Na het verlies van Shiny bleef ik het moeilijk hebben. Hoewel ik opnieuw verlangde naar het gezellige geknabbel en geratel, miste ik haar ook nog enorm. 

Toch begon het na een tijdje te kriebelen en wilde ik weer een lief snoetje verwelkomen dat ik gelukkig kon maken. En op 18 november was het dan zo ver. In de winkel zag ik Misty zitten, een sepia hamster  (ook wel lichtgrijze genoemd). Wederom een erg speciaal kleurtje dus, net als Mocca en Shiny. 

Ik stak mijn hand in de bak en zij kwam spontaan snuffelen, de keuze was dus vlug gemaakt. Thuisgekomen gaat het tam maken véél vlotter dan ik ooit had durven hopen en dan ik ooit heb meegemaakt. Ze komt dadelijk uit mijn hand eten, stapt er zelfs spontaan op en mag al iedere dag in de speelbak. Ik vermoed dat we heel vlug een band zullen opbouwen. 

Hier volgen enkele foto’s, meer foto’s en bio vind je op mijn knagers site.

De eerste droom over de pelikaan gebeurde in de nacht van donderdag 20 op vrijdag 21 november. Ik stond op mijn terras in de hoop dat ik nog eens natuurfoto’s van vogels kon maken. Beneden voor de garage hoorde ik geritsel. Toen ik naar beneden keek, schrok ik erg! Het zijn sowieso grote vogels maar het exemplaar wat daar zat was van in de dinosaurustijd of zo. Ze was gigantisch groot en vervolgens begon ze te klapperen met de vleugels om op te stijgen. Ik wilde het zo graag fotograferen maar het leek alsof ik bevroren was, ik kon me niet meer bewegen. De vogel landde in de boom van de buren en hield me sterk in de gaten. Toen werd ik wakker. 

Volgens ‘Vogels, hemelse boodschappers’ moet ik af en toe spontaan dingen doen en niet vasthouden aan mijn starre manier van doen. Ik ben inderdaad iemand die graag 100% voorbereid aan iets begint maar daardoor wordt mijn plezier soms beperkt. Waarschijnlijk komt dit voort uit angst(en). Er is een gebied in mijn leven waarin ik flexibeler moet zijn omdat ik het natuurlijke stromen van creativiteit blokkeer door star vast te houden aan één manier van werken. Voor mij is het niet een gebied maar veel gebieden… Volgens ‘Luisteren naar dieren’ is de pelikaan een symbool van het veerkrachtig te boven komen van de moeilijkste levensomstandigheden. Hoe zwaar het leven soms is, ik kom het altijd wel te boven. 

De volgende droom vond plaats tijdens de nacht van 22 op 23 november. De nacht voordien had ik heel slecht geslapen, nauwelijks eigenlijk omdat Fluffy een zware gasaanval had. Ik was erg bang haar te verliezen, gelukkig is ze er dankzij medicatie en buikmassage doorheen gekomen. 

Mijn droom ging niet over haar maar over Bolleke, het haantje dat ik als tiener had en met wie ik ook een heel speciale band had, net als met Fluffy. Ik droomde dat mijn vader het gaas uit het hok van Bolleke en zijn kippen had genomen en toch kwamen ze er niet uit. Toen ik hem riep was hij zo blij mij te zien en dat was natuurlijk wederzijds. Ik knuffelde hem plat en we genoten allebei met volle teugen. Het gevoel dat deze droom mij gaf was heerlijk, ik voelde weer zijn zachte veertjes en de band die we hadden. Zo een diep warm gevoel… ik mis hem nog steeds. Hij is al meer dan 15 jaar dood en toch blijft hij bijzonder. 

Of dit ook een spirituele betekenis heeft, weet ik niet. Volgens ‘Luisteren naar dieren’ is de haan een symbool van hernieuwd optimisme en creativiteit en helpt mij te verzoenen met mijn eigen merkwaardige excentriciteiten. Die boodschap had ik nodig!

Tjonge, dit heb ik nog nooit gezien. Ik voer de vogels hier op het muurtje van mijn terras en ik ben veel vogels gewend. Ze komen dan ook in grote aantallen: merels, mussen, roodborstjes, winterkoninkjes en turkse tortels. En zelfs muizen . 

Maar een ekster… nee nog nooit gezien hier! Ik wist niet dat ze in de winter ook zaden en vruchten eten. Al 3 dagen na elkaar komt deze mooie ekster dus mee eten. Schuw is hij wel, een foto maken was dan ook een momentopname met heel veel geluk! Heel bijzonder dus !

Vreemd is wel de verklaring als totemdier. Ik vind het eigenlijk niet op mij van toepassing maar misschien zie ik het zelf niet en zou een buitenstaander het wel zien.

Volgens ‘Luisteren naar dieren’ is het een teken dat ik occulte kennis bezit maar ze niet of niet effectief gebruik.
Volgens ‘Hemelse boodschappers’ echter moet ik niet zo berusten in mijn leven door alles toe te schrijven aan het lot of aan "zo is het leven nu eenmaal". 

