Gisterenmorgen hoorde ik het vrolijke gekwetter van een roodborstje op mijn terras. En ja hoor, eentje zat aan de rechterkant veel lawaai te maken, de andere zat op de schutting toe te kijken. Geen idee of het een mannetje was die naar het vrouwtje zat te fluiten of 2 mannetjes waarvan de ene de andere probeerde te verjagen. Daarvoor ken ik helaas te weinig van vogels. Qua verklaring vind ik in het boek van Andrea Wansbury – "Vogels, hemelse boodschappers" het volgende:

En in "Luisteren naar dieren" van Ted Andrews staat dan weer dat de roodborst creativiteit en nieuwe groei brengt en dat ik niet bang moet zijn om uit volle borst mijn eigen lied te zingen, ongeacht welke tegenwerkingen ik ook krijg. 

De kraaien die ik zag, waren in mijn droom. Ik kan me enkel nog herinneren dat de droom zich afspeelde op de middelbare school en dat ik door het raam naar buiten keek. I.p.v. een rij zwaluwen op de elektriciteitsdraad zag ik een rij kraaien zitten. Je kan je voorstellen hoe die draad doorzakte onder het gewicht. Kraaien zijn boodschappers van magie, schepping van kansen en spirituele kracht.