als ik zo vrij mag zijn om dat te zeggen  ), zij durven nu stilletjes aan ook meer van zich af te bijten. In ieder geval is de woede en haat die ik in het begin voelde helemaal weg. Het was eigenlijk verspilling van energie maar oh zo menselijk, ik kan er alleen maar uit leren. 

Over naar de dromen, dankzij de koorts zijn er heel wat bizarre dromen de revue gepasseerd. Enkel de 3 laatste herinner ik me nog en dan alleen maar flarden. 

De eerste vond plaats in een toneelvoorstelling of bioscoop, in elk geval een zaal met veel stoeltjes. Mijn vriend en ik zitten al en het publiek stroomt binnen. Op een gegeven moment moet ik naar het toilet, mijn vriend gaat niet mee. Drie bullebakken versperren mij de weg, pesten mij enz. Ik ga terug en vertel alles aan mijn vriend maar hij lacht me alleen maar uit en verdedigt mij totaal niet. Dan huppelt er opeens een albino konijn door de zaal, springt op mijn schoot en geeft me een likje. Ik stoot hem weg en zeg: "stom konijn!". Daarna hang ik plots boven de wc over te geven en ik zie wit schuim uit mij komen. Op dat moment is mijn vriend er wel om mijn haar naar achter te houden. 

De tweede droom speelde zich hier bij mij thuis af. Zoals ik nog eens gedroomd heb was mijn terras weer een thuishaven voor zovele diertjes: kraaien, eekhoorns en andere wezens die ik niet kan benoemen. In het echte leven zitten er ook wel beestjes maar niet van deze soorten. Het terras ziet er ook altijd uit als een jungle maar deze keer kwam er een auto opgereden en hij reed er ook weer af. Vreemd, want in het echte leven kan er onmogelijk een auto op. 

De 3de droom was eveneens bizar. We logeerden in een zeer klein huis met (mag ik het even zo noemen?) mensen van een lagere sociale klasse. Het huis telde maar 3 kamertjes en een klein tuintje met een schommel. Er woonden ook veel poezen en binnen kon je nauwelijks draaien of keren zonder iemand op zijn tenen te trappen of een poes te laten ontsnappen. Ik moest toch effe naar buiten en het huis bevond zich in een drukke woonwijk. Vlak voor de deur lag een putdeksel maar geen ronde, een rechthoekige. Plots ging het deksel omhoog en bleek het een lift te zijn, naar wat weet ik niet. Het deksel kwam ook weer omlaag en een wagen parkeerde zich er pal bovenop. Ik probeerde de eigenaar nog te waarschuwen maar toen hield de droom op. 

Tot nu toe houdt geen enkele droom steek, maar misschien zie ik dat binnen enkele dagen anders. 

En dan wil ik het ook nog even hebben over de dingen die ik altijd boven mij zie zweven. Ik zou willen dat ik met zekerheid kon zeggen dat ik mijn ogen open heb op dat moment maar het kan ook op het einde van een droom gebeuren, dat weet ik niet zeker. De dingen beginnen begrijpender vormen aan te nemen. In het begin zag ik allerlei vormen, spiegeltjes, kroonluchters enz. De laatste tijd zijn het kastjes, autoradio’s en ronde schijfjes. Ik heb totaal geen idee wat die dingen zijn of waarom ik ze zie, hopelijk wordt het in de toekomst nog duidelijker. Ze jagen me alleszins geen angst aan en dat is al veel.

Yes! Gedaan! Schluss! Gisteren was mijn laatste werkdag. Wat die job betreft toch . En tjonge wat een afscheid het was. Mijn bazin vond het niet nodig om meer te zeggen dan: "voilà, dat was het dan, veel chance en misschien zien we u nog eens". Tja, dan weet je het wel hè. Mijn baas had tenminste toch de beleefdheid om mij een hand te geven. Ik denk dat het voor beide partijen een opluchting is dat ik weg ben. Ze konden er echt niet tegen dat ik de puntjes op de i wilde en regelmatig advies vroeg aan mijn vakbond. Zo ook 2 dagen voor mijn vertrek. Als eindelijk mijn loon gestort wordt, merk ik dat ik zomaar eventjes 150 € minder heb gekregen! Volgens mijn baas omdat ik in oktober 2 weken ziek ben geweest. Natuurlijk laat ik het hier niet bij en inderdaad: mijn baas moet mij die 2 weken wel degelijk betalen. Blijkbaar krijgt een bediende in proeftijd slechts 2 weken vergoed ipv een maand maar toch, daar heb ik dus recht op. Het bureau dat de lonen berekent en ingeeft, beweert dat iemand een foutieve code heeft gebruikt. Kan natuurlijk maar het wordt gelukkig wel geregulariseerd, oef! 