Ik vind van mezelf dat ik absoluut niet zo ben. Ik leg me nooit zomaar neer bij feiten en werk hard om een job te vinden en mijn dromen te realiseren. Langzaamaan beginnen die trouwens vorm te krijgen.
Ook kan het betekenen dat ik keuzes vanuit een verkeerd gevoel maak: angst i.p.v. uit mijn hart. Tja, ik weet het niet, zal het eens met mijn vriendin overleggen.

Feit blijft dat ik erg blij ben om van zo dichtbij een ekster gezien te hebben 

Enkele nachten geleden droomde ik dat een hamster uit mijn handen viel, dat is alles wat ik me nog kan herinneren, de kleur heb ik niet kunnen zien. 

Van de volgende droom weet ik niet eens zeker of het wel een droom was. Misschien zat ik op het randje van in slaap vallen en was ik dus nog half wakker. Feit is dat ik een donkersepia hamster zag (toevallig ook een favoriete kleur) en ik had al een naam voor haar: Candy (naar kandijsuiker) met als bijnaam Wombatje vanwege de gelijkenis. Ik vrees dat de wens de vader van de gedachte is .

Edit: ca. 2 jaar na deze droom is mijn wens uitgekomen. Ik heb haar alleen niet Candy maar Mika genoemd .

Wat een dromen de laatste tijd ! 

Ditmaal liep ik over een stadsplein en ik zag een circustent staan. Het circus was nog niet geopend maar nieuwsgierig als ik was, ging ik op zoek naar een teken van leven. Iets verderop hoorde ik stemmen. Iemand zei: ‘goed zo, en nu wat hoger’. Ik stak mijn hoofd aan een tent in en ik zag een vrouw die een kat aan het trainen was om een nieuw trucje aan te leren. Toen de poes mij zag, was ze afgeleid en deed ze de oefening niet goed. ‘Dan mag jij de beloning hebben’, zei de vrouw tegen mij. Het was een zuurtje (gelukkig gebeuren zulke vreemde dingen alleen in dromen). 

Ik was erg benieuwd of ze nog meer dieren trainden en dat deden ze. Ze namen me mee naar het achterste gedeelte van de tent waar de dieren gehuisvest waren. Opeens zag ik dezelfde hamsterkooi staan waar Shiny in gewoond heeft. Opgewonden ging ik dichterbij want ik zag pluizige wezentjes zitten. Waarop die vrouw zei: ‘Oh ja dat zijn onze baby cavia’s’. Geen hamsters dus. 

Toen werd ik wakker, waarschijnlijk gewoon een teken dat de tijd nog niet rijp is voor een nieuwe hamster.

Wat was dat lang geleden dat ik nog eens over mijn schatteboutjes gedroomd heb! Eigenlijk heel vreemd dat de droom zich afspeelde bij mijn ouders die nog allebei leefden. 

De droom begon met Snowy die persé naar buiten wilde, hij stond aan de verandadeur die naar de volière leidt. Zodra hij buiten was, begon hij in de losse aarde te woelen en een pijp te graven. Hij zat er al 3/4 in en ik kon hem nog net bij zijn kontje grijpen omdat ik natuurlijk bang was om hem kwijt te raken. Hij was er nog maar net uit en hij begint opnieuw een pijp te maken, ook deze keer kreeg ik hem op tijd te pakken en kon ik de gaten barricaderen met bakstenen. Toen ik hem controleerde op vuil zag ik iets uit zijn neus steken dat bij iedere ademhaling in- en uitfloepte. Tot mijn schrik zag ik dat het een regenworm was, hoewel, in de droom zag hij eruit als een grote meelworm. Na de eerste worm uit zijn neusje getrokken te hebben, zat er nog eentje in die ik moest verwijderen. Jakkes ! 

Vervolgens ging ik op zoek naar Fluffy. In de kippenren van mijn ouders zaten heel veel konijnen, maar geen Fluf te bespeuren. Wel zat er een heel mooi en groot japannerkonijn, formaat Vlaamse reus. Toen ik me omdraaide omdat ik mijn vader’s voetstappen hoorde, kwam ook Fluffy naar me toe gehuppeld. Met haar olijke snoet kwam ze rechtstaan tegen mijn been. Ik besloot weer naar binnen te gaan en zij volgde al huppelend naast mijn zijde. Toen ik de deur van de veranda opendeed, sprintte ze met grote snelheid en binkies richting keukendeur. Mijn vader – die ook binnenkwam – lachte en vond het net als ik bijzonder en leuk dat ze zoveel plezier had en aan de deur bedelde om binnen te mogen. 

In het echte leven vond mijn vader alle dieren maar niks, dus dit was zeker een fijne droom .

In de nacht van 4 op 5 oktober heb ik gedroomd over een witte hamster (toevallig zie ik deze ook heel graag). Hoe en wat weet ik helaas niet meer, enkel dat ik haar heel dichtbij mijn gezicht had en dat ze net zo een snoetje als Shiny had. 

