De eerste droom over de pelikaan gebeurde in de nacht van donderdag 20 op vrijdag 21 november. Ik stond op mijn terras in de hoop dat ik nog eens natuurfoto’s van vogels kon maken. Beneden voor de garage hoorde ik geritsel. Toen ik naar beneden keek, schrok ik erg! Het zijn sowieso grote vogels maar het exemplaar wat daar zat was van in de dinosaurustijd of zo. Ze was gigantisch groot en vervolgens begon ze te klapperen met de vleugels om op te stijgen. Ik wilde het zo graag fotograferen maar het leek alsof ik bevroren was, ik kon me niet meer bewegen. De vogel landde in de boom van de buren en hield me sterk in de gaten. Toen werd ik wakker. 

Volgens ‘Vogels, hemelse boodschappers’ moet ik af en toe spontaan dingen doen en niet vasthouden aan mijn starre manier van doen. Ik ben inderdaad iemand die graag 100% voorbereid aan iets begint maar daardoor wordt mijn plezier soms beperkt. Waarschijnlijk komt dit voort uit angst(en). Er is een gebied in mijn leven waarin ik flexibeler moet zijn omdat ik het natuurlijke stromen van creativiteit blokkeer door star vast te houden aan één manier van werken. Voor mij is het niet een gebied maar veel gebieden… Volgens ‘Luisteren naar dieren’ is de pelikaan een symbool van het veerkrachtig te boven komen van de moeilijkste levensomstandigheden. Hoe zwaar het leven soms is, ik kom het altijd wel te boven. 

De volgende droom vond plaats tijdens de nacht van 22 op 23 november. De nacht voordien had ik heel slecht geslapen, nauwelijks eigenlijk omdat Fluffy een zware gasaanval had. Ik was erg bang haar te verliezen, gelukkig is ze er dankzij medicatie en buikmassage doorheen gekomen. 

Mijn droom ging niet over haar maar over Bolleke, het haantje dat ik als tiener had en met wie ik ook een heel speciale band had, net als met Fluffy. Ik droomde dat mijn vader het gaas uit het hok van Bolleke en zijn kippen had genomen en toch kwamen ze er niet uit. Toen ik hem riep was hij zo blij mij te zien en dat was natuurlijk wederzijds. Ik knuffelde hem plat en we genoten allebei met volle teugen. Het gevoel dat deze droom mij gaf was heerlijk, ik voelde weer zijn zachte veertjes en de band die we hadden. Zo een diep warm gevoel… ik mis hem nog steeds. Hij is al meer dan 15 jaar dood en toch blijft hij bijzonder. 

Of dit ook een spirituele betekenis heeft, weet ik niet. Volgens ‘Luisteren naar dieren’ is de haan een symbool van hernieuwd optimisme en creativiteit en helpt mij te verzoenen met mijn eigen merkwaardige excentriciteiten. Die boodschap had ik nodig!