Vanaf nu ga ik me allereerst concentreren op mijn gezondheid en weer eens wat genieten van de kleine dingen want dat heb ik serieus naar de achtergrond geschoven. En nu kan ik weer tijd maken voor de dingen die ik graag doe en die ik heb moeten uitstellen: mijn boek afwerken, de spirituele site eens updaten, bezoekjes brengen aan familie en vrienden, genieten van mijn beestjes enz. De cursussen komen later wel. 

Oh ja en mijn vriend had nog een heel leuke verrassing voor mij: een nieuwe gsm! Mijn bijna 5 jaar oude Nokia 3510i was het aan het opgeven en viel dikwijls uit. Maar de nieuwe (Nokia 6080) is een fijn dingetje: met foto- en videocamera zodat ik steeds nieuwe fotootjes van de beestjes op het scherm kan plaatsen. En ach, nog zovele snufjes maar die moet ik nog allemaal uitpluizen. Maar nu ga ik van welverdiende rust genieten. Bovendien ben ik ook nog snipverkouden dus kan ik die rust goed gebruiken. 

Tot de volgende blog!

Wat een bewogen week waarin heel wat gebeurd is! Ik zal proberen alles zo duidelijk mogelijk op te schrijven. 

Omdat dit mijn laatste werkweek wordt, was ik heel verheugd met het sollicitatiegesprek dat op de planning stond: werken voor een vzw die zwerfkatten castreert/steriliseert. Maar waar ik bang voor was, is ook werkelijkheid geworden: ook hier spelen mijn rugklachten mij parten en ik heb zelf het besluit genomen om het meteen eerlijk te zeggen. Het heeft geen zin om in herhaling te vallen zoals bij mijn huidig werk. De stichtster vond het enorm jammer, ik ook maar ik heb wel voorgesteld om vrijwillig mee te werken aan het ledenblad en eventueel de website te ontwerpen. We zullen zien wat de toekomst brengt, wie weet komt er toch nog een job uit. En zo niet: niet erg, ondertussen doe ik wat ik graag doe. Oh ja, dit is hun website: www.hetfelixproject.be 

Dan heb ik op het werk toevallig nog in een boekje over rugklachten gelezen (ja, je moet toch wat tijdens dooie momenten) en wat een openbaring! Er wordt exact beschreven wat ik voel en eindelijk is er een dokter die de vinger op de zere plek weet te leggen! 

En ik heb ook weer bezoek gehad hier bij mij thuis van enkele dieren. De sprinkhaan viel mij meteen op omdat het niet echt het seizoen is dat je hen zou moeten zien (denk ik toch niet) en op mijn terras is al helemaal geen voedsel te vinden. Effe op internet opgezocht wat het juist is en het is een vrouwtje van de struiksprinkhaan (dat zie je aan het uitsteeksel aan het achterlijf). Ze behoort tot de familie van de sabelsprinkhanen en gebruikt die sabelvormige verlenging om eitjes af te leggen. Een sprinkhaan betekent grote sprongen voorwaarts en luisteren naar je innerlijke stem. 

Het bezoek van ratten komt dagelijks voor dus ik weet niet of het echt bijzonder is. Ik vind het wel schattig hoe ze eten en knabbelen, maar ben toch wel bang voor besmettelijke ziektes en buitensporige voortplanting. Ik ga eens op zoek naar humane rattenvallen, als die al bestaan… Ratten staan voor succes, rusteloosheid en geslepenheid. Een filmpje: 

En dat in combinatie met de sprinkhaan. Ik heb nog zoveel plannen: schrijven voor het konijnenasiel, die poezen vzw, mijn eigen boek. Cursus konijnengedrag volgen, cursus dactylo, cd-opnames, websites ontwerpen en aanpassen… Kortom: ik zal me niet vervelen .