Afgelopen nacht heb ik gedroomd dat ik opstond, beneden kwam en plots terug de hamsterkooi zag staan. Het eerste wat ik normaal gesproken zie als ik de deur van de woonkamer opendoe. Nu staat ze er natuurlijk niet meer maar in mijn droom wel en Shiny zat erin. Net zoals ik haar kende als ze pas wakker was: veel lawaai maken onder haar verdieping en met een geweldig ochtendhumeur . Ze bonkte altijd met haar rugje onder de verdieping als ze opstond om vervolgens met haar trap te gaan gooien. Wat mis ik die geluiden… ben blij dat ik ze nog af en toe in mijn dromen hoor. Haar ochtendhumeur was trouwens vlug over hoor, het duurde niet langer dan enkele minuten en dan zag ik het mooie snoetje met die guitige blik. Ik mis je nog steeds lieverdje….

Zoals verwacht heb ik niet meer over Shiny gedroomd sinds de laatste droom waarin ik haar dood vond. 

Deze droom vertelde me wel iets vreemds, misschien wist ik het onbewust al maar toch. Ik droomde dat we in een hoge boom een Europese oehoe zagen zitten. Waarom weet ik niet maar we gingen hem vangen met een net en dat lukte ook. Verder weet ik niets meer.

Volgens het dromenwoordenboek symboliseert een uil wijsheid die tot het onbewuste behoort of intuïtie of kennis van het onbewuste. Uilen zijn ook verbonden met de maan en vrouwelijkheid. Het boek ‘Luisteren naar dieren’ zegt ongeveer hetzelfde maar er komt nog bij dat uilmensen een uniek vermogen bezitten om in de duisternis van andermans ziel en leven te kijken. In paranormaal opzicht houdt hun voortreffelijke gezichts- en gehoorvermogen verband met helderziende en herderhorende gaven. Degenen met de uil als totem zouden zich moeten verdiepen in de symboliek van de nek en zijn soepelheid, uilen kunnen hun kop niet helemaal draaien maar omdat ze het zo snel doen, wekken ze wel die indruk. Iemand met de uil als krachttotem ziet anderen met grote scherpte en bezit dikwijls een uniek vermogen om door de ogen van anderen heen in hun ziel te kijken. Soms vraag je je dan af waarom je in hemelsnaam dàt over die persoon denkt maar het zijn geen inbeeldingen. De veren van een Oehoe kunnen ons helpen onze wil uit te oefenen over de droomtoestand en bewust de droomgebeurtenissen in onze slaap sturen. 

Ik heb geprobeerd met Shiny in contact te komen in mijn dromen, misschien wil ik het te hard. Dat ik altijd een stijve nek heb, klopt als een bus. Ik zou terug met yoga moeten beginnen. En ik heb inderdaad de indruk dat ik mensen heel goed kan ‘lezen’. Af en toe denk ik vraag ik me echt af waarom ik bepaalde dingen denk over mensen maar later blijkt dat ik het helemaal juist had en op mijn intuïtie moet vertrouwen. Ik zal hierover nog eens verder mediteren en hopelijk wordt het mij dan duidelijker. Binnenkort moet ik mijn vertrouwen aan bepaalde mensen gaan schenken en ik ben van nature wantrouwig dus hopelijk laat de intuïtie mij op dat moment ook niet in de steek.

De afgelopen weken heb ik veel over Shiny gedroomd. Het begon eigenlijk al 2 dagen voor haar dood toen ik haar moeilijke ademhaling opmerkte. Die nacht droomde ik dat ik haar express pijn deed omdat ze mij zou verlaten. Ik voelde me zo schuldig na deze droom want ik zou geen enkel diertje ooit pijn kunnen doen. De volgende dag vertelde ik haar over deze droom, mijn schuldgevoel en mijn angst dat ze zou sterven. Het was meteen de laatste keer dat ik haar levend heb vastgehouden . 

Wat was ik blij dat ik die avond nog heel laat ben opgebleven om haar te knuffelen. Zoals je in de vorige log hebt kunnen lezen, heb ik niet echt afscheid van Shiny kunnen nemen en ik denk dat ik dit in mijn dromen aan het doen ben. Uiteraard weet ik dat ze altijd bij me zal zijn maar ik moet haar kunnen loslaten. 

De laatste weken heb ik heel regelmatig over Shiny gedroomd en telkens dook ze levend en wel op met haar lieve snoet en geluidjes die haar typeerden. Gisteren echter droomde ik dat ik haar koude lichaampje uit de kooi moest halen en het volgende beeld was dat ik haar assen naar huis bracht. 

Ik ben eerlijk gezegd wel benieuwd hoe dit gaat verlopen want het is de eerste keer dat ik bewust bezig ben met het verwerken op spiritueel niveau. Ik ben ook benieuwd of ik nog meer tekenen zal krijgen, eventueel ook over een nieuwe hamster. Maar misschien wil ik het te hard waardoor het helemaal niet gebeurt. Ik laat het op me af komen en zie wel wat er komt. 

