Weer even de tijd om de blog aan te vullen, straks optreden met Red Voodoo. Eindelijk is ook mijn dak gemaakt, nog niet helemaal waterdicht afgewerkt maar het zal niet lang meer duren. Om maar even aan te geven dat ik nog steeds druk bezig ben, ook met flyers, het boek, de cursus enz. 

Gelukkig spot ik de laatste dagen toch weer de aanwezigheid van enkele dieren op. Ik weet dat het mussenbestand afneemt maar ik denk dat ze gewoon allemaal op 1 plaats zitten: hier! Niet te geloven wat een groep er gisteren op de inrit zat, het hield niet op met 30 denk ik! Dieren die ik ook in grote aantallen zie zijn houtduiven. 

Duiven symboliseren o.a. de geborgenheid van het gezin zoals we dat vroeger gekend hebben maar dit is absoluut niet van toepassing op mij. Iedereen die me kent weet dat ik thuis geen warm nest heb gekend. Het kan ook betekenen dat ik nu wel een warm nest heb en in onzekere tijden altijd iets heb om op terug te vallen. Ik moet het onderwerp eens goed doorspitten in het boek. 

En gisteren zat er weer een sprinkhaan op het terras, meer bepaald een sabelsprinkhaan van het vrouwelijk geslacht, dat kan je zien aan de legbuis (het ding dat wat op een angel lijkt maar ze legt er dus eieren mee). Ze had me duidelijk in het oog zoals je op de foto kan zien, ze was ongeveer 8 cm en duidelijk op weg naar iets. Sprinkhanen wijzen erop dat je op je innerlijke stem moet vertrouwen. Mensen met dit dier als totem hebben een griezelig vermogen om zich op succesvolle ondernemingen te storten en worden daar nog beter in als ze naar hun instinct luisteren. Meestal verschijnt de sprinkhaan als we bang zijn de sprong te wagen. 

Dit herken ik wel want hoe dichter de konijnencursus komt, hoe meer twijfels ik krijg. Ga ik het wel kunnen? Kennis is 1 ding maar het overbrengen op een interessante manier is een ander paar mouwen. Ik weet dat ik moet doorbijten, het is nu of nooit.