Verder heb ik nog enkele mooie foto’s kunnen maken waar ik zelf verbaasd over ben.

En weer een sprinkhaan die me komt vertellen over de sprong die ik binnenkort zal maken. Er staat een groots project op stapel, zou het dit zijn? Hopelijk kan ik er gauw meer over vertellen!

Op zaterdag 6 september is Shiny vrij onverwacht naar de regenboogbrug vertrokken . De laatste tijd zag ik wel dat ze ouder aan het worden was, ze sliep erg veel en lang maar zo snel had ik het niet zien aankomen. 

Tot de avond ervoor is ze nog steeds vrijwillig uit haar kooi gekomen, heeft ze in de ren gespeeld, zelfs nog losgelopen op de grond en dat ging nog met een hoge snelheid. De 2 laatste dagen zag ik wel haar ademhaling zwaarder en moeizamer worden. 

Toen ik die bewuste morgen zag dat haar favoriete hapje (Olvarit) bijna onaangeroerd was, wist ik dat er iets mis was. Ze kwam nog op om te hamsteren maar haar oogjes en oortjes gaven aan dat ze zich niet goed voelde, ze wankelde ook wat en ging weer slapen. 

Enkele uren later was ze op weg naar haar toiletje en daar is ze gewoon ineengezakt, waarschijnlijk een hartaanval of een tumor die haar fataal geworden is. Ze lag in een wandelhouding en haar oortjes stonden nog mooi recht. Volgens mij wist ze zelf niet eens dat haar einde nabij was. 

Dat is een troost voor mij, ze heeft absoluut niet geleden of gesukkeld, is geen enkele dag in haar leven ziek geweest en tot het laatste moment was ze nog erg bij de pinken. 

Maar het besef dat ik nu haar mooie glanzende vachtje nooit meer zal kunnen zien, ruiken en voelen doet pijn. Ik mis haar verschrikkelijk en het is misschien niet eerlijk tegenover de andere hamsters die ik al gehad heb, maar ik vond haar de allermooiste. 

Ze ontpopte zich van schrikachtige hamster tot lief, aanhankelijk en altijd even vrolijk. En al haar unieke eigenschappen zal ik nooit vergeten. Ze heeft me zoveel mooie herinneringen gegeven. 

Hoe we haar uit de schoen moesten trekken in de winkel want ze wou per se blijven slapen. Hier kreeg je haar ook met geen kanonschot wakker als ze vast sliep. Het veelvuldige uitrekken en geeuwen na het wakker worden. Het lieve geluidje dat ze bijna dagelijks maakte en haar de bijnaam "squeaky toy" opleverde. Haar aparte gevlekte oortjes en hoe die alle kanten opdraaiden als ze alert was. Haar smekende blik met die priemende oogjes en lieve neusje als ze uit de kooi wilde. Hoe ze al haar speelgoed als obstakels zag en er rond liep i.p.v. ermee speelde. Enkel met loopwielen, -ballen en huisjes met 2 verdiepingen kon je haar een plezier doen. Hoe haar buis, washand, en trappetjes het iedere dag moesten ontgelden bij het ontwaken. Ze haalde zelfs de trap van de eerste verdieping op! De term "knaagvast plastic" betekende niets voor haar, overal heeft ze knaagsporen achtergelaten. Zelfs op haar eigen vacht want ze had regelmatig korstjes door tegen die knaagsporen te slapen. Toen ik op een dag het dak van haar huisje door de kooi zag wandelen liet ze me denken aan een schildpad, ze was te groot geworden voor het huisje. 

De laatste maanden van haar leven is ze nog ca. 30g bijgekomen tot ze 137g woog, zelfs na haar dood woog ze nog 134g. Dat kan op een inwendige tumor of vocht vasthouden wijzen. 

Shiny is exact 2 jaar en 1 maand bij ons geweest en is ongeveer 2 jaar en 3 maanden geworden. 

Ik mis je nu al lieve meid , de knuffels en kusjes op je kopje, jouw kleine handjes op mijn hand. Maar je bent in goed gezelschap op de regenboogbrug. Geef een knuffel aan de andere drie en ik weet dat je op mij wacht, ooit zullen we elkaar weer zien.

Hier vliegt al enkele weken een vogel rond met een erg uniek geluid dat ik nog nooit gehoord had. Ik heb dit geluid kunnen vastleggen en via een vogelforum ben ik te weten gekomen dat het om een halsbandparkiet gaat. En ik maar zoeken naar roofvogels… Het zijn er trouwens 2 maar eentje zit constant verscholen in het bladerdek maar van de andere heb ik gelukkig wel – eindelijk – een foto en filmpje kunnen maken!

De exacte betekenis van een halsbandparkiet vind ik niet, daar zal ik mij zelf in moeten verdiepen. Wel een verklaring van de parkiet algemeen: We moeten voorzichtig zijn met onze woorden en activiteiten omdat ze een grote invloed hebben op degenen die ons het meest aan het hart liggen. Het leven thuis heeft meer evenwicht nodig en zal meer aandacht en zorg eisen dan voorheen. Mja, misschien is dit wel zo, ik ben momenteel vooral geconcentreerd op carrière. 

Andere dieren die me veelvuldig bezoeken zijn motten maar het vreemde is dat ik ze ook overdag zie en dat ze hier op mijn terras sterven. En dan heb ik het niet over 2 of 3 maar minstens 7! Dat alleen al is een symbolisch getal en heeft met vertrouwen te maken. Blijkbaar heeft een mot 4 fasen en moet ik me nu afvragen in welke fase ik me bevind. Een dier dat naar hier komt om te sterven schijnt bovendien dit huis als veilige plaats te beschouwen. Het is een eer dat stervende dieren jouw huis in hun laatste kwetsbare moment uitkiezen. 

Tot slot niet zo gezellige dieren: spinnen. Yep, ik ben een van de vele mensen met een fobie hoewel het al veel gebeterd is. Die met dunne poten dood ik niet meer maar die dikke… brrrr. Ik zie ze gelukkig niet veel maar het lijkt alsof ze denken dat het al herfst is en tijd om te paren. Ik heb er 2 op 2 dagen tijd gezien. Wie bang is voor spinnen moet in het echte leven directer omgaan met anderen. Spinnen hebben ook met schrijven te maken maar mijn boek en cursus zijn af. Zit ik in een web opgesloten? Ach, misschien is het inderdaad gewoon paartijd en moet ik er niet teveel achter zoeken. Liever niet eigenlijk want anders ga ik weer nachtmerries krijgen, brrr. 

Veel om over na te denken in ieder geval.

Het is al héél lang geleden dat ik me nog eens een droom heb kunnen herinneren. En vreemd dat ik weer over de winter droom terwijl het hartje zomer is. Zeker als je weet dat ik helemaal geen wintertype ben, ik hou niet van koude. 

Toch was deze droom sprookjesachtig mooi, niet qua beeld maar wel wat betreft de gevoelens die hij opriep. Ik zat naast iemand in de zetel (weet niet wie) en die persoon had net een soort droogkap gekocht die je ook wel bij postorderbedrijven ziet, zo een ding om thuis zelf je haren te drogen. Maar dat was niet de functie van deze kap, je kon er wel de sensatie van seizoenen mee oproepen! 

Hij of zij zette het ding op, koos de stand herfst en was helemaal euforisch over het feit dat hij/zij de regendruppels op het hoofd kon voelen. Toen koos hij/zij de winterstand en wederom dezelfde euforie over sneeuwvlokken. Omdat mijn nieuwsgierigheid nu gewekt was en ik ook wilde weten waar die euforie vandaan kwam, zette ik de kap ook op mijn hoofd. Ik wist niet wat me overkwam, ik zat van het ene moment op het andere in een andere wereld! Ook ik voelde de euforie en tegelijkertijd de heerlijke rust die de winter kan uitstralen. Ik zag sprookjesachtige taferelen, sneeuwwitte landschappen. Ik voelde de sneeuwvlokken en koude wind in mijn gezicht en kleine hagelbolletjes op mijn hoofd. Tegelijk (en dit terwijl ik gewoon in de zetel zat) voelde ik mijn voeten bij iedere stap een beetje wegzakken in de sneeuw en hoorde ik het gezellige gekraak dat ermee gepaard gaat. Ik nam de kap af en was in extase! 

Toen was de droom voorbij. Hoewel ik een heerlijk opgelucht gevoel had bij de droom vind ik overwegend negatieve droomverklaringen: eenzaamheid, negatieve veranderingen enz. 

Slechts bij enkelen vind ik wat meer positieve boodschappen en omdat de droom mij een positief gevoel gaf, zal ik deze maar onthouden. Reiniging en zuiverheid, kalme rustige tijd, tijd voor een nieuw begin.

Weer even de tijd om de blog aan te vullen, straks optreden met Red Voodoo. Eindelijk is ook mijn dak gemaakt, nog niet helemaal waterdicht afgewerkt maar het zal niet lang meer duren. Om maar even aan te geven dat ik nog steeds druk bezig ben, ook met flyers, het boek, de cursus enz. 

Gelukkig spot ik de laatste dagen toch weer de aanwezigheid van enkele dieren op. Ik weet dat het mussenbestand afneemt maar ik denk dat ze gewoon allemaal op 1 plaats zitten: hier! Niet te geloven wat een groep er gisteren op de inrit zat, het hield niet op met 30 denk ik! Dieren die ik ook in grote aantallen zie zijn houtduiven. 

Duiven symboliseren o.a. de geborgenheid van het gezin zoals we dat vroeger gekend hebben maar dit is absoluut niet van toepassing op mij. Iedereen die me kent weet dat ik thuis geen warm nest heb gekend. Het kan ook betekenen dat ik nu wel een warm nest heb en in onzekere tijden altijd iets heb om op terug te vallen. Ik moet het onderwerp eens goed doorspitten in het boek. 

En gisteren zat er weer een sprinkhaan op het terras, meer bepaald een sabelsprinkhaan van het vrouwelijk geslacht, dat kan je zien aan de legbuis (het ding dat wat op een angel lijkt maar ze legt er dus eieren mee). Ze had me duidelijk in het oog zoals je op de foto kan zien, ze was ongeveer 8 cm en duidelijk op weg naar iets. Sprinkhanen wijzen erop dat je op je innerlijke stem moet vertrouwen. Mensen met dit dier als totem hebben een griezelig vermogen om zich op succesvolle ondernemingen te storten en worden daar nog beter in als ze naar hun instinct luisteren. Meestal verschijnt de sprinkhaan als we bang zijn de sprong te wagen. 

Dit herken ik wel want hoe dichter de konijnencursus komt, hoe meer twijfels ik krijg. Ga ik het wel kunnen? Kennis is 1 ding maar het overbrengen op een interessante manier is een ander paar mouwen. Ik weet dat ik moet doorbijten, het is nu of nooit.

Het blijft erg druk, vandaar niet zoveel logjes. Het verspreiden van mijn flyers over dierenartsen, dierenwinkels en asielen neemt erg veel tijd in beslag. Maar wat doet het deugd als je ziet hoeveel mensen hieraan willen meewerken! Ik heb onnoemelijk veel contacten gelegd de afgelopen weken. De nieuwe konijnengedrag site is in principe af maar ik wacht nog op details en mooi weer om foto’s te maken. Als alles goed zit, ga ik ook meewerken bij een nieuwe opvang in Limburg. Daar zou ik dieren EHBO leren en hondengedrag in praktijk. Natuurlijk kunnen ze mij inschakelen voor konijnengedrag want daar hebben ze nog niemand voor. Dieren blijven een grote rol in mijn leven spelen en ongeveer een week geleden mocht ik getuige zijn van een mooi schouwspel. Een jong musje dat zijn/haar eerste vlucht maakt, verdwaalt op mijn terras en wordt gevoed door mama/papa .

Hè hè, juni is bijna gedaan en daarmee ook de drukte. Bovenop al die drukte is een van mijn tantes dan ook nog eens overleden. Ik zelf had er niet zo een band mee maar voor mijn moeder is dit natuurlijk heel erg. Het was een van haar oudere zussen en haar jongste zus ligt ook op sterven, het zal een emotionele periode worden. Ik kan haar alleen maar proberen te steunen maar daarvoor moeten mijn batterijen ook opgeladen zijn want die zijn zo goed als leeg en dat merk ik aan allerlei kwaaltjes. Om die batterijen op te laden zijn we afgelopen dinsdag naar Gaiapark geweest en het blijft me verrassen met zijn schoonheid. Het filmpje moet ik nog maken maar foto's kan je hier al bekijken:

Naast al de dieren die daar 'gekooid' zaten, heb ik ook mogen genieten van de dieren die mij altijd vergezellen: de kraaien. Werkelijk overal kom ik hen tegen, waarschijnlijk heeft iedereen dit wel maar mij valt het op. Daar heb ik voor het eerst ook een witte kwikstaart gezien, eveneens erg bijzonder.

Niet alleen de kraaien houden me gezelschap, ik heb eindelijk de vogel gezien die zo mooi kan zingen: de vink. En dit gewoon in mijn achtertuin! In mijn garage vond ik dan weer een dood musje, nog helemaal intact. Een vink geeft aan dat je in je leven vele nieuwe kansen krijgt om uiteenlopende (mogelijk onvermoede) vermogens te ontplooien. Met de komst van een vink wordt het leven altijd actiever. Enkele foto's:

Om af te sluiten met positief nieuws: ik heb zowel mijn getuigschrift van hondengedragstherapie behaald als dat van dactylo. Yep, met enige trots typ ik dit bericht helemaal blind en met 10 vingers! Als herinnering heb ik mijn vriend trouwens een foto laten maken van mijn hondengedrag klasgenoten, links beneden is onze leerkracht en daarnaast zit ik. Er liepen ook wilde konijntjes rond, schattig hé?

En om dan nog even terug te komen op die vink: zouden die nieuwe vermogens betrekking hebben op het lesgeven in konijnengedrag? Of het feit dat ik binnenkort op 'stage' ga bij de dierengedragstherapeute die mij destijds heeft geholpen met de konijntjes? Ik had gevraagd of ik bij haar wat praktijkervaring mocht opdoen en dat mag dus! Daarbovenop ga ik ook nog beginnen aan een nieuwe site die specifiek over konijnengedrag zal gaan, daar kan je de geplande cursussen zien en meer lezen over mij als gedragstherapeute. Als voorbereiding daarvan ben ik nu reeds flyers aan het verspreiden van www.knagers.net 

Ook omdat er nu geen konijnenasielen meer zijn in België en ik wil dat dierenwinkels, gewone asielen en andere opvangcentra nuttige en betrouwbare informatie kunnen geven. 

Ja dit is een logje met veel foto's en info geworden maar ik liep dan ook al enkele weken achter met nieuws. Ik denk dat ik nu wel bijgebeend ben en hoop dat je genoten hebt van de foto's.

Goh, wat is het lang geleden dat ik een berichtje gepost heb. Het aardse neemt dan ook even de overhand, ik heb het razend druk momenteel. Zo druk dat ik soms in paniek schiet omdat ik bang ben dat ik teveel hooi op mijn vork heb genomen en niets tot een goed einde zal brengen. 

Net dan vergeet ik dat ik weet dat ik op mijn engelen, eigen kracht en totemdieren kan vertrouwen. Het is juist belangrijk dat ik in moeilijke tijden kan terugvallen op die krachten, niet alleen wanneer ik heel bewust en kalm leef. 

Daarom ben ik blij dat ik mijn eigen diertjes nog heb die me regelmatig tot de orde roepen en mijn aandacht trekken. 

Bovendien is het schitterend weer en een ideaal moment om de plaatselijke fauna op de gevoelige plaat vast te leggen. Zeker als er zomaar eventjes 2 van mijn totemdieren mijn richting uitkijken. Kijk mee en geniet:

Eind juni is de grote drukte – normaal gesproken – achter de rug en dan hoop ik weer meer te kunnen posten.

Om even met ander nieuws te openen: voor degenen die weten dat ik een opleiding hondengedragstherapie volg, ik ben geslaagd! En ik ben best wel trots op mijn behaald percentage: 88% . 

Maar ik wilde het hier hebben over een wonderlijke gebeurtenis gisteren. Tegen de middag hoorde ik enkele mussen kabaal maken en ik dacht dat ze weer aan het vechten waren voor voer. Ik voer hier nog steeds een beetje bij. Ik zag 3 mussen op een rij op de schutting zitten, naar beneden kijkend en veel lawaai maken. 

Ineens zag ik een wezentje van achter de schutting verschijnen. In eerste instantie dacht ik dat de rat misschien was terug gekomen maar toen ik het beter zag, stokte mijn adem even: een rode eekhoorn ! En zo te zien nog een jonkie want hij was zich van weinig gevaar bewust en had moeite om weer tegen de terrasmuur op te klimmen. Kijk toch eens naar dit superschattig wezentje : 

De aanwezigheid van een eekhoorn betekent: evenwicht brengen in werk en spel. 12 weken na zijn geboorte is de rode eekhoorn zelfstandig. Daarom, als een rode eekhoorn zich aan je toont, let op of er zich een 12 weken durende cyclus zich voltrekt in je leven. Eekhoorns herinneren ons eraan dat we evenwicht moeten vinden tussen werk en ontspanning, waarschijnlijk overheerst één op dit moment in mijn leven. Of ik ben met teveel dingen tegelijk bezig, altijd maar druk druk druk. Eekhoorns zijn ook meesters in voorbereiding. 

Klinkt bekend, ik ben weeral met veel dingen tegelijk bezig en focus te weinig om de belangrijke dingen (boek afmaken, cursus voorbereiden). Van de andere kant maak ik ook te weinig tijd vrij voor ontspanning: yoga schiet er weer mee in en eens lekker knuffelen met konijnen schijn ik te vergeten. 

Dus dank u wel eekhoorntje om mij dit te komen vertellen. Betekenis of niet, ik ben erg blij en dankbaar dat ik dit heb mogen aanschouwen. Het is de eerste keer dat ik een eekhoorn zolang en zo dichtbij heb mogen bewonderen.

Poeh, erg lang geleden dat ik nog een logje geschreven heb. Ik heb het dan ook erg druk met studeren voor mijn examen van hondengedragstherapeute. 

Bovendien kreeg ik vorige week het slechte nieuws dat De Konijnen-Burcht (het konijnenasiel waar ik mee samenwerk) moet sluiten van de gemeente vanwege klachten van de buren. Ik was razend, verdrietig en teleurgesteld tegelijkertijd . Mensen die zo goed werk leveren en zich inzetten voor het goede doel worden gestraft. Waarom toch? Op momenten als deze heb ik mijn bedenkingen over het universum en dat alles gebeurt voor een reden. Met de zomervakantie voor de deur zie ik de toekomst van veel konijntjes niet rooskleurig in. Ik heb dan volop gemaild en oplossingen gezocht en ben een petitie gestart, we hebben zoveel mogelijk handtekeningen nodig, zeg het vooral voort en stuur de petitie door! http://www.ipetitions.com/petition/konijnenburcht/ 

Maar goed, ik wilde het eigenlijk over healing hebben. Ik probeer al een tijdje of ik helende energie kan geven, zelf voel ik nog steeds geen reactie behalve een beetje warme handen. Mijn Fluffy had al een tijd last van een ontstoken linkeroogje. Dat kwam heel plots op en dan kon het oog echt tranen voor enkele uren maar zo plots ging het ook weer over. Onmogelijk om zoiets te behandelen met een zalfje. Daarom heb ik handoplegging geprobeerd en ik kan het natuurlijk niet met zekerheid zeggen, het zou toeval kunnen zijn, maar we zijn nu 2 weken verder en Fluf heeft geen last meer van haar oogje. Ach, ik ben alleszins blij dat ze er geen last meer van heeft, of ik er nu mee geholpen heb of niet. De dierenarts (en ik zelf ook) was eigenlijk bang dat een tandprobleem de oorzaak kon zijn. Ik zal het steeds in de gaten houden en regelmatig healing geven. Hopelijk blijft het probleem op die manier weg of kan ik tenminste de pijn verminderen.

Het speelde zich af in de space shuttle. De astronauten waren op weg terug naar de Aarde en op dat moment was ik toeschouwer op Aarde zelf, in het station van NASA. Van daar uit hoorde ik een noodoproep van een astronaute aan boord. Zij stond op het punt te bevallen en merkte dat er iets ernstig mis is. Ze schreeuwt het uit van de pijn en zegt dat er iets mis is met haar buik. Het volgende beeld dat ik krijg is vanuit de space shuttle zelf, de baby is ter wereld gekomen en is niet helemaal menselijk. In plaats van een mond heeft de baby een bek, daaruit komt een luchtbel en de moeder eet die met afschuw op. 

Dan ben ik weer in het NASA station en ik hoor de astronaute roepen dat de baby niet normaal is, dat ze zo niet op Aarde kunnen landen wegens gevaar voor de mensheid en dat ze geen andere uitweg ziet. Net op het moment dat ze door de dampkring gaan komen, weerklinkt er een harde knal en zien we op de schermen dat de shuttle ontploft is. De astronaute heeft zelf de ontploffing veroorzaakt om het wezen te vernietigen. 

Geen idee waar deze droom vandaan komt hoor, heb nergens op TV astronauten gezien of zo. Waarschijnlijk een te grote verbeeldingskracht want deze droom lijkt me geen betekenis te hebben. 

Oh ja, i.v.m. mijn vorige log: ik ben mijn leven aan het beteren. Ik eet en leef algemeen weer gezonder en dat werpt vruchten af.

Tjonge, al dagen na elkaar zulke verwarrende dromen waar mij steeds maar flarden van bij blijven. En ik ben dan telkens zo uitgeput als ik wakker word. 

Het begon donderdag met een droom waarin ik takken tegen mijn slaapkamerraam hoor en zie slaan. Ik zie rode, gele en oranje kleuren en denk: "hè dat is raar, het is toch geen herfst, de lente moet nog beginnen". Als ik dichterbij ga kijken zie ik dat er allemaal vruchtjes in verschillende groeistadia aanhangen. Op het eerste zicht lijken het perziken maar blijkbaar zijn het appels. Er is zelfs een stukje boom waarvan de bloesem nog zichtbaar is. 

De volgende dag ruik ik op klaarlichte dag ineens patchouli. Ik heb zelf niets in huis dat zo kan ruiken en dus was ik wel benieuwd waarom die geur plots voorbijkwam. 

Patchouli is aardend en verwarmend en brengt evenwicht en stabiliteit. Patchoeli heeft speciaal waarde voor dromers en mensen die de neiging hebben hun stoffelijke lichaam te verwaarlozen of die het gevoel hebben dat zij buiten dat lichaam leven. 

Tja, klinkt bekend. Ik drink niet genoeg, doe niet genoeg yoga en en dat merk ik aan allerlei pijnen en kwaaltjes. Ik vind andere dingen telkens belangrijker dan mijn lichaam en maak inderdaad niet genoeg tijd voor lichamelijke verzorging, laat staan verwennerij. 

Afgelopen nacht was ook erg vermoeiend. Na nog geen half uur geslapen te hebben, schrik ik plots weer wakker en zeg ik luidop tegen mijn vriend (die ook wakker geschrokken is) dat ik een spin zie. Het vreemde was dat dit droombeeld bleef hangen, ook al zat ik rechtop in bed met mijn ogen open. Pas na enkele seconden vervaagde het beeld en zag ik terug mijn vertrouwde slaapkamer. 

Ook raar dat ik al zo vlug na het slapengaan droomde, normaal gezien beleef je eerst een diepe, trage slaap vooraleer je in de REM- of droomfase komt. Dat wekt bij mij het vermoeden dat ik te weinig diepe slaap krijg en dat zou het vermoeide gevoel kunnen verklaren.

Daarna viel ik terug in slaap en wederom droomde ik over een boom die nog maar gedeeltelijk in bloei stond. Het waren weeral wit/roze bloesems wat mij aan een appelboom doet denken. De spirituele betekenis ervan zou magie, jeugdigheid, schoonheid en geluk zijn. Of zou ik gewoon heel hard naar de lente verlangen?